392 matches
-
liste de termeni comentați oferă stilisticienilor și lexicografilor puncte de vedere de certă autoritate. IV De unul singur ori însoțit, pedestru ori cu brișca, literatul de la Fălticeni un homo viator colinda în 1906 pe la mănăstiri (Neamț, Secu, Râșca, ajungând la Văratic și Agapia, oprindu-se câteva ore la băile Bălțătești așezări evocate după doi ani în Oameni și locuri. Se gândea concomitent la "nuvele cu subiect din trecut" de unde un memento ca următorul: "Descrierea unui iarmaroc la Baia; prădarea de către tătari
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
care rețin: „Două sînt funestele greșeli de care îl acuz. Întîia: morala oribilă, vulgar-materialistă, mic burgheză a cărpănoasei furnici, huzurind între stocuri alimentare, care nu recunoaște meritele artei dezinteresate, lăsînd bietul cîntăreț, care a-nveselit cîmpiile și inimile cu trilurile lui văratice, să moară de foame! Ah, trădarea de confrați lafontainiană! Jalnică preamărirea filosofiei filistine a burții. Dureroasă, neașteptată trădare. A doua: concepția oportunistă, slugarnică, sclavagistă a povestitorului: laudă maleabilitatea bicisnicei trestii, odrasla mîlului, care păcălește vitregia firii îndoindu-se la pămînt
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
lui, Ruxandra. Și Gheorghe a Popii avea și un ficior negru ca mezu nopții, parcă-l făcuse măsa nu știu cu cine. Ghiorghi a popi avea o grădină ca un rai, cu tot soiul de meri și de peri și văratici și tomnatici și flori frumoase și o prisacă de peste 100 de stupi de cei primitivi. Poate că lui i-am samanat eu de mi-au plăcut pomii și am făcut grădină de 400 de prăjini cu 700 de meri și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Toader Gheorghițanu. A avut mai multe fete și un ficior. Amelia a măritat-o după Niță I. Maxim, om de treabă dar foarte năcăjit. Tinca a fost măritată după un domn Jecu la Bacău. Teofila după un cizmar de la Mănăstirea Văratic. Maria măritată după Vasile a lui Ștefan Potlog, care pe urmă și-a zis Ștefănescu. Și Felicia care era de mare frumuseță a fost starița Mănăstirei Văratic. Și un ficior Aurel care a fost preot la Dorna. Ghiorghi Ghiorghițanu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
măritată după un domn Jecu la Bacău. Teofila după un cizmar de la Mănăstirea Văratic. Maria măritată după Vasile a lui Ștefan Potlog, care pe urmă și-a zis Ștefănescu. Și Felicia care era de mare frumuseță a fost starița Mănăstirei Văratic. Și un ficior Aurel care a fost preot la Dorna. Ghiorghi Ghiorghițanu a fost administrator la moșia din Cozmești, dar murind el nu s-a ales nimic de fiica sa și doamna lui și gospodăria sa foarte frumoasă. Vasile Gheorghișanu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
Vasile Ștefănescu crâșmar și mare gospodar și cu Ion Stoleriu, învățător în Burdujeni și frate cu Neculai Stoleriu. Iar de la Râșca a venit Bădia Grigorița fratele soacrei mele cu soția sa Țața și cumnatul meu Toader V.Porcariu. Iar de la Văratic a venit, Țața Melania cea frumoasă, singură, că bărbatul ei Bădia Ionescu n-a putut veni că era buhaiul maicilor de la Mănăstirea Varatic. Bădia Grigoriță a venit și cu domnișoara Popescu o cumnata a sa. Ne-am cununat religios în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
amiază. Se dansau pe atunci: horă frumoasă, brâe săltărețe și mazurci furtunoase și mai ales valsuri celebre de Johan Straus, nu fâțâituri ca acum, de parcă-s bolnavi de ducăsă pe pustii. De la Boboești a venit soacră mea preuteasa Aglaia. De la Văratic Țața Melania singură, el Ionescu n-a venit că era buhaiul Mănăstirii Văratic. De la Boboești a venit Costică Tacu cu Maria, Vespasian, Cuța. De la Târgu Neamț, Țața Eugenia cu bădia Petru Anton, foarte bun gospodar, dar foarte răutăcios față de țața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
mai ales valsuri celebre de Johan Straus, nu fâțâituri ca acum, de parcă-s bolnavi de ducăsă pe pustii. De la Boboești a venit soacră mea preuteasa Aglaia. De la Văratic Țața Melania singură, el Ionescu n-a venit că era buhaiul Mănăstirii Văratic. De la Boboești a venit Costică Tacu cu Maria, Vespasian, Cuța. De la Târgu Neamț, Țața Eugenia cu bădia Petru Anton, foarte bun gospodar, dar foarte răutăcios față de țața Eugenia. Lui Dtru Savinescu învățător, coleg de clasă cu mine și mare hoț
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
lucrasem. Când acolo, ce se întâmplă? Maria, sora-mea, care se afla în ogradă, deschide portița la grădină și cheamă purcelul care se și prezintă, alergând spre grădină să culeagă ce mai era pe jos. Trece dincolo de părul cu fructe văratice și zemoase, se atinge de sârmă și moare pe loc, curentat de la firul întins de mine. Avea 30-40 kilograme în greutate. Tocmai potrivit, să ajungă la greutatea dorită pentru Crăciunul care nu era aproape. Maria pune mâna pe purcel să
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
sictir bătut în piuă" Pe-acasă cine n-a mai dat Dorul-câine nu l-a iertat Câinele blană de ierburi are și faruri de noapte în cătare I-auzi cum a fiecărui gură A pâine străină șuieră Frunză sură măr văratic Rumeior cucul tomnatic Primul lucru ce i s-a certificat acestui text a fost „Privirea Străină“. Argumentul fiind că am venit în Germania dintr-o altă țară. Ochi străin, sosit în țară străină - multora explicația li se pare satisfăcătoare, mie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
noastră milă și i-am întărit dreptcredincioasa lui vislujenie, cinci sate pe Racova, anume: Pungești - unde este casa lui, alt sat mai sus Gârcinești, al treilea sat Lucești, al patrulea sat, unde este Cursec, al cincilea sat, unde a fost văraticul lor vechi, din veac. Toate acestea să-i fie lui uric, cu tot venitul, lui și copiilor lui, și nepoților lui, și strănepoților și întregului neam, neclintiți niciodată în veci....” Acum, după 90 de ani, nepoții lui Tofan, care îl
Amprentele unor timpuri by ?tefan Boboc ? Punge?teanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/84040_a_85365]
-
a manuscriselor eminesciene, ediția Eugen Simion, care a salvat, pur și simplu, manuscrisele de la distrugere totală, prin copiere, rămânând, totuși, deficitară fără textul transcris în tipar. Acum, se fac și demersuri pe lângă Mitropolia Sucevei pentru salvarea casei Veronicăi Micle de la Văratic. În fine, o altă miză majoră a prieteniilor de azi este impunerea transmodernismului și a transdiciplinarității drept dimensiuni principale ale paradigmei culturale din noul mileniu. Împreună cu regretatul Cezar Ivănescu și cu sprijinul lui Basarab Nicolescu s-a reușit, în 2005
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
cum frumos zice cronicarul Vamei, Nicolae Lucanu. Ce-i aia, se întreabă oamenii de astăzi? Nimic, a trecut, că nu ținea de foame! Până una, alta, „La plăcinte înainte”! 21 iulie 2009 Diplomație în pielea goală Motto: „Clopotarul mănăstirii din Văratic Plânge-amar, Maicile l-au scos din slujbă, Că era prea ... clopotar.” Ceea ce s-a întâmplat la Chișinău, cu restul de relații care ne-au mai rămas dincolo de Prut, cade cum nu se poate mai rău, acum, când mai sunt două
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
voi mai stărui. Mai există bustul „Gane”? 14) Soția lui Serafim Ionescu, Lucreția Ionescu, a fost institutoare la Școala mea de aplicație (la Șc. Normală) și prietena bună a soției mele. Ce vreți să știți despre dânsa? A murit la Văratic și era cam maniacă religioasă. 15) Continui să-i transmit d-lui Popa evocări din Germania și mă bucur, că Vă place. Îi trimit și o nuvelă mai mare a mea: „Duduia Oli”, a cărei acțiune se petrece În Flt
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
în prada impresiunii sale, ținea încă ochii strâns închiși. Când se deșteptă din reveria sa, fereastra de sus a palatului era deschisă, în salon întuneric și sticlele ferestrei străluceau ca argintul în alba lumină a lunei. Aerul era blond și văratic, iar razele lunei, pătrunzând în camera lui Dionis, izbeau fața sa palidă și împleau sufletu-i plin de lacrimi c-o nespusă melancolie. "Da - repetă el încet ideea lui fixă - sub fruntea noastră e lumea - acel pustiu întins - de ce numai
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
ce în ce. Din ce în ce mai mare, mai mare - se lumina - pân o văzu departe asemenea unei lune - și el cobora cu cartea sub mână nourii groși, s-- apropia de pământ, deja vedea culmile strălucite ale unui oraș, lumini presărate, o noapte văratică cu aerul blond, grădini mirositoare și... și își deschise ochii. El se scutură oarecum din somn. Soarele se înalța ca un glob de aur arzător pe un cer adânc albastru; grădina de desubtul ferestrei în care adormise Dionis era de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
câte un nourel alb ca și când s-ar fi vărsat lapte pe cer. In mijlocul văii e un lac în care curg patru izvoare cari ropotesc, se sfădesc, răstoarnă pietricele toată ziua și toată noaptea. E o muzică eternă în tăcerea văratică a văiei și prin depărtare, prin iarba verde, pe costișe de prund, le vezi mișcîndu-se și șerpuind cu argintul lor fluid, transparent și viu, aruncîndu-se în brațele bulboanelor în care se-nvîrtesc nebune, apoi repezindu-se mai departe, până ce, suspinând de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
câte un nourel alb ca și când s-ar fi vărsat lapte pe cer. În mijlocul văii e un un lac în care curg patru izvoare cari ropotesc, se sfădesc, răstoarnă pietricele toată ziua și toată noaptea. E o muzică eternă în tăcerea văratică a văiei și, prin depărtare, prin iarba verde, pe costișe de prund, le vezi mișcîndu-se și șerpuind cu argintul lor fiind, aruncîndu-se în brațele bulboanelor, apoi repezindu-se mai departe, până ce, suspinând, s-adîncesc în lac. În mijlocul acestui lac, care apare
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
când câte un nourel alb ca și când s-ar fi vărsat lapte pe cer. În mijlocul văii e un lac în care curg patru izvoare cari ropotesc, se sfădesc, răstoarnă pietricele toată ziua și toată noaptea. E o muzică eternă în tăcerea văratică a văiei și, prin depărtare, prin iarba verde, pe costișe de prund, le vezi mișcîndu-se și șerpuind cu argintul lor fluid, transparent și viu, aruncîndu-se în brațele bulboanelor în care se-nvîrtesc nebune, apoi repezindu-se mai departe, până ce, suspinând de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
le împle atmosfera biserica-și ridică turnul ei boltit și rătund, acoperit cu tinichea albă care strălucește frumos în soare, ca o argintoasă gândire, din mijlocul satelor cufundate în tăcere și a verzii și-ntunecatei lumi a pădurilor. Siretiul, în văratica sa lene, e oprit adesea în drumul său de iazuri mari, încungiurate cu papură ce-și înalță ciucalăii copți în soare, cu stuf, cu măturile mohorâte ca blana de urs și răgoz verde. Pe malurile iazurilor jur împrejur mătreața de
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
nepăsătoare, iar oboseala fu uitată. Se dădură ordine, iar ofițerilor li se spuse să le transmită de la o companie la alta. — Dormiți! Dormiți! Închideți un timp ochii. Nimeni nu știe ce se va Întâmpla la noapte! Norii de pe cer erau văratici, iar, din copaci, se auzeau țârâielile primilor greieri. Vântul adia plăcut peste munți, de la un lac la altul, iar soldații - care acum Își săturaseră stomacurile goale - Începură, În sfârșit, să moțăie. Continuând să-și țină În mâini armele de foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Juhani, Clopotul (nuvelă), traducere de Aurel George Stino, în "Patria", an XVIII, nr. 286, 25 dec. 1936, p. 3. Aho, Juhani, Crucea (povestire), în "Rampa nouă ilustrată", an VIII, nr. 2159, 7 ian. 1925, p. 2. Aho, Juhani, Un vis văratic (povestire), traducere de Jean Vondrus, în "Univers literar", an XXXV, nr. 5, 18 mai, p. 4; nr. 6, 25 mai 1919, p. 7. *** Balada vlădicii Henric, traducere de Andrei Brezianu după un text anonim cules în jurul anului 1671, în "Secolul
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
într-o notă din 27 februarie 1971 (documentul 27), informatorul "Dorel" îi menționează pe ing. Vlad Stolojan și pe soția sa Sanda, care alături de C. Noica și Al. Paleologu ar fi făcut o vizită prin Maramureș și Bucovina ajungând la Văratic, unde ei au fost cel mai mult în compania lui Nicu Steinhardt, care e catalogat ca "om de cultură umanistă". În 20 februarie 1977 Securitatea elaborează un Plan de măsuri în dosarul de urmărire informativă privind pe Nicu Steinhardt, suspectat
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
pe parcursul anilor în unul dintre cei mai înverșunați adversari ai acestuia. În cartea sa, Jurnalul fericirii, interzisă publicării în perioada comunistă și confiscată în două rânduri (1972, respectiv 1984), face o critică severă asupra comunismului. Reproducerea câtorva pasaje din secțiunea Văratic, 1970, nu mai lasă loc de niciun fel de comentariu privitor la adversitatea acestuia față de comunism. "Asta e comunismul! Asta și un altul: tovarășul de la raion, spațiul locativ, certificatul de origine socială, delațiunea obligatorie, cozile, primusul...Alt comunism? Dacă s-
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
turn” - Câmpul. În Semne pe scut vara devine, prin imaginea razei transformate în pulbere, „un anotimp pierdut”, asemeni anilor tinereții. Odată cu instalarea sentimentului de singurătate, apar accente elegiace și modificări perceptibile la nivelul structurilor vizuale, încă destul de luminoase și de văratice un timp, dar marcate acum de tristețe, reflectând apropierea de apusul existenței: „Doar o statuie-n ceață a mâhnirii, / Nimic alt nu va rămâne-n urmă” - Elegie. O altă latură a activității lui G. este aceea de autor de antologii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287288_a_288617]