237 matches
-
voi credeți că ar fi arme tăioase, de fapt nu sunt decât unelte de lucru. Aș zice că așa ceva nu se poate produce în obștimea greierilor. Căci acolo, fiecare nu se supune decât propriei voințe. Da? se miră apăsat și zeflemitor tânăra furnică. De aceea probabil Greierele-dregător, căruia voi nu-i dați nici o ascultare, trebuie să vină aici la noi ca să primească de la Regina furnicilor subtile sugestii, care să țină loc de pravilă funcțională către neamul vostru de aerieni hăis-cea! Greiele-viorist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
simți parcă topindu-se. I se topi cel puțin forța brațelor, camera începu să i se preschimbe în ceață văzând cu ochii; gândi: „Oare visez?“ Și se pomeni că Mauricio, în picioare și în fața lui, îl privea cu un zâmbet zeflemitor: — O, nu-i nimic, don Augusto, nu-i nimic. Iertați-mă, mi-am pierdut cumpătul..., nici nu mi-am dat seama ce fac..., nici nu mi-am dat seama... Și mulțumesc, mulțumesc, mulțumesc încă o dată! Vă mulțumesc dumneavoastră și... ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
Tămaș, colegul meu, profesor de istorie, discuția cu mine după ce directoarea școlii m-a prezentat în prima zi și ne-a lăsat singuri „să-mi facă instructajul”. Era spre 60 de ani, avea o figură de senator roman, bonom, elegant, zeflemitor, mare amator de femei. Mi-a zis să mă așez în prima bancă în cabinetul lui de istorie. El stătea la catedră, uitându-se la mine pe sub ochelari: „Bă, eu sunt singurul care face rezistența în școala asta prin faptul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
profesionist călit, își zicea că lui Kane îi plăcea hipersomnul și că acesta și-ar petrece toată viața în cuvă, dacă i s-ar da voie. Neluând în seamă părerea ofițerului științific despre "exec", Parker îl privi și-i zise zeflemitor: ― Chiar că parcă ai fi mort. Știa că și el arăta la fel. Hipersomnul zbârcea și pielea și mușchii. Se întoarse către cufărul lui Kane. Ofițerul executant se ridică în sfârșit în picioare. ― Ce bine că m-am întors, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
pe capul nostru. Treabă de ocnaș. Ar trebui să mai vii pe aici pentru probe, din când în când. Replica veni instantaneu: ― M-am ales cu munca cea mai dură pe nava asta. Știți care? (Parker izbucni într-un râs zeflemitor.) Să vă ascult tâmpeniile! ― Scutește-mă! ― Te scutesc după ce reparați modulul 12, nu înainte. Crede-mă. Puse capăt comunicației până să găsească Parker o replică. ― Ce mai e? făcu Brett extrăgându-se din modul. Iar vă ciondăniți? ― Nu. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
faci! L-ai omorât pe Orande, criminalule! Dirigintele s-a oprit lângă cadavru, s-a uitat la noi fără să spună o vorbă, a așteptat să termin ce am avut de spus și a început el: Nu e mort, zise zeflemitor. E doar adormit. Puse piciorul pe pieptul lui Orande și a început să-l zgâlțâie crezând că se va trezi. Asta ne-a înfuriat și mai mult și toți colegii mei au sărit în picioare revoltați de o asemenea purtare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu scape pentru a teroriza pe altcineva. Eu aveam să fiu închisoarea lor, nu ei a mea! Și nimic nu putea să mă oprească. Voi căuta nemurirea și o voi găsi! Ce vrei, băiete? făcu vocea cândva amabilă. Acum era zeflemitoare. Își atinsese scopul. Era cel care îi conducea pe toți. Câteva secunde fură îndeajuns pentru el să-i manipuleze pe ceilalți și să câștige sprijinul lor. PE VOI! amenințasem eu. Vocea mea tunase și ecourile sale încă rătăceau. Îi vroiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
cel din urmă Împărat! Știam cine sunt. Râul dispărea și odată cu el pierea și nebunia. Timpul, văd, a diminuat politețea din firea noastră, a familiei. Poate faptul că ai crescut fără un tată te-a influențat în felul ăsta, spuse zeflemitor. Nu știu când am revenit, căci părea să nu fi plecat niciodată din peșteră. Am auzit limpede ce mi-a spus. M-am înfuriat. Nu-mi păsa cine era și ce rol avea. Va muri! Mi-am dus mâna la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
se calcă pe bătături la coada de la farmacii unde se eliberează niște medicamente compensate, care parcă sunt din ce în ce mai scumpe și mai necompensate de la o lună la alta. Iar de undeva, din culisele acestor mânăreli, parcă se aude aievea o voce zeflemitoare: „Hă-hă-hă, să trăiți bine!”. - 181 -Reclama e sufletul... Eram destul de amărât azi, așa cum de fapt sunt de când am constatat că nu mi-a mărit de fel pensia, deși punga o pusesem la muiat, ehei, de când... Eram amărât și lejer deprimat
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
indicatorul vitezometrului ce oscila nervos în jurul a 950 km/oră, dar gândurile lui gravitau aiurea, la viața-i de până atunci, mizerabil de agitată, la viața și mai câinească pe care avea s-o îndure acolo, la Houndsville, cum răsbotezase zeflemitor numele orașului spre care gonea. Și, deși gândurile îi erau sumbre, prin mintea lui Homer nu trecu nici o presimțire a teribilului thrill ce-l aștepta în următoarele patru minute. De fapt, cum ar fi putut slaba-i minte umană, ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
remarcase imediat mimica feței mele? Îmi amintiți de mama, i-am răspuns luând o față de om inocent, în timp ce în gând îmi continuam ideea...“ de mama ta să-ți f... grăsanco!” Ce duios... îmi dau lacrimile, continuă ea pe același ton zeflemitor... Îți iei lucrurile și mergi la etajul trei!... Copilu`, să nu uiți și restul moldovenilor pe-aici, nu de alta, dar sunteți peste tot și mi-e frică să nu mă împiedic de vreo unul din voi . Îmi veneau în
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
la mama sa. De bună seamă, există lucruri cu care nu se poate glumi, iar religia cu siguranță că este unul dintre ele. Însă Șerban își permitea ușor și fără vreo excepție, mai ales în ultima vreme, să facă glume zeflemitoare despre purtarea, adusă până la extreme, a mamei sale. Pentru dânsul, asta apărea mereu ca fiind un lucru cu totul haios și vrednic de a ajunge ținta sigură a ironiilor lui, ironii la care era atât de meșter întotdeauna! Și așa
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1940]
-
aveau peste... Breaslă!... sau cum să-i zic? Căci, credeți-mă, spunea tata vorbind plin de entuziasm, ăștia chiar erau organizați într-un soi de breaslă! Aveau reguli, aveau echipe, aveau metode! De ce să nu-i fi zis sindicat! intervenea zeflemitor cineva dintre invitați. Ședeau cu toții la masă. Și erau acolo, în casă la noi, la fel ca și cu multe alte ocazii, o mulțime de invitați. Eu ședeam retras și, ca de obicei, nu mă amestecam. (În fotografiile din acea
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
acum primul care răspundea la întrebările puse de Doamna, prompt, c-un zâmbet de satisfacție neascuns. Premiantul de anul trecut. Între colțul ochiului și vârful sprâncenei subțiri, un loc neobișnuit de înalt și arcuit spre tâmplă îi dădea un aer zeflemitor și sigur pe sine când te fixa drept în ochi, fără să clipească, ironic, în aparență fără niciun motiv. Către sfârșitul anului școlar, în curte, privea și el din când în când cerul tulbure de arșiță, dar seceta nu părea
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
domnul Ionescu ieșind vesel, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat, să le arate încă o dată magistrala lui aruncare cu boltă drept la țintă. Dar oare ce înseamnă abstracție? se întreba Cătălin. Înseamnă să nu ții cont, deșteptule! îl lămurea zeflemitor colegul său Damian. Și tot zeflemitor, părea gata în orice clipă să se ferească de o lovitură venită pe neașteptate. Tu visezi locuri sau întâmplări? îl întrebă Cătălin. Ce?! făcu Damian, surprins, c-o ușoară zvâcnitură înainte. Cătălin visa în
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
nu s-ar fi întâmplat, să le arate încă o dată magistrala lui aruncare cu boltă drept la țintă. Dar oare ce înseamnă abstracție? se întreba Cătălin. Înseamnă să nu ții cont, deșteptule! îl lămurea zeflemitor colegul său Damian. Și tot zeflemitor, părea gata în orice clipă să se ferească de o lovitură venită pe neașteptate. Tu visezi locuri sau întâmplări? îl întrebă Cătălin. Ce?! făcu Damian, surprins, c-o ușoară zvâcnitură înainte. Cătălin visa în multe nopți că se afundă în
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
oameni supuși la suplicii pe menhirii Însîngerați. Pe un ton neutru, ea explică modul În care femeile de pe insulă Îi răstigniseră pe jefuitori ca să-i pedepsească pentru scufundarea vasului Mary Morgan și uciderea bărbaților lor. Fersen se Întoarse spre ea, zeflemitor. - Și femeile de pe la voi sînt tot așa? - Avem caracter. N-ai decît să rîzi dacă poftești, dar să știi că toți copiii de aici au crescut fascinați de legenda asta. - Frumoasă educație, care să dea generații de ucigași... - Vizita s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
operațional. - Am pus o barieră care interzice accesul publicului la sit, argumentă tînărul jandarm, prea puțin entuziasmat. În general, oamenii respectă destul de bine consemnele, și apoi, cu toate cîte s-au petrecut... Cuvintele i se opriră pe buze văzînd expresia zeflemitoare a lui Lucas Fersen, care i-o arăta pe Gwen, cu gluga trasă peste ochi, venind spre ei cu pas hotărît și trecînd fără jenă peste banderolele galbene Înainte de a se proțăpi În fața polițistului. Fără măcar să-l salute, se interesă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
lucruri se Înghesuie acum În mintea mea... Atîta timp cît ucigașul va fi liber, eu... Înțelegi? - Am să mă străduiesc... Numai de l-am găsi mai repede! RÎse sincer În fața aerului Încurcat al Mariei și Își redobîndi pe dată aerul zeflemitor. - Ești o femeie care ține la tradiții, nu e așa? - Păi... - Știi că, În poliție, există un obicei de la care nu ne sustragem niciodată... Ea se Încruntă bănuitoare, Întrebîndu-se În ce capcană voia s-o atragă, și așteptă prudentă urmarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
vitrina, luă volumul și i-l Întinse cu un zîmbet triumfător. El o deschise și frunzări paginile cu o mișcare rapidă a degetului mare. O expresie ciudată se așternu pe chipul lui. - Ce mai e? - Simpatică, zise el, Întinzîndu-i cartea, zeflemitor. Cerneala trebuie că era din aceea simpatică. Toate paginile erau albe. - S-a gîndit Într-adevăr la tot, mormăi ea, uluită. - Da. Nu vrea să-și bage cineva nasul În dedesubturile castelului. - Totuși nu-l putem dărîma piatră cu piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
era Închis, dar perfect respirabil. Merseră timp de cîteva minute care li se părură foarte lungi. Lucas Își număra pașii, calculînd. - Opt sute de metri... Am tot făcut zigzaguri, mă Întreb unde se deschide... - Dacă se deschide, adăugă Marie mai mult zeflemitoare decît Îngrijorată, căci niște urme de pași indicau treceri În ambele sensuri. Ajunseră În sfîrșit la piciorul unei scări care se Întrerupea brutal Într-un perete aparent ermetic. * * * Armelle de Kersaint simțea că-i vine tare greu să-și recapete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
acela de Manetto, cu pretențiile lui. Privi În jur nervos, căutând o cale de ieșire. — Nu acum. Cere-i să revină după ședința Consiliului. — Mereu În grabă, messer Durante, eh? La fel ca În coborâșul de la Campaldino! strigă o voce zeflemitoare. Dante se Întoarse ca un câine călcat pe coadă, gata să Își Înfigă colții. Se pomeni dinaintea unui bărbat cu un chip larg și surâzător, care Îl fixa cu pumnii pe șolduri. Era Înveșmântat cu straie scumpe de călătorie, prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
dat mare cu numele dumitale, și s-a muiat pe dată. Se pare că ești Într-adevăr cineva, În orașul dumitale. Sau, cel puțin, așa ești la cârciuma lui Baldo, zise Cecco zâmbind răutăcios. Continua să-l măsoare din ochi zeflemitor, ca și când ar fi fost, Într-un fel sau altul, stăpân pe destinul lui. Priorul simți cum mânia Îi răbufnește. Poetastru nesuferit! Avusese și neobrăzarea să-l ia peste picior În versuri, cu imoralitatea lui provincială. Își Înăbuși un răspuns feroce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
Încetișor, fixându-l Încă o dată, pentru o clipă, pe poet, și se Îndepărtă spre refugiul ei dindărătul cortinei, În fundul tavernei. Privirile tuturor celor de față o urmaseră. Cecco Angiolieri fu cel dintâi care deschise gura, dovedind că Își recăpătase tonul zeflemitor, atunci când făcu o aluzie la formele femeii, evidente sub vălul subțire de mătase. Dar nimeni nu părea dispus să Îl asculte. Ar trebui să fii măgulit, messer Alighieri. Antilia a cântat pentru dumneata. E pentru prima oară când se Întâmplă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
diavol l-a omorât? Ghearele lui Belzebut au sfâșiat sărmanul trup al lui Ambrogio? De ce anume vă temeți, de fapt, din această moarte? Iar mai Înainte? De ce vă puteați teme din viața lui? Celălalt păru să nu surprindă tonul său zeflemitor. Se apropiase de fereastră, parcă În căutare de aer. Apoi se răsuci, cu o scăpărare de răutate În ochi. După ce renunțase la masca sa curială, acum părea un negustor șiret, gata să vândă și să cumpere. De ce ar trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]