4,325 matches
-
să-i răspundă. Heideggeriana nu aude, îți vine să crezi că Dasein-ul îi astupă urechile. Fetele își taie felii groase de pâine pe care întind unt și miere. Îi lasă gura apă. Enervată, o asistentă adjunctă o repede: Termină cu țipetele, nu ești trecută în porție!" "Cum nu sunt? N-am murit încă!" Îngrijitoarea ridică din umeri, ea nu știe nimic. Dacă nu sunt trecută, dați-mi caviarul pe care mi l-ați păstrat în frigider." Îngrijitoarea se duce să vadă
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
și se prăbuși pe saltea, cu fața la perete. Nimeni nu întrebă nimic și locomotiva fluieră de pornire. Au ajuns la Galați seara târziu. O mare mulțime se strânsese pe peron. Șeful de gară reuși să-și croiască drum prin înghesuială, printre țipete și plânsete, ca să se ducă la depozitul de locomotive unde lucra prietenul lui, Paul. Îi așteptaseră, pe el și pe soția lui, Silvia, de Crăciun la Bugaz, dar ninsoarea îi împiedicase să vină. Paul îl recunoscu cu greu. Într-o
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
l-ai ascultat pe tutorele tău, dar ai altceva în cap, nu?" "Era singurul mod de a-mi termina studiile. Cu bacalaureatul în buzunar, aș putea să-mi câștig singură existența." "Aah!" Odată sfârșită deliberarea, cercul fetelor se împrăștie cu țipete și țopăieli și toată hoarda se năpusti pe culoar: le auziră cum fugeau spre scară, făcând tot timpul șșșt! Cu urechea ciulită, Pussy dădu din cap sigură: "Urcă la doi: e lovitura cu acul de cusut!" "Oh, farsele lor!" "Adevărat
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
pe cei care săreau aiurea în contra-timp și ziceau că dansează, ba mai și călcau fetele pe picioare.. Dormea toată lumea într-o liniște desăvârșită, când ,la un moment dat,ne-am trezit într-un zgomot infernal afară pe hol,cu țipete și vaete atât de femeie cât și de bărbat, cu lovituri în uși,parcă cineva încerca să introducă o cheie în broasca ușii noastre să o descuie. Am amorțit de spaimă.Fetele noastre au amuțit și ele, Nicu, încerca să
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
jumătate în engleză, așa că avem destule clipe de tăcere, când bem bere și mâncăm homari... VITALIE CIOBANU: Scena sosirii noastre la Gara Atocha putea fi foarte bine inserată într-o cronică a războiului civil din Spania: cu evacuări dezordonate, cu țipetele călătorilor căutându-și bagajele, cu urletul exasperant al locomotivei, în fine, cu tot haosul ce preceda raidurile avioanelor franchiste. Secvențe alb-negru, privite într-un cinematograf de duminică de o pereche de liceeni - el și ea - mâncând fulgi de porumb, urmărind
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
femeile mobilizaților, cerând pâine și pace. Văzui în capul lor pe d-na Zoe Lupu Costache; lumea era convinsă că erau puși de poliția germană pentru a impresiona guvernul român. În acest caz, numai o stupidă naivitate putea crede că țipetele de felul acesta aici și atunci puteau să aibă vreo influență asupra celor din Moldova. În București însă făceau tot ce puteau pentru a înscena o revoluție: lui Tzigara îi puseră pe capră un soldat cu pușcă, patrule pedestre și
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
trăgeau în ei, căci țiganii refuzară să-i omoare cu bâtele, cum li se ceruse. Bietele dobitoace urlau și lătrau, unele rănite, alergau spre pădure chelălăind și lăsând după ei șiroaie de sânge... Era un spectacol sălbatic, întețit încă prin țipetele femeilor și plânsetele copiilor. Îmi venea să mă arunc asupra soldaților, care cu puștile în mână își priveau opera, dar cu ce rezultat? Am fugit cât am putut. A doua zi tot satul mi-a povestit că un întreg convoi
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
copil, plin de viață, cu simțiminte bune, gentil și cu farmecul familiei sale. În episoadele cele mai tragice, îl umfla râsul aducându-și aminte de un caraghioslâc: fusese la groaznica nenorocire de la Ciurea; după ce ne descrise ciocnirea, prăbușirea vagoanelor, incendiul, țipetele răniților și gemetele muribunzilor: „Și eu n-am avut nimic, alături de atâția nenorociți, nici vecinul meu, care, ieșind din vagon, nu uită un curcan mare ce ducea acasă, curcanul mirosea a fript foarte ispititor!“ Și râdea cu poftă! corespondența cu
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
măcelăriră pe cei 52 închiși. În ultima celulă, sătui de sânge, traseră mai multe fo curi într-un plutonier, îl lăsară drept mort și, nemaiavând ce păzi, plecară cu toții în oraș. Peste câtva timp, soldații de pază auziră gemete și țipete în partea închisorii păzite de legionari. Legionarii nu mai erau, dar, conduși de vaiete, găsiră pe pluto nierul zăcând în sânge. Îl luară cu ei și, inspectând restul închisorii, găsiră cadavrele groaznic mutilate ale celor 52. Înștiințară poliția, care, sosind
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
în jurul mijlocului ei, încercuindu-l, pieptul mi se lasă cu toată greutatea peste pieptul ei, strivindu-l, în timp ce gura mea îi cuprinde gura într-un sărut lung, violent. O simt cum se zbate sub mine, ar vrea să țipe, dar țipătul e înăbușit de sărut, degetele ei mi s-au înfipt în umeri, să mă depărteze, în vreme ce picioarele ei, rămase la marginea patului, se lovesc disperate de mochetă. O strîng cu putere în brațe, aducîndu-i trupul sub trupul meu. Degetele ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ale mele; doar vîrful limbii i-l simt cum îl caută pe al meu... Aștept... Limba ei pare s-o fi întîlnit pe a mea, gustîndu-se reciproc... încet... tot mai încet... Și iarăși aștept... Urmează un gest scurt, ca un țipăt: trupul Cristinei se zbate sub trupul meu, îmi simt picioarele strînse cu o putere de nebănuit între coapsele sale, degetele ei s-au încleștat în părul meu la ceafă și-mi apasă cu disperare capul, în timp ce buzele noastre se contopesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
ați fugit la farmacie cu capotul pe dumneavoastră, îi spun, arătînd cu privirea spre pardesiul desfăcut. Brîndușa își adună iar pardesiul la piept, oftînd, învăluindu-mă într-o privire tristă. De undeva, dinspre blocurile din spatele complexului alimentar, rupe tăcerea un țipăt de femeie speriată, apoi se aud alte cîteva voci. De pe trotuarul celălalt, doi bărbați traversează strada în fugă. Probabil vreunul bețiv se ceartă cu soția. Ești plin de răutate, îmi șoptește Brîndușa cu glasul trist. Am devenit, doamnă, precizez eu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
nu vreau să-mi închipui ce s-ar întâmpla dac-aș scăpa platoul pe jos! Dar în mintea mea văd totul foarte clar: perechi dezechilibrându se și alunecând neputincios cu picioarele pe tartine unse cu unt și ornate cu murături, țipete, toalete distruse, pătate de mâncare, tocuri rupte, privirea înlăcrimată a Georgianei, căreia i am distrus petrecerea... Strâng platoul cu îndârjire, ca pe un obiect de preț, foarte ușor casabil, și reușesc să-l depun pe masă fără să fac vreo
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mai rău, o biserică. Puțini oameni zâmbeau, vocile nu erau niciodată ridicate mai mult de nivelul unei șoapte și nimeni nu părea vreodată să se distreze. În toiul acestei solemnități, Îi era dor de strigătele sincere de victorie sau Înfrângere, țipetele sălbatice de bucurie care Însoțeau schimbările de noroc. Nici urmă de așa ceva aici, chiar așa. Bărbați și femei, toți bine Îmbrăcați, reduși la o tăcere reverențioasă, Încercuiau masa de ruletă, plasând jetoane pe suprafața de postav. Tăcere, rezervă, apoi crupierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
dar acum oamenii care veneau spre el purtau uniforme albe sau salopete verde-deschis, nu verdele mai Închis al uniformelor militare. Trecură pe lângă o Încăpere cu o plăcuță pe care scria că e sala de recuperare, apoi departe În dreapta sa auzi țipete de nou-născuți. Se uită-n jos la infirmieră, care zâmbi și clătină din cap. — Trei, toți născuți săptămâna asta. Lui Brunetti i se părea că acela nu era locul unde să vină pe lume copii, Într-un amplasament militar, Înconjurați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
le trégeau de pér și, de ce nu, le trégeau și picioare În fund. Uniformă cafenie sélta și se vedea față nedumerité, rușinaté și mîna care se ridică sé te loveascé. Cealalté mîné ținea florile. Se auzeau nume de Învéțétoare. Strigéte. Țipete. Veselie. Pe sub copaci, se vedeau Învéțétoarele cum fac din mîné. CÎte o faté, din fiecare clasé, te Întîmpină chiar În cérare, sus, dupé cantiné și-ți aréta cu degetul clasa. Stadionul era plin. Pe pista de 60 de metri s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
istoria, literați și jurnaliști ce nu știu a scrie, actori ce nu știu a juca, ministri ce nu știu a guverna, financieri ce nu știu a calcula, și de aceea atâta hârtie mâzgălită fără neci un folos, de-aceea atâtea țipete bestiale care împlu atmosfera teatrului, de-aceea atâtea schimbări de ministeriu, de-aceea atâtea falimente. Vei afla mai lesne oameni ce pun la vot esistența lui Dumnezeu, decât suflete înamorate în limba și datinele străbunilor lor, decât inimi care să
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
divină, adâncă, tremurătoare: rugăciunea unei vergine. Întredeschisei ochii și văzui prin fereastra arcată și deschisă, în mijlocul unui salon strălucit, o jună fată muiată-ntr-o haină albă, înfiorînd cu degetele ei subțiri, lungi, albe, clapele unui piano sonor și acompaniind țipetele ușoare a unor note dumnezeiești cu glas[ul ] ei dulce, moale și încet. Părea că geniul divinului brit Shakespeare espirase asupra pământului un nou înger lunatec, o nouă Ophelia. Am închis iar ochii, astfel încît, recăzut iar în pustiul cel
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
plecă ca pentru a îngenunchea, ochii murindei se deschiseră și ea începu să cânte. Cântecul unei murinde. Notele zburau când puternic, când încet, abia auzite, ca suspinele arpelor îngerești - era unul din acele cântece superbe a acelui maestro divin în țipetele {EminescuOpVII 190} sale, Palestrina. Murinda cânta... dar ce fel! Un timbru ca a unui clopot de argint... Cântecul pianului se stingea sub degetele uneia - cântecul pe buzele celeilalte se stingea și el? murinda, ce se ridicase pe cotul mînei drepte
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
și pietrele morii se-nvîrteau durduind și măcinîndu-se pe ele însele. Vuietul cel cumplit al pietrelor goale, vâjâitorul zgomot a roților, ce făceau să spumege apa ce le mișca, moara, ce începuse a se legăna și trosni în toate încheieturile, întreceau țipetele cele slabe și înfundate a celor legați. Vro câțiva voinici se suiră pe acoperământul morii și începură a da cu topoarele în el, zvârlind bucățile de șindrili tură în ap [ă ], în care s-acufundau ș-apoi, ieșind, înotau negre
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
erau înfocate stele de aur cari electrizau aerul, stele de aur ce s-amestecau și roiau strălucite în seninul idealului. Era unul din acele cântări eterne ce lebăda le cântă murind, o reverie a cerului, compusă de maestrul divin în țipătul inimei sale: Palestrina. Priveam la acea copilă în care muzică și poezie păreau a se fi-ntrupat pentru ca să formeze un înger palid, priveam și, deschizând mașinalminte albumul, pierdut în oceanul înstelat a notelor sublime, mâna mea zbura tremurândă, înnodînd fire negre
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
albe a unei martire, se înalța prin ploaia de raze, prin ninsoarea de stele, până ce albeța ei se pierdea în albeața argintie a cerului. O răpise la cer un cântec sublim neauzit decât [de] mine, cântecul acelui maestru divin în țipetele sale, Palestrina! {EminescuOpVII 233} ["EA ERA CULCATĂ PE PATUL EI CEL ALB"] 2255 Ea era culcată pe patul ei cel alb, cu cerșafile de-un in curat ca argintul. Fața era înfundată în perini, părul ei cel blond și frumos
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
nu știu ce ziceau, dar păreau bucuroși și era bine. Au mai stat ce-au mai stat și pe urmă s-au întors să plece, iar noi tocmai voiam să intrăm din nou sub țoale când a răsărit din toate părțile un țipăt, dar, știi, ceva care îți intra până în creier și se răsucea în toate părțile. Nici n-am apucat să văd ori să-mi dau seama cam ce era, când s-a ridicat pe cer un fulger ori o lumină subțire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
partide se arată preocupate de soarta pensionarilor, șomerilor, de viitorul funcționarilor de la stat. În opoziție fiind, PSD și PNL nu-și bat capul cu identificarea resurselor, nu caută soluții reale pentru depășirea crizei economice. Cele două partide se limitează la țipete stridente și lacrimi pe umerii asistaților și bugetarilor. Atât. Adevărat, guvernarea este responsabilitatea Guvernului. Dar, în vremuri de criză cumplită, opoziția ar putea arăta ceva mai multă decență. La fel ca în anii ’90, și presa, cu rarisime excepții, se
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
false piste trădează interesul public. Pe domnul Popescu nu-l deranjează că apologeții unui suspect de infracțiuni grave acaparează, la fel ca în cazul Becali, spațiul public, sufocându-l cu intoxicările lor. Nu vede „mineriadele“ împotriva justiției, zidul de vorbe, țipete și amenințări ridicat în jurul unui om acuzat că a păgubit, împreună cu Nicolae Popa, 300 000 de oameni, furați de vreo 300 de milioane de dolari. În schimb, CTP spumegă revoltat că pledoariile avocaților din presă și politică se pot găsi
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]