639 matches
-
de pildă de Noul Film German. Dacă ferestrele nu ne-ar fi fost închise în această direcție, cineaștii noștri de frunte, cu excepția lui Pintilie, nu s-ar fi descoperit poate atît de nepregătiți în 1989, inerțiali în cultivarea unui cinematograf parabolic, alegoric, "transcendental": una dintre casele de filme din anii '90, condusă de Dan Pița, se intitula "Solaris". A urmat impasul prelungit pînă azi al unora dintre cei în care ne pusesem mari speranțe în anii '70. Pintilie, purtătorul ștafetei Nu
Filmul în trei proiecții by Valerian Sava () [Corola-journal/Journalistic/15227_a_16552]
-
tradițională a diferitelor triburi, gestul religios și fermecător de a-ți scoate Încălțările Înainte de a intra Într-un templu. Asta le place vizitatorilor, acest romantism rustic, acest pitoresc Învechit, lipsa cablurilor de electricitate, a stâlpilor de telefon sau a antenelor parabolice care ar putea umbri peisajul. Caută și-ți vei găsi iluziile prin intermediul magiei turismului. Iluziile, de fapt, sunt practic sacre În Birmania sau, mai degrabă, ideea că totul este o iluzie. La urma urmelor, asta este Învățătura lui Buddha, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Nu ați Încuiat magazia cum v-am zis eu? Au tăiat lacătul. Și câinii de pază? — Tot În țarc sunt, molfăie niște oase proaspete. Heinrich făcu un inventar al tuturor lucrurilor furate În ultimele șase luni: un televizor mic, antena parabolică cu care prindeau posturi internaționale În mod ilegal, o bicicletă, o lanternă cu manivelă, niște baterii Toyo mari, de doisprezece volți, o cutie de semințe de floarea-soarelui cu aromă de ghimbir și acum generatorul cu bicicletă. — Mergeți În oraș și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
de la televizor la o baterie de mașină. Se lăsă În genunchi și pipăi un laț din frânghie care Înconjura trunchiul copacului. —Și așa se urcă În copac. Se bagă În lasou și apoi sar ca broaștele. Dar de unde au antena parabolică? Întrebă Bennie. Nu cred că au comandat-o și le-au livrat-o aici În vârf de munte. Rupert inspectă bateria mai de-aproape. — Nu a fost cu noi În camion când am urcat? Două tinere din tribul Karen se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Birmaniei“ și reputația țării de „capitală mondială a heroinei“. Deși materialul nu spunea explicit că Moff are legături cu cultivatorii de heroină, juxtapunerea materialelor insinua această legătură. Am văzut toate astea la televizorul lui Heinrich. Îl conectase la o antenă parabolică proaspăt achiziționată de pe piața neagră care o Înlocuise pe cea care dispăruse de curând. Trebuie să recunosc că mi s-a părut un peu amusant faptul că prietenii mei făceau acum obiectul unor povești răuvoitoare și al unor fotografii deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
astfel de reportaje: orice reportaj despre țara lor, fie el negativ sau pozitiv. Ascultau Vocea Americii și Radio BBC, care le cam scăpaseră de sub control și pe care mulți cetățeni rău intenționați le ascultau pe ascuns. Aveau și o antenă parabolică ce recepta posturile internaționale. Iar Consiliul de supraveghere a presei cerceta fiecare emisiune de televiziune din țările neprietenoase și puternice căutând orice referire la Myanmar. De multe ori cei Însărcinați cu plăcuta misiune de a urmări The Simpsons sau seriale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
fericită și, de asemenea, pentru că primeau câte țigări de foi Își doreau. Câteva ONG-uri au lucrat un timp cu membrii tribului ca să-i Învețe cum să devină independenți. Printre sugestii: să pună bazele unei afaceri cu instalații de antene parabolice În zone izolate, să deschidă o franciză de generatoare cu biciclete său să-și deschidă un magazin pe eBay unde să vândă interesantele șaluri cântătoare cu cărăbuși de smarald făcute cu „Împletitura secretă“. Pată Neagră a explicat că tot ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
unul pe care Heinrich Îl ținuse secret de propriii angajați. Heinrich urma să cumpere provizii pentru complexul turistic și apoi- al naibii ghinion! - acestea urmau să fie „furate“. Ultima dată fusese vorba despre o bicicletă și un televizor, o antenă parabolică, un generator cu bicicletă și baterii de mașină. Dispărea și mâncare, În special condimente și pește marinat. Dar Heinrich nu i-a spus niciodată lui Pată Neagră că-i poate „fura“ telefonul prin satelit. Și cu siguranță nu i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
sau fraze care aparțin altui personaj (nu naratorului feminin), unele fragmente fiind redate direct în franceză. Două volume de nuvele, Oratoriu pentru imprudență (1992) și Iarba zeilor (1998), în mare parte identice, cuprind nuvele stranii sau (semi)fantastice în cheie parabolică („fantastice, inițiatice și metafizice”, le apreciază autorul însuși în Prefața la Iarba zeilor), proiectând aceleași obsesii: răul, vinovăția, destinul, timpul, iubirea, exilulul. Reapar personaje simbolice din primele romane, atmosfera de mister, exotică, de data aceasta în stil franțuzesc. Tehnica e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288399_a_289728]
-
și inspirat, probabil, într-o bună măsură, de formația de arhitect a autorului, textul oferă, în maniera lui Jorge Luis Borges, o colecție de schițe pretins „documentate” ale unor orașe imaginare. În acest format narativ-eseistic se integrează optim diverse nuclee parabolice, fabula (punctând în zona degradării umanului) fiind sugerată sau chiar marcată. În epocă acest tip de texte au amorsat sensibil mai multe conotații politice decât ar putea-o face în prezent; de altfel, volumul a fost publicat într-o variantă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289505_a_290834]
-
sexual. Și are un iubit naiv care înregistrează tot și scrie o carte. Llosa nu s-a ferit de clișeu, a lucrat cu locuri comune pentru a obține una dintre cele mai crude și rafinate relatări ale unei ratări erotice parabolice. A jonglat cu „caractere“ ale literaturii clasice, le-a reinterpretat, mi-a dat mie, de exemplu, plăcerea de a face arheologie flaubertiană pe sub pielea unor personaje aparent pietrificate de clișeu. Un Llosa atipic, cu o strălucire stranie, cu un ritm
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
sexual. Și are un iubit naiv care înregistrează tot și scrie o carte. Llosa nu s-a ferit de clișeu, a lucrat cu locuri comune pentru a obține una dintre cele mai crude și rafinate relatări ale unei ratări erotice parabolice. A jonglat cu „caractere“ ale literaturii clasice, le-a reinterpretat, mi-a dat mie, de exemplu, plăcerea de a face arheologie flaubertiană pe sub pielea unor personaje aparent pietrificate de clișeu. Un Llosa atipic, cu o strălucire stranie, cu un ritm
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2169_a_3494]
-
se sfârșeau luminile și străzile. Clădiri ca niște Închisori de maximă siguranță pluteau de jur Împrejur În noapte. Turnul era un paralelipiped cenușiu de paisprezece etaje Încorsetat de o Împrejmuire de terase abuzive ce așteptau permisul de construcție, farfurii de parabolice și haine Întinse la uscat În balcoane. Antonio Își dezlipi ochiul de pe vizorul videocamerei și o puse În husă, căci nu mai era nimic de văzut - În spatele obloanelor coborâte, de-acum dormeau toți. Și totuși, continua să fixeze cu ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
E drept că meditația asupra scriiturii și intertextualitatea nu lipsesc din poezia sa, numai că acestea sunt mai degrabă indicii ale unei angoase duse până la autocombustie decât desene din covorul pestriț al unui discurs optzecist. În plus, visceralitatea, vizionarismul, dominanta parabolică și convertirea jovialității în sarcasm o detașează pe poetă de plutonul postmodern, apropiind-o de neoexpresionismul lui Ion Mureșan. Ce o individualizează față de congenerul clujean este proiecția panoramică a viziunii pe scara istoriei - o istorie văzută nu ca un carnaval
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288028_a_289357]
-
elemente de portret și de atmosferă, această povestire confesivă, la persoana întâi, poate fi interesantă și ușor amuzantă, având și surpriză, și un personaj bine conturat (naratorul). Schimbarea bruscă a perspectivei. Acest procedeu se pretează foarte bine povestirilor cu tentă parabolică. Practic, situația din prima parte se repetă identic în a doua parte, dar cu un adaos sau o modificare aparent minoră, care modifică semnificativ perspectiva și, implicit, mesajul. Un bun exemplu îl reprezintă un reușit spot publicitar, privind toleranța față de
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
noile lor înfățișări, din istoria recentă în imaginația epică. Ploieșteanul I. încearcă și reușește în câteva rânduri să prindă psihologia și moravurile individului în perioada tranziției. Narațiunile lui arată inteligență satirică și putere de imaginație epică. Piesele cultivă farsa tragică, parabolicul, comedia de moravuri, cu mijloacele și limbajul teatrului postionescian. Punctul de reper mai îndepărtat rămâne tot Caragiale, modelul absolut. Personajele sunt mărunți funcționari locali, birocrați înăcriți, femei bovarice și geloase, mărunți șefi tiranici față de subalterni și slugarnici față de superiori. O
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287628_a_288957]
-
Lovinescu, Trăsura la scară, „Caiet program” (Teatrul Nottara, București), 1983, 3; Victor Parhon, Fiorul tragic al satirei, TTR, 1988, 2; Valentin Silvestru, Comedii incisive, RL, 1988, 43; Valentin Silvestru, O satiră multiplă, RL, 1989, 7; Eugen Simion, Comedia satirică și parabolică, RL, 1989, 9; Florin Faifer, Suflete moarte, suflete vii, CRC, 1989, 25; Victor Parhon, Starea satirei, TTR, 1989, 4; Eugen Simion, Spiritul ploieștean în literatură, L, 1992, 3; Ileana Berlogea, O premieră absolută, „Cultura națională”, 1996, 5; Fănuș Neagu, Noi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287628_a_288957]
-
5; Fănuș Neagu, Noi și viața păcătoșilor, „Caiet program” (Teatrul Național, București), 1996, 6; Ștefan Augustin Doinaș, Pierderea inocenței, „Caiet program” (Teatrul Național, București), stagiunea 1996-1997; Natalia Stancu, Lumi pe dos și idealuri zadarnice, „Cotidianul”, 1997, 2; Romul Munteanu, Teatrul parabolic „Naționalul”, 1997, 5; Ghițulescu, Istoria, 434-436; Doina Papp, Viața pe o scândură, București, 2001, passim. E.S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287628_a_288957]
-
spre cazurile extrem-dramatice, înscrise pe fundalul cenușiului exasperant sau al negrului sordid, ceea ce consonează cu alegerea universului închis ca spațiu de desfășurare a acțiunii. Transpunerea ficțională presupune o documentare atentă, dar și permanenta grijă de a o depăși prin încapsularea parabolică, uneori cu derivații de factură senzațională. Tehnica de compoziție a scrierilor, majoritatea transpuse scenaristic sau articulate pornind de la scenarii de film, este puternic cinematografică, uneori în dauna închegării epice: autorul pare a turna cadru după cadru, îmbină gros-planul și filmarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288942_a_290271]
-
gulag. Dublul ia proporții fantasmagorice, fiindcă el nu înseamnă o singură persoană, ci un șir nesfârșit, urcând în timp „până la nonexistență”, până la origini. Imagine verosimilă a terorii comuniste în România, Un Sosie en cavale este în același timp un roman parabolic și fantastic, valorizând toate mijloacele complexei proze scrise anterior de O. SCRIERI: Calul de duminică, București, 1968; Țestoasa portocalie, București, 1969; Numele cu care strigi, Iași, 1970; Pietre la țărm, București, 1972; Competiția, București, 1974; Cerc de dragoste, București, 1977
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288589_a_289918]
-
Mircea Bențea, Constantin Zărnescu: nostalgia împlinirii, TR, 1984, 14; Ghițulescu, O panoramă, 295-297; George Pruteanu, Două romane, AST, 1986, 6; Irina Petraș, „Ieșirea la mare”, T, 1986, 7; Adrian Dinu Rachieru, Povestind și ascultând, O, 1986, 31; Toma Grigorie, Romanul parabolic, R, 1986, 9; Ioan Holban, Prezentul repetabil al poveștii, RL, 1986, 46; Cosma, Romanul, I, 294-295; Mikó Ervin, Întâlnire cu anul 2000, Cluj-Napoca, 1989, 194-202; Ion Cocora, „Regina Iocasta”, TR, 1991, 12; Valentin Silvestru, În sfârșit, un debut dramaturgic!, RL
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290715_a_292044]
-
roman, oricât s-a contestat aceasta, un roman în esență social și realist, iar acest caracter nu-i este deloc diminuat nici prin somptuozitatea stilului, nici prin visarea și melancolia romantică (și bovarică). Mai există și tendința către o literatură parabolică, de mituri și simboluri. Sunt exemple ilustre de felul acesta și vechi și recente. Ele ating grandoarea numai dacă sunt adânc impregnate de realitate, cum e cazul la Rabelais, Cervantes, Melville sau Kafka. Realitatea empirică nu este adevărul, dar îl
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
Ci, pur și simplu, cu un alt subiect, de fiecare dată individual. Formula lor simplă e: de fiecare dată, eu cu tine. Criti-ficțiune, filosofo-ficțiune, teori-ficțiune Corin Braga: Am să Încep cu o mică parabolă (de fapt e o anecdotă, dar parabolică) asupra acestei ședințe: În urmă cu vreo jumătate de an, devenea tot mai evident, iar lucrurile cred că s-au accentuat Între timp, că există o anumită nemulțumire, o formă de frustrare În privința felului În care se desfășoară aceste ședințe
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
anumite situații, elipsa este folosită ușor abuziv. Stilul beletristic și cel jurnalistic permit, în numele unei expresivități aparte, o anumită notă de improprietate a termenilor 24. Astfel se justifică apariția ghilimelelor, pentru a marca forma redusă: Nicolae Dică și-a adus "parabolica" în Italia (EZ, 2007) [antena parabolică] Microbul a intrat și în cei doi copii care s-au apucat fiecare de colecționat "cântătoare" (JN, 2004) [păsări cântătoare]. Existența acestor termeni generali, vagi, se explică așadar în publicistică tocmai ca o strategie
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
abuziv. Stilul beletristic și cel jurnalistic permit, în numele unei expresivități aparte, o anumită notă de improprietate a termenilor 24. Astfel se justifică apariția ghilimelelor, pentru a marca forma redusă: Nicolae Dică și-a adus "parabolica" în Italia (EZ, 2007) [antena parabolică] Microbul a intrat și în cei doi copii care s-au apucat fiecare de colecționat "cântătoare" (JN, 2004) [păsări cântătoare]. Existența acestor termeni generali, vagi, se explică așadar în publicistică tocmai ca o strategie comunicativă de sugerare a conținutului și
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]