484 matches
-
condamnate pe viață?? Nu, prădătorii nu fac dovadă că l-ar întrece în cruzime pe "homo sapiens". Ei ucid pentru a mânca, pentru a supraviețui. Pe câtă vreme Omul, "produsul" creației divine, are față de vietățile Terrei un comportament subanimalic, deoarece manifestă un sadism înfiorător. Omul chinuie și torturează animalele pentru plăcerea sa personală și egoistă. este o satisfacție cu repercusiuni nefaste atât asupra stării de sănătate, cât și asupra longevității pensionarilor de după gratii, fie păsări ori animale: "Eu bomboane nu mănânc Nici cafea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
urmărind distrugerea atât fizică, cât și psihică a celor considerați adversari ai regimului: frig În celule, hrană insuficientă, bătăi, lanțuri la picioare... Erau și oameni de optzeci de ani În această situație. A fost o dezlănțuire de ură și de sadism. A fost și convingerea (după cum proclama teoria comunistă) a unei victorii definitive. Nu se va mai da socoteală nimănui! Adevărul este că nici nu s-a mai dat; spre deosebire de crimele naziste, urmărite În justiție până astăzi, aproape nimeni n-a
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
dar, în același timp, apreciau că Basarabia li se cuvine. Pe de altă parte, zona frontierei cu Bulgaria a fost un teren de luptă, în care diferite organizații extremiste și/sau teroriste au atacat spațiul românesc provocând, cu barbarie și sadism, victime printre țărani, comercianți, coloniști, autorități civile sau militare. În esență, granița era amenințată de bande de tâlhari, denumiți comitagii, adepți ai unor ideologii naționalist-șovine sau naționalist-comuniste, care atacau români, turci, tătari, macedoneni și chiar bulgari, în scopul inducerii sentimentului
Istoria serviciilor de informaţii-contrainformaţii româneşti în perioada 1919-1945 by Alin SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101011_a_102303]
-
persoana vie cu cele mai multe reprezentări, omniprezent, solar precum un zeu, simbolul Chinei moderne, care nu poate fi criticat fără a delegitima întreg comunismul chinez, deși trăia ca orice despot, în paranoia, abuz (înrăit consumator de opiu și fecioare), lux și sadism.310 Un loc de frunte între mitologiile politice ale secolului XX îl ocupă stalinismul, care a avut foarte mulți adepți chiar în Occident, unde nu se cunoșteau (ori se ignorau în mod iresponsabil) atrocitățile-i uzuale. Stalinismul a renăscut mari
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
se găsește într-o căutare (a părinților, a iubitei), care îl face un campion al binelui, agent justițiar, mai ales în cadrul javanez, în stilul tradițional de luptă (silat), și în prezentare grafică ce nu ezită să recurgă la violență și sadism. Un alt stil de succes este remadja (cuvânt care denotă adolescența și inocența, în domeniul sentimentalității juvenile), în care sunt discutate dificultățile tinerilor în lumea adulților, în lumea urbană, creuzet de transformări sociale, în care orașul este ridicat la dimensiuni
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
arzând însemnele comuniste și distrugând tot ceea ce reprezenta simbolic Puterea ceaușistă. La fel ca în 1977, dar mai ales ca în 1987, organele de represiune din decembrie 1989 vor acționa cu sălbăticie extremă, interogându-i brutal și maltratându-i cu sadism pe protestatarii timișoreni arestați între 16 și 18 decembrie și pe cei bucureșteni arestați în 21 decembrie după-amiaza sau în noaptea de 21 spre 22 decembrie (este vorba despre milițienii și securiștii care au torturat cu bestialitate în timpul anchetei). Este
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
lumii”, de la tragediile lui Eschil și până la thrillerele actuale, prin încercarea de a explica care este logica aceste „dinamici”, cu repercursiuni dramatice pentru acest prezent de mileniu III. Astfel de subiecte pot avea efecte distrugătoare asupra ființei umane. Demonicul, terifiantul, sadismul etc. pot mutila caracterul uman. Acestea pot transforma ființa în nedorite „cioturi umane” (Sfârșit de partidă). Asistăm (nolens, volens) la micșorarea conștiințelor (gândind la Richard Matheson, și-al său The Incredible Shrinking Man). Vizualul pune în mișcare memoria. Avertismentul se
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
persoane, a familiei, a credinței, a prietenilor și a tuturor modelelor etice ori de altă natură, etapă al cărei scop era distrugerea psihică a deținuților prin încărcarea conștiinței lor cu cele spuse la adresa a tot ce le era mai drag. Sadismul unora dintre agresori s-a putut manifesta în voie în această fază în care victimele erau obligate ca, prin pseudospovedania publică, să insiste pe anumite episoade, în general acelea care erau sesizate drept punctul lor sensibil. Invariabil, victimele erau nevoite
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
era un tip orgolios și îndepărtarea unui rival ar putea constitui o explicație valabilă, pare mai credibilă varianta conform căreia acesta îl considera pe Bogdanovici vinovat pentru arestarea sa. Doar o astfel de ură cu implicații personale ar putea explica sadismul cu care l-a condamnat la o moarte lentă și chinuitoare (Bogdanovici a murit fără a mai avea dinți în gură, după ce îi fuseseră scoși, unul câte unul, cu lovituri de picior), deși nu excludem posibilitatea unei alte motivații. Ion
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
și Constanța, însă a fost caterisit din cauza arestării, pe motive politice. Condamnat la 7 ani de detenție pentru că înlesnise fuga unui armean în Turcia și pentru că i s-au găsit la percheziție cocoșei de aur, a fost schingiuit cu un sadism ieșit din comun. La începutul lui 1951 a fost bătut în camera 104 din Gherla, iar Cornel Popovici enumeră torturile la care l-a supus el: lovituri cu bâta la fund și la palmă, lovituri cu palma peste față și
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
la Pitești. Închis la Suceava, după arestarea din iunie 1948, a stat împreună cu Nicolae Cobîlaș, dar și cu Dumitru Bordeianu, care a intrat în conflict deschis cu „Țanu”, pe care îl descrie ca fiind „de un orgoliu și de un sadism feroce”. Bordeianu spune că Popa era ateu convins, asculta cu atenție ce se discuta în cameră, îi plăcea să polemizeze și fusese anchetat doar câteva zile, fără să aibă urme de bătaie, ceea ce ar sugera că a ajuns la un
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
slujind, ulterior, chiar Biserica (cazurile părintelui Gheorghe Calciu, al preotului reformat Nagy Géza, al lui Justin Ștefan Paven ori al lui Tudor Stănescu). Eugen Țurcanu a fost instrumentul perfect în mâinile comuniștilor, care au știut să îi speculeze la maximum sadismul și dorința de parvenire. Lui Țurcanu i se promisese în schimbul colaborării eliberarea înainte de termen și un post în Securitate, adică exact ceea ce își dorea cel mai mult. Înfuriat de situația fără ieșire în care se găsea după arestare, el a
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
gol incendiar și mistuitor. În cadrul acestei sfredelitoare experiențe, în parcursul unei astfel de sfâșieri sentimentul pe care îl încercăm este de prelungire temporală, de ne-finalitate traumatizantă și absurdă. Intensitatea suferinței pare a sfida timpul, a-l încetini ofensator. Acest sadism ontic al amânării smulgerii izbavitoare din suferință pare a fi o realitate pentru sufletul așezat în trauma durerii. Și totuși, timpul își urmează succesiunea constant precum în cazul experienței fericirii. Percepția lui diferă în raport cu subiectivitatea umană. Acest aspect cunoscut tuturor
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
ușor fi afectați de anumite expresii mai puternice. Spre exemplu, sunt autori care susțin că este necesar să se evite cuvinte și expresii de genul: - „făcând așa, îl răstignești pe Isus” (expresie care este interpretată drept o formă verbală de „sadism religios”); - „să nu spui minciuni, Dumnezeu vede totul” (formulare prin care se prezintă copilului imaginea unui Dumnezeu „polițist”); - „l-ai supărat pe Isus” (afirmație care creează ideea că vina omului condiționează iubirea lui Dumnezeu, fapt care nu este adevărat, pentru că
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
Freud (1915/1977). Activitatea persistă parțial alături de pasivitate, fie și numai într-o mică măsură. Agresivitatea nu este deci total deturnată dinspre celălalt. Freud (1918/1979) conchide că aici este prezentă ambivalența. El face aceeași remarcă cu privire la prezența ambivalenței în sadismul întors asupra propriei persoane în cazul „omului cu lupi”. În sprijinul acestei observații, A. Freud (în Sandler, 1985/1989) amintește de cazul copiilor sinucigași. Agresivitatea lor se întoarce, în mod evident, împotriva propriei persoane. Dar aici intervine și agresivitatea împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
totodată posibilitatea unei sublimări parțiale a instinctului de distrugere (Jones, 1957/1975). Cu câțiva ani mai înainte (1930/1995), Freud semnalase eventualitatea unui transfer al componentelor libidinale narcisice, agresive și chiar erotice în activitatea profesională și utiliza termenul sublimare în legătură cu sadismul „omului cu lupi” (1918/ 1979). Fenichel (1945/1953) reia această ipoteză, făcând o apropiere între pulsiunile pregenitale și pulsiunile agresive, iar Flournoy (1967) indică faptul că analiștii grupului newyorkez (Hartmann, Kris) au admis că instinctele pot fi „dezagresivizate”. Cât despre
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
El a preluat metodologia simbolistică pentru studierea fenomenelor maladive, nu ezită să se inspire din mitologie, din religie pentru interpretarea acestora. După ce o întâlnește pe Melanie Klein gândirea sa suportă o deschidere spre considerarea reacțiilor arhaice, implicarea acestora în investigarea sadismului, a indivizilor cu sindrom de castrare, etc. A avut reținere să preia de la Freud ideea "instinctului morții". 2. Psihanaliști femei Imaginației psihanaliștilor nu le-a fost niciodată străină ideea de a supune teoria freudiană criticii exercitate de o gândire feminină
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
neascunsă. Degrabă iritabil, omul caragialian (și poate mai abitir auctorele însuși) se bucură de orice "reparație", chiar dacă micii tirani susamintiți par a fi apărați de însăși condiția lor inatacabilă. Deși "nu face să...", povestitorul exultă cînd se simte răzbunat: curat sadism. Să nu ne depărtăm, însă. Între povestirile și nuvelele publicate la cumpăna secolului al XIX-lea (în Gazeta săteanului, printre altele, Vatra, Moftul român ) se află cîteva "localizări" după istorii, anecdote orientale sau europene, care au circulat în culegeri de
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
era vizitat de cîte 2-3 călugări în căutare de ciuperci și de alte bunătăți ascunse prin pădure. Dacă mai era și post, atunci bătrînul îi poftea la masă. Am și de post și de frupt, cum doriți, spunea cu puțin sadism. Noi postim, Doamne ferește, replicau călugării. Atunci să vezi cu ce poftă mînca gazda mîncarea de frupt și cum mai mesteca ostentativ și zgomotos! Eu am ficatul în pioneze și nu pot ține post, se scuza fără chef. În timp ce vorbea, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
să fugi din nou spre inamic. Ne chinuia sergentul, sub un soare care ne cocea cu 37șC, că ne blestemam zilele. Lui Floricel îi revenea cinstea de a inaugura calvarul, adică să suporte un sergent odihnit și încă neostoit în sadismul său. În ce mă privește, îmi venea rîndul mai la urmă, cînd sergentul era aproape sătul de distracție. Mai trișam făcîndu-mă că nu aud cîrîitoarea. Floricel, cu toate curgînd de pe el și bălăngănind peste tot ca naiba, orbit total de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
tact, duce paharul la gură și-l bea tot. Apoi cu pașii, tot tîrșîiți, se duce la pat și se culcă la loc. Și apa mea? țipă Raul. Nu mai este, răspunde Marilu cu satisfacție. Raul aproape plînge. Imaginează torturi, sadism, bestialitate, sînge și oase rupte. Adoarme și prin somn oftează, ca un om necăjit ce este. Nganga* pentru finul meu Cînd am citit că finuțul meu mă face ipochimen, am simțit o enormă supărare în "organism" și am luat drumul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
inutilă a mustății. O mustață impozantă e doar un clișeu și pare prea puțin spus. O mustață bibilită, domnule, tăiată la marele fix. Clănțănitoarea despre care pomeneam mai înainte era manevrată extrem de îndemânatic. Abil. Și cu un soi de nedisimulat sadism. Adică omul nu reteza unghia și gata. Îndeplinea un ritual. Dacă ar fi retezat-o și la revedere, ar fi înfăptuit un sacrilegiu. Și-ar fi bătut joc de unghia aia. Așa, el arată că ține cont de personalitatea ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
nu te puteai gândi", iată o mică mostră de capodoperă asupra căreia am meditat, constatând că, necunoscut psihiatriei, simptomul este totuși, caracteristic unor bolnavi...). Și sunt o mulțime de alte perle risipite, ca aforisme, stimulând cercetarea unor mistere simptomatologice ca sadismul, masochismul, autodelațiunea, histrionismul, fantasmele și altele; o mulțime de descoperiri le datorăm acestui bolnav și totodată doctor sublim. Lumea lui Dostoievschi este considerată un imens balamuc unde colcăie personaje ciudate, criminali, fanatici, deliranți. Nu cred că acești oameni constituie un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
conving, încă o dată, înainte de a ajunge acasă, că Pica-pica este emblema cea mai potrivită a timpului nostru de tranziție. Este un Mitică păsăresc. Acasă, la t.v., se prezintă pe larg trei criminali (paznici), care au omorât, cu poftă, cu sadism, un nefericit vagabond surprins că a furat o sticlă de votcă dintr-un supermarket ieșean. Crimă "de plăcere", de paznic, victima lovită, măcelărită sistematic, într-o încăpere rezervată acestui gen de descărcări sadice. Nici o diferență între această crimă, într-un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
remontezi cu oricare din preparatele la îndemână, dar mai ales trăgând pe gât, direct din sticla de votcă izbăvitoare. Personajul se trezește, cândva, înapoi la Moscova, în fața Kremlinului, poate ca un simbol de emblemă onirică. Niște derbedei îl bat cu sadism, până la agonie, distrându-se cu poftă. Între vis și moarte, pare a simți tărâmul visat, raiul abstract, îngerii cu aripi ocrotitoare. Dar: "Îngerii au izbucnit în râs. Știți cum râd îngerii? Sunt niște făpturi infame, acum știu. Să vă spun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]