3,748 matches
-
vremi de admitere. Peste ultima, peste Ileana, dădurăm, Adrian & eu, cu crucea puțin înainte de a merge să tragem o ochire solarei cruci aduse tocmai din Maramureș pentru a marca și înstruța locul veșnicului repaos al empiriei aureliene: tînăra scriitoară, fostă elevă a celui dispărut, receptase tocmai nu știu ce premiu literar... ...Am firitisit-o și ne-am preumblat încă o dată prin lumea fenomenală a Borcii. Întîia oară o făcuserăm, înainte de 1983, cînd îl călcaserăm pe prietenul nostru împreună cu Lucian Vasiliu și Georg Wellmann
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
vizită vicinală cătră garsoniera vasiliuană (a lui Lucian Vasiliu n. red.) de pe Corabia Nebunilor din Cartierul Popular al Nicolinei. De pe atunci poseda Aurel o mulțime de cunoștințe, masculine + feminine, platonice sau intelectuale, și coresponda cu o groază de lume: fetișoare, eleve de liceu, studente, gagici experte, nanas à haut risque, doamne coapte, dramaturgi, romancieri, universitari, critici literari, simpli prozatori, sportivi, artiști. Umblase prin multe locuri. Era viu, mobil, colecționar, [e]pistolar și dăruitor. Rapid a acceptat, ca și Adrian Alui Gheorghe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
scriu puțin, nu-mi găsesc locul, cel mai des umblu hai-hui prin păduri, prin rîpe și pe dealuri. Mă-ntorc tîrziu, uneori ajung noaptea; mă culc ascultînd muzică. Și școala. Noroc de micile năzbîtii ornamentale cu sîni-boboc mă refer la elevele mele dulci. Mai trece... Nu citesc mai nici o revistă literară, nu știu ce se mai publică și vorbește. De cînd am venit de la voi n-am citit prea mult. Cioran m-a plictisit oarecum cu naționalismul său cinic. Am citit, în schimb
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
o înfățișare de adolescent, dar, de fapt, era mai mare decât ei, era deja student, la Politehnică, la Timișoara, iar acum venise pentru câteva zile acasă. Fata, în schimb, pe nume Monica, era mai mică decât ei cu un an, elevă în capitala regiunii și verișoara lui Stelian, se afla în vizită la mătușa sa. Tinerii s-au plăcut instantaneu, aveau sentimentul că se cunosc de mult și că își pot încredința unul altuia cele mai tainice gânduri. S-au plimbat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
Primul care a căzut a fost Gabi Papadopol: nu doar că le vânduse ălora pistolul, dar sigur era de-al lor. L-au arestat. Strâns cu ușa, el le-a spus că știa că fratele meu avea o prietenă, Monica, elevă din orașul capitală a regiunii, care-și petrecuse întreaga vacanță de vară aici, în Serenite. Au băgat-o în anchetă pe fată și ea n-a rezistat: a pomenit de Stelian, studentul de la Timișoara. Cu el cercul se cam închidea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
lucrări științifice în reviste din țară și peste hotare. A decedat la 21 ianuarie 2003 în orașul București, mulțumită că știința și cercetarea i-au fost suportul principal al întregii vieți singuratice. CORVCEȚOVA (IANCOVA) LIUDMILA - 1918- 1972 Una dintre eminentele eleve ale Liceului de fete din orașul Bolgrad, din perioada română (1918- 1940) s-a numărat și Liudmila Corvcețova, prin căsătorie Iancova. Împreună cu Ioana Bonjucova, în viața lor profesională au reprezentat cu cinste înaltele tradiții ale liceelor bolgrădene. Formate de cadre
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
un singur fiu. A decedat la 11 decembrie 1963 în urma unui infarct, fiind înhumat în orașul București. MANOLOV (șERBAN) ALEXANDRA - ÎNVĂȚĂTOARE Printre absolventele de prestigiu ale Liceului de fete din orașul Bolgrad se numără și Alexandra Manolov. Aparține generațiilor de eleve din perioada imediat următoare unirii Basarabiei cu Regatul României. După absolvirea liceului de fete, sub conducerea profesoarei Cancel Maria, Alexandra a ales cariera didactică, căreia, în decursul anilor, 1935-1966, ia dedicat tot talentul și dragostea sa. A pregătit zeci de
MONOGRAFIA ABSOLVENȚILOR LICEELOR DIN BOLGRAD STABILIȚI ÎN ROMÂNIA by NENOV M. FEODOR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1830_a_92278]
-
microcefali cu geci soioase, băieți scuipând ostentativ în stradă, marcându-și parcă virilitatea. Și fete, înjurând și cultivând cu voluptatea unei eliberări, pornologia cea mai deocheată. "Nu pot fi atât de curvă cum aș vrea să fiu", țipă una, poate elevă, la alta. Am părăsit aglomerația sordidă, de mahala, nepotrivită cu locurile gospodărite cu migală, de cuminții bucovineni. Aș fi vrut să urc sus, la zăpada curată, proaspătă, a coastelor obcinilor, să contemplu perfecțiunea dantelei albe cu care s-au împodobit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
alfabetul chirilic, iar apoi le compuneam texte ușoare, bazate în principal pe cuvinte asemănătoare cu cele din limba română, încât după câ teva lecții le cream iluzia că pot cât de cât să se descurce în meandrele limbii ruse. Printre elevele de care îmi amintesc cu simpatie erau doam na Lafcadi, fiica lui Ion Luca Caragiale, și doamna Zirra, soția arheologului cu care aveam să colaborez mult mai târziu, în perioada carierei mele cinematografice. Tecuci, 27 august 1952 Dragă Mihai și
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
de regie... Până la terminarea facultății și după terminarea ei, am lucrat cu dânsul la toate filmele sale. Iulie 1956 În calitate de asistent al lui Bostan la Histria. Uluit de pitorescul peisajului și al grupului de arheologi: Vlad Zirra (soțul fostei mele eleve de la Institutul Cantacuzino), 228 familia Pippidi, Petre Alexandrescu (Petruț), Alexandru Vulpe, Radu Florescu, Aurelian Petre și alții, și alții, și alții... Dar tot acest amalgam de impresii inedite doar din loc în loc și din timp în timp, căci ceea ce prima
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
teatru) 2 premii ale juriului ( muzică și teatru) v 2008 - 2009 - premiu III, trupa de teatru “NOVA”,coordonator: prof. Mihalache Corina · Concursul județean de reviste școlare v 2008 - 2009 - premiul I, Revista “ Fizica, greu de înțeles”,coordonator: prof. Argintaru Cristina Elevele: Chiș Alexandra și Budeanu Alexandra La concursul ”ANTIDROG” s-a obținut premiul I pe județul Constanța. La concursul “SANITARII PRICEPUȚI “ s-au obținut următoarele premii: 2004/2005: premiul II pe oraș și premiul II pe Județul Constanța 2005/2006: premiul
Jurnal de bord by Vasilescu Roxana Violeta () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1689_a_2946]
-
mai spus-o: când treceam cu barca pe sub pod, dincolo, aveam o senzație de stranietate pe care n-am încercat-o nici la Veneția, când am trecut cu gondola pe sub Ponte Rialto. Două cinematografe, Modern și Trianon, la care noi, elevele, nu aveam voie. Două hoteluri, două restau rante. Elevele de liceu nu aveau voie să se plimbe neînsoțite de părinți. Drept care, în fiecare seară, la aceeași oră, un cârd de colege ca un cârd de ciori, în uniformele noastre negre
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
dincolo, aveam o senzație de stranietate pe care n-am încercat-o nici la Veneția, când am trecut cu gondola pe sub Ponte Rialto. Două cinematografe, Modern și Trianon, la care noi, elevele, nu aveam voie. Două hoteluri, două restau rante. Elevele de liceu nu aveau voie să se plimbe neînsoțite de părinți. Drept care, în fiecare seară, la aceeași oră, un cârd de colege ca un cârd de ciori, în uniformele noastre negre, posomorâte, cu pălării negre și ciorapi negri, îl trăgeam
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
mai fi putut însemna și asta? R.P. Bun. Suntem tot în trecut și vă întreb acum care erau ereziile socio-mondene de care s-ar fi putut face vinovată o fată în tinerețea dumneavoastră? Dar un băiat? A.R. Pentru noi, elevele de liceu din anii 1940, erezie ar fi fost să ne întâlnim cu băieții la grădină, să vorbim cu ei, să ne sărutăm - vai de mine! Erezia supremă ar fi fost să nu fii fată mare în noaptea nunții. Pentru
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
decât orice palmă. Mă duceam să-mi cer iertare și eram fericită când mă săruta și reîncepea să-mi vorbească. Recompense speciale nu primeam, pentru că tot timpul mi se cumpăra câte ceva. Vrute și nevrute. Am fost, în toți anii de școală, o elevă strălucită. Foarte conștiincioasă, foarte tocilară, iar mama era foarte mândră de mine. În camera mea, deasupra patului, atârnau pe perete, înrămate frumos, patru cununițe împletite din frunze de stejar, pe care le primisem în clasele primare. R.P. Ce-a însemnat
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
primare. R.P. Ce-a însemnat relația dintre profesor și elev la gimnaziu și la liceu? După ce principii se călăuzea? Atunci ați început să cochetați cu ambiția de-a deveni profesoară? Vă aleseserăți un model de urmat? A.R. Relațiile dintre elevele și profesoarele de liceu erau destul de distante și oficiale. Am povestit că doar la liceul evreiesc improvizat, liceul mixt, aveam relații directe cu profesorii. Aveam, desigur, profesoare care mă simpatizau, iar de unele dintre ele eram chiar îndrăgostită. De pildă
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
scurmă după râme și grăuncioare minuscule prin ograda modestă și așteptarea copiilor pentru o zi-două vara, la un grătar și-un pahar de vin curat, de butuc, din propria gospodărie. Sufrageria era pregătită pentru baia de picioare. Dar și vârstnica elevă. Închisese televizorul la care obișnuia să-și urmărească emisiunea preferată de pe Kanal D, iar acum se instalase cuminte pe canapea, în dreptul ligheanului cu apă cu sare, cu picioarele dezgolite de șosetele călduroase și privea la chipul lui Shri Mataji și
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
Bogdan Brăila din Moldova Nouă și Viorel Rău din București, toți invitați personal de Mișu Vintilă. Eu, care din anul 2000 conduc, împreună cu soția Doina Marița-Hlinka, un cerc de artă plastică în cadrul Forumului German, mi-am permis să invit o elevă de-a mea în tabără. Când l-am anunțat pe Mișu de intenția mea, a refuzat categoric motivând că un debutant nu poate realiza două lucrări de calitatea într-un timp așa de scurt. Răsturnare de situație, prin intermediul altor persoane
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
ținea de fiecare dată când avea ocazia. În ce privește ora la care se servea masa, știam că o s-o respectăm cu toții, de celelalte nu eram încă siguri. La masă apăruse o persoană nouă, Anita Hauser, fusese prezentată de Gusti. Era o elevă de la cercul de pictură de la Forumul German din Reșița, unde cei din familia Hlinka erau îndrumători; era elevă în clasa a XII-a și locuia în Gărâna. La început Vintilă nu a fost de acord, dar auzind că e fata
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
respectăm cu toții, de celelalte nu eram încă siguri. La masă apăruse o persoană nouă, Anita Hauser, fusese prezentată de Gusti. Era o elevă de la cercul de pictură de la Forumul German din Reșița, unde cei din familia Hlinka erau îndrumători; era elevă în clasa a XII-a și locuia în Gărâna. La început Vintilă nu a fost de acord, dar auzind că e fata morarului din sat și-a schimbat categoric atitudinea. Anita avea să vină în fiecare dimineață, oferindu-se să
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
ziua în care o văzusem pentru prima dată, discutând cu mama condițiile angajării și împroșcându-le cu un dispreț mânios pe „alea”, nu mai rămăsese decât amintirea. * Coapsa colegei lui Jeni... Cum o chema pe acea colegă a soră-mi, elevă în ultimele clase de liceu, cu 2-3 ani mai mare decât mine, nu mai știu, și nici fața nu i-o mai țin minte decât foarte vag. Trecuse pe la noi într-o vizită neprotocolară, sau veniseră de la școală împreună și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
ei, înclin să cred că doamna care telefonase atunci ca să vorbească, precum obișnuia, cu prietena ei, moartă de trei săptămâni, fusese fosta profesoara de gimnastică a mamei, la liceul de fete din Bolgrad, cu numai câțiva ani mai mare decât elevele ei. Acum, probabil, nici ea nu se mai află printre cei vii. Încerc să-mi imaginez, cinematografic, o luminos-idilică lecție de gimnastică pe când mama avea 15 ani, iar profesoara ei vreo 18-20. Obțin secvența, o „fixez” și mă încumet s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
vreme, să vadă toate acestea și să se mulțumească cu atât, că ne-a văzut, că poate să ne vadă... * În metrou, întorcându-mă într-o după-amiază de la redacție (de la fosta, vechea redacție) observ, destul de aproape de mine, o tânără fată, elevă în clasa a X-a sau poate chiar a IX-a. E minunată! Conversează, de la o anumită distanță, cu o colegă de școală. Gesticulează. Nimic însă, în toată comportarea ei, nu e deplasat, cu atât mai puțin vulgar. Simțind că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
Constanța (17. IV. 1875, Filioara, j. Neamț - 20. IX. 1940, București), prozatoare. Este fiica naturală a Anei Popovici și va fi adoptată de soțul de mai târziu al acesteia, Panait Marino. Face școala primară la Pașcani, apoi este, pe rând, elevă la pensioanele Gallet și Dodun des Perrières din Iași. Studiază cu succes pianul, dar cam târziu și în condiții vitrege, și abia în 1898 are prilejul să-și perfecționeze pregătirea la Viena. Deși foarte dotată, nu va avea o carieră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288039_a_289368]
-
meu, ofițerul în armata regelui. Sub comuniști a fost dat afară. Se reciclase, prin puteri proprii, ca profesor de latină și greacă veche la Seminar. Fiu de țăran mijlocaș, ajunsese să aibă o pregătire atât de bună, încât, atunci când eram elevă, mă medita la trigo‑ nometrie și la latină ; era un ofițer adevărat ; lumea nu-și dă seama în ce măsură Academia Militară de dinainte de război era învățĂmânt de elită. Iar bunicul meu avea cri‑ terii morale extrem de stricte. Și eu, crescută de
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]