632 matches
-
fi una în care să nu răsară vreun fir măcar de intenție perturbatoare. Trebuie stabilit că ora școlară rămâne pentru mulți un cadru în care familiaritatea e suprimată. Sunt suspendate pentru câteva zeci bune de minute firescul mișcărilor, naturalețea vorbelor, platitudinea tematicii. Se instaurează în schimb altă atmosferă, cu gesturi standardizate, restrictive: ridicatul mâinii, deplasarea spre tablă, ridicarea în momentul răspunsului, așezarea în grupe, așezarea în poziție de scris-citit, abținerea de la orice comentariu care ar exclude preocuparea pe lecție-activitate etc. Limbajul
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
speranța devenirii. Nu te împiedici de faptul că locuiești un topos al supraviețuirii. Pretutindeni unde sunt elevi, există și potențial. A-l activa prin diferite strategii, ține de noi. Acolo unde clasele sunt fără vârfuri, sau mai trist, unde doar platitudinea grea și obosită se vede cum se târăște la orizont, profesorul trebuie să fie o interfață a lecturii. El este cel care ajunge să citească în locul elevilor, pentru ei, ca și cum le-ar oferi o hrană gata masticată, dar atât de
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
cancelarii... 1. FILOSOFIA ȘI METODOLOGIA ȘTIINȚEI ECONOMICE 1.1. ESTE ECONOMIA O ȘTIINȚĂ? Stiința economică este una aparte. Chiar de la începuturi (sec. al XVIII-lea), metodologia sa a fost extrem de controversată. Edificiul său s-a înălțat pe o serie de platitudini și simplificări de genul : "indivizii preferă mai multe bunuri decît mai puține", "indivizii sunt capabili să-și ordoneze opțiunile după ordine de preferințe", "mărfurile sunt divizibile", "indivizii aleg acea opțiune pe care o preferă" etc. Edificiul a integrat și un
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
se termină undeva la marginea științei, ceea ce nu înseamnă că această limită nu poate fi împinsă mereu mai departe. Explicarea comportamentului lui homo oeconomicus creează dificultăți speciale. Invocarea utilităților și a anticipărilor nu este suficientă. Ea nu conduce decît la platitudini de genul "oamenii fac ceea ce doresc, sau ceea ce le face plăcere...". Diferențele față de științele na-turii sunt radicale, așa cum arătau F. Knight, F. von Hayek sau L. von Mises. Motivele nu sunt suficiente pentru a explica acțiunile. O știință se dezvoltă
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
dar și umanizate, dansând oniric, halucinant. Următoarele volume, Nucul dintre două veacuri (1993), Cerul meu de hârtie - My Paper Sky (2001) ș.a., se vor axa pe aceleași motive, vor relua chiar unele poeme, înregistrând, pe alocuri, un patetism exagerat și platitudini grandilocvente (Eminescu, cetatea Limbii Române, Glorie Limbii Române). Ca romancier, Ț. este autorul unei trilogii ambițioase, alcătuită din Chipul din oglindă (1997), Insula viscolului (2000) și Orbul din Muzeul Satului (2002). Primul fir epic, abordat acid și sarcastic, înrâurit de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290135_a_291464]
-
îl vedea drept opera sa fundamentală. Nuvelistica lui M., comentată extrem de aspru de E. Lovinescu și de G. Călinescu, care îi reproșează „truda de a îngrămădi «grozăvii» pentru a produce o obsesie, lipsă de discreție, de delicateță [...], beția de cuvinte, platitudinea de expresie ziaristică [...] și nepilduita masă de trivialitate ce se pune de-a curmezișul scriitorului în drumul spre literatură” (E. Lovinescu) ori „o atmosferă adesea dezgustătoare, de vulgaritate, priapism și halucinație” (G. Călinescu), rezistă, totuși, prin capacitatea de analiză psihologică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288116_a_289445]
-
și partea, Întregul și detaliul. Dacă ne gîndim mai bine, În felul acesta se vulgarizează acea surprindere a clipei și a revelației În haiku. Există În teoria respectivă un reducționism evident. Clipa (revelația cu profunzimea ei spirituală nevăzută) devine doar platitudine a unui instantaneu fotografic. Diferența aparentă dintre cele două părți este doar de cadraj care explicitează cerceveaua spațio-temporală În care un blitz luminează un fapt banal. La urma urmei, În felul acesta, semnificația juxtapunerii de diluează, dacă nu se pierde
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
tîlc. Acum. TÎrziu. Dacă această cîinoșenie Întru bucurie vi se pare suspectă sau ușor blasfematorie, Încerc să vă Înmoi Încrîncenarea citînd dintr-un text mai vechi: „Soarta noastră este ca, atunci cînd, prin grația miraculoasă a Întîmplării, ne smulgem din platitudinea amorfă a vieții fără rost, să ne resimțim fericirea - cu vorbele lui Blaga - ca un joc de iezi pe morminte Înalte. Simțim În această emblematică efigie a destinului nostru o Împăcare virilă cu tot răul vieții, o revărsare a durerii
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
este specific și specialist. Dar acel cod nu este niciodată citit și aplicat creștinește: ceea ce contează din el sunt normele sale, fiind vorba despre norme pur practice, care traduc în termeni cu sens unic concepte ferme ca, de exemplu, „sacrament”. Platitudinea logică ce derivă din aceasta este demnă de cele mai îngrozitoare tribunale burbone (dacă le luăm forurilor meridionale pasiunea arzătoare și dragostea pentru jurisprudență, fie ea pur formală). Înspăimântătoarea mohoreală ecleziastică este mult mai lipsită, în chip sinistru, de orice
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
sori de diademe”, podoabe de aur și pietre prețioase, iar peste toate - îngerii care cântă din flaute de aur. Ansamblul se configurează baroc, cu o scenografie epatantă, însă aglomerarea de obiecte strălucitoare nu scânteiază, ci cade într-un soi de platitudine. Exagerarea repetitivă pare de-a dreptul sufocantă, mai cu seamă atunci când pedalează pe termeni superlativi („superb”, „colosal”, „suprem”, „supraomenești”, „nesfârșit”, „fără hotare”). Partizan al noului, S. s-a vrut și un reformator al poeziei, dar ambițiile nu-i sunt susținute
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289848_a_291177]
-
nebănuită, necunoscută celor ce le rostesc, ele declanșează un proces implacabil, mai presus de voința individuală”.Relatarea unor cazuri care nu sunt atăt de revelatoare, dar sunt exact cele care se impuneau unei atenții calme, devin mai interesante tocmai prin platitudinea lor: niște țărani sunt bănuiți că ar fi furat porumb din hambarele boierului, sunt arestați și bătuti la postul de jandarmi; nevasta lui Melinte Heruvimu e bolnavă; unuia i se ia porcul; altuia i se termină merindele; un copil e
VIZIUNE GENERALĂ ASUPRA ȚĂRANULUI ÎN OPERELE LUI REBREANU by ANCA CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91620_a_92349]
-
în adevărul vieții și al morții. Drama lui se naște astfel din acest refuz - care pentru oamenii comuni poate fi salvator - și din orgoliul cu care sfidează sistemul de prejudecăți și comportamente sociale, de convenții și stereotipii culturale, de ipocrizie, platitudine și mediocritate individuală. ÎNCHEIERE Prin acest personaj ce însumează multiple ipostaze ale omului modern, Camil Petrescu a demonstrat că, în romanul psihologic, roman modern, al experienței, „devenirea psihică, mișcarea înlocuiesc [...] staticul. Timpul este subiectiv, iar romanul înseamnă experiență interioară.“ (Noua
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
Postmodernismul românesc). Poeziile sale au puternice note hiperrealiste, prin banalitatea voită a „obiectelor poetice“ selectate din câmpul automa tismelor existen țiale, din viața citadină sau rustică (Garofița, Poema chiuvetei, O motocicletă parcată sub stele etc.), prin limbajul poetic, de o platitudine căutată, prozaic, ludic, parodic. Temele poetice vizează trăirea fragmentară, ternă a omului modern, rutina existențială, banalitatea și mediocritatea devenite mod de a fi în lume. CUPRINS: Item 1: evidențierea a două trăsături care fac posibilă încadrarea textului poetic studiat întro
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
care reducerea vizibilă și înlăturarea practică a diferitelor forme de violență din societatea civilă coincid cu vizibilitatea crescută din mass media și aprecierea voluptuoasă a violenței virtuale sau simulate de către cetățenii acelei societăți, care obțin o satisfacție calitativ inferioară prin platitudinile demodate despre mîntuire și viața de apoi. *** Ce se poate face, dacă se poate face ceva, în problema necivilității? Ne putem imagina o lume în care să fie mai multă civilitate decît în prezent? Poate războiul necivil sau chiar însăși
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
proza de observație și metaliteratură. Groșan este printre puținii creatori de școală nouă care n-au devenit prizonierii unei singure formule epice, asimilând, cu o complicitate matură, atât experiența intertextualității, cât și stilul perifrastic faulknerian ori minuția cehoviană în descrierea platitudinii existențiale. Convergența aceasta nu e câtuși de puțin stridentă, fiindcă nu eclectismul definește prozele acestui autor, ci predispoziția, savant întreținută, de a amesteca în pasta perfidă a ironiei cele mai diverse maniere. RADU G. ȚEPOSU SCRIERI: Caravana cinematografică, București, 1985
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287369_a_288698]
-
la televiziune, într-un spectacol, deopotrivă, tragic și comic, încât, de la un anume moment al dezbaterilor, un adevărat scandal deveniseră chiar ei - „demolatorii” și „apărătorii” poetului. Și asta din simplul motiv că încă foarte puțini pot să-și camufleze mediocritatea, platitudinea și ridicolul propriei înfățișări intelectuale atunci când scriu și vorbesc despre Eminescu. Cu toate acestea, sau tocmai de aceea, numărul „specialiștilor” în Eminescu, al celor care țin neapărat să-și facă publică opinia lor despre poetul național, crește cu o progresie
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
un roman modern ca cel al lui Proust, sau romanele post-moderne ce resping tocmai asemenea categorii, rămîn astfel în afara ariei de observație, pentru că prezintă numai personaje "plate". Într-adevăr, Albertina lui Proust este în mod explicit prezentată ca "plată" o platitudine care ea însăși constituie complexitatea acestei figuri, dacă nu chiar "densitatea" ei. Albertina este la început observată de Marcel și "aleasă" ca obiect al iubirii lui, pe baza imaginii ei văzută de la distanță, pe plajă. În Captiva, Albertina, după ce și-
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
fixée, definesc exact natura acelor serii de cadre și explică utilizarea specifică a poeticii în roman. Erotismul are o importanță crucială: ținta acestei stabilități trecătoare este obiectul iubirii, a cărui orientare sexuală nu poate fi stabilită de naratorul focalizator. Firește, "platitudinea" Albertinei nu poate fi în nici un fel considerată o lipsă de "densitate". Se poate face o distincție între categoriile de personaje pe baza modelului "actanțial" care va fi prezentat în următorul capitol, dar acel model se ocupă doar de relațiile
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
violate. Opera de artă trăiește numai prin ignorarea tuturor regulelor cunoscute [...] Opera de artă nu poate fi o ușă deschisă prin care ghetele murdare ale publicului să tropăie insolent. Spectatorul trebuie deci siluit. Cu chipul acesta, arta e salvată de platitudinea necurmat amenințătoare”. Se poate deduce de aici că pentru Voronca - și pentru avangardă În genere - publicul este privit la modul generic, prin modelul negativ al „burghezului” - categorie spirituală, nu neapărat limitativ-socială. În a sa Dezumanizare a artei, Ortega y Gasset
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
altele, aparținînd unei arii mai „modeste” și mai prozaice a realului. Discursivitatea e Într-adevăr o notă importantă a acestei poezii, - și criticul putea cita cu ușurință bunăoară fragmentul următor, din Pe deasupra dosarelor, unde descoperă „o invectivă aproape proletară Împotriva platitudinii burgheze”: Nu, n-am fost eu alături de voi, oameni, În cîmpuri, CÎnd hohoteați lîngă grînele decapitate, Nu, n-am fost eu alături de voi cînd aruncați În furnalele lacome Lopeți pline cu zilele și nopțile fraților voștri În locul bulgărilor de cărbune
[Corola-publishinghouse/Science/2021_a_3346]
-
al XX-lea. Poemele din Fructul oprit atestă un demers liric discret, meditativ, fără ifose docte, recurgând la descripția unor stări colorate afectiv de vagi neliniști sau de satisfacții neeuforice. De regulă succinte, poemele sunt deseori salvate in extremis de platitudine prin menținerea unui miez inefabil (semnalat uneori printr-o difuză „poantă” concluzivă) și prin decența rostirii. Poetul schițează adesea mici solilocvii pe teme morale, cochetează fără exagerare cu tonul gnomic. Tabloul general e al unei cronici a înțelepciunii eului liric
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285567_a_286896]
-
citească nu are a priori nici un motiv ca să considere prima frază ironică. Diverse indicii îl vor îndrepta către o altă cale: perifraza oarecum pedantă "populația truditoare", discordanța între emfaza din "concluzie fără drept de apel" sau din "intuiție majoră" și platitudinea enunțului central: "munca este obositoare". Reperarea ironiei este uneori mult mai ușoară: Nu există șefuleț sau șef de raion care, în civil, să nu fi fost măcar o dată tratat de "adjutant" de cartier sau de "adjutant" prost, fanatic și răutăcios
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
convingerea că tatăl său e mort pare o cruzime inutilă. Dar Ferdinand nu pare prea zdrobit și, foarte curând, în fața lui Prospero și a Mirandei, se prevalează de noua lui condiție de rege al Neapolului. Despre cântec spune doar, cu platitudine: „De bietul meu părinte amintește“, și, cu naivitate, că melodia lui strunește nu doar valurile, ci și jalea lui; și, neînțelegând mare lucru din vorbele vrăjite, crede că Miranda „E, negreșit, zeița / Slăvită-n aste cânturi!“ Poezia lui Ariel este
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
colectivă; construcții deviante, compensatorii, disjuncte, izolatoare/ imaginar al realității contingente și colective; specializare restrictivă a limbajelor/ asumare deliberată a lipsei de specializare; construct conceptual, intelectual, abstract, egocentrist, monologic și impersonal/discurs sentimental (fără sentimentalism), natural, sincer (fără gafe estetice și platitudini), individual (fără anecdotică), etic fără eticism; analogia de tip metaforic, care obscurizează și ocultează/ analogia de tip simbolic, structural, emblematic, implicând întregul; lirismul ca exacerbare impersonală, abstractă, a ființei/poezia ca mod al sincerității; subiectivitatea ca manifestare narcisiacă/subiectivitatea ca
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
lirismul subiectiv și cel obiectiv, între masca impersonalizării și cea a autobiografismului. Optzeciștii preferă un discurs lucid, în care propria biografie funcționează ca pilon al unei structuri în același timp mitizantă (ficțională) și demitizantă (de ridiculizare a clișeelor literare, a platitudinilor sentimentale pentru că numai astfel ele pot fi repuse în circulație)245. Postmodernismul se opune, de altfel, dezumanizării artei și-și propune să-și "centreze atenția pe ființa umană, în datele ei concrete, fizic-senzoriale, pe existența noastră de aici și de
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]