593 matches
-
când jurisdicțiunea consulară, când instituția sudiților, adecă a vagabonzilor privilegiați, și de atunci infuziunea cu elemente infecte ține necontenit și fără stavilă. Daca epoca începută prin Tractatul de la Paris și încheiată cu războiul ruso-turcesc n-am fi pierdut-o pe povârnișul unui stupid liberalism, unii căutând să demagogizeze poporul din ce în ce, alții oprind acel proces de disoluțiune socială, dacă puterile cele mai bune ale gene rației trecute nu s-ar fi irosit în lupte sterpe pentru idei fără nici un
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
Înțelesei că gândirea mea nu putea merge în adâncime, dar îmi dădui seama că instinctele mi se trezeau din amorțeala fericirii. Iubita mea era în impas. Înaintam toți trei în tăcere, la distanță mare unii de alții, singuri acum pe povârnișurile pline de zăpadă. Ea se poticnea și își smulgea cu greu picioarele din micile gropi, dar avea mișcări chibzuite și aplicate și înainta cu o anume siguranță a desorientării, care mă înduioșa. Când ajunserăm la cota 1 400, unde era
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
oameni", adică "psihopatologia societăților noastre". (Idem., p. 242) Se manifestă demența și delirul secretat de "monoteismul prezent al valorilor politice, pedagogice și tehnocratice ca o "fractură", o "ruptură" a sistemului monopolist asfixiant". (Idem., p. 243) Bolile îndreaptă Occidentul Extrem "pe povârnișul din ce în ce mai abrupt al exploziei nihiliste". (Idem., p. 244) Dar autorul consideră că nu prin spitalele psihiatrice se înlătură delirul și demența, ci, așa cum opina croatul antropozof Rudolf Steiner (1861-1925) încă pe vremea când se afla în Imperiul Austro-Ungar, precum și etnologul
by TĂNASE SÂRBU [Corola-publishinghouse/Science/1010_a_2518]
-
și de asul aviației de vânătoare române, Comandorul postmortem Alexandru Șerbănescu, cel care se angajase singur În lupta Împotriva unei formații de câteva sute de avioane americane de bombardament și se prăbușise ca un vultur cu aripile frânte pe un povârniș de stâncă pe frumoasa Vale a Buzăului. Urcând În trenul care Îl aducea la București, copleșit de amintiri, lt.Buchiu Își șterse discret o lacrimă, cu gândul la toate Întâmplările pe care le trăise În anii petrecuți alături de toți camarazii
ANUL 4 • NR. 18-19 • MARTIE-APRILIE • 2011 by George Georgescu () [Corola-journal/Imaginative/88_a_1542]
-
nu o condamna pe Simona, ci nesăbuința ei, hazardarea într-o bătălie cu o viață în care lipsa suportului moral și material ar fi trebuit să-i dea de gândit înainte de a face primul pas pe un drum plin de povârnișuri. Acum toate acestea trebuiau iertate. Ce rost mai avea să reediteze implicațiile întregii povești, când sfârșitul rămânea irevocabil același. Totuși, de undeva dintr-un izvor necunoscut, se iveau ape tulburi a căror limpezire era greu de presupus ca durată în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
Dar dintr-o dată Lorenza se oprise, văzuse venind niște oameni pe care Belbo nu-i cunoștea, prieteni de-ai lui Agliè, zicea ea, și nu voia să fie văzută. Situație umilitoare, ea stând sprijinită de un podeț suspendat deasupra unui povârniș cu măslini, cu fața acoperită de un ziar, ca și cum ar fi murit de curiozitate să știe ce se petrecea În lume, iar el la zece pași depărtare, fumând ca și cum ar fi trecut pe acolo Întâmplător. Invitații lui Agliè trecuseră, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
se cere explicat. Cu atât mai mult cu cât explicațiunea pe care aș da-o (și pe care, în momentul acesta când, fără să vreau și fără să-mi dau seama am ajuns, alunecând, atât de departe pe linul, înșelătorul povârniș al confesiunilor) nici nu poate forma decât un lucru instructiv și util, ca tot ce se raportă la procesul elaborărei ideilor noastre și la întreg misterul actelor noastre. De ce n-am devenit dar și eu antisemit, în mediul în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
apunea, acum, În spatele zidului Înalt al munților. De undeva sosea o briză caldă. A doua zi, În zori, călătorii porniră mai departe. Coborâră spre o zonă de dealuri, unde caii găsiră, Încă, urme de iarbă din toamna trecută. Pe un povârniș moale, străjuit de păduri de fag, Nogodar opri căruța. Departe, În stânga, sclipeau În soare valurile Mării Caspice. Iar jos, În fața lor, se zărea un drum larg, care mergea drept spre câmpiile Asiei de sud-est. Drumul Mătăsii. 5. Drumul Mătăsiitc "5
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
venirea roșiilor la putere în România ne aduce, de voie de nevoie, la necesitatea de-a discuta și bazele organizațiunei statului și de-a ne inspira de-o adâncă neîncredere în viitorul poporului nostru. Societatea e fără îndoială pe un povârniș de demoralizare completă. Își poate cineva închipui ce jos trebuie să fi căzut societatea când un om ca corectorul "Romînului", cu patru clase primare, a ajuns director de bancă, afară de aceea că se află numit deputat. Ignorant este, precum o
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
a literaturii române (pentru o altă ierarhie canonică) seamănă mai degrabă cu canonul sisific, în care acel rege al Corintului fusese osândit să urce mereu, la infinit, un bolovan uriaș care, ajuns pe pisc, se rostogolea din nou la poalele povârnișului. Eseul lui Th. Codreanu Istoria "canonică" a literaturii române, prin curajul abordării unei probleme atât de complexe, prin temeinicia și profunzimea cunoștințelor enciclopedice, prin forța imbatabilă a raționamentelor și prin devotamentul față de principiile obiectivității și ale corectitudinii științifice, demonstrează că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
râul Iantra, e atât de labirintică și aventuroasă încît nu există punct din care ar fi cu putință de a cuprinde unitatea părților orașului, încuibate la răzămătorile deosebitelor terase de var. Amestecul de case se ridică în mod amfiteatral pe povârnișul a trei dealuri înalte. Cele două înălțimi din apus par a fi despărțite de-a treia, dar par numai, căci în realitate sunt împreunate prin o ciudată formație a terenului, printr-un pod natural de stâncă, de 60 metri lungime
Opere 09 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295587_a_296916]
-
fantomă ar fi apărut din tunel sau de parcă unul dintre demonii lui John Robert i-ar fi asaltat sub forma unui animal uriaș, care țâșnea din frunziș. Ceva mare și greu și extrem de agitat veni rostogolindu-se și alunecând pe povârniș și ateriză în iarba de la picioarele drumeților. Un moment mai târziu, acest ceva se dovedi a fi Tom. McCaffrey și Emmanuel Scarlett-Taylor, încă încleștați într-o trântă care începuse la capătul de sus al pantei. Se ridicară râzând, continuând să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
zice Manus, e plină de toate căcaturile astea și amintiri de familie pe care nu le vrea nimeni. Exact ca mine azvârlind tabachera de cristal a lui Evie în șemineu, Manus se opintește și azvârle iute ceainicul în întuneric. Dincolo de povârniș, dincolo de întuneric și luminile suburbiei, ceainicul zboară așa departe că nici nu-l auzi căzând. Fără să se întoarcă, Manus duce mâna în spate și apucă altceva. Un sfeșnic de argint. — Asta-i moștenirea mea, zice Manus. Azvârlit peste cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
mai avem de mers vreo 15 kilometri. La un moment dat, din șoseaua principală se desface un drum la stînga, spre munte. Se urcă greu, drumul, deși asfaltat, e desfundat, norii lichizi atîrnă, par să se prelingă pe pămînt, iar povîrnișurile care se văd În jur prin golurile de ceață sînt Împădurite cu brad. Muntele miroase a frig din ce În ce mai tare pe măsură ce urcăm. După o curbă largă, ajungem la poarta unității. Drumul de asfalt se oprește aici, mai departe se continuă cu
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
de oră, soarele Împrăștie norii și cerul se deschide de jur Împrejur. Pentru prima dată de cînd sînt aici se vede tot peisajul. Undeva spre apus e un pisc stîncos, iar Înspre răsărit se văd alte culmi de munți Îndepărtați, povîrnișuri, păduri. E incredibil cum s-a Înseninat deodată și s-a luminat totul În jur, vedem În sfîrșit unde sîntem. Din marginea clădirii infirmeriei se Întinde o pajiște mărginită de gardul de sîrmă ghimpată al unității, pe care s-au
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Îi intră pe sub guler, la gît, se Încleștează de bidon cînd cade, urcînd În gol panta abruptă, luptîndu-se pentru propria lui viață. E la cîțiva metri de gardul unității. Pe răcanul speriat Îl vor găsi spre dimineață, undeva la jumătatea povîrnișului. Mort, gerul l-a transformat Într-o statuie neînsuflețită de gheață, nu avea cum să reziste atîta vreme În viscol. O poveste Îngrozitor de stupidă, o moarte fără nici un rost! CÎnd Îți dai seama cît de... cît de simplu și de
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
iscodeau despre tainele creșterii științifice a iepurilor, adică, așa cum auzise de la Director, fostul său dascăl de biologie și de științe agricole și zootehnice, cuniculicultura. Trecu pârâul din adâncul Văii și avu grijă să nu se Înnămolească, apoi Începu să urce povârnișul celălalt. Ajunse În curtea din spate a cojocarului și intră. Câinaru cel tânăr - așa venea vorba, deși omul trecuse de curând de șaizeci de ani, dar i se spunea tânăr pentru a putea fi deosebit de tată-său - se chinuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
79 Toynbee folosește o metaforă a omului adormit sau a omului trezit atunci când compară societățile umane între ele: ,,Societățile primitive, așa cum le putem cunoaște prin observație directă, pot fi asemuite cu niște oameni care zac nemișcați, toropiți în somn pe povârnișul unui munte, deasupra unei prăpăstii; civilizațiile pot fi asemuite cu tovarășii acestor adormiți care tocmai au apucat să se ridice în picioare și să se cațere pe stâncile de mai sus. La prima vedere am fi ispitiți să facem o
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
La prima vedere am fi ispitiți să facem o deosebire fundamentală între cele două grupe: să-i proslăvim pe cei care au început să se cațere ca pe autentici atleți și să-i disprețuim pe cei care zac trântiți pe povârnișuri ca pe niște paralitici; dar dacă ne vom gândi mai bine, vom găsi că este mai cuminte să ne abținem de la aprecieri". Studiu asupra istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, vol. I, p. 78. 80,,Departe de a rămâne închise în
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
schimbare și dezvoltare". Arnold Toynbee, Studiu asupra istoriei, Editura Humanitas, București, 1997, vol. I, p. 77. 209 Toynbee adaugă: ,,Societățile primitive, așa cum le cunoaștem prin observație directă, pot fi asemănate cu niște oameni care zac nemișcați, toropiți în somn, pe povârnișul unui munte, deasupra unei prăpastii; civilizațiile pot fi asemănate cu tovarășii acestor adormiți, care tocmai au apucat să se ridice în picioare și să se cațăre pe stâncile de mai sus; în vreme ce noi ne putem asemui cu niște observatori care
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
localitățile rurale. Cazul la care făcea referire amicul meu s-a petrecut cu mulți ani în urmă în satul Bârsănești din județul Iași, așezare izolată, departe de calea ferată și de alte căi de comunicație, cu gospodării modeste, răzlețite pe povârnișurile a două dealuri, cu ulițe întortocheate și desfundate, pe care le puteai străbate doar cu cizme în anotimpurile ploioase, cu o școală veche, neîncăpătoare și șubredă, durată puțin după anul 1900. Tânărul absolvent despre care îmi vorbea era al doilea
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
unui enunțător care participă la viața satului descris, nefiind totuși un personaj identificabil: Aubignane e lipit de marginea netedă a platoului ca un mic cuib de viespi; și e adevărat, aici n-au mai rămas decât trei oameni. Sub sat, povârnișul coboară fără ierburi. Aproape la capătul lui e o fâșie de pământ moale și peria aspră a unui răchitiș prăpădit. Mai jos e o vale strâmtă și puțină apă. Aici au fost construite câteva case chiar pe muchia dealului, ca și cum
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
căreia a mers Ulise în drumul său către Itaca. Am văzut acolo o mănăstire al cărei var era la fel de alb ca cel de aici cu deosebirea că una strălucea pe vărful muntelui în timp ce aceea de la Rabida era situată pe un povârniș, la confluentul lui Rio Tinto cu Odiel, aproape de mare, zidurile și proporțiile ei divine o făceau să semene cu o mare fermă andaluză sau cu o frumoasă casă țărănească cu ferestrele ei asimetrice, acoperișurile ei roșiatice și chiparoșii armonioși care
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
cu muntele chel acum, este prezentată ca o ființă omenească. "O gură care a păstrat același fel de a zâmbi, dar ale căror transformări interne, dinți stricați, înveliți în aur, dinți falși dau zâmbetului o altă expresie." Pinul singur pe povârnișul stâncos este o aluniță pe un obraz tare și fără riduri, muntele cu un vârf dublu este pieptul unei femei culcate " Cu sutienul alb al satului, pe care îl brodau ruinele fortului venițian". Este adevărat, spune legenda, că Itaca era
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
ziar în care în primii doi ani ai războiului mondial publica o suită de poezii inspirate de evenimente, adunate mai târziu în volumul Zbuciumul Ardealului (1929). La Arad vede lumina tiparului și broșura, cu două „piese pentru debutanți”, intitulată Pe povârniș. Însurăm pe Victor! (1916). După Unire, B. se consacră preponderent ziaristicii. Este redactor la „Românul”, „Dacia traiană” (Sibiu), „Dacia” (București), „Neamul românesc”, „România nouă” (Chișinău), „Universul literar”, „Adevărul literar și artistic”. Simultan, mai colaborează și la alte periodice. Relativ bogată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285549_a_286878]