2,268 matches
-
lui, Însă numai pentru a-și restaura puterea lor personală și nu, cu siguranță, pentru a-i deschide unui suveran străin calea spre Urbe. Și apoi, cine s-ar putea așeza În fruntea unei asemenea Încercări, după dezastrul de la Tagliacozzo? Bietul Corradino a murit fără să lase moștenitori. Cecco rămăsese tot impasibil, ca și când acele observații nu l-ar fi zguduit În nici un fel. — Pentru că nu există moștenitori la tronul imperial, nu-i așa? mai zise Dante. Ori sunt În eroare? Sienezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
-ntreabă de câte ori mi-am plâns durerea. îi răspund : N-am cunoscut vreun soare să-l plâng. Doar visul mi-e averea! Tu, floare, poți să-ți așterni dorul pe-o piatră de râu Și să-ți ții amoru-n frâu. Eu, bietul, doar piatră lui Brâncuși vreau să-i fiu! Timpul în firimituri Clipele-și scutură praful de pe aripi în grimase purtându-și masca; eu îmi cos speranța de mâneca zilei uzând cuvinte rătăcite-n cerul gurii. Poate vrea timpul să mă
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
ani, fost manechin de lenjerie intimă masculină, care în cursul acelei dimineți scrisese „auteor“ într-un e-mail trimis tuturor angajaților companiei). — Scoate-l de pe lista mea de telefoane pe Hiram Peters, a lătrat Vivian în intercom. Poponautul dracului. Vai, nu. Bietul Hiram. Pe Phil aveau să-l apuce nervii. Muncise atât de mult ca să-l țină pe Hiram în joc. Ultimul roman epic al lui Hiram fusese nominalizat la Premiul Național al Cărții, consacrându-l ca un scriitor cu o reputație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
în regulă. Nu aveam de gând să stau destul ca să termin un bellini 1. Un bass țeapăn pulsa în boxe, ținând ritmul pentru bruneta cu sânii goi de pe scenă, care se unduia în jurul unei bare. Eu am privit prin încăpere. Bietul David stătea îngrămădit alături de alți câțiva asistenți, care arătau ca și cum se simțeau teribil de inconfortabil. Nici unul dintre ei nu știa încotro să-și îndrepte ochii. Vivian se întrecuse, într-adevăr, pe sine. Tot etajul o auzise certându-se cu Sonny
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
cadavru carbonizat, imposibil de identificat“. — Îmi cer scuze pentru desenul pe care l-am făcut cu voi doi în seara aceea, când ai venit la cină, spuse Martha. I-am făcut semn spre ziar. — Nu pari surprinsă să mă vezi. — Bietul Georgie! Nu, nu sunt surprinsă. Tata mi-a zis că știi totul. M-au subestimat toată viața și am avut mereu impresia că Maddy și tata te subestimează și pe tine. Am ignorat complimentul. — Știi ce-a făcut „bietul Georgie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
vezi. — Bietul Georgie! Nu, nu sunt surprinsă. Tata mi-a zis că știi totul. M-au subestimat toată viața și am avut mereu impresia că Maddy și tata te subestimează și pe tine. Am ignorat complimentul. — Știi ce-a făcut „bietul Georgie“? — Da. Încă de la început. I-am văzut în seara pe Georgie și pe individa aia, Short, plecând de la noi respectivă, cu mașina lui. Maddy și tata habar n-au avut că știu, dar știam. Numai mama nu și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
zis că nepotul ar fi trebuit să-i dea lui toți banii, din moment ce puii fuseseră făcuți de cățeaua lui. Dar bătrânul s-a înmuiat la vedera pungii cu monede și s-a repezit în sat s-o răscumpere pe Ruti. Bietul de el. Într-un an, Iacob a devenit un fel de vătaf al lui Laban. Cu câinii după el, Iacob conducea turmele în așa fel încât mieii ajungeau la iarba tânără, oile la cea zemoasă, iar berbecii mari la buruienile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
reușit să scap de ea. Îmi ascundeam orice calitate și îmi plângeam în gura mare defectele. Și ce simplu au mers apoi toate! Doctorii se emoționau și roșeau de plăcere de câte ori le arătam profundul meu respect și marea mea admirație. Bieții de ei. Cât erau ei de psihiatri n-au rezistat lingușirilor unui băiețandru. În scurtă vreme i-am cucerit și nu mai conteneau să se minuneze: „Și ce bine desenează, altul în jocul lui și-ar fi luat nasul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de ani și chiar în ziua respectivă, curat ghinion! sau semn al destinului! i-a căzut sub ochi o frază fatală. Fraza suna astfel: „Dacă n-ai reușit să devii celebru până la douăzeci și opt de ani trebuie să renunți la glorie”. Bietul Dodo s-a consolat să rămână cu femeile. Le-a iubit mai departe și a cântat cu degetele pe carnea lor muzica dulce a dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
lor muzica dulce a dragostei, înăbușindu-și în această plăcere decepțiile pentru gloria pierdută. Până când femeile au luat-o, ca și în cazul meu, pe urma gloriei. L-au părăsit și ele. Atunci Dodo s-a angajat la un restaurant. Bietul Dodo. Ca un papagal...” De ce ca un papagal, n-am înțeles. Anton fusese judecător. Cum auzea de o ceartă se și înființa. Punea întrebări, cerea lămuriri, vroia să-și formeze o părere. Îi plăcea să-și aducă aminte câte fleacuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
te temi de moartea lui, cum te temeai înainte de viața lui. Și zici la fel: cum, tocmai acum când...? În cazul ăsta mereu suntem inoportuni, trăim într-o continuă inoportunitate, toată viața noastră nu e decât un șir de inoportunități... Bietul Dinu. Aproape paralizat de frică, a încercat o ultimă ieșire din această discuție. — Așa ai fost tu totdeauna. Ai bravat. Psihiatrul uitase că astfel mă ațâța. Am sărit ca ars. — Am bravat? Dimpotrivă, am fost mai modest decât trebuia. Le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
rămâne, domesticit de guzgani... De cum ies din ascunzătorile lor, guzganii îmi pândesc răsuflarea, mă caută, ar vrea să mă atingă. Mă întreb chiar ce vor face fără mine. Nopțile lor vor rămâne pustii. Fără un scop. Nu vor mai ști, bieții, încotro să se îndrepte. Le va lipsi trupul meu, farul lor. Cred că vor sfârși prin a se devora între ei. Dar nu pot să rămân aici o veșnicie. Nu vreau o moarte de guzgan. Asta mă ajută să aștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
dezmembrat al copacului iubit, la umbra deasă și foșnitoare a căruia stătuse atât de des În veri trecute, era cu totul altceva. — E un simbol, Burgess, spuse el mohorât. Un simbol și o prevestire. Întâi bietul dud bătrân, pe urmă bietul, bătrânul H.J. Burgess Întâmpină această sentință așa cum Întâmpina toate enunțurile stăpânului, dacă nu erau instrucțiuni sau Întrebări, cu o tăcere respectuoasă. Experiența Îndelungată Îl Învățase că aceasta era cea mai bună politică. — Nu e bine să te pui că bătrânul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
trei zile În Rye. Minnie Kidd Îi aduse hârtiile pe care le adunase de pe jos când i se făcuse rău. Erau scrisori, toate scrise de aceeași mână, unele cu mici desene inserate În text. — Ah, Îți mulțumesc, Kidd, spuse el. Bietul Du Maurier! Intenționam să le dau foc, dar am făcut greșeala să Încep să le citesc. Vreți să le ard eu, domnule? Întrebă Minnie. Henry zâmbi stins. — Nu, nu, mulțumesc, Kidd. Lasă-le să scape de... holocaust. Într-un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Vreți să le ard eu, domnule? Întrebă Minnie. Henry zâmbi stins. — Nu, nu, mulțumesc, Kidd. Lasă-le să scape de... holocaust. Într-un fel sau altul, au scăpat din ultimul. Și, la urma urmelor, n-au ce rău să facă. Bietul Kiki n-avea urmă de răutate În el. Și așeză scrisorile Într-un sertar din Camera Verde. Sir James Mackenzie confirmă diagnosticul doctorului Skinner, ceea ce păru să Îi ofere scriitorului o satisfacție tristă. Marele medic Îl mai consultase o dată, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Nu, nu, murmură Henry. În locul tău, oricine ar fi gândit la fel. Poate, oftă Du Maurier. Toți ocupăm locul câte cuiva care a murit, chiar dacă nu ne dăm seama de asta. Dar eu Îmi dădeam, și asta mă Îndurera. Trupul bietului Leech nici nu se răcise când consiliul director de la Punch mi-a oferit postul lui, pentru că aveau nevoie urgentă de cineva care să se ocupe de noul Almanah. M-am dus la Înmormântare având, confidențial, această informație În buzunar. Închipuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
bună. Închiriase iar New Grove House pentru câteva luni și se mutase În Bayswater Terrace, instalându-și planșeta de desen lângă fereastra salonului din față, unde scena mișcătoare a orașului Îi oferea permanent divertisment și inspirație. Se văzuse mult cu „bietul Millais“ și făcuseră plimbări lungi Împreună, „bras dessous bras dessous“ - și inclusese o schiță cu cei doi, braț la braț, Înghesuită printre rândurile epistolei. Întreba dacă Henry auzise istoria cu episcopul care Îi făcuse o vizită dnei Gladstone. „Dna G.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de a-mi păstra ochiul bun era să renunț pentru totdeauna la o astfel de artă. Henry Își aminti de ziua aceea de demult, când intrase În atelierul lui Hunt din Newport și Îl găsise pe Gus Barker pozând nud - bietul Gus, care, trei ani mai târziu, murise Împușcat de gherilele confederate de pe râul Rappahannock - și de propriile emoții trăite cu acea ocazie, dar lui Du Maurier nu-i spuse nimic despre toate acestea. — Revoltător, murmură el. Și plin de cruzime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cărora comunicau mai deschis prin scrierile lor decât În conversații. Doctorul Hugh avea de-acum câteva personaje analoge În viața reală - tineri inteligenți și fermecători, Întâmplător majoritatea americani expatriați, care așterneau balsamul admirației personale peste rănile provocate de uitarea publicului. Bietul Balestier fusese unul dintre ei. William Morton Fullerton, un ziarist chipeș și foarte deștept care se mutase de la Boston la Londra În 1890 și obținuse rapid un post la The Times, Îl ajutase să umple golul lăsat În viața lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
femeie bârfitoare) ca imprudent, pentru că o punea În circulație. Îi Înapoie exemplarul cât putu de repede, Împreună cu o scrisoare atent compusă, În care Își ascundea adevăratele sentimente În spatele unei măști de amuzament civilizat și detașat. Poate era mai bine pentru bietul Symonds că se prăpădise, chiar și la tânăra vârstă de cincizeci și trei de ani, Înainte ca Întreaga povară a dezaprobării manifestate de societate să se prăbușească peste el. Henry adusese cu el la Paris o idee pentru o piesă nouă, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
La Clerkenwell, Ernest Henry Peckham, În vârstă de 33 ani, funcționar, era acuzat de comportament indecent pe strada St Paul, joi dimineață. Martore, două fete. Peckham, membru important al bisericii sale (Independentă). Condamnat la trei luni de muncă silnică. Vai, bietul Peckham! Viața Îi era distrusă. Mai erau scrisori pe tema chestiunii băuturilor alcoolice și a schimbărilor propuse la regulile jocului de biliard. Văzu anunțuri la cărți nou apărute. Un interludiu Întunecat. De Richard Dowling. Cea mai rea femeie din Londra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
acești autori până acum... dar chiar atunci, un nume cunoscut Îi sări În ochi, provocându-i un junghi dureros În inimă: Prima mea carte, de Robert Louis Stevenson și 21 autori celebri. Prefațată cu o povestire de Jerome K. Jerome. Bietul Louis! Mort la patruzeci și șase de ani În Samoa. Și se părea că nu bronșita care Îl chinuise toată viața și Îl mânase până În Mările Sudului, În căutarea unei clime mai blânde, Îl ucisese, ci o hemoragie cerebrală, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
jignire. — De ce fac zgomotul ăsta, Kiki? Întrebă Emma, apucându-l speriată pe Du Maurier de braț și Împiedicându-l În efortul de a aplauda. — Nu știu... ba știu... dar e nedrept și crud, spuse el. Sunt o gașcă de terchea-berchea. Bietul James! — E Îngrozitor! spuse tare Florence Bell către Elizabeth Robins, ridicând glasul ca să acopere zarva. Ce e cu Alexander? De ce nu-l scoate pe Henry din scenă? Alexander stătea imediat În spatele și puțin În lateral față de autor, cu o expresie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
banilor. În ce-i privea pe scriitori, nici o altă poveste nu ilustra mai bine ideea de vanitate a aspirațiilor omenești sau de primejdie a dorințelor Împlinite. Cu excepția primelor luni de apariție În foileton, Înainte ca Whistler să Își manifeste nemulțumirea, bietul Kiki abia dacă arătase că se bucura de succesul lui Trilby, iar averea pe care i-o adusese cartea venise prea târziu pentru a-i provoca vreo satisfacție reală. Charles Millar avea o anecdotă semnificativă, din timpul unui prânz În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
purta lui George Du Maurier Într-un eseu memorial, cât mai frumos și mai elocvent, după care avea să Își Încheie și să Își rafineze propria oeuvre, În anii care Îi mai rămâneau, În „acea splendidă «ultimă manier㻓 la care bietul Dencombe, eroul unei alte povestiri, nu făcuse decât să viseze. Ca mai Întotdeauna, decizia era mai ușor de formulat decât de pus În practică. Mai Întâi, exista un impediment de natură pur fizică În ducerea la Îndeplinire a planurilor sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]