340 matches
-
este mai apropiată de cea de-a doua categorie amintită. Există și în versurile Marianei Codruț o Românie a tranziției care nu diferă mult de cea nemurită în versurile poeților generației 2000: "noaptea începe simfonia apei în țevi/ și în veceurile gâlgâitoare, simfonia râsetelor/ înfundate și a paturilor scârțâind, peste care/ muzica de jazz a țipetelor Ťnu da, tată!ť/ și Ťfutu-ți, curva dracului, nu m-ai făcut tu/ pe mineť e cea mai tare." (p. 6) Printr-un inedit paralelism
Drumul spre sine by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/9560_a_10885]
-
Domnica Drumea) și vituperând, cu indignări ŕ la Ginsberg, împotriva mizerabilei Românii. Versuri, fragmente de jurnal oscilând între inept și scabros (,Eu sunt o toaletă publică. Oricine poate veni în mine să stea cât ar sta în șezut pe colacul veceului, să se cace și să se pișe cât le vine, să-și deșerte stomacul plin de fantezii de tot felul, să-și șteargă apoi curul cu pleoapele mele, cu ceafa mea. Nu mă pot abține să nu înghit tot, în
Noua pornografie by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/10596_a_11921]
-
dintre turnantele epuizante ale vieții sale în cerc, fostul copil și ex-ciclistul campion la juniori are exact aceleași stări. Oboseală, disperare, greață: "Nici pe el nu-l prea auzise plângându-se, deși se întâmpla să amâne să se ducă la veceu din pricină că are treabă până peste cap sau e prea murdar pe mâini pentru astfel de îndeletniciri, deși avea un salariu mai mic cu aproape o mie de lei decât al ei. Doar că-l vedea mai mereu ostenit în ultima
Flacăra Roșie by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8533_a_9858]
-
din gură provocat de meci. Dar pe de altă parte mi-a întărit convingerea că fotbalul este o cochilie goală și găunoasă, purtătoare de marafeți și de marketing obscen. Mult mai puțin obscenă a fost moartea lui Tywin Lannister pe veceu. A murit cu mîndrie. A murit cu furie. A murit ca un rege pe căcăstoare. În schimb, fotbalul mondial nu vrea să moară cu demnitate. Vrea să ne arate că pentru bani se poate coborî oricît ștacheta jenei și a
Mirel Palada, revoltat după Germania - Portugalia 4-0: Kill me! Kill me! Sandor Clegane a fost portughez în seara asta by Bratu Iulian () [Corola-journal/Journalistic/73922_a_75247]
-
coborî întro zi dealul și recunoscu faptul că și el se gândise la asta. La fel ca mine, nici lui nu-i plăcea foarte mult să se războiască. Era nebun după barcă. Ar fi vâslit și de la baraca lui până la veceu, dacă cineva ar fi inventat o barcă a cărei provă să răzbată prin iarbă. Nevasta lui murise cu ani în urmă din cauza febrei laptelui, iar acum că ea nu mai era, partea din Gnut care se simțea împăcată într-un
Să distrugi și să arzi tot by Wells Tower () [Corola-journal/Journalistic/5802_a_7127]
-
le poate face decât personalul medical. Subtextul e limpede: medicii, această bandă de neisprăviți, lucrează mână în mână cu "șobolănimea" care în loc să plătească taxele de întreținere la bloc preferă să stea claie peste grămadă, în mirosul de clor și de veceuri desfundate, în "luxoasele" spitale finanțate de către dl. Năstase din propriu-i buzunar. Uitându-te la realitate și uitându-te la regimul Năstase, nu-ți vine să spui decât un singur lucru: "Să vină doctorul!"
O țară de sănătoși închipuiți by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/14190_a_15515]
-
au rămas, în mare parte, tot în vechiul depozit, fișierul este vetust (nu s-a trecut - nu a fost dorită, mi s-a spus - la computerizare, și de-abia mai poți vârî degetul ca să cauți fișa cu titlul dorit); iar "veceul", da, tot nu are încuietori (detaliu vulgar, însă semnificativ nu doar pentru un semiotician). De ce? Pentru că totul a rămas la fel, ca bibliotecă (dacă o "bibliotecă publică" înseamnă spațiu pentru publicații și pentru cititori): în clădirea nouă, "modernă", sunt numai
Mor biblioteci by Tatiana Slama-Cazacu () [Corola-journal/Journalistic/15260_a_16585]
-
spune într-un loc: „Mai țin minte și alte două (desene, n.n.) lucrate cu carioca pe coală ministerială. Prima era o vedere a rețelei de tablă ce susținea salteaua patului de deasupra mea, iar a doua era inspirată de scoica veceului turcesc. Asta din urmă l-a uimit pe Caius și chiar dovedea că se poate face artă din orice”. Mai apoi, tot în jurnal, notează: „Privesc fotografii vechi de nud. Pe lângă femeile care ilustrează moda sau chipuri de corp specific
Intrările și ieșirile din criză ale artistului by Petre Tănăsoaica () [Corola-journal/Journalistic/5845_a_7170]
-
56. La mine-acasă și câinele a îmbătrânit... abia se târăște... 57. Prețurile au crescut într-atât, că mă simt un om sărac și în România... cu tot salariul meu de american! 58. O femeie zice despre un bărbat: Nici la veceu nu m-aș duce cu el! 59. Atenție: ...MoRtocicleta! 60. Alerg, alerg, alerg prin viață. Asta fac. Nu mai trăiesc. Nu mai am timp. 61. între Rășinariul lui Cioran și Bălceștiul meu poate fi asemănare? Mi-e dor nespus de
Destine literare by Editura Destine Literare () [Corola-journal/Science/98_a_277]
-
personajele au nume aparent arbitrar alese, emit lozinci cu limbă de lemn, dar, de fapt, se dezic de discursul comunist al perioadei. Dizidența se exprimă în metafore absurde: Nu mai putem!", "Jos mâinile de pe Manet!", "Să nu mai fie ocupat veceul!", "La luptă!", "Să fie eliberat Manet!", Toți într-un pas înainte!", "La miting!", "Încotro?" Replicile destructurate, incoerente, care nu-și răspund, indică o descompunere internă a lumii scenice (Confucius: Voi sunteți prieteni - internaționaliști. Voi vă înțelegeți. Prietenia este un lucru
LECTURI LA ZI by Iulia Alexa () [Corola-journal/Imaginative/13657_a_14982]
-
nici în viață nu ajungi să știi mai nimic despre cei din jurul tău? În care aceleași personaje, sublim de umane, mănâncă de trei ori într-un capitol și debitează prostii cât cuprinde, își petrec un sfert din viață pe colacul veceului? Sunt când triste, când extraordinar de vesele? Ori se trezesc că ar vrea să fie într un fel, dar nu se pot hotărî în care anume? Și jumătate de roman dorm toate ca pruncii? Ori fac copii pe care nu
Amintiri din casa scării by Laura Aprodu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1354_a_2721]
-
URGENȚĂ AL PRIMARULUI SLUDDEN PRIN SISTEMELE LOR DE DIFUZOARE PESTE CINCISPREZECE MINUTE ȘI JUMĂTATE DUPĂ BĂTAIA NORMALĂ A INIMII. E URGENT...“ — Ce se întîmplă cu orașul ăsta? întrebă Macfee eliberîndu-și brațul. Trecură pe lîngă o coadă lungă la ușa unui veceu public, apoi pe lîngă un zid cu afișe gigantice. Aici, zise el, și pășiră printr-un gol între două afișe ajungînd într-o zonă întinsă cu pietriș, plină de mașini parcate. Se opri lîngă una și deschise portiera. Lanark deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
schițate. Mai era, bineînțeles, Vasile Roaită, care trăgea sirena fabricii, totuși lui Mircea nu i se părea că tânărul ucenic făcuse ttare lucru. În poză, Roaită, cu îndîrjirea zugrăvită pe față, trăgea de minerul sirenei exact cum tragi apa la veceu. Olga Bancic făcuse și ea ceva, parcă o torturaseră nemții, și parcă avea și o fetiță acasă, care-o aștepta și mama ei nu mai venea. Dar măcar nu spusese nimic, nu-și trădase tovarășii. Și mai erau mulți ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
un fel de holișor doar cu o chiuvetă veche, vopsită-n verde. Deasupra avea și o oglindă, dar prea sus ca să te vezi în ea și, oricum, înnegrită și ciobită ca vai de ea. Apoi era sala cu cabinele de veceu. În fiecare era un scaun de porțelan fără capac, și mai tot timpul pluteau în apă, pe fundul closetelor, rahați dezgustători. Asta fiindcă apa nu prea curgea, dacă trăgeai de sârmele strâmbe, ca Vasile Roaită, se scurgea numai un firișor
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
apăreau le decupa cu foarfecă din ziar și le punea într-un plic mare. Mir-cișor era foarte mândru de tatăl lui. Și el vroia să scrie când avea să se facă mare. Citea tot ce găsea scris, chiar și la veceu, chiar și ce scria pe ziarele cu care se ștergea la fund. Când îi tăiaseră moțul, îi puseseră-n față o tavă cu mai multe lucrușoare: bani, un pachet de cărți de joc, un stilou, un pahar cu vin, un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
care-ți strângea inima, fie modelul floral al tapițeriei care-l apăra de răceala zidului văruit. Cât de multe lucruri erau pe lume! Pe cele mai multe însă nu le mai zăreai deloc, atât de obișnuit erai cu ele. Când mergea la veceu, vedea mereu în mozaicul de pe jos tot felul de capete, cai, clădiri, atât de limpede, că nu te-ndoiai că fuseseră chiar desenate acolo din miile de pietricele. Dar altădată vedea alte figuri, mereu altele. Și înainte să adoarmă, când
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
decretat că are senzori! Puneam mâna, începea și curgea apa, luam mâna, se oprea apa. Ne-am distrat acolo, plus copiii, era tot o treabă pe ei să se stropească, că era vară, cald. Buuuuun, se duce nevastă-mea la veceu. Și stă. Cinci, zece, douăzeci de minute. Apare și ea după vreo 25 de minute. Io stăteam la o masă. Că erau mese cu scaune, containere cu găurele în care aici puneai sticlele, aici, cutiile, aici gunoiul menajer, aici hârtia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
hârtia! La noi au apărut de câțiva ani doar. Și vine nevastă-mea, ce dracu ai făcut, tu? Ai tras un pui de somn pe căcăstor? Cică, nu, dar să vezi tu ce deștepți sunt ăștia! M-am așezat pe veceu și, după ce am terminat, m-am uitat de hârtie, nu aveam hârtie, am apăsat pe un buton, a venit hârtia! Taci că m-am descurcat! După un oarecare timp, a început să curgă apa în altă parte, să te speli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
până la tronsonul ăla. P-ormă mi-am explicat treaba că în toate parcările nu plăteai nimica, dar ei probabil aveau un timp calculat, cu o viteză de, de aici până aici atât faci, în rest înseamnă c-au folosit parcările, veceurile, așa că să plătească. Dinicu Golescu (...) nu pare să fie deloc un artist. Totul e orientat spre utilitate, spre notarea factorilor de civilizație materială. (Nicolae Manolescu) În noaptea aia n-am ajuns decât până la Verdun. Am văzut focuri de artificii. Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
întîlnit, simte nevoia să mărturisească, vă rog să mai încercați totuși încă o dată la automat să vedem ce se întîmplă, adaugă. E tot ce mi-a mai rămas, se gîndește domnul Președinte, lăsîndu-se cu șezutul pe colacul de plastic al veceului. În sfîrșit, o ușurare, își zice, silabisind cu voce tare ca să se audă pe sine printre plescăiturile excrementelor eliberate în apă, mottoul său preferat, deviza lui în viață, mens sana in corpore sano. O scrijelise cu mîna sa deasupra tocului
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
țară, ca mai apoi să fie executat ca un cîine împreună cu consoarta sa. Trebuia să găsească cît mai repede un răspuns. — Tot nu ai scăpat de obsesia cu ciorapii? Vocea ei răzbătu pînă la el odată cu zgomotul făcut de capacul veceului pe care îl trînti pentru că abia se mai putea ține. Fusese cît pe-aci să se scape pe ea în timpul coitului, dar se abținuse numai pentru a nu-i curma lui plăcerea. Îl dăduse de gol, de unde știa ea ce
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
eram, se gîndi Roja. Nu doar niște răzvrătiți singuratici de neluat în seamă. Simțeam că am fi putut să luăm oricînd puterea din mers, națiunea nu s-ar fi opus, eram deja destul de populari. Delfina își ridicase crupele de pe colacul veceului și acum declanșa jetul de apă izbăvitor care spălă într-o clipă toată materia impură. — Pune-ți ciorapii, prostuțule, zise Delfina. Era una din metodele ei de ademenire, ce mai, nu se putea ascunde, începu Roja, de așa o femeie
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
a zăbovit prea mult înăuntru. I-o fi venind mai greu ca de obicei să se dezbrace, s-a gîndit Broscoiul, îl incomodează ghipsul, nu-și poate lăsa pantalonii pe vine cum trebuie, nu se poate așeza bine pe colacul veceului, ne-au trecut prin cap tot felul de năzbîtii din astea, pînă în clipa în care Monte Cristo s-a trezit să ne aducă cu picioarele pe pămînt: dacă pățise ceva rău? Nimeni nu va trebui să afle vreodată că
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
important e să luăm o hotărîre cît mai rapid, ca să nu dea de bănuit. — Domnul Președinte a venit? se aude din nou vocea lui Picioruș de Ghips, urmată de zgomotul mecanismului din rezervorul suspendat și de huruitul apei în vasul veceului. — Prezent, spune domnul Președinte, sîntem în formulă completă, adaugă, ridicînd tonul ca să se facă auzit cum trebuie. — Deci le putem da la cap nenorociților? își face în sfîrșit Picioruș de Ghips apariția din celălalt capăt, izbind de perete ușa care
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
dacă ești băiat deștept o să le folosești cum se cuvine. Ai grijă numai să nu transpire, oricum nu prea avem ocazia să ne întîlnim din cauza motăneilor care nu mă lasă nici să respir, o să ajungă să mă urmărească și la veceu, pînă la urmă o să-mi cerceteze și excrementele, așa că bagă bine la cap, pentru că timpul e scurt. Acum vă înțeleg de ce ați stat deoparte, spune Tîrnăcop, că n-ați vrut să vă amestecați, totul a fost făcut numai de ochii
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]