221 matches
-
gura apă. De ce n‑avem și noi chestii din astea în Europa? — Cred că o să mă duc să văd un pic orașul. — Am întrebat la recepție, și există un tur al orașului cu ghid, care pleacă de la hotel la unsprezece. Recepționera mi l‑a recomandat călduros. — Aha, zic, luând o gură de cafea. Păi, cred că aș putea să mă duc... Dacă nu cumva vrei să‑ți faci cumpărăturile, ca ă‑ți iei de‑o grijă! adaugă Luke, luând The Times
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
aseară la barul de la recpția hotelului. Apoi și la restaurant. Se ținea fătuca aceea de capul lui de parcă ar fi fost Bogard în Casablanca. Bine că n-a mai adus-o și în cameră. S-a mulțumit doar cu Nadia, recepționera. Se cunoșteau doar de ani buni. Încă de la prima ediție a simpozionului. Și erau acum la a șaptea sau a opta. Zâmbi înduioșat: statornicie și vigoare. Poli-vitamine și „Carmol“! Și mai făcea și niște frecții Nadia... „Poate ați auzit - urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
zece minute. Peste fix zece minute, În dreptul lui opri un Fiat 1800, grena și iubita sa Îl invită lângă ea. Într-o oră și ceva opreau la recepția unui hotel exclusivist din stațiunea Slănic Moldova. După ce Gertrude se salută cu recepționera iar Rică Își Înclină doar capul, aceasta formă un număr de telefon și peste numai un minut, un domn bine, cincizeișaizeci de ani, Îi săruta mâna afectuos și o strânse În brațe afabil spunând: Mare bucurie Îmi faci! De ce nu
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
frenetic, languros, iar Rică a fost acaparat total de Viorela, puștoaica răpitoare ce devenea din ce În ce mai curajoasă și mai tentantă și cum „noaptea toate pisicile sunt negre!”, de comun acord și foarte Înfierbântați au dispărut subtil și discret și, cu complicitatea recepționerei, bine stimulată de Rică, s-au refugiat Într-o cameră single a hotelului băcăuan. Nici nu au aprins lumina, cei doi tineri frumoși s-au trezit dezbrăcându-se cu viteza unei lovituri de volei În trei metri și la auzul
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
studenției. De ce? -După cîte-mi aduc aminte,a motivat că Jan dorea să se însoare cu o tipă cu picioare lungi. E important pentru tine? -Nu știu.Căutam un răspuns cauzal.Cred că o să te invit și eu la nuntă.Nina,recepționera de la hotel mă dorește de soț.Te salut.Pe curând! Se despărțiră rapid.Trecu nepăsător printre trecători. Se încheiase o nouă etapă în viața sa. „Coboară toamna-n sufletu-mi întreg, Că s-au uscat și florile-amintirii... Dar glasul sfânt
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
sau cel puțin ceva la fel de fermecător, pentru că ambele arată perfect, au zâmbete pregătite și garderobe cu haine de marcă, dar, și acesta este singurul lucru care mă face să zâmbesc, realitatea este mult mai puțin interesantă. Sophie și Lisa sunt recepționere. Lucrează amândouă la o agenție de publicitate și își petrec vremea încercând să se depășească una pe alta la întâlniri. Ambele i-au încercat, în schimb, pe toți bărbații din agenție - cei mai mulți dintre ei acceptabili, câțiva nu atât de acceptabili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
-mă să nu fie interesat, să nu se uite dincolo de măștile de față și chestiile ascuțite și poroase din părul lor. Chiar sunt fete de treabă, dar n-aș putea spune că-mi sunt prietene. ― Cu ce se ocupă? ― Sunt recepționere la agenția de publicitate Curve. ― Cum adică, împreună? Dau din cap. ― Și muncesc de-adevăratelea? ― Nu cred că munca lor e atât de stresantă. Am în minte conversațiile pe care le au ele deseori vizavi de bărbați. ― De fapt, adaug
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
de un car de ani? ― Arată într-adevăr superb, îi dă dreptate Sophie, dar lucrează la Kilburn Herald. Adică nu prea intră în lumea noastră, nu-i așa? Sophie, draga de ea, a uitat că ea însăși e doar o recepționeră, pentru că, în visele ei, e de fapt soția unui bărbat bogat. ― Cu așa un fizic, nici că-mi pasă. Nu vreau să mă căsătoresc cu el, dar mor să am o aventură cu el, spune Lisa, cu un „.....“ și uitându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Am trecut pe lângă ea în fiecare zi, și de-abia i-am perceput existența, pentru că, până la urmă, ce înseamnă o sală pentru mine? Dar azi este ziua în care o să-mi schimb viața. Împing ușile duble și mă apropii de recepționera drăguță și blondă, cu cât de multă hotărâre pot. ― Bună, îi spun eu. Aș vrea să mă înscriu. Capitolul doisprezece ― Stai să-ți aduc un formular, spune blonda din spatele recepției, uitându-se la Jemima Jones mai mult decât curioasă, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
interes brusc. Da, am bolborosit eu. Cu toate că-mi venea să zic „Nu puteai să mă întrebi puțin mai tare? Nu cred că cei din Waterford te-au auzit foarte bine“. M-am simțit bătrână și obosită, deranjată de idealismul tinerei recepționere. Probabil că se gândea că nici într-o mie de ani ea n-o să ajungă la Cloisters și că eu fusesem cu-adevărat cretină dacă lăsasem să mi se întâmple așa ceva. Tânără și proastă. Crezusem că tragediile vieții nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
când în când, durerea de măsea mă săgeta din nou. Atunci, îmi apăsam mâna pe falcă, gemând ușor și tânjind după droguri. De fiecare dată când ridicam privirea, descopeream că toți ochii din încăpere erau ațintiți asupra mea. Desigur, atunci când recepționera a zis „Domnul O’Dowd vă așteaptă“, durerea mi-a dispărut instantaneu. Așa mi se întâmpla de fiecare dată. Făceam mare tam-tam apropo de durerile sau rănile mele, dar în secunda în care ajungeam la doctor toate simptomele dispăreau și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
e varză! Dar atunci era deja prea târziu. Trecuse așa de mult timp de când nu mai făcusem ceva normal, așa, ca mersul la coafor, încât mă uitam minunată la faianța, oglinzile, prosoapele și sticlele din salon. Reciproca nu era valabilă - recepționera abia dacă s-a uitat la mine când i-am explicat ce voiam. Ia loc la spălător, a fost sfatul ei. Apoi am auzit-o urlând: —Gráinne, Gráinne, clientă la spălătorul doi! Gráinne nu-mi inspira deloc încredere. Părea foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Flaherty era un împuțit, beat mort. Beat pulbere. Făcuse o tentativă șovăielnică să o convingă pe Carol că are nevoie de o palpare toracică, dar efortul fusese abia schițat. Când părăsise cabinetul, cu rețeta de linctus simplex strânsă între degete, recepționera vetustă, îmbrobodită în alb ca o măicuță, dar cu fața ofilită și ochii iscoditori ai unei procuroare napolitane, o privi pe Carol ca și cum era singura responsabilă pentru mirosurile fetide din încăpere. Evident, Carol nu se mai întorsese. Dar îl trimisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
pământul londonez în care era înfipt. Bull deslușea acoperișul în formă de piramidă al centrului medical ridicându-se din marea de terase victoriene care se deschidea în fața lui și sub el. 2 Primele impresii — ’ Neața, spuse Margoulies către Bull și recepționeră. — ’ Neața, veni răspunsul celor doi. Margoulies se oprise o clipă să vadă dacă nu cumva auziseră foșnetul micii lui ejaculări. Dar observă doar anxietatea lui Bull și plictiseala recepționerei. — Nu erai programat la mine la 9:30, nu? îi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
sub el. 2 Primele impresii — ’ Neața, spuse Margoulies către Bull și recepționeră. — ’ Neața, veni răspunsul celor doi. Margoulies se oprise o clipă să vadă dacă nu cumva auziseră foșnetul micii lui ejaculări. Dar observă doar anxietatea lui Bull și plictiseala recepționerei. — Nu erai programat la mine la 9:30, nu? îi spusese Margoulies lui Bull, pe care îl știa destul de bine ca să poată renunța la politețuri. — Cineva a anulat programarea, domnule doctor..., intervenise recepționera. Domnul Gaston a spus că are dureri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
observă doar anxietatea lui Bull și plictiseala recepționerei. — Nu erai programat la mine la 9:30, nu? îi spusese Margoulies lui Bull, pe care îl știa destul de bine ca să poată renunța la politețuri. — Cineva a anulat programarea, domnule doctor..., intervenise recepționera. Domnul Gaston a spus că are dureri prea mari ca să vină la cabinet. Îi faceți o vizită la domiciliu? — Of, bine, bine. Spune-i că dacă nu reușește Helen Meyer să-l vadă, mă duc eu diseară. Margoulies își clătină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
și iritare. Dar era genul acela de iritare care voia să arate că, de fapt, interesul e mai mare. Margoulies îi zâmbi lui Bull și îi spuse: — Vino la mine când ești gata, știi unde mă găsești. Zâmbindu-i și recepționerei, trecu printr-un alt rând de uși batante. Bull mai zăbovi o clipă pe bancheta tapițată. Se bucura de senzația de ușurare pe care i-o dădea convingerea că urmează să fie tratat. Că, nu peste mult timp, cineva se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
coase sau, în orice caz, o va elimina într-un fel sau altul. Apoi se ridică și, trântind la loc numărul fără copertă din Country Life în care își căutase un loc de convalescență potrivit, dădu din cap în direcția recepționerei și o porni mai departe. Deși acoperișul Centrului de Sănătate Grove era unul piramidal, cea mai mare parte a clădirii era circulară. Departamentul administrativ, zona recepției, sălile de tratament și biroul asistentelor se aflau în mijlocul clădirii, iar cabinetele diferiților medici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
sau de arsură pe partea din spate a piciorului. — Dacă e o arsură, se poate ocupa de ea una dintre asistente. — Păi, tocmai despre asta e vorba, doctore. Bull simțea din nou exasperarea cu care se confruntase când vorbise cu recepționera. — Nu prea îmi dau seama dacă e o rană sau o arsură. Margoulies ridică din sprâncene și îl privi pentru prima dată pe Bull. Alan îl plăcea pe Bull. Fusese unul dintre primii săi pacienți când începuse munca acolo, cam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
distingă... labiile acelea prin mătasea subțire. Tocmai ca să alunge aceste imagini din mintea sa - rod al îngrozitoarei fertilizări încrucișate între viața sa fantastică și anomalia genitală a lui Bull - Alan se dusese la biblioteca spitalului universitar în pauza de prânz. Recepționerele începuseră să șușotească între ele la vederea unui Alan răscolit și preocupat care părăsea centrul. — Ssst... spusese Gloria, negresa cea conică abia intrată în tură, tipu’ se spetește muncind, știu io. Sssst! E un sfânt, chiar așa! Mintea sfântului era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
hol. Plafoniera îi lumina capul, astfel încât părul de culoarea ghimbirului căpătase aspectul unei aureole. — O să te mai văd vreodată? Bull era timid, aproape că roșise. — John, trebuie să merg mâine la o porcărie de Competiție Educațională. — Știu, mi-a spus recepționera la telefon de dimineață. — E undeva în Somerset. Ține tot weekendul. Totuși, se poate să trag o fugă până la Londra într-una din seri, eventual vineri. Alan evalua deja posibilitățile de pe poziția pe care i-o conferea ușurința adulterului. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
Vaughan își imaginase masive tamponări dintre dușmani pe viață, morți născute din ură oficiate de carburantul arzând în șanțurile de pe marginea drumului, vopseaua fierbând în lumina fadă a după-amiezii din orașele de provincie. Vizualizase ciocnirile specializate ale criminalilor evadați, ale recepționerelor de hotel ieșite din tură, blocate între volanele și poalele amanților lor pe când îi masturbau. Se gândise la accidentele cuplurilor aflate în luna de miere, rămânând împreună după impactul cu unitățile posterioare de suspensie ale autocisternelor cu zahăr scăpate de sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
cele mai mici gesturi ale existențelor noastre. Tot în seara aceea am observat primele răni autoprovocate ale lui Vaughan. La o benzinărie de pe Western Avenue, își prinse intenționat mâna la portiera mașinii, imitând rănile suferite la braț de o tânără recepționeră de hotel implicată într-o coliziune laterală în parcarea hotelului la care lucra. Apoi, mai târziu, continuă să-și rupă crustele formate peste rănile de la încheieturile degetelor. Cicatricele de la genunchi, vindecate acum de mai bine de-un an, începeau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
singură într-un apartament gigant și poate sta cu ea. Sherlock a acceptat cu greu această idee. Ghiciți cine era acea doamnă! Era chiar doamna Mary cu care discutase în avion. Doamna l-a primit cu mult drag. Avea dreptate recepționera! Chiar era un apartament gigant. Ba, pe deasupra, era și luxos. De clasa I, nu alta! Când a ajuns în apartament, Sherlock s-a minunat. Doamna Mary a zis: Ăsta e un fleac pe lângă casa mea. Chiar sunteți bogată. Sherlock a
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
Marie Își retrase mîna fără să răspundă. Lucas porni din nou mașina, Îngrijorat. * * * Christian trăgea nervos dintr-o mică țigară de foi plimbîndu-se În sus și-n jos prin apartamentul nupțial cînd se deschise ușa. Se Întoarse brusc. Era doar recepționera, o fată slabă cu ochi de mioapă, care aducea un plic lăsat la hotel pentru Marie. Văzînd expresia de vie nedumerire zugrăvită pe chipul skipperului, se făcu stacojie și se pierdu În scuze bîlbîite În legătură cu intrarea ei intempestivă. El Întrerupse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]