891 matches
-
frecventau În durata lungă imaginarul popular. Această realimentare presupunea În cele din urmă articularea referențială a mitului „venirii americanilor”, a unui descensus În timpul și spațiul așteptărilor Înfricoșate de pericolul instalării definitive a comunismului În lumea românească. Localizarea și temporația (articularea referențială) urmau să răspundă la Întrebările: „Când?” (vor veni americanii) și „Cum?” (vor veni americanii). Momentul izbăvitor trebuia reamplasat din memorie și imaginar În istorie, care nu este altceva decât o reîntâlnire postbabeliană (după aprecierea lui P. Zumthor) a timpului cu
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
imaginii mentale este dorința omului ... manipularea magică are loc prin sunet, rugăciuni, descîntece, prin gesturi ... folosirea sunetelor (phonai) a materiilor (hylai) și figurilor (schemata) pentru influențarea noeticului sensibil.”. Eroul părăsește lumea sa astrală ... imperiul său, casa sa, locul și matricea referențială, atunci cînd se află pe celălalt tărîm el nu mai are referențialitate, este suspendat, numai dorința și mistica sa Îl țin concentrat, de ceva de imaginea iubitei, ea fiind singura care Îi poate asigura substanță, conținut, el, eroul fiind În
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
Poliția Rutieră, nu despre transportul rutier sau despre o mașină rutieră "mașină folosită la construirea șoselelor". În Dindelegan, p. 2, sunt prezentate câteva exemple de condensări primare care ar rămâne neexplicitate "fără o informație situațională specială sau fără o sursă referențială anaforică": adiționale, agravante, anticipate, compensate, europene, internaționali, personale etc. S-a remarcat că omiterea capului de grup nominal și reținerea modificatorului constituie o caracteristică mai degrabă a cazurilor de condensare decât a reluărilor anaforice, în care suprimarea modificatorului este mai
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
capitolul destinat actorilor educației la nivel local și politicilor de valorizare a comunității locale punem în evidență numeroase nivele și modalități de participare, cu beneficiile și obstacolele consecvente. Analizele întreprinse relevă faptul că localizarea educației atât din punct de vedere referențial cât și decizional reprezintă în același timp o consecință a globalizării și o cerință pentru "umanizarea" acesteia. Participarea socială devine, în condițiile extinderii educației și a relevanței ei pentru formarea coeziunii și solidarității umane, mai mult decât un mijloc al
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
Acest aspect este încă insuficient integrat în studiile, politicile și practicile de implicare. CAPITOLUL 4 Școala, spațiul confruntării între local și global Analizele întreprinse până în acest punct al lucrării ne relevă faptul că localizarea educației atât din punct de vedere referențial cât și decizional reprezintă în același timp o consecință a globalizării și o cerință pentru "umanizarea" acesteia. Drumul către cetățenia globală, fără a ne pierde rădăcinile, continuând să jucăm un rol important în propriile națiuni și comunități, reprezintă una dintre
by Ţăranu Adela-Mihaela [Corola-publishinghouse/Science/1050_a_2558]
-
colegiul de redacție al revistelor „Cahiers roumains d’études littéraires” și „Secolul 20”. A fost distins cu premii de Uniunea Scriitorilor (1968, 1973, 1978, 1989) și de Asociația Scriitorilor din București (1977). Transferarea faptului de istorie literară într-un spațiu referențial interdisciplinar, cu posibilități sporite de teoretizare într-un ansamblu de cultură comparată, preferința vădită pentru perspectiva estetică și cutezanța constructivă în formularea aserțiunilor sunt dimensiuni intelectuale de domeniul evidenței încă de la prima carte a lui P., Răspântii. Forme de viață
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288683_a_290012]
-
asemenea imagine implică o conexiune complexă între simțuri și intelect. Mai mult, există patru mari detalii de manifestare care leagă imaginile de senzații: producerea de imagini poate fi măsurată temporal, imaginile pot varia în intensitate, eludează orice descriere în afara cadrului referențial furnizat de experiență senzorială și, nu în ultimul rând, sunt caracterizate de subiectivitate 57. Toată controversa legată de funcția imaginației provine dintr-o eroare teoretică. Nu rezidă în intenția mea critică să prezint evoluția conceptului de "imaginație" în diacronie, ci
Demiurgul din Londra. Introducere în poetica lui William Blake by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1394_a_2636]
-
o transmită individului la modul explicit. Modelul Nonaka poate fi reprezentat grafic astfel: Celebrul filosof Karl Bühler, în lucrarea Teoria limbii (1934) identifică trei funcții/trepte ale limbajului: funcția de a exprima o stare interioară, funcția declanșatoare sau comunicativă, funcția referențială. Karl Popper, mai adaugă una, pe care o numește funcția argumentativă, persuasivă. Este vorba de funcția manipulativă a limbajului verbal. În viziunea lui Popper, funcția manipulatoare este plasată chiar pe cea mai avansată treaptă de evoluție a limbajului. Pentru o
Principii de bază ale cercetării știinţifice by Ruxandra Postelnicu () [Corola-publishinghouse/Science/91486_a_93182]
-
ar trebui ca gîndirea să poată, măcar provizoriu, să își pună propriile proiecte între paranteze. Or, există un intermediar între imagine și concept: semnul [...]. Ca și imaginea, semnul este o ființă concretă, dar el se aseamănă conceptului prin puterea sa referențială". Lévi-Strauss, 1962, pp. 29-32 Lévi-Strauss analizează reflecția mitică drept o ,,formă intelectuală de bricolaj'' (p. 35). Am putea, fără să exagerăm, să detectăm aici nu numai o asemănare cu gîndirea practică pe care o reprezintă activitatea de reprezentare socială. Același
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
fi un cadru coerent de informații utile, echilibrate în funcție de pozițiile sociale ale fiecăruia și de evoluția actualității. Această co-construcție a realității trimite la logicile pragmatice descrise în activitatea comunicativă și în conversații (Bromberg, Chabrol, Charaudeau, Ghiglione, Larrue sau Trognon). Funcția referențială a unor astfel de sisteme se traduce prin procese de categorizare (Tajfel, 1972) și de atribuire (Deschamps, in Deschamps și Beauvois, 1990). Într-un limbaj mai metaforic, Lahlou vorbește despre RS ca despre niște "colecții de definiții despre lume și
by Jean-Marie Seca [Corola-publishinghouse/Science/1041_a_2549]
-
îngrijită, studiu introductiv și note de Ion Apetroaie, Editura Junimea, Iași, 1987, p. 62). 173 În opinia lui Ioan Holban, Lovinescu "vizează aproape toate ipostazele spațiului romantic, căutându-i funcționalitatea prin raportare la trăirile personajelor sale", spațiul exterior fiind "termenul referențial al personajului" cu funcție de "reflectare a eului" prin avertizare, agresiune etc. (Ioan Holban, op. cit., pp. 48-49). Așadar, Lovinescu își critică romanul pentru "romantismul" său. 174 Ion Negoițescu, op. cit., p. 125. 175 Ion Negoițescu, op. cit., p. 123. 176 Ioan Holban, op. cit
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1052_a_2560]
-
nopții suflă boare.” (I, p. 40), substantivele hipnoza, nopții și boare au, în planul semantic al constantei, sensul lexico-gramaticale de gradul II, ‘feminin’. CLASE SEMANTICE DE SUBSTANTIVETC "CLASE SEMANTICE DE SUBSTANTIVE" În funcție de natura „obiectelor” pe care le au ca termen referențial, substantivele se grupează în diferite clase semantice relativ omogene, chiar dacă nu în mod tranșant delimitate și delimitabile, între care intervin și unele deosebiri de natură morfologică și sintactică. Substantive concrete și substantive abstractetc "Substantive concrete [i substantive abstracte" Distincția este
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
În acest sens, întrucât sufixele i și î (prin care se caracterizează verbele din conjugarea a IV-a:(a iubi, a urâ) reprezintă două foneme distincte: fin/fân, mină/mână, rimă/râmă, in/ân, dori, coborî, la primul nivel, descriptiv, referențial, al sistemului flexiunii verbului românesc, verbele se grupează în cinci clase lexico-morfologice: I. verbele cu sufixul infinitivului -a: a cânta, a lucra etc. II. verbele cu sufixul infinitivului -ea: a părea etc. III. verbele cu sufixul infinitivului -e: a cere
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
o schimbare de sens în interiorul categoriei diateză, pentru interpretarea aceleiași realități: Tatăl a găsit copilul. Copilul a fost găsit de tată. (Activ) (Pasiv) Tatăl a fost găsit de copil. Copilul și-a găsit tatăl. (Pasiv) (Activ) III. Situația din plan referențial nu poate fi privită de subiectul vorbitor din perspective diferite când, sau există doar un „obiect” - punctul de plecare, autor al acțiunii: Soarele răsare., sau „obiectul” A și „obiectul” B sunt ipostaze diferite ale unui „obiect” A, activ, autor, subiect
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
punctul de sosire în obiectul interpretat lingvistic printr-un termen realizând sintactic funcția de complement direct; subiectul și complementul descriu două limite distincte ale planului semantic al verbului-predicat (dar realizând și alte funcții sintactice), corespunzând la „obiecte” distincte în plan referențial: A B șsubiectț școmplement directț Copiii ® au descoperit ¬ drumul. Limita A, descrisă de termenul subiect (copiii), satisface prima valență a verbului, limita B, descrisă de complement (drumul), o satisface pe cea de a doua. Raportul sintactic de la baza diatezei active
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
de Ion. Ușa s-a închis de ultimul. șsubiectț școmplement de agentț Subiectul și complementul de agent, care satisfac cele două valențe libere ale verbului tranzitiv, descriu două limite distincte ale acțiunii verbale, corespunzând la două „obiecte” diferite din planul referențial: A - „obiectul” pasiv ® subiect gramatical; B - „obiectul” activ ® complement de agent. Raportul sintactic de la baza diatezei pasive: subiect gramatical - verb-predicat - complement (de agent) este expresia inversată, prin interpretarea lingvistică a locutorului, a raportului logic/ontologic: Ultimul a închis ușa. șautor
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
își relevă sensul ‘a promova’ ș.a.m.d. În dinamica limbă-vorbire (langue-parole, din terminologia saussuriană) raportul de determinare enunț-cuvânt generează trei straturi semantice, pe care se întemeiază semnificația enunțului și actualizarea ei ca sens global în strânsă legătură cu planul referențial și cu situația de comunicare în ansamblu: • un prim strat, originar, rezultat al actualizării planului semantic (lexical și lexico-gramatical) al unităților lexicale devenite termeni (constituenți) sintactici; sensuri independente de organizarea sintactică a enunțului; • sensuri sintactice, rezultând din intrarea unităților lexicale
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
caz: acuzativ. Sub aspectul structurii enunțului sintactic, prezența unuia din termenii implicați în relația de coordonare nu e condiționată de prezența celuilalt. Relația de apoziție se dezvoltă între termeni reprezentând interpretări lingvistice din unghiuri diferite ale aceluiași „obiect” din plan referențial. În plan semantic, termenii nu depind unul de altul (nici reciproc, nici unilateral), dar între ei se desfășoară raporturi de echivalență: • lingvistică, concretizată într-o sinonimie lexicală: „... Am trecut în salon, unde ne așteptau țigări, țigarete, cafele, des bonbons et
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
enunțului verbal determină tipurile semantice de predicat, în amândouă variantele structurale (predicat sintetic, predicat analitic). Dintr-o primă perspectivă, a raportului dintre planul semantic al enunțului și lumea extralingvistică, se disting două categorii de predicate: a. predicatul absolut b. predicatul referențial a. Predicatul absoluttc "a. Predicatul absolut" În enunțul cu predicat absolut, se absolutizează planul semantic al relației de interdependență subiect predicat, concomitent cu absolutizarea semanticii lexicale a termenilor care realizează cele două funcții sintactice la nivel conceptual, în afara oricărei determinări
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
a exista, în enunțuri precum: „Este Dumnezeu.”, „Eu e Dumnezeu. Națiunea mea e lumea, cum fără eu nu e Dumnezeu, astfel fără națiunea mea nu e lumea.” (M. Eminescu) Dacă existența este raportată la situația de comunicare, printr-o actualizare referențială, verbul a fi este sinonim cu a se afla și primește, în consecință, determinări de timp, de spațiuetc. Nu e nimeni aici/acum./ Nu a fost nimeni acolo/ieri. Predicatul absolut poate fi introdus în situația de comunicare numai ca
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
credeți cum că luna-i lună. Este / Fereasta cărei ziua-i zicem soare.” (M. Eminescu) Luna-i lună. (S) (pr.ref.) luna (noaptea) - este fereasta (pr. metaf.) soare (ziua) b. Predicatul referențialtc "b. Predicatul referen]ial" În enunțurile cu predicat referențial, prin predicație se actualizează - în funcție de situația de comunicare sau/și de tipul de cunoaștere (empirică, științifică, artistică, filozofică, religioasă) - planul semantic al termenului-subiect și planul semantic global. În funcție de specificul clasei semantice la care aparține verbul, predicatul referențial se realizează în
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
enunțurile cu predicat referențial, prin predicație se actualizează - în funcție de situația de comunicare sau/și de tipul de cunoaștere (empirică, științifică, artistică, filozofică, religioasă) - planul semantic al termenului-subiect și planul semantic global. În funcție de specificul clasei semantice la care aparține verbul, predicatul referențial se realizează în două variante principale: • predicat narativ • predicat descriptiv, corespunzător opoziției dinamic-static, din interpretarea dată de B. Tomașevski, din perspectiva raportului motiv-predicat-propoziție, în poetica prozei artistice, sau dinamism-statism, în termenii lui Greimas (Sémantique structurale, Paris, 1966), din perspectivă semiotică
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
acestea stau în cazul acuzativ și când sunt subordonate termenului regent prin locuțiunea prepozițională în privința: „Păcat că știința necromanției și aceea a astrologiei s-au pierdut - cine știe câte mistere ne-ar fi descoperit în această privință.” (M. Eminescu, P.L., 25) Circumstanțiala referențială se introduce în frază prin: • conjuncții: să, că, dacă: „N-am mare îndoială că, dacă ne vom rușina să iubim ceea ce datorăm vieții, vom încuraja numărul celor incapabili de dragoste.” (O. Paler, Galilei, 127), „Nu ești curios, Galilei, să știi
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
încerca să plece neobservat. III. RELAȚII DE COORDONARETC "III. RELA}II DE COORDONARE" Relațiile de coordonare sunt expresia sintactică a unor raporturi extralingvistice de „egalitate”, cu existență obiectivă sau doar stabilite astfel de subiectul vorbitor în interpretarea lingvistică a planului referențial. Termenii asociați în aceeași sintagmă prin relații de coordonare sunt situați pe același plan în organizarea enunțului sintactic; ei nu depind nici semantic, nici structural unul de celălalt și, de aceea, autonomia enunțului, semantică și structurală, nu este condiționată de
[Corola-publishinghouse/Science/2319_a_3644]
-
se exprimă acum și în funcție de religie. Fenomenul sectar a luat amploare: zonele atinse de această expansiune apar în America Latina și Europa de Est, mai vulnerabile din cauza precarității economice și legislative. În Europa Occidentală situația este relativ stabilă. Situația reală vizează o paletă referențială eterogenă: sectele (pentru a-și supralicita importanța), asociațiile de luptă împotriva sectelor (pentru a justifica amploarea acțiunilor întreprinse), responsabilii politici (pentru a se așeza în postura de cruciați împotriva unui flagel social), undele media (pentru a câștiga audiența sau a
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea, opţiune sau necesitate? by Dorina Apetrei, Mihaela Butnaru, Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Science/426_a_1250]