1,293 matches
-
dea", spuse el cu humorul jovial și resemnat al părintelui care numai are autoritate asupra fiicei sale, în general al bărbatului care trebuie să cedeze în fața capriciilor femeii. Avea aerul să spună că și eu trebuia să cedez. Ca să mă pufnească apoi un râs colosal a treia zi când ne întîlnirăm la masă și aflai despre ce era vorba. Ce eram eu? Un Feuerbach modern. Cum? De ce? Muncitor ca și acela, zise ea cu o extremă sfială în glas, ajunsesem să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
deși n-ași vrea..." " Atunci cară-te, ori spune-i individului că dacă îl mai prind pe-aici chem șoferul și îl pun să-l dea afară cu paisprezece lovituri de pompă în cur..." povestise fata, însă de astă dată pufnind în râs. Noroc că directorul străbătea aproape tot timpul regiunea în căutare de carne... Nu mai știam în ce stadiu se afla istoria... Cine mai era deci, la noi, femeie? A, da, casierița... Doamna Munteanu... Care doamnă Munteanu?! Plecase... Predase
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
și alta!" Am înțeles, și când era frumoasă cum era?" "Hm! Se vedea la rădăcina nasului o distanță lată între ochi, semn al unei voinți încăpățînate și indestructibile.'' "ça te mettais à l'épreuve... Bun, și ce ciorapi purta?" Mă pufni râsul. "Purta ciorapi cu dungă sau fără?" preciză ea. "Fără! Ce semnificație au ciorapii?" Nu-mi răspunse, se uită într-o parte în felul ei, ca și când n-ar fi auzit întrebarea. Expresia i se schimbă, părea mulțumită de sumarul interogatoriu
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
judec după cuvinte. Părea totdeauna vulnerabilă. Cum să rezist? Niciodată, continuă, n-ai fost tu afectat de vremea rea sau bună. Dimpotrivă, prima oară când am venit la tine erai fericit că eram udă de ploaie." Nu știu de ce mă pufni râsul. Adevărurile ei erau totdeauna însoțite de un evantai de sugestii, protest infantil (să nu devii brutal și să jignești o fetiță!), reproș voit exagerat și în același timp parcă imediat retras, să nu-ți închipui că chiar îți fac
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
tu ce crezi?" Dar Tasia n-avea chef de istoriile altora. "Să-ți spun răspunsul, care a fost scurt și retezat: nu pot să-mi comand sentimentelor! Așa a zis! Ei! reluai filozofic. Putem să ne comandăm sentimentelor?!" "Ei na! pufni Tasia. De ce să nu putem? Sânt sigură că tipul tău n-a dus-o el prea bine furând nevasta altuia, când ăla o iubea. Chestiile astea se plătesc! Ai plătit tu că ai despărțit-o pe Matilda de Petrică, a
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
am zis eu, deși nu era adevărat: nu-i zisesem nimic din politețe și pentru că-mi plăcea să mă culc cu ea. Sau poate o iubeam? - Și dacă mă iubești, de ce nu mă accepți așa cum sunt? - Adică cum? - Adică așa! pufni ea, punând vioara în cutia ei. Își luă geaca și rucsacul și mă privi cu mânie. - Unde pleci? am întrebat. - Acasă. - Bine, n-ai decât. Deschise ușa și se opri. - Ești un bou, zise. - Și tu. Se abținu să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
prelingeau cinci lacrimi. - Cum îți vin ție ideile astea, Marcele? Extraordinar! spuse o fată care semăna cu Ronaldinho. - Și câd te gândești că tot Cărmăzan... tot Nicolaescu... zise Oana, dând din cap a lehamite. - Lasă-i pe Cărmăzan și Nicolaescu, pufni Luca. Parcă mai era cineva cu un scenariu, nu? - Da, eu, zise fata care semăna cu Ronaldinho. - Să-l auzim, o pofti Luca. - Totul începe într-un compartiment de tren, începu fata să povestească. Simțeam că nu mai pot. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
pe undeva avea... sau mai bine zis nu avea pe deplin nedreptate. - Nu? Cu mâna pe inimă? - Anca, am zis, crede-mă, nu sunt chiar așa... nu văd femeile cum zici tu... în comparație cu alții, sunt de fapt chiar modest... - Ha, pufni Anca. Ești modest... - Da, pe bune! Pentru că dacă aș vrea, aș putea... - Ce? - Aș putea, vreau să spun că nu toate femeile mă interesează și că am și sentimente pentru ele... - Pentru trei deodată? Deci Yves îi povestise. De ce oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
serios, culmea. Anca râdea. - Cu orice femeie? Și psihiatrul tău ce părere are? Ha-ha-ha! - Anca, am spus. Râdea în continuare. - Anca! Se opri, dar un rânjet i se lăbărțase între buze. - Da, zise. - Mă pot culca cu orice femeie... - Pff... pufni ea. - ...pentru că am o pulă fermecată.... Hohoti, ținându-se cu mâinile de burtă. Se încurcă puțin în rochie și mi-era teamă să nu cadă în lac, dacă ar fi râs în continuare așa, nestăpânită. Am ținut-o de umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1965_a_3290]
-
fură silabele, nici un nour nu dă buzna În conversația lor. Se căsătoresc și stau pe veranda micii lor case de țară, privindu-și bebelușul dolofan din leagăn. Totul e Încremenit. Un cocoș cîntă În satul vecin. Un cîine latră. Îl pufnește rîsul. Ce dulcegărie! E ridicol, drumul ăsta pe care nu a apucat. Vetust. Și imposibil. Tot ce se Întîmplă acum se Întîmplă pentru prima oară și orice alegere aș face, aceea fi-va calea. Punct. Nu voi ști niciodată dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
străpunge liniștea: — Pot fi de acord cu chestia asta! Capetele se Întorc către Frakas, ale cărui opinii asupra oricărui alt lucru decît matematica sînt complet necunoscute. Jenat, murmură un „Hmmmm“, apoi un „Scuze“ și Își Încrucișează brațele pe piept. Diavolul pufnește pe nas. Îi detestă pe buddhiști. E o chestie personală. Buddhiștii nu Îi recunosc importanța. În ceea ce-i privește, el nu este decît una dintre multele manifestări ale lumii ce va să vie. Buddhiștii au mers pînă Într-acolo Încît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
gata să-i zic că, dacă necazurile mele i se par așa de amuzante, atunci poate să se ducă dracului și să plece acasă. Însă i-am văzut expresia. Și pur și simplu nu m-am putut abține. M-a pufnit râsul. Avea dreptate. Întreaga situație era așa de ridicolă încât nu exista nici un motiv pentru care să nu râzi. Amândoi ne-am hlizit ca niște copii de școală. Judecătorul ne-a aruncat o privire înveninată. — Tocmai ți-au mai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
mărturisit. Nu totul și nu peste mulți ani. Mi-ar plăcea să văd ce se întâmplă, de pildă, peste două ore. — Ar fi grozav, a zis Adam. Gândește-te câți bani ai putea să câștigi la cursele de cai. Am pufnit în râs. — Sau mi-ar plăcea să pot să fiu invizibilă. Asta ar fi foarte distractiv. Pun pariu că poți să afli mult mai multe despre o persoană, atunci când omul respectiv nu crede că ești acolo. Ai dreptate, a aprobat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
parte din fișa noastră de post“, „Faceți demarcajul!“ și alte asemenea plângeri au putut fi auzite. M-am grăbit sus s-o văd pe Kate. Kate era în pătuțul ei, hrănită, schimbată și adormită. N-avea nici o grijă. Îngerașul! A pufnit pe nas, mulțumită, de mai multe ori, mișcându-și, prin somn, piciorușele ei roz și grăsuțe. Șocată, am realizat ce norocoasă eram. Acea superbă ființă umană în miniatură era copilul meu. Eu îi dădusem viață. Era fiica mea. Pentru prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
întreb chestia asta, dar nu cumva încerci să eviți să-ți asumi vina pentru faptul că m-ai părăsit? Înțelegi? Dai vina pe mine și îmi spui că eu am provocat toată nenorocirea asta. —Of, pentru numele lui Dumnezeu, a pufnit James. Ăsta e exact genul de răspuns copilăresc și egoist la care trebuia să mă aștept din partea ta. —Îmi pare rău, am șoptit. N-ar fi trebuit să te întreb. A urmat un nou moment de tăcere. —De ce nu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
podea: —A murit. Oh, îmi pare foarte rău, tu, copilă, a zis Eugene. Și soția mea a murit. Sunt văduv de aproape cinci ani. Oh, Doamne. Nu îmi mai pusesem problema în termenii ăștia până acum. —Sunt văduvă. M-a pufnit râsul. Oricât de bizar ar părea, era prima dată când mă descriam astfel. Imaginea mea despre „văduve“ era aceea a unor băbătii cocârjate, antice și de demult, înveșmântate în mantile negre. Singurul lucru pe care îl aveam în comun cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fost singură toată noaptea? — Da. —Și toată ziua? — Da. —Te-ai distrat aseară? am întrebat, degajat. —Mda. Apoi, super-super degajat, am zis: —Ți s-a părut vreodată că Joey seamănă puțin cu Jon Bon Jovi? Moment la care ea a pufnit în râs. Dar, curios, nu mi-a răspuns. —Vin pe la tine, a zis. A apărut, purtând pantaloni scurți albi (Donna Karan) și un tricou alb minuscul (Armani), lăsând să se vadă brațele și picioarele lungi, bronzate, și cu o geantă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
clătinat din cap. Nu cred, a zis foarte, foarte încet. Încerc ceva nou. Metoda soțului bogat? —Mda. Dar mi-e dor de voi toți. Ce face Nicholas? Hm, bine. Ce scria pe tricoul lui săptămâna trecută? —„Jimmy Carter Președinte.“ A pufnit în râs. —Retro. O, Doamne, e adorabil. E un scump. Mi se pare mie sau e, știi ... sexy? — Nu sunt persoana cea mai în măsură să mă pronunț. —Desigur. Scuze. A oftat, destul de trist. — Ei bine, spune-i lui Nicholas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
între Franklin, Teenie și Lauryn. —...împrăștiata dracului, spunea Lauryn. N-ar fi trebuit s-o primim în veci înapoi după ce bărbată-su... Franklin era alb ca varul. Apoi s-a întors și m-a văzut și aproape că m-a pufnit râsul când i-am văzut expresia. Era prea ușurat ca să mai fie furios. —Ai ajuns. —Mda. Teenie, îmi pare foarte rău că te-am încurcat. — Nici gând, a zis. Este prezentarea ta, este creația ta. Mi-a dat un pupic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
fantomă. Chiar acolo, în Pottery Barn, Kevin a început să zbiere: — Ăsta este fiul lui Aidan! Aidan a avut un fiu! Mama are un nepot! Cine ar fi zis? Anna știe? De ce mie nu mi-a spus nimeni? Apoi a pufnit în plâns, și eu încercam să îi explic, dar au venit gardienii și ne-au rugat să plecăm. I-am zis: —Kevin, haide să bem o cafea și o să-ți spun totul. Dar îl știi pe Kevin. E puțin cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
acasă la Jessie Cheadle! Jessie Cheadle era unul din clienții ei; era directorul unei case de discuri. —Ba da, chiar acolo. —Cu ce te duci acolo? Nu-mi spune - trimite un avion personal să te ia. A dat din cap, pufnind în râs când mi-a văzut expresia invidioasă. — Și acolo o să fie angajați care îmi vor desface valiza pe rotile LV1 și un majordom care să-mi pregătească băi cu petale de trandafir. Și, la plecare, o să-mi facă bagajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
una de cealaltă și să ne scuzăm în fața asistentei, nu foarte convingător, pentru comportamentul nostru scandalos. De fiecare dată când ne opream, una din noi spunea „Ciufuțica, fă-ți curat în cameră“ sau „Ciufuțica, mănâncă-ți morcovii“, și iarăși ne pufnea râsul. Nu puteam să-mi amintesc ultima dată când râsesem cu atâta poftă și îmi dădea o senzație minunată, de parcă mi se ridicaseră de pe umeri două greutăți de zece kile fiecare. În taxi, în drum spre casă, am spus: — Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Cu toate celelalte chestii pentru travaliu. Aș fi vrut să nu mai repetăm cuvântul „travaliu“. Am găsit cronometrul, m-am întors lângă ea pe podeaua din bucătărie și am zis: —Bun. Oricând vrei tu. Hai, bagă o contracție. Ne-a pufnit un acces de chicoteli nervoase. —Cel puțin n-am avut o scenă în care să mi se rupă apa ca în filmele de comedie, a zis ea. —Cum adică? Știi cum în filme cuiva i se rupe întotdeauna apa pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
cu fante pentru sticle de șampanie magnum. Din câte știa Hugo, Amanda nu primise nici un răspuns. Cel mai recent număr al nostru, a informat Jake clasa, te învață cum îți poți construi o casă doar din deșeuri reutilizabile. Hugo a pufnit, încercând imediat să-și deghizeze ieșirea într-un acces de tuse. A fost recompensat de Lotti cu un zâmbet strălucitor. —Yogi, poate că ar fi bine să te întâlnești cu Jake. Tu ești agent imobiliar, nu-i așa? Accentul fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
altă părere. Și-a pus ambele mâini pe perechea ei de șolduri opulente. —Cât o să dureze chestia asta? a vrut ea să știe. Destul cât să bei o cafea. —Ei, pentru numele lui Dumnezeu! Vreau un latte fără grăsime, a pufnit blonda. Îmi pare rău, a spus Sherry. Aparatul nu face decât cafea la filtru. Amanda Hardwick a fixat-o cu o privire de gheață. Atunci va trebui să te duci până la Dean&Deluca și să-mi aduci un latte, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]