524 matches
-
fi una de frontieră, atâta vreme cât nu există un fantastic pur, decantat de orice elemente reziduale și situate în afara oricăror influențe. Astfel, inventariem o serie de concepte ce fac trimitere într-o anumită măsură la fantastic: fabulosul feeric, miraculosul mitico-magic și superstițios, ocultismul inițiatic, științifico-fantastic, proza poetică și alegorică, proza vizionară, literatura de aventuri, proza de analiză, literatura fantastică fiind un un tip modern de literatură narativă, caracterizat în special prin mister, suspans și incertitudine, ea fiind recunoscută ca specie literară de
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
noastră obișnuită. În timp ce eroul din poveste își anunță sosirea (prin aruncarea buzduganului), protagonistul din povestirea fantastică este imprevizibil, apare în chip misterios în manifestări senzaționale, este ceea ce a fost numit insolit fantastic. Spre deosebire de basme, în povestiri percepem miraculosul mitico-magic și superstițios. Dacă în povestirile mitologice întâlnim fabulația convențională, în povestirile fantastice remarcăm prezența brutală a misterului în cadrul vieții reale, fiind legat de stările morbide ale conștiinței. În spațiul literaturii fantastice se vorbește despre ocultismul inițiatic, ca fiind o marcă a ficțiunii
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
fantastic este definit ca interacțiune interogativă între subiectul produselor și cel receptor care vizează provocarea lectorului să soluționeze și să caute, prin dezvoltarea unei structuri de contrast antinomice, paradoxală în raport cu cunoașterea comună. Iar, frontierele fantasticului (fabulosul feeric, miraculosul mistico-magic și superstițios, ocultismul inițiatic, literatura științifico fantastică, proza poetică și alegorică, proza vizionară, literatura de aventuri, proza de analiză etc) sunt studiate de Sergiu Pavel Dan, care nu le vede, însă, ca aspecte periferice, ci resorturi intime, din care genul își trage
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
următoarea clasificare: a) fabulosul feeric întâlnit în basmul Făt-Frumos din lacrimă al lui Mihai Eminescu, căci așa cum afirma Roger Callois: ,,Basmul se petrece într-o lume unde minunea este un fapt obișnuit, iar magia este lege’’, b) miraculosul mitico-magic și superstițios se situează mult mai aproape de fantastic, fiind regăsit în Sburătorul lui Heliade Rădulescu, c) tema strigoiului, fiind vorba de categoria miraculosului fantastic de sorginte folclorică, d) experiența fantasticului de atmosferă baladescă. Cu alte cuvinte, calitatea fantasticului este condiționată de proporția
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
introdusă subtil în planul realității. Răufăcătorii aflați în misiune, la o spargere, sunt înspăimântați de un tânăr care se pregătea să plece la un bal mascat. Nu ar fi reacționat așa, dacă în imaginația lor nu ar fi persistat credința superstițioasă în posibilitatea unor intervenții diabolice. Fantasticul simbolist este reprezentat în literatura română de Mateiu Caragiale în opera Remember, în care el sugerează conflictul dintre iluzie și realitate. Tema ambiguității realitate - mască, atmosfera și tipologia fac din această narațiune un reper
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
ori s-a văzut o eroare mai nefastă. Și ce ne spune înflăcăratul transformism despre păsărica de hârtie? Am putea crede că o atât de perfectă ființă se generează în mod evolutiv și că nu apare dintr-o dată în mod superstițios cu toate perfecțiunile pe care le are. Presupun că ne va vedea zicând că, dat fiind un pătrat perfect de hârtie și îndoindu-l cu precizie, nu se pot zămisli decât figuri regulate, că, îndoind cu forță un pătrat pe
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
orale de „modelul unei discipline de-sine-stătătoare”. Secțiunile cărții tratează despre cadre axiologice, capodopera folclorică, categorii ale etnoesteticii, poetica folclorului, forme ale imaginarului și ale creației. Miorița, scrie U., trebuie examinată nu de pe pozițiile direcției etnografice, nu insistându-se asupra credințelor superstițioase (obiceiuri la înmormântare), ci ca text, analizat cu tehnici elaborate; de asemenea, nici ca baladă, ci ca poemă, pentru că în cazul ei a avut loc o „imposibilă îmbinare de genuri” (Mihail Sadoveanu). Miorița realizează „o viziune epopeică” și reprezintă o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290384_a_291713]
-
transilvan, vădit ostil idealizării, „crud” în verismul său. Tangențele cu Ioan Slavici, cu Liviu Rebreanu, mai puțin cu Ion Agârbiceanu (invocate de mai toți exegeții), se opresc pe versantul realismului dur, dincolo de care la D. apar inserții în magic și superstițios. Diferiți de păstorul mioritic, țăranii lui nu cercetează gratuit cerul înstelat; îi obsedează mai degrabă tenebrele, negurile din afară sau cele dinlăuntrul lor. Urcăneștii merg și revin de la oraș neatinși în vreun fel de lumea modernă, se încaieră pentru pământ
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286674_a_288003]
-
noaptea în pădure și îi arăți o lumânare în fața oglinzii, vine după tine”. La rândul lor, ascultătorii știu și ei că altfel nu poate fi. Discursul naratorului-martor adoptă nuanțe ritualice, fiind expresia unei psihologii colective. Remarcabil explorator al psihicului tulbure, superstițios, scriitorul excelează în desenul în alb-negru, în tehnica clarobscurului. Câteva detalii expuse în lumină intensă devin frapante în raport cu întunericul care le delimitează. Între fluxul și refluxul întâmplărilor, ochiul prozatorului pare neutru. Pe scurt, D. nu reacționează în vreun fel, nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286674_a_288003]
-
în lumea teatrelor lirice, precum piesă Macbeth a lui Shakespeare în tradiția teatrală engleză. Mulți cântăreți italieni de școală veche consideră opera La Forza del Destino o operă blestemata care aduce ghinion. Luciano Pavarotti care era un personaj exagerat de superstițios, a refuzat din acest motiv pe parcursul întregii sale cariere să interpreteze rolul lui Don Alvaro. Pe 4 Martie 1960, în timpul unui spectacol cu opera La Forza del Destino, avându i în distribuție pe Renata Tebaldi și Richard Tucker , baritonul american
Opera italiană în capodopere by Alexandru Emanoil () [Corola-publishinghouse/Science/1302_a_1926]
-
mult cu soțul ei, la noi și i-am rugat, să stăruiască pe lângă eremitul de Vasiliu-Falti, să dea ceva pentru Flt. - oraș pe care și el e supărat dar, faptul că pentru el răspund la punctul 13 (deși nu-s superstițios) e Încă o dovadă, că nu vom reuși. Totuși, voi mai stărui. Mai există bustul „Gane”?618 14) Soția lui Serafim Ionescu, Lucreția Ionescu, a fost institutoare la școala mea de aplicație (la șc. Normală) și prietena bună a soției
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
toate“, spunea odată vărul James, citind din nu știu cine. Poate că toată viața mea am fost împresurat de zei mărunți și de spirite, pe care magia teatrului i-a exorcizat sau i-a absorbit. Se știe că oamenii de teatru sunt superstițioși. Și acum, eu și spiritele, suntem cu toții singuri, laolaltă. Mă rog, niciodată n-am suferit de mania persecuției și nu-mi propun să mă las acum robit de ea. Curând, va trebui să mă duc la hotelul Raven, să-mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
istorisesc o versiune a poveștii lui Hartley, pentru că, în dispoziția mea actuală, colcăind de teribilul meu plan actual, nu puteam înfrunta perspectiva minciunilor și a duelurilor și, probabil, a unei primejdioase încăierări. Ca să spun adevărul adevărat, încercam o teamă aproape superstițioasă față de ura Rosinei. Voiam s-o neutralizez pentru moment, astfel încât să scap de grija ei. În curând, urma să înfrunt alte primejdii și hotărâri; și aveam o concepție intuitivă, care s-a dovedit corectă, asupra felului în care va reacționa
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
cu totul neprevăzut. Asemenea eretic poate fi persecutat de atunci și până la sfârșitul vieții de cine știe ce oribilă și absolut neașteptată revelație, care să se prefacă într-o obsesie aproape obscenă. Or, eu mai aveam de luptat cu propria-mi oroare superstițioasă față de statutul marital, această inimaginabilă condiție de intimitate și robie reciprocă. Oricum, logica situației mă împingea acum forțat către asemenea primejdioasă și execrabilă aventură. Era primul pas pe care trebuia să-l fac, încercarea de a răspunde la prima întrebare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
a ieșit. Am condus-o apoi în dormitorul meu, dar era limpede că nu voia să doarmă cu mine. În asemenea momente, lucrul cel mai bun era s-o las în pace. Se înstăpânise pe ea un soi de spaimă superstițioasă, care luase forma unei delirante dorințe de inconștiență. — Vreau să dorm, trebuie să dorm, singurul lucru care contează e somnul, somnul, o să dorm. Avusesem bunul-simț de a anticipa asemenea situație și îi pregătisem un culcuș în mijlocul camerei interioare de la etaj
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
cu piatra pe care i-o dăruisem. M-am întors automat. James a încercat să mă prindă de braț, dar l-am îmbrâncit într-o parte și am pornit iar să urc pe alee. Eram mânat de nevoia stringentă, aproape superstițioasă, de a-i lăsa lui Hartley sacoșa, de a nu o lua cu mine, de a nu o duce la Capul Shruff, unde ar fi fost un semn de rău augur și ar fi colectat excrementele demonilor. Abia mai târziu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
reale dintre oameni se creează involuntar. — Ca și cele de rudenie. Ce spuneai despre Titus? — Da. Sau uneori par predestinate. Un budist ți-ar spune că v-ați cunoscut într-o viață anterioară. — Tu te-ai defini drept un om superstițios? Nu-mi răspunde că depinde de ceea ce înțeleg eu prin superstiție. În cazul ăsta nu-ți pot răspunde. Crezi în reîncarnare? Crezi că dacă n-ai fost om bun în viață te vei reîncarna în chip de... hârciog... sau de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
scăpa. Mă rog, dacă pleci, dă-mi de veste când te întorci. — Așa o să fac. — Nu pot să înțeleg atitudinea ta față de Tibet. — Față de Tibet? — Da, destul de ciudat! De bună seamă, nu era vorba decât de o tiranie medievală, primitivă, superstițioasă. — Firește că era o tiranie medievală, primitivă și superstițioasă, cine neagă acest lucru? — S-ar spune că tu. Tu pari să privești Tibetul ca pe un paradis pierdut al budiștilor. Niciodată până atunci nu mă hazardasem să discut asemenea chestiuni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
când te întorci. — Așa o să fac. — Nu pot să înțeleg atitudinea ta față de Tibet. — Față de Tibet? — Da, destul de ciudat! De bună seamă, nu era vorba decât de o tiranie medievală, primitivă, superstițioasă. — Firește că era o tiranie medievală, primitivă și superstițioasă, cine neagă acest lucru? — S-ar spune că tu. Tu pari să privești Tibetul ca pe un paradis pierdut al budiștilor. Niciodată până atunci nu mă hazardasem să discut asemenea chestiuni cu James. Probabil că eram beat de-a binelea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
și mai apăsătoare... părea un moment de reculegere, în fața unui mormânt deschis... Doar copacii din jur, cu frunzele împuținate de toamnă, foșniră tainic, și, parcă anume, câteva crengi se frânseră cu un zgomot surd și dureros... căzând la pământ. Tresării... superstițios... „... Și, desigur, pentru a ne revedea..!”, își continuă colegul gândul, subliniind bucuria revederii după atâția ani... Îi priveam cu atâta drag, încât simții nevoia să-i dezmierd... Pe chipul lor liniștit, de oameni greu încercați de viață, o viață lungă
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]
-
viața, evoluția biosului Înseamnă degradarea mediului exterior. Murdărirea mâinilor noastre poate Însemna afirmarea altcuiva; poate a spiritului... „Milenium“, 26 mai 2001, ora 15,06; reluat 24 noiembrie 2001, reluat În, pare-se, 24 nov. 2001 65. 1764 Fără să fiu superstițios, am ce am cu 17. Așa că invitarea mea În acest spațiu mi se pare nefericită, mai ales că aplic până la capăt vorba cu „dragi ți’s fetele...“. Căci norocul pe care mi-l poartă pisicile, mai ales negre, devine ghinion
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
jur care plătește acest 6... Zice Cristi - veche și de pospai scuză - că „errare humanum est“. Îi replic, drac ce este, nevrând să Învețe nimic: „perseverare diabolicum“... „Meridian“, 31 mai 2002, ora 12,35 54. Dracula Sunt negru, asociat de superstițioși - și scuip În sân ca nu cumva să mă Întâlnesc cu vreunul - cu Însuși dracu’ și, ca și cum n’ar fi fost Îndeajuns, o pisică, pe care mulți o cred răutatea Întruchipată. Să nu dezmint această cu totul eronată părere, motiv
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
pigment dintre cei doi proprii animalelor Îmi putea colora blănița? Acela negru, eumelanina, forma oxidată a feomelaninei roșii... Iar eu am fost singurul, dintre frații mei, negru... Cristi mi-a spus Belzebut. L’am convins - ca să n’am probleme cu superstițioșii - să-mi spună Moti; dar el Îmi spune Motișor... Pe unde locuiesc eu, lângă Grădina Botanică, hălăduiesc mulțime de veverițe; toate roșcate. Le dă laba. Dar mai la vale, la Universitate, traversează ditamai bulevardul provocând scrâșnetul frânelor, niște veverițe - sunt
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
ust] 1969”> File, Cînd ai un prieten șef redactor nu e ca atunci cînd nu ai pe nimeni. Nu? Voi veni la Bacău să te felicit. Cred că pe 16 aug[ust] (cade într-o sîmbătă, dar tu nu ești superstițios). Poate îl văd atunci și pe Mitrea C. Ion. Mă aflu în Pufești. Toată vara voi sta aici. Necazurile care s-au abătut peste familia mea mă obligă la asta. Paharul trebuie sorbit tot. Căci nu e ușor să rămîi
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
care el se impune ca o îndatorire religioasă, îndeplinită adesea cu un dezgust sau chiar o repulsie ce se traduce prin stări de rău și vărsături. Diferența pe care am fi tentați să o facem între o tradiție barbară și superstițioasă, pe de o parte, și o practică bazată pe cunoașterea științifică, pe de altă parte, nu ar fi nici ea foarte elocventă. Numeroase utilizări de substanțe extrase din corpul uman, științifice pentru unele vechi farmacopei, sînt pentru noi niște superstiții
Toţi sîntem niște canibali by Claude Lévi‑Strauss () [Corola-publishinghouse/Memoirs/613_a_1373]