348 matches
-
sunt denunțați ca ,revizioniștii moderni”; maoiștii*, care recuperează figura lui Stalin, se reclamă de la maxism-leninism, aceasta fiind considerată singura teorie revoluționară înainte ca ,gândirea mao tzedun” să vină să măture totul în vâltoarea Revoluției Culturale*. ELIBERARE REVENIREA LA LIBERTATE SAU SOVIETIZARE? Eliberarea constituie cea mai fastă perioadă a comunismului european. Amenințată cu distrugerea totală în 1941, URSS termină războiul în poziție de forță. Percepută în acest moment ca principal agent al victoriei asupra Germaniei, ea devine una din cele două supraputeri
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Partidele comuniste înregistreză pretutindeni victorii, decisive în Est odată cu crearea democrațiilor populare, parțiale în Occident, cu participări la guvernare. Dar dacă în Vest Eliberare înseamnă libertatea regăsită, nu-i tot așa și în Est, unde Armata Roșie va impune încet-încet sovietizarea. Insurecția națională și preluarea puterii de către comuniști „Să nu vorbești niciodată despre ea, dar să te gândești la ea mereu”, aceasta ar putea fi, în timpul celui de-al doilea război mondial, deviza comuniștilor europeni privitoare la Eliberarea pe care, din
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
serioase confuzii de sens - un discurs exclusiv patriotic și democratic - care vor cam dispărea odată cu declanșarea Războiului Rece*. într-adevăr, acestea provoacă expulzarea câtorva miniștri comuniști din guvernele Franței și Italiei, precum și izolarea PC occidentale, lăsând democrațiile populare pradă unei sovietizări* accelerate. LITERATURA CRITICĂ A GÂNDI COMUNISMUL Politice, sociologice, poetice, filosofice sau teologice, protestatare sau literare, publicații critice la adresa comunismului au apărut în toate timpurile și pe toate meridianele, și ele au fost cu mult anterioare revoluției bolșevice. O parte a
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
uneori de foame, aproape 100.000 de deținuți (prizonieri de război, responsabili naziști, opozanți social-democrați etc.). Pe 21 aprilie 1946 este înființat Partidul Socialist Unit din Germania (SED), o etapă înspre proclamarea, pe 7 octombrie 1949, a RDG și spre sovietizarea* ei. Eșecul blocadei Berlinului Occidental impuse de Stalin* din iunie 1948 până în iunie 1949, agravarea situației economice a RDG - contrastând cu redresarea economică a RFG -, instaurarea regimului comunist, toate acestea provoacă, pe 17 iulie 1953, în Berlinul Răsăritean și în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
consolidat, URSS devine un sistem federal în care egalitarismul* oficial dintre republici ascunde cu greu recrudescența șovinismului velicorus și punerea sub tutelă a minorităților naționale și a unor națiuni întregi, care culminează în timpul colectivizării*, Marii Terori*, deportărilor* în masă și sovietizării* regiunilor anexe Uniunii Sovietice între 1939 și 1945. Aceste practici ultranaționaliste, asemănătoare rasismului*, sunt reproduse de Mao Tzedun* în Tibet* și de khmerii roșii*. Dacă, în țările coloniale și semicoloniale, IC ațâță pasiunile naționaliste, în Europa, ea adoptă niște poziții
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
împotriva URSS, îl momește cu prăzi de război în direcția Golfului Persic (Iran), deși Moscova se arată interesată mai ales de accesul la Mediterană și Atlantic, cu riscul încălcării suveranității turce sau daneze. Regiunile anexate de URSS sunt supuse unei sovietizări* care se caracterizează prin lichidarea elitelor sociale și politice tradiționale, provocând valuri de deportare* în URSS și masacre în masă - ca acela al ofițerilor polonezi la Katyn*. Clerul plătește și el un greu tribut, la fel ca naționaliștii ucraineni sau
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
dezvoltă în valuri succesive și lovesc la toate nivelurile societății și ale partidului, la ordinele directe ale lui Stalin*, bazându-se pe delațiune, devenită un act de virtute comunistă și încurajată la scară largă. NKVD joacă un rol important în timpul sovietizării* Poloniei orientale, a statelor baltice și a Basarabiei în 1939-1940: asasinate masive - de exemplu, ofițerii polonezi de la Katyn* - și mari operațiuni de deportare*. în timpul războiului cu Germania, NKVD este însărcinat cu lupta împotriva dezertării - în jur de 120000 militari sovietici
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
dar și la administrația lagărelor și a centrelor de represiune specializate (închisori cu regim special și spitale psihiatrice). Este poliție politică și serviciu de informații, dispunând de mijloace impresionante în oameni, materiale și finanțe, cu o mare eficacitate. Exportarea modelului Sovietizarea democrațiilor populare* după 1945 deschide o a treia fază, modelul cekist constituind o referință organizațională și ideologică pentru polițiile politice ale celorlalte regimuri comuniste, formate adesea, ba chiar direct supervizate la fața locului, de către sovietici. Indiferent dacă au pus mâna
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
comuniști știu prea bine că nu au nici o legitimitate - în România, PC nu numără decât câteva sute de membri în 1944 - și că li se opune rezistență, cu atât mai puternică cu cât, începând din 1948, Stalin vrea să impună sovietizarea. Rezistența militară și gherilele - în Ucraina sau în România -, chiar dacă sunt înăbușite, arată cu atât mai mult că popoarele sunt capabile să se revolte. Dubla amenințare, internă - prin rezistența societală - și externă - prin izbucnirea Războiului Rece*, determină polițiile politice să
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
nu li se acorde libertăți comparabile și în domeniul politic și intelectual. SOLIDARNOŚĆ Relațiile Poloniei cu URSS* și comunismul au fost conflictuale în mod constant: tentativa lui Lenin* de a exporta aici revoluția bolșevică prin război, în 1920, invadarea și sovietizarea* părții răsăritene a Poloniei în 1939-1941, refuzul lui Stanin* de a acorda ajutor insurecției din Varșovia, în 1944, și impunerea unui regim comunist în 1945, cu șirul său de deportări*, execuții prin împușcare și distrugerea tradițiilor democratice de dreapta, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
al Partidului Țărănesc: „Odată cucerită puterea, ea nu ne va mai scăpa niciodată din mână”. Procesul angajat acum va conduce, în câteva săptămâni, la căderea Zidului Berlinului*, în noiembrie 1989, apoi la implozia URSS și la prăbușirea sistemului comunist mondial. SOVIETIZARE Sovietizarea este procesul prin care puterea zisă „sovietică” - în realitate, bolșevică - a căutat în permanență să-și impună autoritatea asupra unor teritorii mereu mai extinse, pentru a răspunde definiției date de Lenin* revoluției sale, ca „mare revoluție proletară mondială”. Din
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Partidului Țărănesc: „Odată cucerită puterea, ea nu ne va mai scăpa niciodată din mână”. Procesul angajat acum va conduce, în câteva săptămâni, la căderea Zidului Berlinului*, în noiembrie 1989, apoi la implozia URSS și la prăbușirea sistemului comunist mondial. SOVIETIZARE Sovietizarea este procesul prin care puterea zisă „sovietică” - în realitate, bolșevică - a căutat în permanență să-și impună autoritatea asupra unor teritorii mereu mai extinse, pentru a răspunde definiției date de Lenin* revoluției sale, ca „mare revoluție proletară mondială”. Din 1918
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
din 1917, este invadată în februarie 1921 și reprimată foarte violent în 1924. în 1925, Cecenia este ocupată la rândul său, iar Unschlicht, seful GPU, își încheie astfel raportul: „[...] represiunea militară nu este eficace decât în măsura în care este urmată de o sovietizare în profunzime a țării”. „Sovietizarea” are deja un sens precis: instaurarea puterii arbitrare a partidului-stat* comunist rus, recrutarea unui embrion de partid comunist local, capabil să ducă mai departe directivele Moscovei, razii ale Armatei Roșii și ale poliției politice în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
februarie 1921 și reprimată foarte violent în 1924. în 1925, Cecenia este ocupată la rândul său, iar Unschlicht, seful GPU, își încheie astfel raportul: „[...] represiunea militară nu este eficace decât în măsura în care este urmată de o sovietizare în profunzime a țării”. „Sovietizarea” are deja un sens precis: instaurarea puterii arbitrare a partidului-stat* comunist rus, recrutarea unui embrion de partid comunist local, capabil să ducă mai departe directivele Moscovei, razii ale Armatei Roșii și ale poliției politice în toată țara, etatizarea economiei*. încrezător
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
de cucerirea militară - sub comanda sa și după ce a forțat mâna lui Lenin - a Georgiei și Transcaucaziei, care accedaseră la independență în 1918. Această cucerire este, pentru Stalin, o școală de politică externă*, când își pune la punct metodele de sovietizare* pe care avea să le aplice ulterior: guverne de coaliție efemere, distrugerea partidelor nebolșevice, manipularea naționalismului și a minorităților, aplicarea simultană a forței brutale și a subversivității, practica mitei teritoriale. A conchis, cu siguranță, că imperialiștii sunt slabi și divizați
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
acordă, în 1936, „constituția cea mai democratică din lume”. De acum, limba de lemn* se impune, dublul limbaj permanent, extrem de util când, în 1939, URSS încheie cele două pacte germano-sovietice* care îi permit lui Stalin să anexeze noi regiuni supuse sovietizării. Dar partida sa la nivel înalt cu Hitler se încheie prost, la 22 iunie 1941: prea slăbită de epurări, Armata Roșie este zdrobită și Stalin stupefiat. își revine însă repede, mizând temeinic pe patriotismul rus. Atotputernicie și paranoia Marele Război
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
mareșalii victorioși. Climatul devine din ce în ce mai apăsător. în ianuarie 1948, pune să fie asasinat S. Mihels, președintele Comitetului Evreiesc Antifascist (CEA). Apoi îl excomunică pe Tito*, șeful comuniștilor iugoslavi, nu îndeajuns de docil, în opinia lui, și impune democrațiilor populare* o sovietizare completă. în 1949, ordonă execuția grupului leningrădenilor, căzut în dizgrație, și arestarea conducătorilor CEA, care vor fi împușcați în 1952. Cultul personalității vojd-ului - Călăuzitorul - atinge cote paroxiste cu ocazia celei de-a șaptezecea sale aniversări, în 1949, dar Stalin își
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
apoi clasele sociale inamice: aristocrați, burghezi, ofițeri, chiaburi - țărani care refuză rechiziționările și care sunt calificați drept „bogătași” -, căzăcime, cler. Sunt apoi elementele rele din clasa cea bună: muncitorii care resping dictatura bolșevică (Kronstadt*). și, în sfârșit, națiunile recalcitrante față de sovietizare*: Finlanda, Ucraina, apoi popoarele din Caucaz, în special Georgia. Metodele care se aplică sunt diverse: împușcări în masă, luare și împușcare de ostatici, masacrarea familiei imperiale începând cu 17 iulie 1918, decretarea „terorii roșii” la 5 septembrie 1918, crearea de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
învățământul secundar, iar alfabetul latin este înlocuit cu cel chirilic. în cursul celui de-al doilea război mondial, Stalin trece la deportări* masive împotriva anumitor națiuni - germanii de pe Volga, cecenii etc. - și recurge la epurări de amploare, pentru a asigura sovietizarea* popoarelor ale căror teritorii le-a cucerit. Acestei scheme unitare, impuse prin violență, destalinizarea* îi aduce câteva modificări: menghina centrală își slăbește strânsoarea în domeniile cultural și lingvistic, indigenizarea cadrelor este promovată din nou; națiunile și naționalitățile rămân, însă, de-
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
a dispune de ele însele, sunt transformate prin forță sau intimidare în docile democrații populare*, aflate în feuda URSS. Pentru Stalin, această barieră geopolitică are o dublă funcție: defensivă, prin îndepărtarea de frontierele sovietice a pericolului german, și ofensivă, prin sovietizarea părții de răsărit a Europei, bază eventuală pentru o cucerire a părții sale apusene. Totuși, în țările satelizate împotriva voinței lor, apar treptat rezistențe naționale care duc la crize acute: astfel sunt răscoalele de la Berlin, din iunie 1953, revolta poloneză
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Internaționalei Comuniste Secția franceză a Internaționalei Muncitorești Securitatea SED (PSUG) Sentero luminoso (Cărarea Luminoasă) Serviciul B SFIO Sighet Sinn Fîin situaționiști sloveni SMERSH SMOT social-democrație socialism socialism sau Barbarie socialiștii revoluționari Socialistisch Partij Socialist Workers’ Party societate societate civilă Solidarność sovietizare soviete SPD SRI Stalingrad Stasi Steplag Strana demokratickîho socialismu strategie-tactică Suomen Kommunistinen Puolue suprarealism simbolistica comunistă synaspismos sindicalism Sindicatul Muncitorilor Liberi sistem concentraționar T Tallinn tătarii din Crimeea CEKA Cernobîl ceceni tehnica Martorii lui Iehova Pământ și Libertate teroare terorism
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
teritoriale, interdicții militare, povara financiară a despăgubirilor de război ș.a.), iar lovitura primită în 1940 prin Pactul Molotov-Ribbentrop a fost dublată, prin târgul de la Yalta, intrând în zona de influență sovietică; întregul sistem existent a fost înlocuit după modelul sovietic (sovietizare) și făcând parte din lagărul socialist sub conducerea URSS, era și membră a Tratatului de la Varșovia, apoi a CAER. Ca atare, fiecare dintre interlocutoare era blocată, aparținând unor lumi care își negau reciproc dreptul la existență; cele două blocuri militare
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
despre societatea românească în acea perioadă. Sistemul medical socialisttc "Sistemul medical socialist" În 1947, odată cu naționalizarea farmaciilor și cabinetelor medicale, România trecea brutal la un nou tip de sistem sanitar. Politicile publice în domeniu deveneau parte a politicii generale de sovietizare a țării. Sistemul asigurărilor medicale, copiat după modelul german și care funcționase în marile centre industriale, acoperind cinci procente din populație, a fost abandonat în favoarea sistemului Semașko. Au fost, de asemenea, naționalizate spitalele sau cabinetele aparținând unor fundații ori asociații
[Corola-publishinghouse/Science/2056_a_3381]
-
îndrumare a lui C.: Mihaela Ghelmegeanu-Lausch, Doina Alexandru, Crisula Ștefănescu, printre alții. Însuși C., ca scriitor, poate fi considerat un produs al exilului, unul dintre primele. El și-a început colaborarea la presa anticomunistă din exil cu un comentariu despre Sovietizarea culturii românești (semnat cu pseudonimul Iosif Moldoveanu), în revista „Luceafărul” din Paris (1948), a continuat cu o serie de comentarii sociologice și federaliste în paginile „României viitoare” (1951-1952) și ale unei publicații precum „Revue des études roumaines” (1953-1954). Colaborează cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286267_a_287596]
-
român, dar, planurile sale au fost dejucate de evenimentele care au urmat după primul război mondial. Incidentele de la Tatar - Bunar au fost menite să inlocuiască regimul politic parlamentar din România și să se instituie o republică de tip sovietic. Problema sovietizării unor state din apropierea Rusiei, era în vizorul primului conducător comunist , V. I. Lenin și apoi a urmașului său, tiranul Iosif Visarionovici Stalin. CAPITOLUL AL - IX - LEA PERIOADA 1934 - 1940 șI EXECUȚIILE COMANDATE DE IOSIF VISSARIONOVICI STALIN Evenimentele din ianuarie - februarie
Rădăcinile socialismului românesc by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Science/91629_a_92995]