679 matches
-
am tras de o parte...". E drept că ororile evocate, inclusiv crimele, capătă un aer neverosimil, teatral, ca spre a indica incapacitatea evadării din mediul ficțiunii - damnare asumată a creatorului în raport cu propriile-i plăsmuiri. Drept care acesta se adîncește în mediul "pierzaniei" sale, aidoma unui narcoman ce, nemaiavînd nici o scăpare, își mărește doza de drog. Ne reîntoarcem la începutul veacului al XX-lea, nu doar expresionist, ci și crepuscular, la modul unui rafinament tradițional adus la viciu, dar și la finețea delirantă
O existență artistică: Val Gheorghiu by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17087_a_18412]
-
ore de la moartea lui Hu au apărut postere în care se proclama că ,,Omul nepotrivit a murit" și că ,,este greu pentru un singur om să ilumineze țara, dar un singur om e de ajuns pentru a o duce la pierzanie". 23. Aceasta este o dată semnificativă. Pe 4 mai 1919 avuseseră loc în Beijing violente demonstrații studențești, inițial împotriva deciziei Conferinței de Pace de la Paris de a trece Japoniei fostele teritorii concesionate Germaniei din peninsula Shandong, în loc să le returneze Chinei. Protestele
Corupţia politică : înăuntrul şi în afara statului-naţiune by Robert Harris [Corola-publishinghouse/Administrative/932_a_2440]
-
Cine va răsfoi edițiile centenare Eminescu și Caragiale va avea surpriza unei lecturi croșetate, în care, în fapt, lipseau la amîndoi clasicii literaturii naționale textele lor esențiale. Era o valorificare leninistă. Aceasta nu-l va împiedica pe autorul Cîntecelor de pierzanie să nu combată proletcultismul, care, în opinia sa, "consistă între altele în faptul că izolează pe cititor de marile creații valoroase ale clasicilor", și-i dat ca exemplu posibil Eminescu, care ar fi ajuns la această situație dacă n-ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și nu le sunt de nici un folos ochii pentru că nu au lumina care să-i îndrume, tot așa și cei lipsiți de credință se lovesc unii de alții, se izbesc de ziduri și, la urmă, se prăvălesc singuri în prăpastia pierzaniei. Martori ai cuvintelor acestora sunt cei care se laudă cu înțelepciunea lumească, cei care se fălesc cu barba lor, cu mantaua și cu toiagul lor de filosofi. După cuvântări lungi, și adesea repetate, nu văd pietrele așezate dinaintea ochilor; că
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
să-I aducă cuvenita cinstire?” (Eusebiu de Cezareea, Viața lui Constantin cel Mare, cartea II, 3, în PSB., vol. 14, p. 103) footnote>, grăbindu-se, sub pretextul unei învățături fără de lege și fără de Dumnezeu, spre cea mai adâncă prăpastie a pierzaniei”. Iată ce amarnică istorie ne dau ereticii!” (Eusebiu de Cezareea, Istoria bisericească, cartea a cincea, XXVIII, 16-19, în PSB, vol. 13, p. 222 223) „Constantin Biruitorul, Măritul și Augustul, către eretici. Cuvine-se să recunoașteți în temeiul acestei legiuiri (atât
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
pacea?” (Sf. Atanasie cel Mare, Epistola despre sinoadele ce s-au ținut la Rimini în Italia și la Seleucia în Isauria, X, în PSB, vol. 16, p. 116) „Pentru ce, omule, fugi departe de adevăr, născocindu-ți singur prilejuri de pierzanie?” (Sf. Vasile cel Mare, Omilii la Hexaemeron, omil. a II-a, IV, în PSB, vol. 17, p. 89) „Și odată ce ai spus ce nu trebuie spus despre Duhul, lipsa Duhului s-a și făcut vădită în tine. După cum cel care
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
a lui Hristos și de putere care sporește râvna de a imita modul iubirii lui. Cinstirea sfinților nu ne desparte de Hristos, ci ne unește și mai mult cu El în iubire. (n.s. 65, p. 243) footnote> aduce vătămare și pierzanie sufletului. Era scârbit și de erezia arienilor și poruncea tuturor ca nici măcar să nu se apropie de ei și să nu-și însușească credința lor rătăcită. Venind odată la el unii care sufereau de boala ariană, cercetându-i și cunoscând
Despre credinţa ortodoxă şi despre erezii by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/129_a_440]
-
ani, colecției mele. Mă bucur câteodată să regăsesc prin mape rânduri de la Arghezi, Quasimodo, Camil Petrescu sau Călinescu.“3 Emoționante sunt rândurile și gândurile pe care i le-a trimis, în ultimele decenii de existențe, Tudor Arghezi poetului Cântecelor de pierzanie: 1. [București], 15 noiembrie 1956: Încă o dată a trecut îngerul Mihail pe lângă mine ca pe lângă un prost fără să bage de seamă. Bune urări întârziate grațioasei doamne și poetului. Tudor Arghezi. [Domnului Mihai Beniuc, Grădina Bordei, nr. 51, Loco]; 2
Însemnări despre epistolograful Tudor Arghez by Nicolae Scurtu () [Corola-journal/Memoirs/4474_a_5799]
-
și curenții subterani. Acum iată, intri, semeață ca o vestală, plăpândă și zgribulită ca muma pădurii - o, vedenie de iad care-mi dai fiori prin șalele mele centenare și-mi Înfiori pieptul cu mușcătura dorinței, o, mulatră superbă, instrument al pierzaniei mele. Cu mâinile chircite eu Îmi sfâșii cămașa de batist fin ce-mi Împodobește pieptul și cu unghiile mi-l brăzdez cu dungi sângeroase, În timp ce o arsură atroce Îmi incendiază buzele reci ca mâinile șarpelui. Un răget surd urcă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Îi poruncea. Intră deci ca un tânăr agatodemon al crimei, Înfășurată Într-o blană de urs alb, cu lungile-i plete unduind pe sub căciula semeață, cu privirea trufașă, cu uitătură sarcastică. Și, cu obișnuita-mi manevră, eu o Îndrum către pierzanie. Ah, ironie a limbajului - acest dar pe care natura ni l-a făcut ca să tăcem secretele sufletului nostru! Iluminata cade victimă Întunericului. O aud vomitând blesteme teribile, impenintenta, În timp ce Luciano Îi răsucește cuțitul de trei ori În inimă. Déjà vu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
o incursiune în orașul de odinioară / 129 Intermezzo la Roma / 143 Universitățile mele / 155 Relațiile diplomatice dintre Israel, Uniunea Sovietică și Țările din Europa de Răsărit sub spectrul anormalității / 193 Franța i-a salvat pe Yasser Arafat și OEP de la pierzanie / 211 Două taximetre cu bucluc / 235 Identitatea evreului originar din România / 249 Cuvânt-înainte Scrierile din acest volum sunt fructul unei întâlniri neprevăzute cu îndrăgitul dramaturg Al. Mirodan în luna octombrie 2000, cu ocazia unei manifestări culturale organizate de Centrul pentru
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
relațiile diplomatice dintre Israel, Uniunea Sovietică și țările din Europa de Răsărit, așa cum au evoluat în primii patruzeci de ani de existență, ca un antimodel de relații normale între popoare. Franța i-a salvat pe Yasser Arafat și OEP de la pierzanie Retrospectivă istorică la zece ani de la moartea lui François Mitterrand François Mitterrand a murit la data de 8 ianuarie 1996, la numai câteva luni după ce a "domnit" două mandate complete ca primul președinte socialist în a cincea republică franceză. El
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
cărora acestea le dăduseră naștere. „Câți dintre acești cinci milioane de locuitori șadică cei veniți din zonele rurale să-și caute norocul În capitalăț nu sunt decât o piatră de moară pentru oraș, un obstacol, o cloacă Întunecată a nefericirii, pierzaniei și mizeriei umane?” Aversiunea sa față de mahalale era dublă. În primul rând, acestea eșuaseră, din punct de vedere estetic, să-i Îndeplinească standardele În materie de disciplină, funcție și ordine. „Există oare ceva”, se Întreba el retoric, „mai jalnic decât
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
făcând recurs la mitul apei ca oglindă în care se reflectă de această dată gândirea pură. Mai mult decât atât, noutatea adusă de poezia lui Ion Barbu constă în dualitatea privirii care, pe de o parte, împrăștie și duce la pierzanie, cu referiri la nefericitul gest orfic de a privi îndărăt, iar pe de altă parte, la puterea narcisiacă de a capta totul într-o singură imagine, ceea ce face ca poezia barbiană să fie "un joc al privirilor dintre Narcis și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Dumnezeu veghează asupra celor drepți, de pe tronul său. Ce se Întâmplă cu cei nedrepți? - Când a ajuns În cerul al treilea, Profetului i s-a deschis abisul păcatelor și a văzut Înfricoșătoarea pâlnie a perverșilor și cele șapte trepte ale pierzaniei lor. - Șapte? Deosebiți după vină? - Și pedepsiți, după crimă, cu o pedeapsă inversă. - O contra-suferință, un contrappassum. Și pe asta ați furat-o de la Aristotel, râse poetul ironic. Și cum s-a ridicat la ceruri profetul tău? - El s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Demonul dublu pe care-l purtați adânc În inimă, până Într-acolo Încât Îl sculptați la prora corăbiilor, ca aceea pierdută În mlaștinile de pe Arno. Voi Înveșmântați În noblețe ceva ce nu e decât o cale a ereziei și a pierzaniei. - Așadar, a ajuns! exclamă francezul, Întrerupându-l. Și unde... - A ajuns cu Încărcătura ei de moarte. Asta așteptați? - Dumneata nu Înțelegi, messer Alighieri. Monerre clătină din cap. Apoi Își ridică privirea, ca și când ar fi voit să se inspire de la stelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
amiază, îmbrăcat încă în halat și contramandându-mi treburile în spiritul plin de inspirație al respectivei zile, când a apărut Clem Tambow, pe care îl pălise o idee proprie. Clem nu avea multe vicii care să îl conducă pe panta pierzaniei, cred eu, însă alea pe care le avea erau mai mult decât evidente în acea ocazie - se sculase târziu, era buhăit, cu costumul lui la două rânduri în neordine, arătând exact ca acel bătrân pe care La Bruyere îl considerase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Respect? La drept vorbind, a reieșit că îl ura cu înverșunare. Era bucuros că murise. Pot să înțeleg că bătrânul Basteshaw fusese un tiran, un avar și un om înfiorător. Dar totuși fusese tatăl tipului. În culorile frumosului sau ale pierzaniei, în funcție de ce aveai în suflet, marea și cerul își duceau la bun sfârșit ciclurile lor de zi și noapte, iar apa de pietre scumpe se perinda universal, în timp ce se așternea furia nopții lucitoare. Zilele erau pline de zăpușeală. Ne așezam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
abator, la care ați fost martori mai devreme, când ați încercat să vă salvați de la moarte prietenul cel nesăbuit, va fi o uvertură ne-nsemnată, palidă, pacifică, la catastrofa generalizată, viitoare! Nu există cale de întoarcere! Stafiile carnagiului și ale pierzaniei, vor fi îmbrățișat orașul, iar sărutul distrugerii și al calvarului îl va face să ardă ne-ntrerupt, în noapte, mistuindu-l, calcinându-l..., până la scrumul primei infernale dimineți, de după. Adversarii nu trebuie nicicum subestimați. Diavolii, etern-damnații, făpturi decăzute și spurcate, luntrașii
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
și secrețiile letale emanate de case. — Un covor nou, zice Denver, elimină formaldehide otrăvitoare cu până la doi ani după ce a fost întins pe jos. Brandy zice: — Cunosc bine senzația. Se-ntâmpla ca, atunci când instalația lui Manus nu ducea bărbații la pierzanie, Manus să fie în sala de tribunal, pe banca martorilor, pus la patru ace și spunând că inculpatul l-a abordat într-o tentativă scârboasă de masturbare în public și i-a cerut o țigară. — De parcă cine mă vede ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
unei spaime, o spaimă caldă, cu nenumărate izvoare, mirosul unei grămezi umane Într-o noapte care pare obișnuită - aceeași veche noapte. Un miros care, cu fiecare zi, se impregnează În memoria afectivă, asociindu-se pentru vecie cu un sentiment de pierzanie. Visul meu se predă. Îmi Închei tura de planton privind mișcarea abia vizibilă a acestor trupuri În care ființa trebuie trezită acum, pentru a se desăvîrși prin absurd, prin abandonarea speranței, așteptînd rîndul la closet pentru a elibera prima urină
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ceasului acela târziu vegheat de draperiile celor două ferestre, cea dinspre bulevard și cea dinspre curte; adus atenției pentru o clipă, fixai cu privirea mișcarea pliurilor verticale ale lungilor draperii ca niște lănci cu vârfurile pierdute în cer, veghindu-ne pierzania. Ceasul acela aș fi vrut să țină cât o viață, dar ea se lăsă în voia sfârșitului, căci peste noi începu o adiere ca de pe alte tărâmuri, nebănuite lumi exotice cerându-și îndreptățirea. Amețit de vrăjile orei mă luminam trupului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
și față de cei ce le-au dat viață. Băieții erau educați și ei în spiritul rușinii și al bunului simț, al cinstei și al hărniciei. Nu băteau toată ziua străzile și nu pierdeau nopțile în baruri, discoteci și case de pierzanie ca cei de azi...Se pare că în unele privințe au dreptate bătrânii dacă reținem tendința tineretului actual spre libertinaj excesiv și lipsa de interes și de autoritate a multor părinți. Nimeni nu este capabil de autoeducație fără să fi
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
iluzoriu, fascinant [i atroce" Din ce motive apare Parisul în biografia lui Cioran se știe. Parisul e locul consacrării. De-aici speră să cucerească lumea, să o posede chiar. Greu de bănuit că, nu foarte târziu, Parisul va întruchipa locul pierzaniei. De ce? Iată, într-adevăr, întrebarea. Deocamdată să reținem o mărturisire din 1970: „Orice s-ar întâmpla, nu vom scăpa de un destin minor, asta e convingerea mea adâncă; altădată, ea era un prilej de suferință, azi abia o mai deosebesc
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
Pe de o parte, el e încântat într-o vreme de Paris, însă nu pentru că i-ar fi adus consacrarea, celebritatea, gloria, adică nu pentru că i-ar fi satisfăcut orgoliul rănit de neputințele României, ci, paradoxal, pentru că Parisul e locul pierzaniei. Scepticismul lui găsește aici locul potrivit pentru a-și întinde tentaculele prin care soarbe seva vitală. Prin urmare, aici, la Paris, viciul scepticismului proliferează strălucitor: „Nu vreau să spun că am rezolvat ceva pe aici, dar scepticismul cere un cadru
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]