7,741 matches
-
să definești În termeni tari, explicativi, un concept care proclamă că nu există termeni tari, explicativi. E o situație din care eu nu am găsit ieșire. Caut, chiar vă rog să căutăm Împreună... Mircea Muthu: Paradoxul este că noi Înțelegem conceptual o artă care nu apelează la facultățile noastre intelectuale, ci la participarea noastră senzorială și fantasmatică. Spui, te citez: „Poate că există totuși și o cale de compromis, aceea ca analistul să ia drept obiect cutare imagine fantasmatică recurentă Într-
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
văd, cu libertatea creației literare de a evita conceptualizarea. Mai mult, șansele de aplicabilitate ale anarhetipului se Îmbogățesc sensibil, dacă Îl lăsăm să rămână În aria sa naturală, conflictuală, explozivă. Altfel, nu e decât un artefact literar. În locul unor definiții conceptuale tari aș vedea niște resurse explicative, flexibile, fără ambiții. Dar să revin la praxis. Anarhetipul mi se pare interesant din unghiul unei continuări a explorării praxisului, de data aceasta neliterar, al explorării surselor ficțiunilor, a ficționalizărilor neliterare. Și sunt destule
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
nu se va număra Sanda, și nici eu personal, tradiționale cum suntem) și care ar putea duce la capăt fantasmele puse de tine În discursul respectiv, iar a doua coloană, la fel de imperfectă, să fie exact teoretică și epistemologic foarte clară, conceptuală, aproximând discursiv ceea ce prima coloană ar practica, să spunem. Ovidiu Mircean: Eu cred că suntem Într-o postură foarte ingrată, suntem ca o adunare de ursitoare care acum trebuie să hărăzim destinul unui nou-născut. Problema este ingrată, pentru că, de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
faptul că există niște schimbări de epistemă, niște schimbări de paradigmă. Așa Încât contextul nostru local are nevoie de un asemenea text și de asemenea precizări - dar dincolo de asta, e nevoie de mai mult, de individualitatea unor decizii, de creativitate chiar conceptuală. Ceea ce mie mi se pare că În textul Mihaelei nu există Încă. Sanda Cordoș: Deși e o teză de doctorat, e mai mult decât o prezentare - prin urmare, tot ce Înseamnă dimensiunea creativă și capacitatea de a crea idei există
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
abia acum devine și creație de termeni. Demonstrația mea mă provoacă abia acum să nasc tot felul de termeni, să coc tot felul de nume pentru personajele teoretice pe care le văd În propriu-mi scris. Dacă vrei un manifest conceptual și terminologic, iată-l: critica, așa cum o văd În momentul actual și imediat următor, va fi un fel de vibrotext, Îi zic eu, pornind de la modelul șamanic al pânzei care vibrează, sau un text vibratil, dacă vă sună mai bine
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Cesereanu: La spartul târgului, cum se spune, intervin și eu, pe scurt. Am citit textul Mihaelei cu ochii naivului, considerând că discuția În jurul acestui text are o legătură cu dezbaterea despre anarhetip, propusă de Corin. Și Mihaela duce o bătălie conceptuală, care Încă nu este foarte limpede, dar are destule șanse să se limpezească. M-a interesat mai cu seamă premisa textului propus, anume ideea legată de absența articulării științifice a unui model cosmologic unanim. De asemenea, mi s-a părut
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
și performantă Într-un fel anume? Și care ar fi acest model cosmologic? În ceea ce privește termenul vibrotext - aruncat, poate, Într-o doară de Mihaela sau, dimpotrivă, plasat strategic În discuție de către ea -, cred că de aici poate porni o adevărată construcție conceptuală, pe care, În ceea ce mă privește, o aștept cu desfătare. Metodele calitative În cercetarea imaginilortc "Metodele calitative În cercetarea imaginilor" Doru Poptc "Doru Pop" Cercetare și interpretare Întrebarea centrală a studiilor asupra vizualității: „Cum pot fi cercetate imaginile, mesajele vizuale
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
abordare este generată și de suportul teoretic al metodei calitative În studiul imaginilor. Teoriile critice ale comunicării - marxismul târziu al Școlii de la Frankfurt, criticismul cultural britanic, tradiția foucaultiană sau feminismul - au construit cadrul teoretic care a permis elaborarea unei structuri conceptuale complexe, cu mare deschidere culturală. Aceste teorii au descris cadrul În care ar trebui să se manifeste metodologiile analitice calitative: cercetarea contextului, cercetarea expresiei și cercetarea conținutului, care integrează toate cele trei paliere centrale ale rolului vizualității: ideologic, material și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
apa, pământul) din Antichitate reconsiderate cu mijloacele de lectură ale teoreticianului literar; ceea ce face Gilbert Durand este o analiză sistemică ce derivă din tipul de analiză jungiană; Întreaga școală europeană rămâne legată de filosofia imaginarului, prezentându-se ca un discurs conceptual și oarecum abstract. Cu aceasta ajung În sfârșit și la subiectul textului nostru: metodele calitative pe care le prezintă Doru Pop În cultura americană sunt prea puțin obsedate de fundamentele transcendente, metafizice sau antropologice ale imaginației și sunt mult mai
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
care este, aș zice, cel mai greu, cel mai filosofic, cel mai abstract dintre toate textele pe care le-am avut până aici. Poate este o impresie personală, poate este o impresie exagerată, dar e un text În care partea conceptuală, partea filosofică trage ca un bolovan foarte greu hârtia obligându-ne să citim, eu cel puțin așa am pățit, cu mare Încetineală, cu efort intelectual... (Sigur, forțele-mi sunt slabe și atunci... unde nu sunt forțe...). Am stat azi-dimineață cam
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
fiind un soi de teorie speculativă care ar permite o trăire reflexivizată și conștientă a ceea ce ni se Întâmplă. În sensul acesta ar fi preliminarii speculative la o trăire. Ruxandra Cesereanu: Mi se pare un text binevenit ca propunere argumentativă, conceptuală și ideatică, pentru că aduce un aer nou. Mi se pare că postmodernitatea propusă de tine, Cornel, există la nivel concret măcar prin felul În care este construit textul, pentru că ai apelat la anumite comentarii, Între paranteze și la subsol, care
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
acces pe diverse căi, care Într-un fel ne e comună, dacă nu cumva În eidos-urile fenomenologiei... Horea Poenar: Da - sau ceea ce Corin numea „viață”. Nicolae Turcan: Însă este greu să vorbești despre „viață” Într-un text atât de dens conceptual, atât de anarhic... Cornel Vâlcu: Când vezi urma În iarbă este o naivitate de nedescris să crezi că poți deduce calul din această urmă. Între „calul Însuși”, metaforă pentru autorul Nichita Stănescu care a lăsat textul, și urma lui stă
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
conotațiile lui ideologice - trimiterea la reeducarea stalinistă de tipul Încercat la Pitești -, ci, În primul rând, pentru că substantivizează, ca atâtea alte vocabule de aceeași sorginte (postmodernism, postistorie, trans-, meta-, para-, cvasi-cutare fenomen), o relație cu un obiect anume, desemnând dependența conceptuală de acel obiect și incapacitatea de a găsi un concept propriu. În cazul contra-reeducării opțiunea mi se pare cu atât mai nefericită cu cât deja reeducarea a adăugat un prefix noțiunii de bază („re”-ul care trimite la reluarea da
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
repetitiv, Într-un singur concept din familia „educării”. În primul rând sună „șchiop”, năucitor, mută interesul de pe conținut pe semnificant, iar În al doilea rând, aș mai atrage atenția că, de regulă, termenii compuși cu prefixul „contra” nu capătă realitate conceptuală decât atunci când desemnează altceva decât derularea Înapoi a procesului desemnat prin termenul de bază, adică atunci când realitatea pe care o denumesc este de sine stătătoare, nu doar o definiție negativă. Exemplul care-mi vine acum În minte este perechea „contra-transfer
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
denumesc este de sine stătătoare, nu doar o definiție negativă. Exemplul care-mi vine acum În minte este perechea „contra-transfer” - „transfer”, o pereche poate nu complet străină de ceea ce se Întâmplă și Între educator și reeducat, cine știe, un cuplu conceptual care, pe de altă parte, ilustrează foarte bine felul În care funcționează logic acest „contra”. „Contra-transferul” nu Înseamnă, În psihanaliză, derularea Înapoi a „transferului”, ci punerea psihanalistului În poziția celui care suferă reacția de transfer. În contextul acesta, mă Întreb
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
alternativă retorică la centru, prin narațiuni marginale, și, pe de altă parte, oglindirea unicității centrale În narațiunile minoritare pulverizate. Prin analogie, ar putea fi acceptat, astfel, și termenul contra-educare, fiindcă dispune de un impact generalizator, integrativ: are consistența unei umbrele conceptuale definitorii. În rest, mă Îndoiesc. „De-programare a creierului” este ofensator, fiindcă sugerează faptul că toți avem creierul programat - or, eu mă opun deschis acestei supoziții. Nu l-am avut niciodată! Dau un exemplu empiric. În ’90, din Întâmplare, am
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
I, alta a partidelor istorice de atunci. Te Întreb, În general, care este criteriul prin care se poate valida o versiune, o variantă a memoriei ori o alta? Cum stabilești punctele lor comune, cum stabilești diferențele din punct de vedere conceptual, dacă ai niște instrumente de lucru? Ovidiu Pecican: Da, sigur, e legitimă Întrebarea și extrem de interesantă. Vorbesc despre versiuni ale trecutului, În sensul În care nu există o singură versiune legitimă. Faptele despre care vorbim sunt unice, dar versiunile narative
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Ovidiu Pecican: Cam grăbiți o spun profesorii de română! Sanda Cordoș: Între punerea În intrigă, adică narațiunea, și ficțiune sunt mulți pași de făcut. Ovidiu Mircean: Dar, Sanda, până la urmă discuția mi se pare mult mai complicată pe aceste distincții conceptuale; mi se pare că până la urmă, la bază, discutăm conceptul de adevăr și de acces la adevăr. Acum, În toată această perioadă deconstructivistă În care identitatea Însăși se constituie ca o ficțiune autobiografică, mi se pare inadecvat a vorbi despre
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
pentru cei care au reușit să publice oficial, chiar dacă romanele și textele lor conțineau subversivitate și la adresa regimului ceaușist (prin aluzii cu efect de catharsis social), cred că termenul potrivit ar fi supraviețuire și nu rezistență. Foarte bun la nivel conceptual mi s-a părut un termen al lui Mircea Iorgulescu, cultură tolerată, pentru că tocmai datorită acestei culturi (În cultura tolerată intrând romanul „obsedantului deceniu”) nu a existat În România samizdat. Nu este vorba despre manuscrisele de sertar, ci de acea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
privire Înainte, Înspre un viitor posibil, Înspre Împiedicarea lui, altfel, Într-o relevanță Înapoi, textul Își ratează miza, de fapt nu are vreuna. El trebuie să spună că există soluții și o modalitate existențială și interioară de supraviețuire prin rezistență. Conceptual și vizionar, el ar trebui să tindă spre o asemenea arhitectură, spre o asemenea ambiție, și atunci relevanța lui rămâne. Sanda Cordoș: Există niște rădăcini personale ale cercetării. Întâmplarea a făcut să le discutăm În această seară, să discut unele
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ale cercetării. Întâmplarea a făcut să le discutăm În această seară, să discut unele dintre ele superficial aici. Aceste rădăcini personale, unele de mare adâncime, se găsesc Însă și În subterana (niciodată văzută) a textului celui mai teoretic și mai conceptual care nu va spune niciodată „eu”. Corin Braga: Aș atrage atenția că, atunci când lăudam textul Sandei pentru obiectivitate și detașare, nu mă gândeam la o anumită sterilitate afectivă, ci la atitudinea cercetătorului În raport cu o temă care, Întâmplător, i-a marcat
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
la atitudinea cercetătorului În raport cu o temă care, Întâmplător, i-a marcat și propria biografie. Ce se Întâmplă când ai asemenea obiecte de meditație? Poți fie să faci rememorări de genul memoriilor de Închisoare, al jurnalelor din perioada comunistă, fără aparat conceptual, fără reflecție teoretică, fie să concepi un discurs teoretic, de istoria mentalităților și a ideilor. Cel mai rău lucru care se poate Întâmpla este să combini discursurile, să faci biografie atunci când Îți propui să investighezi analitic. Rezultatul riscă să nu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
vacuum de proprietate”2. Între aceste două limite, proprietatea individuală la români nu a fost nicicând descrisă ca fiind tipică unei „clase de mijloc”, ceea ce comportă cel puțin două consecințe: prima asupra polarizării sociale, a doua asupra comportamentului individual și conceptual de muncă, adică valorizarea simbolică a muncii. Imaginarul românesc modern este bogat În dovezi că nu evaluează munca drept mijloc de promovare socială și nici de acumulare legală. După cum vom vedea, o anume Încredere În fatalism, șansă ori noroc și
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
modernizare și prin conștiința critică a modernității. După 1990, spre exemplu, În ce constă acest decalaj? Suntem mai moderni sau mai puțin moderni decât credem? Nu știu. Vreau doar să spun că utilizând În practică, În analiza concretă, această distincție conceptuală ar putea ieși lucruri foarte interesante. Apoi, interesant este raportul pe care Îl urmărești Între credința religioasă și proprietatea economică. Mă Întrebam Însă dacă locul eticii ar fi alături de proprietatea modernă ca formă de afirmare a unei etici individuale (aceștia
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
metodelor bazate pe problematizare: - tratarea, Înțelegerea și abordarea corespunzătoare a elevilor creativi; angajarea elevilor În activități curente de tip creativ, care includ solicitări similare celor din activitățile social-productive. Problema fundamentală a organizării Învățământului creativ reprezintă derivarea sarcinilor divergente din conținutul conceptual al științelor. Sarcinile de tip divergent trebuie concepute șsi administrate În cadrul procesului de Învățământ Într-un mod operativ, deoarece prin procedeele ce raționalizează căutarea soluțiilor la probleme noi, subiectul are rolul de a transforma informația dintr-o "judecată incompletă" Într-
Modalităţi de stimulare a capacităţilor creatoare în lecţiile de compunere la clasele primare by Lenuţa Barbu, Laurenţiu Tolontan () [Corola-publishinghouse/Science/91825_a_92802]