322 matches
-
mănăstire și de sat decât de două ori în viață, numai când mi-am schimbat buletinul și când am fost la spital cu apendicita și cum el a pictat duminica și a căzut de pe schelă, bine că nu și-a rapt ceva, nici asta nu-i lucru curat, așa spune fratele Nicodim, eu cred că numai Dumnezeu le poate judeca, că el e-acolo sus și le vede pe toate, Așa-i, frate Rafael! Numai Dumnezeu are căderea să le judece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
decât o bună vecinătate ori vreo înfrățire ideologică, mai degrabă o acerbă competiție pentru resurse decât dorința de a detensiona relațiile Est - Vest. Rivalitățile teritoriale și simbolice lăsau puține șanse cooperării, întreținând aversiuni bine individualizate față de patronul comun al tuturor rapturilor postbelice, URSS, dar și față de beneficiarii acelor arbitrarii, totdeauna ceilalți. Buhler nu manifestă scrupulele unui istoric preocupat de actualitatea studiului său, așa cum o face, de pildă, Norman Davies, conștient că nici o carte de istorie care vrea să explice prezentul „nu
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
1996, passim. ANIC, fond „Ministerul de Interne-Diverse”, dos. 24/1944, f. 74. Numărul mare de dezertori era observat și de membrii grupurilor legionare de rezistență (Gabriel Bălănescu, Din `mpărăția morții, Editura Gordian, Timișoara, 1994, p. 29). Florin Müller, „Tentative de rapt teritorial și de sovietizare a regiunii Maramureș `n anii 1944-1945”, Revista istorică, nr. 7-8/1993, pp. 699-709; Gheorghe I. Bodea, „`ncercări de anexare forțată a Maramureșului din st`nga Tisei la Ucraina Sovietică, octombrie 1944-mai 1945”, `n Maramureș, vatră de
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ale carcinogenezei în general s-a putut vedea că evenimentele s-au produs exact invers: virusul, inițial „virgin“ în oncogene, a furat respectivele gene de la celulă (gene numite protooncogene deoarece sunt foarte vechi, a se vedea mai departe). După acest rapt, virusul a integrat protooncogenele celulare în propria-i structură, apoi, infectând alte celule, a putut să le transmită mai departe nu numai în cadrul propriei specii ci și la alte specii (cum bine se vede în tabelul 5-1, unde o largă
Oncogeneza virală by Petre Calistru, Radu Iftimovici, Ileana Constantinescu, Petre-Adrian Muțiu () [Corola-publishinghouse/Science/91991_a_92486]
-
colecția EMINESCIANA serie nouă, nr. 17 (79) 2013 În loc de argument Această nouă carte despre Eminescu sa născut dintrun studiu de mai mici dimensiuni, publicat în 2012 în revista Limba română de la Chișinău, fiind prilejuit de împlinirea a două veacuri de la raptul Basarabiei petrecut în anul 1812. La o relectură, cu travaliu creator, numărul paginilor s-a triplat, încât studiul a fost extins la cartea de față, devenind a opta, cred, închinată fenomenului Eminescu, din 1984 până azi. Firește, atenția se concentrează
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
numit, într-o carte anterioară 1, ontologia arheității. Totuși, titlul Basarabia eminesciană mi-a impus trecerea dincolo de referința strict exegetică, urmărind spiritul abordării eminesciene la destinul ulterior al provinciei imposibil de rupt de cel al României posteminesciene. Implicațiile istorice ale raptului repetat al Basarabiei (la 1812, 1877-1879, 1940, 1944-1945) asupra istoriei românilor, atât de nefaste, au fost intuite și înțelese de Eminescu, pentru viitorime, cu o profunzime neegalată de vreun alt istoric sau gânditor român. Spre o ultimă evaluare a acestui
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
ce nota: "Je suis tenté de croire que tout finira par un morcellement de la Moldavie, pour satisfaire l'honneur ou ruiner une province."6 Așadar, cu doi ani înainte de a doua sfârtecare a Moldovei (prima se produsese în 1775, prin raptul Bucovinei de către Imperiul Habsburgic), țarul Alexandru I pregătea intens terenul pentru o nouă rupere din trupul Moldovei lui Ștefan cel Mare, jinduind a pune granița pe Siret, dacă nu să cucerească toate "proprietățile" din zonă ale Imperiului Otoman, spre a
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
politic, încălcând până și ultima poruncă a lui Ștefan cel Mare că, în caz de nenorocire, e de preferat ca țara să fie închinată turcilor, mai cinstiți decât rușii, polonezii, austriecii sau ungurii. Și iată consecințele, culminânde cu cele două rapturi din trupul Moldovei: "Sub domnii fanarioți, care erau trimiși pe un timp anumit și care aveau numai titlul de domn și pomenirea în biserici, nicidecum însă consistența monarhică, puterea centrală a statului e curat nominală. Chiar dacă unul dintre ei cerca
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
a Austriei și că domnul a plătit cu capul protestatarea sa."21 Eminescu se referă la răpirea Bucovinei (1775) și la protestul lui Grigorie Ghica al III-lea, care a fost decapitat din ordin imperial. Trebuie subliniată asemănarea dintre măsluirea raptului Bucovinei și al Basarabiei, dovadă că imperiile recurg pretutindeni la falsificarea "legitimității". Sub Maria Tereza (1717 1780), rolul falsificatorului a fost jucat de Johann Amadeus Francisc de Paula, baron de Thugut (1736 1818). În 1771, acesta a fost numit internunțiu
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
ale Rusiei, sub armă religioasă, de alta, nestatornicia politicii Occidentului ale cărui interese pentru statele din Est și din Balcani se axau îndeobște pe beneficii economice. V. Către a treia pradă imperială Reamintesc: prima, răpirea Bucovinei de către Austria, a doua, raptul rusesc de la 1812. Acum urma ca Rusia să mai "libereze" o dată Basarabia de la Gurile Dunării și de la Marea Neagră, precum și țările din Balcani. Alexandru al II-lea făcea pregătiri intense pentru atacarea Turciei. În 1876, Eminescu oferă dese relatări despre semnele
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
Basarabia cu sabia în mână, fiindcă atunci când a luat-o, prin fraudă, nu era în măsura de a se lupta măcar cu armata Moldovei, fiindcă nu știa cum să se retragă mai repede din calea uriașei trupe a lui Napoleon. Raptul de la 1812 n-a fost rezultatul unei păci, căci nu Turcia avea nevoie de pace grabnică, ci Rusia. Împărăția de la răsărit nu putea invoca nici faptul că Moldova, apoi România i-ar fi fost ostilă în timp, dimpotrivă: "Căci prin
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
Din nefericire, strălucita intelighenție din a doua jumătate a secolului al XIX-lea n-a reușit să europenizeze suficient Rusia, perioada sovietică fiind continuarea expansiunii deșertului sufletesc care a amenințat să se întindă peste toată Europa, resuscitând, pentru România vechile rapturi din Basarabia și Bucovina. Eminescu atrage atenția Europei că nu este ferită de primejdia asiatică: "Europa le pare astăzi în starea în care era Bizanțul la aparițiunea un[ui] neam asemenea mongolic, a turcilor. / În locul civilizației grece înflorit-au în
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
promovat ideea la Washington și Londra, ceea ce i s-a părut Tătucului că se află în fața unei "conspirații occidentale"238, fapt care l-a determinat să renunțe la idee. Pe de altă parte, Rusia Sovietică nu reușise să "legalizeze" internațional raptul Basarabiei și Bucovinei, în pofida faptului că tocmai asta solicitase România spre a pune stavilă și altor pretenții teritoriale, în Moldova, Bucovina și Dobrogea. Când Sovietele au relansat ideea reglementării internaționale, în 1941, România a refuzat. Rusia va reuși, în schimb
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
din România o emisiune pe tema drepturilor omului. Goma i-a pus însă o condiție: să-l angajeze la "secția Basarabia", argumentând că aici el ar fi putut face mai mult pentru România întreagă, destrămată abuziv de Uniunea Sovietică prin raptul din 1940. Goma a mai invocat și faptul că se afla în relație de prietenie cu președintele Jimmy Carter, deci beneficiul pentru țară ar fi crescut. Noël Bernard a râs, tratându-l ca pe un inocent și replicându-i că
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
ce urmau să-și piardă și averea, „încă-ș va piiarde bucatele” -, dar și pe sfătuitori sau complici 33), nici dacă acordul fetei („Și pe urmă a primit și ea...”) a fost precedat de învoiala rudelor, care anula într-un fel „raptul”. Oarecari pertractări trebuie să fi avut loc, cu toate părțile, pentru că, altfel, căsătoria, încheiată în absența voinței libere, silnic, sub semnul fricii (metus) și sub amenințări 34, nu s-ar fi putut încheia. Dacă lui Gheorghe Ștefan i-ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
văduvă, nici a venetic, nici pre cel sărac să nu-l miluești cu judecata, nici de cel bogat să te rușinezi și să-i fățărești...” -, unii voievozi au extins comportarea dură și asupra „femeilor în negru”: temniță, torturi, bătăi, chinuri, rapt - într-un cuvânt - violență. Textele vechi ne oferă, în acest sens, o adevărată antologie („precursori” și „urmași” ai lui Gheorghe Duca, un campion al abuzurilor și al extorcării - „Cari n-aveau să dea, îi lega la puști și îi ungea
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
ziua de 22 decembrie a anului 1799... Și văduvele puteau fi răpite Este adevărat că, atunci când evocă - în titlurile paragrafelor specializate - răpirile, codurile de legi românești de la jumătatea secolului al XVII-lea vorbesc despre „răpirile de féte” sau „de fecioare”. Raptului, însă (din care nu putem exclude nici violul), posibilă „etapă” a drumului spre prostituție - plasat, prin urmare, între delictele grave și deplasându-se dinspre „civil” (în fapt, un „canonic” al Bisericii - răspunzătoare timp îndelungat de toate chestiunile atingătoare de căsătorie
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
facă, mai ales să nu robească pre cineva, și să nu răpească ca niște lupi de oameni” (Radu Greceanu). Intrând în Moldova în 1574, tătarii („cu chip de fiară și inima sălbatică”, zisese Azarie) au jefuit (era un „timp al raptului”) și au răpit mai cu seamă femei (iar luarea în robie însemna, pentru multe dintre ele, moartea): „Și au ajuns până la Roman, arzând și prădând și răpind femei frumoase la chip și copile cu păr bogat și copii de țâță
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
voalată îi reproșase și în presa vremii „orbirea” și ambițiile de „european germanizat” și compromisul gazetarului de la „Lumina”). Reține mai ales franchețea acestor mărturii, lăsând să treacă, nu o dată, în prim-plan scene teribile sau exemplare: stareța de la Pasărea jelind raptul barbar comis de nemți asupra mănăstirii, într-un aprilie apocaliptic al anului 1917, când se ordonă despuierea vechilor odoare și doborârea clopotelor de argint, pentru a fi trimise la topit; lecția din urmă a lui Titu Maiorescu, bătrânul mentor al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285258_a_286587]
-
și oase, este cel reprezentat de puritatea înghețată: "afară o aștepta Frigul tare, limpede, curat de orice duhoare, de orice josnicie. Ea se codi puțin la ușa antreiașului, dar numai o clipă". Scena pulsează de erotism, ca un epitalam al raptului glaciar: Deschise apoi larg și păși, iar Frigul o cuprinse în brațe și o sărută pe buze. Ea surâse biruită amantului infinit, care o aștepta de atâta vreme. Și cu un avânt fără seamăn i se aruncă în brațele nevăzute
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
mea, să aloce fonduri de la buget decît pentru salvarea economiilor depunătorilor, care sunt și contribuabili; în rest, cine a greșit trebuia să plătească, economia trebuia curățată de bolnavi și reclădită pe baze sănătoase. Contribuabilii nu au nici o vină pentru marele rapt al baronilor escroci. S-au evaporat zeci de mii de miliarde de dolari. Aruncînd cîteva sute de milioane, salvînd o bancă ici, una colo, guvernele nu fac decît să prelungească agonia, criza. Era necesar să se înțeleagă faptul că băncile
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
Terrei, mijloace de apărare și de comunicare rapidă, instantanee... Față-n față se trezesc oamenii legii chinuindu-se și riscînd a fi loviți grav de vreun vechi, primitiv "cocteil Molotov" (persoană implicată, în ceea ce ne privește, într-o serie de rapturi teritoriale datînd de dinaintea izbucnirii celui de-al doilea război mondial). De fapt, el nici măcar nu și-a "inventat" "drăcovenia" în cauză. Adevărurile formulate de Hamlet în urmă cu patru secole de zbucium neîntrerupt, își păstrează valabilitatea și, paradoxal, par a
Hamlet s-a născut acum patru secole by Mihai Stoian () [Corola-journal/Journalistic/15917_a_17242]
-
TAROM nu este deloc singular, Elena Udrea amintește de președintele Consiliului de Administrației al CFR Marfă, Mustafa Aysun, care și-a dat demisia în 10 aprilie, înainte de a începe procedura de privatizare, tocmai pentru a nu fi părtaș la acest rapt național. La fel s-a întâmplat și cu grecul Dimitris Sophocleous, managerul privat al CFR SA, cu mențiunea că acesta din urmă a acuzat lipsa de credibilitate a Guvernului, se precizează în documentul citat. „Mi se pare absolut incredibil cum
Elena Udrea critică dur ce se întâmplă la TAROM: USL sabotează economia by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/36724_a_38049]
-
culturală a Contemporanului, de care sînt legate începuturile sale literare, colaborînd (împreună cu A.C. Cuza) la revistele acestei orientări culturale. (Contemporanul, Literatura și Știința). E net potrivnic războiului balcanic din 1913, judecîndu-i cu asprime pe rege și pe Maiorescu - premier, reprobînd raptul teritorial din trupul Bulgariei. E amintită succesiunea la guvernare a lui Ion I.C.Brătianu (4 ianuarie 1914), relevîndu-se faptul, mai putin știut, ca, înainte de a deveni premier, voise o radicală reforma agrara și electorală, la care a renunțat, apoi, datorită
Din memorialistica lui N. Iorga by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/17864_a_19189]
-
bărbați palizi. La sfîrșit, nuntă. (Căci mireasa e-aproape virgină.) Cititorii se bucură și deschid televizorul: Filmul este o invenție mai mare decît tiparul, pentru că el se adresează și analfabeților", zice G. B. Show. Și-n vremea asta, la noi, raptul. Văd că oamenii cu bani, pe care-i invidiem pînă la greață, după ce adună, și strîng, simt o nevoie. Este una imperioasă: de-a ne da și nouă cheia reușitei. Și ne-o dau. S-a demonstrat clinic faptul că
Stejar, extremă urgență! by Răzvan Petrescu () [Corola-journal/Journalistic/11086_a_12411]