408 matches
-
o tânără reporteră care „știe mai multe despre ceea ce se întâmplă”, potrivit formulei de prezentare deja consacrate în jargonul media. Fiecare dintre cei prezenți în rând își intră imediat în rol, construind involuntar pentru camere imaginea pelerinului : sunt strânse scaunele pliante, femeile își aranjează baticul de pe cap, bărbații aruncă țigările etc. Acest comportament în fața camerelor de filmat l-am întâlnit mai apoi la toate pelerinajele la care am participat în România. În cele din urmă, echipa de televiziune se oprește doar
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
avea grijă de acel loc plin de fum, grăsime și căldură, extrem de devotată. „Lasă-le să ardă până la capăt, să fie jertfă adevărată !”, spune tare de tot una dintre ele. Puțin mai târziu, le regăsesc stând așezate pe două scaune pliante de lemn, mâncau provizia adusă de acasă, zacuscă la borcan. Pensionare amândouă. „Ne-am cunoscut așa, pe la mănăstiri, și de atunci facem pelerinaje împreună.” „Facem pelerinaje”, au spus, și nu „mergem la pelerinaje”. Au sosit la Iași cu trenul de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
13 și 14 octombrie. 12 octombrie 2010 Comerțul cu obiecte religioase. Ce literatură se vinde la pelerinaje ? Cărțile cu slove mari. Despre Sfinții Închisorilor. Economia mănăstirii și tendințele bio-eco. Sampling cu TIR-ul, detergenți și reviste perimate. Vânzătorul de scaune pliante. Hans Zimmermann, casa pe roți. Mi-am propus ca astăzi, 12 octombrie, să pătrund în microuniversul comerțului cu obiecte religioase și nu numai, efectuat în perimetrul din jurul Catedralei Mitropolitane. De fapt, sunt două mari zone de comerț : prima dintre ele
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mai liniștiți, mai cuminți, suntem oarecum și obligați să o facem”. Mai apuc să întreb „de către cine sunteți obligați”, dar este deja prea târziu pentru a mai primi un răspuns, reporterul a dispărut în mulțimea din jur. Vânzătorul de scaune pliante. Este vorba de un tânăr de circa 18-20 de ani, îmbrăcat modest, subțirel, se mișcă cu o grație de balerin printre pelerini, cu cinci, șase scaune pliabile pe braț. Are un ochi atent la tot ce mișcă, deoarece este vânat
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ei jos, că nu s-ar mai ridica de acolo. Anul trecut a fost un an prost, cu frig și ploaie, nu am dat mai mult de 200 de scăunele !”. După ce-i spun la revedere lui Marian, plec cu scaunul pliant sub braț într-o altă zonă de comerț, situată în imediata apropiere a zonei mitropolitane, de-a lungul străzii Crișan. Acest scaun de lemn a accentuat imaginea mea de pelerin, sunt mai ușor de clasat în ochii celor din jur
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
la ceapeu ?”. Îmi este foarte greu să mă despart de ei, oamenii aceștia mi-au devenit foarte dragi. Vor intra în curând în rândul de noapte. Îi privesc cum se îndepărtează încetișor, cu brațele încărcate de sacoșe de rafie, scaune pliante, îmbrăcați în haine de piele neagră, hainele lor „de ținare” (regionalism din zona Brăila, însemnând haine bune, de sărbătoare, mirosind a naftalină și a șifonier). Nu știu de ce, dar simt acut că este vorba de ultimii pelerini de acest gen
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
s-au metamorfozat în solide garduri de metal, iar vardistul cu țignal la gât a devenit jandarm în ținută de intervenție, cu șnurul negru, discret, al sistemului de radiocomunicație în jurul urechii. Alte observații rapide, la cald : nu se vând scaune pliante (timp de așteptare rezonabil ?), iar comerțul la tarabă nu este permis pe Deal. Mulți, extrem de mulți cerșetori prezenți. „Aici este loc pentru toată lumea, mămică, în curtea lui Dumnezeu”, spune o femeie ruptă de mijloc, pe care aveam să o revăd
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Sauter (Brutăria Sauter). Oare câtă pâine a cărat mașina aceasta în Germania înainte de a-și da obștescul sfârșit în România ? Ușa culisantă din lateral este deschisă, mă apropii pentru a arunca o privire fugară : depozit de obiecte religioase, un pat pliant, aragaz de voiaj, o pătură, mai multe lanterne agățate de tavan, chiar și un generator de curent electric aruncat într-un colț. Doresc să fotografiez această veritabilă Arcă a lui Noe, dar proprietara a sesizat indiscreția mea, așa că închide ușa
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
oamenii cu ei la rând ? Sunt așezat pe un scaun mic de lemn, pliabil, pe la jumătatea rândului, excelent punct de observație directă. Tocmai a început acum o ploaie măruntă, sâcâitoare, tenace. Pelerinii poartă cu ei următoarele obiecte : pături, flori, scaune pliante de lemn, de aluminiu, cărți, cărți de rugăciune, radio mic cu căști, MP3 Player, MP4 Player (Video), haine în baloți (pentru atins de raclă), rucsaci de diferite forme, culori, vechime etc., sacoșe de plastic, sacoșe de rafie, pahare de plastic
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ale corpului. Tehnica de a învinge oboseala primează mai mult decât orice, cu atât mai mult cu cât nu observ în jur o abordare „spiritualizată” a așteptării. Spre deosebire de rândul de la Iași, „pelerinii urbani” din jurul meu nu sunt echipați cu scaune pliante, nu au nici încălțăminte lejeră, călduroasă. Două tinere rroma, îmbrăcate din cap până în picioare în plastic roz, nu mai pot suporta durerea fizică produsă de așteptare, așa că se folosesc de o bordură mai înaltă pentru a-și scoate din picioare
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
și în condiții artizanale mi-am montat un fel de ecran din plăcuțe de plumb pe tavan. N-a avut nici un efect. Apoi îmi schimbam locul și dormeam fie în bucătărie jos pe pătură, fie în sufragerie pe un pat pliant. Și cu acest prilej am remarcat un amănunt. Noaptea mă culcam într-un loc, începeam să nu mă simt bine, și fără să fac nici un zgomot mă mutam în cealaltă parte. După câteva minute deasupra se auzea zgomot de pași
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
Prin preajmă, cei care probabil nu încăpuseră în cabană își montaseră corturi (înseamnă că le aveau...). Mircea a făcut uz de talentele lui de negociator, a știut să insiste și până la urmă am căpătat o cameră, suplimentată cu un pat pliant, pentru mine. După atâtea zile pe două roți, după sute de kilometri pedalați, dușul și odihna în condiții neașteptat de bune, ne-au prins bine. Având copiii, ceilalți s-au odihnit iar eu am pornit-o spre cascadă. Pot zice
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
bicicleta actuală: 55,5 km/h. Ziceam că eram nițel panicat; păi nici nu aveam cum să nu fiu auzind tunete, privind deseori spre cerul care n-arăta bine.... Mă gândeam la pelerina de ploaie și la umbrela din geanta pliantă nelipsită la deplăsarile pe două roți, și încet- încet (la propriu, că pedalam la deal), am ajuns în comuna Ștefan cel Mare. Am telefonat la Roman: începuse să picure. Eu eram norocos, se învârtiseră norii desupra mea, se burzuluiseră sonor
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
să spun, nici azi nu e stabilită, că am fost pe acolo acum vreo doi ani cu comisia de stabilit frontiera, deci 20 și ceva de ani mai târziu. Când ne-am întors, ce să vezi : pusese unul o măsuță pliantă în câmp. Ne-a spus că acolo e frontiera și se gândea să ceară și bani pentru trecere. Am glumit și i-am dat zece dolari, care au fost prima noastră con‑ tribuție către bugetul acestei țări independente, Ucraina. V.
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
Tuturor li s-au adăugat după ora 21.30 (ora la care s-a interzis traversarea marelui pod spre cetate) francezi, sute sau mii de francezi, veniți cu familiile pentru a participa la sărbătoarea națională, cu mașini, mese și scaune pliante, mâncare, băutură și copii, ocupând locurile cu sârguință, cu câteva ore înainte de a se întuneca; pentru a aclama superbul spectacol oferit de oficialitățile locale în cinstea comemorării căderii Bastiliei de la 1789. Asta ne-a împiedicat să pornim în expediție și
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
după mine, le-aș fi înlocuit cu niște dulapuri frumoase din lemn. Dar nu era camera mea. Am venit aici cu treabă, așa că nu mă priveau fișetele gri și tonomatul roz. În stânga am văzut un dulap în perete cu ușă pliantă. Asta era tot în materie de mobilă. Nici urmă de ceas, telefon, ascuțitoare sau cană cu apă. Nici măcar un raft sau vreun suport pentru scrisori. Nu-mi puteam imagina care era scopul sau funcționalitatea unei asemenea încăperi. M-am întors
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
când am văzut patru sacoșe colorate diferit, atârnând de mânerele uscătoarelor. Erau trei femei la coadă. Una, care arăta a gospodină, avea spre patruzeci de ani, iar celelalte două, studente de la un cămin din apropiere. Gospodina stătea pe un scaun pliant și-și privea rufele învârtindu-se în uscător de parcă se uita la televizor. Fetele se uitau peste Japan Journalist. Toate trei au ridicat privirile când am intrat, dar s-au întors imediat la treburile lor. M-am așezat să-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
celebru în degringoladă...“ nu constituia o reacție atipică. Din cauza internetului zvonurile au descris ședințele mele de autografe ca „dezmățate“ și „neintenționat umoristice“, ceea ce i-a făcut pe oameni să cumpere și mai multe cărți. Au așezat multe funduri pe scaunele pliante aranjate de editori, iar în cele din urmă a devenit o afacere masivă, fiindcă emanam aerul de cool amorțit, epuizat, atât de popular în acel moment anume al culturii. Însă dorința de a mă anula în proprii mei ochi era
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
ia forma corpului când te așezi în el datează, în mod semnificativ, din 1968. Postura anticonvențională nu mai este la modă, dar mobilarea care corespunde cu un ideal de viață mai puțin rigid și sofisticat triumfă, așa cum o dovedesc scaunele pliante și fotoliile destinate relaxării, mobilele prevăzute cu rotile, paturile multifuncționale care integrează locul de dormit, masa de lucru și dulapul, canapelele cu denivelări comandate pretându-se la diverse poziții. Dacă o tendință a designului contemporan privilegiază umorul și fantezia, o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1981_a_3306]
-
mă bate pe umăr. Supermaterial, frate. O să spargem audiența. Camerele din mașină au prins tot. Genial. Ai fost beton. Îmi întinde un pahar de plastic, din care ies aburi. Sorb o gură de cafea și mă așez pe un scaun pliant, apărut ca din senin. Apoi îmi scot celularul și-mi sun soția. Ai ajuns acasă? OK. Nu, voiam doar să știu că ești bine. Prea mulți ciudați umblă liberi prin orașul ăsta. Liță Chițălău E foarte cald aici la nunta
Opere cumplite-vol. 2 by Florin Piersic junior. () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1343_a_2707]
-
de parcă am fi fost o regiune Kaliningrad la Marea Neagră. Scandalos și fără speranță. Tot aici, pe „bulevardul Europa”, dăm câte o raită pe la unguri și pe la polonezi, foștii frați „de lagăr”. Ultimii poartă straie naționale, sărbătorești, oferă cu generozitate vizitatorilor pliante și CD-uri promoționale. Azi - coincidență! - e ziua Poloniei la Expo 2000, e prezent și președintele Kwaśniewski, un fost comunist care a deprins rapid manierele unui lider occidental: zâmbește în stânga și dreapta, glumește cu turiștii, împarte autografe. VASILE GÂRNEȚ: O
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
proprietăresei. Locuia la cinci minute de noi. Fără să protesteze că fusese trezit din somn, mi‑a vârât o lanternă În gât și În ochi. Doi haidamaci În uniforme de infirmieri umpleau acum cadrul ușii, ținând În mâini o targă pliantă. Cei doi negri În halate albe tocmai Începuseră să desfacă targa pe podea, când i‑am oprit strigându‑le: - Nu mă duc nicăieri! Rosamund a cerut părerea doctorului, care a răspuns: - Mă rog, nu e absolut nécessaire, dacă se opune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
povestește că ambii mei plămâni erau cotropiți de pneumonie. Un aparat respira În locul meu - tuburi mi‑erau băgate pe gât și În nas. Nu știam unde mă găsesc și nu eram conștient că Rosamund dormea alături de mine, pe un pat pliant. Își petrecea adeseori nopțile printre rudele care Își vegheau, În sala de reanimare, fiii sau surorile aflate În criză. În timpul primelor zece zile, Rosamund nu s‑adus deloc acasă. Mânca resturile rămase pe tăvi. Refuza să meargă la bufet de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
soția lui Îl observase de cînd se aflau la Vichy. Părea că se ia singur peste picior, dar era puțin ursuz. — Să mergem alături... Tot tacîmul! Ba chiar Îl puse să urce și să coboare trei minute treptele unei scări pliante. Tensiunea arterială În poziție culcată, șezînd și În picioare. Apoi raze. — Respirați.... Mai adînc... Nu mai respirați... Inspirați... Țineți aerul... Expirați. Era hazliu și neplăcut, dramatic și smintit. Poate că mai avea de trăit Încă treizeci de ani, dar s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
Încrustate cu cochilii de abalone și legate cu paie de orez sfințit, răsucite În forma unui talisman care aduce norocul. La centură avea legate șapte sau opt obiecte: o pungă de iască, o ploscă, o cutie de medicamente, un evantai pliant legat cu șnur, un mic cal sculptat și câteva bijuterii. Sub fusta scurtă din piele de tigru și leopard, avea un veșmânt croit din brocart auriu lucios. Nobunaga se răsuci În șa și strigă: — Daisuke, ăsta-i locul? Aici e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]