236 matches
-
lăsase să se înțeleagă că nu a tipărit-o pentru a pedepsi publicul că, după prima parte a lucrării, se arătase necopt și nereceptiv. Dar dacă două treimi din această Gesamtausgabe cuprind prelegerile ținute de-a lungul unei vieți de profesorat, atunci dezamăgirea e mare. În volumul acesta, de pildă, Heidegger se întreabă pe zeci de pagini dacă logica este a lucrurilor sau a gândului, fără să se sfiască de banalitatea problemei și fără să se sfiască de a propune în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dacă logica este a lucrurilor sau a gândului, fără să se sfiască de banalitatea problemei și fără să se sfiască de a propune în final, în locul logicii, logos-ul lui Heraclit. Însă m-am întrebat, văzând unde te poate duce profesoratul, dacă vreunul din marii filozofi a rezistat deopotrivă ca profesor de filozofie. Și a trebuit să recunosc că, în afara lui Hegel, nimeni nu poate fi invocat în acest sens. Fie că lucrurile se petrec ca în cazul lui Kant, care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
tradițională - noțiune, judecată, raționament -, după lucrarea lui Tetens, un profesor de epocă, a cărui carte o ținea pe noptieră); fie că e vorba de cursuri în care se preda sistemul de gândire original, ca în cazul lui Fichte sau Schelling - profesoratul sfârșea deopotrivă cu un eșec. În primul caz, gânditorul original dispărea în spatele etalării unor cunoștințe impersonale; în cel de al doilea, era vorba de "închideri care se închid", de sisteme rigide, de un sistem, dacă îl avem în vedere pe
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
lucrurile s-au petrecut așa cu Blaga, cu care nu puteai discuta decât înăuntrul orizontului propriu. Însă când sistemul în care te închizi e unul care se deschide, atunci ajungi să îi înțelegi și pe ceilalți gânditori și să faci profesorat la nivel înalt. Or, acest lucru nu i-a reușit decât lui Hegel, singurul gânditor modern al cărui sistem este o închidere ce se deschide. Dacă s-a ajuns să se râdă de filozofii cu sisteme, lucrul se explică tocmai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
filozofii cu sisteme, lucrul se explică tocmai prin aceea că aici e vorba de închideri care se închid. Nu poți face hermeneutică cu un asemenea sistem și, neputând face, nu ai cum să intri în gândul altuia. Există deci în profesorat un teribil risc: ori îl faci înainte de a-ți fi obținut ideea, și atunci trebuie să te accepți ca simplu manipulator de cunoștințe, ori îl faci după ce ți-ai obținut-o, și atunci e puțin probabil să mai poți ajunge
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sau, precum Kant, accepți divorțul dintre ființa gânditorului și cea a profesorului. Alt risc e semireușita: ajungi la un filtru propriu, cuceritor, variat, dar nu în numele unei idei, ci al unor idei. Spunând toate astea, nu înțeleg să neg utilitatea profesoratului. Problema este cum o împaci și dacă poți să o împaci cu aceea a creativității. Există destine clar așezate în condiția profesoratului: ții cursuri, apoi le prelucrezi și le publici, așa cum a făcut Eliade cu Histoire des idées et des
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
variat, dar nu în numele unei idei, ci al unor idei. Spunând toate astea, nu înțeleg să neg utilitatea profesoratului. Problema este cum o împaci și dacă poți să o împaci cu aceea a creativității. Există destine clar așezate în condiția profesoratului: ții cursuri, apoi le prelucrezi și le publici, așa cum a făcut Eliade cu Histoire des idées et des croyances religieuses. Există, în profesoratul reușit, devenirea întru devenire bună a culturii, așa cum există o devenire întru devenire bună a speciei, de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
împaci și dacă poți să o împaci cu aceea a creativității. Există destine clar așezate în condiția profesoratului: ții cursuri, apoi le prelucrezi și le publici, așa cum a făcut Eliade cu Histoire des idées et des croyances religieuses. Există, în profesoratul reușit, devenirea întru devenire bună a culturii, așa cum există o devenire întru devenire bună a speciei, de pildă aceea pe care, cu hybris-ul fecioriei, Danaidele au refuzat-o, fiind pedepsite să trăiască devenirea întru devenire proastă, simbolizată de umplerea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
deci să vă spun, referindu-mă la Heidegger, este că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și în aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia." iulie 1981 Am plecat cu Thomas la Păltiniș pentru trei zile, cu gândul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
că în filozofie, dacă nu ajungi la situația lui Hegel, nu are sens să trăiești simultan în condiția creativității, deci a devenirii întru ființă pe plan spiritual, și în aceea a profesoratului, deci a devenirii întru devenire. Și tocmai pentru că profesoratul nu poate ajunge decât rareori la devenirea întru ființă, s-a spus că el este incompatibil cu filozofia." iulie 1981 Am plecat cu Thomas la Păltiniș pentru trei zile, cu gândul că vom aduce ultimele modificări la volumul Heidegger, în urma
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
a fost benefică în viața sa, că închisoarea a fost "o încîntare", o perioadă de primenire spirituală și un prilej de meditație. Orice lucru rău a sfârșit pentru el prin a fi bun, așa cum răul de a nu fi făcut profesorat universitar, de a nu fi fost onorat și solicitat l-a înțeles drept binele de a-și putea vedea în liniște de treabă. Există însă și o întemeiere obiectivă a fericirii, când acordul despre care vorbeam este real, când întîmplările
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Fermín. 25 Părintele Fernando Își recapitula amintirile cu un ton de omelie. Își construia frazele cu acuratețe și cu o sobrietate magistrală, Înzestrîndu-le cu o cadență care promitea o morală ce nu mai apuca să se materializeze. Din anii de profesorat se alesese cu tonul acela ferm și didactic al cuiva obișnuit să fie auzit, dar se Întreabă dacă e ascultat. — Dacă nu mă Înșală memoria, Julián Carax a intrat ca elev la colegiul San Gabriel În anul 1914. De la bun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și de specialitate” activitatea școlillor de acest profil din Gorj Alături de acești dascăli se numără și Dumitru Frumusanu, Ștefan Bobancu, Iuliu Moisil, L.Arjoceanu care prin crezul profesional au exprimat păreri despre situația învățământului gorjean. D.Frumusanu a arătat că: “profesoratul fiind un apostolat nu poate fi știrbit în demnitatea sa prin nici o altă ocupațiune” Istoria învățămâtului indică nivelul cultural al societății românești într-o anumită etapă istorică iar învățământul gorjean are și el o astfel de menire în problematica învățământului
Învăţământul în Gorj 1848-1918 Fondatori şi oameni de şcoală by Băluţoiu Daniel Sorin () [Corola-publishinghouse/Administrative/1289_a_1875]
-
reformei și schimbării. Cornelia G. este întruparea Sofiei. Surâde cald lumii care trece, zâmbește încurajator celei care vine. În acea Arcadie nu mi-a trecut o clipă prin cap să devin filosoafă, adică să produc filosofie, să comentez critic filosofie. Profesoratul și fidelitatea față de gândirea altora păreau a fi un destin fatal și dezirabil pentru femei și „provinciali”. Capitalele gândirii se află in altă parte. Aici se reprogramează doar mașinăria teoretică. Eram dublu minoritară. Pe cât de femeie, pe atât de provincială
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
femeie, pe atât de provincială. În plus, mi-am asumat și al treilea minorat. Filosofia practicată într-un sistem contra naturii filosofice: comunismul totalitar. La ce să mă fi așteptat din partea mea? Singura evadare reală din „destinul” triplu minoritar era profesoratul onest față de filosofie, nu față de programa de învățământ. L-am practicat între 1978 și 1989. În facultate, m-am măritat cu colegul meu de bancă. Lui i se prezicea un destin performant în logică. Avea toate șansele. Zona logico-filosofică era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
care ați căutat-o în multe alte domenii? (Ați scris filosofie, ați încercat să vă inițiați în arte plastice, ați scris literatură...) Consider că am o doză de autenticitate, că nu fac decât lucruri în care cred! Și cărțile și profesoratul, și temele mele de etică politică și de teorie politică și pregătirea doctoranzilor fac parte din categoria lucrurilor în care cred, la fel ca și activitatea publicistică sau civică. Eu nu pot fi cumpărată sau plătită pentru a crede în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
dificilă, și conținutul era dificil, încât omul nici n-a știut ce să mai spună. Nu știam nici eu ce să cred. În ’80 am stat în Israel, iar în ’81 am plecat pentru un an, pentru un fel de profesorat la Harvard, pe bani puțini, vreo patru mii de dolari. Am făcut o greșeală, nu contează. Dar era bine că nu predam, deci am avut timp de bibliotecă. Și anume, cea mai bună din lume: Biblioteca Widener, o știi. Am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2006_a_3331]
-
dirijor de cor.” Vasile Țepordei scria În presa provincială: ”Îl știam prea plin de viață ca să-mi pot Închipui vreodată că-l voi vedea fără de suflet.” Sergiu Matei Nica -”Ce operă națională a desfășurat acest om În anii lui de profesorat, ce entuziasm românesc a stârnit În sufletele celor zeci de mii de eleve pe care le-a educat. Ce importanță mai presus de vorbă prezintă arta preotului Cristea nu va putea uita niciodată istoria.” Prof. Nicolae Dunăreanu: ”Nu-mi venea
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
ca altă dată” “Am fost, însă, informat că vara trecută s-a înregistrat cel mai mare număr de admiși la politehnică dintre elevii săi. Deci, nu-i așa?, cea mai de seamă performanță pedagogică în peste douăzeci și cinci de ani de profesorat. Asta, oare, să nu însemne nimic?” “Nu e vorba numai de asta, tovarășe prim-secretar” “Dar, oare, nu ăsta-i lucrul cel mai important?” “(E bătăios tare dumnealui, după câte văd eu. De ce l-o fi apărând atâta?) Nu neg
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Lică . Acum e profesor și prieten bun cu familia prințului Maxențiu. Lina avea astfel de expresii fericite și un fel de a înfățișa totul care curma orice comentariu. Mini se simțea dezarmată. Orice intervenție apărea de prisos. Se interesă de profesoratul lui Lică. Nu și-1 putea închipui . . . Dar Lina declară că Lică era tot băiat bun și drăguț ca înainte, cu toată situația lui așa de frumoasă . .. Cam ridicolă buna Lină, în adevăr! . . . Așadar, Lică se schimbase fără să se
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
unul dintre aceste texte. Sau cu fragmente din mai multe“, precizează Oltița Cântec, coordonator al proiectului. E ciudat să vorbesc despre Manuel Vava Ștefănescu, coregraf, director artistic CNDB Prima mea amintire legată de Manuel este din primul meu an de profesorat (ora săptămânală de dans contemporan de la anii terminali) la liceul de coregrafie, unde am făcut un duet pentru el și o colegă a lui de clasă. Șosetele Roșii. Cred că au luat și premiu atunci. Astăzi, diferența de ani dintre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
cuvînt oficial al Academiei Regale a Limbii pe scară. Don Anacleto era profesor de institut, licențiat În literatură spaniolă și mai diverse studii umanistice și Împărțea el segundo primera cu șapte pisici. În clipele libere pe care i le Îngăduia profesoratul, făcea dublet ca redactor de texte pentru contracoperte la o editură de prestigiu și, se zvonea, compunea versuri de erotică crepusculară, pe care le publica sub pseudonimul Rodolfo Pitón. În raporturile personale, don Anacleto era un bărbat afabil și Încîntător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
Dar când colo ce să vezi, „numai negri și ingleji” (vorba lui Mircea C. în Levantul , asta se trece la notă cultă). Când m-am înscris la admitere (una dură, de doisprezece inși pe loc), am văzut listele de repartiții: profesorat masiv la țară și în orașe muncitorești, în orașe „închise” (citește universitare), câteva catedre năucitoare la grădinițe. Voi, Mircea, ați plecat chiar fără iluzii, cu o facultate gata demontată. Mi-am tot chinuit mintea în ’90 ce se va întâmpla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
în primul an de actorie, de-abia terminasem facultatea în orașul meu moldovenesc și m-au oprit acolo, asistent la Catedra de Actorie, apoi am venit în București, prin concurs, Proful de Actorie, îmi ziceau studentele în primul an de profesorat, aveam un succes imens la gagici, însă eu eram prieten cu o fată, Ani-Anita, am fost cu ea din anul trei de facultate până am terminat, tipa vroia să dea admitere la noi la Facultate, i-am zis să mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
să produc. Astăzi, Maestrul meu face bani din orice: din admiterea la facultate, că el își pregătește aleșii, el hotărăște intrarea lor, a celor care cotizează la noi, ăla intră, care dă - l-am învățat lozinca asta, că trece și profesoratul, măcar să rămâi cu bani după atâta chin, după atâtea meditații și atâta risc... care admitere la facultate e mai subiectivă ca admiterea la Teatru... dar nu pricep asta muritorii de rând, din film, din teatru, din reclame sau din vânzarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]