2,406 matches
-
op. 127 al lui Beethoven împinge la sinucidere (<<Acum aș vrea să mă sinucid!>>”<footnote Al. Călinescu, op. cit., p. 76 footnote> În romanul Jocurile Daniei călătoria și muzica au un rol important și se prezintă ca efecte ale unei formații livrești a naratorului. Sporturile de iarnă devin un adversar periculos pentru Sandu, care rămâne acasă turmentându-se: “Căci eu mă plimbam torturat, învârtindu-mă de o mie de ori împrejurul mesei, shimbând nenumărate discuri de patefon, dar fără să le ascult
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Mâșkin putea improviza un semn, o sforicică, o ață, ceva acolo... sau să memoreze numărul... ba nu, exclus!, Idiotul nu prea ține minte, avea și crize epileptice, mă rog... o!, în nici un caz, mă înfurii brusc, scăpat de mila asta livrescă față de prințul neglijent, sadic cu hârtia moale a romanului celebru... molestarea foii e barbară... sufletul slav!... păi, mi se rupe-n paișpe de sufletul slav... îndoirea colțului rămâne, oricum ai lua-o, o tâmpenie... nicidecum tandrețe grijulie... hm! ca și cum ai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
că el însuși se înscrie în descendența lui Swift și, în mod special, în cea a lui Gogol (Nasul) și Kafka (Metamorfoza). Însă problema nu stă atât în faptul că volumul mă trimite la tot soiul de cărți citite, eroi livrești sau mai știu ce filme SF care colcăie în capul meu de-a valma, cât mai ales în faptul că „sânul literar“ face o stranie conexiune cu „sânii reali“ care stau „la grămadă“ aranjați de-a lungul plajei. Plaja este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
jurnalistică, ce se învârt în jurul temei contrafăcute a turismului cultural, numită „lecturi de vacanță“. Ei bine, eu cred că tocmai în vacanță trebuie citite cele mai bune, obsedante, dificile, nebune cărți. Nu prea cred în „lecturi sifon“ de vară. Sifonul livresc poate fi lecturat oricând și mai degrabă după toropeala muncii decât la adierea brizei de dimineață. Eu asociez vacanța cu cele mai frumoase lecturi. Pot să-mi amintesc, de exemplu, cu mai multă ușurință de lectura din vara lui 1988
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
voci ce se știau puternice, melodioase, aceeași șoaptă jenată a celor afoni și timizi ca în noaptea de Paște. Cântam și eu, bineînțeles, cu glas scăzut. Mulți veniseră cu flori și le dădeau acestor oameni obișnuiți, pe care închipuirea noastră livrescă îi sacraliza, coborând asupra capetelor negricioase și nebărbierite nimbul idealelor. Cântând, am privit mai atent împrejur, trecând de la ochii curați ai unui licean, pe un obraz plin de coșuri și sub niște sprâncene îmbinate, la o doamnă corpolentă, cu un
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
invers, un fapt de viață mă trimite la cărți. Îmi amintesc, de pildă, că, îndrăgostindu-mă prima oară, m-am dus să caut în Larousse la cuvântul "iubire". În prima carte este vorba mai peste tot despre o ulterioară rezolvare livrescă a unor probleme care fuseseră mai întîi de ordinul experienței: fericirea, lenea, fapta etc. Gândul cărții despre care-mi cereți să vorbesc s-a născut și el tot dintr-o experiență, din contactul cu artiștii, din nevoia de a-mi
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
regulile logicii discursive. De fapt, mulți dintre artiști au sonde și intuiții neînchipuite, pe care nu le poți obține pe calea rațiunii obișnuite. Deci de la nevoia de a face posibil acest dialog ajung să caut o rezolvare în plan cultural, livresc. Sigur că nu îmi propun să fac tot istoricul problemei, ci voi alege câteva tipuri paradigmatice, de la care pornind, sper să obțin o caracterizare tipologică a gândirii de tip artistic. Și m-am gândit să mă opresc asupra a trei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
concetățean ajuns în slujba tiranilor Siracuzei, ins care-l va implora la un moment dat să-i înlesnească înapoierea în orașul de baștină. Preluat ca atare sau cu anumite variații, materialul documentar furnizat de textele antice stă la baza reconstrucției livrești imaginate de dramaturgul modern. Prima călătorie siciliană a lui Platon este prilejuită de invitația adresată de Dionis cel Bătrân, tiranul prea puțin sensibil la farmecul intelectual al filosofului, dar interesat de felul cum ar putea exploata ideile acestuia pentru propriul
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
recurge la o aserțiune atribuită lui Cezar, expresie a atitudinii decise a comandantului obișnuit cu succesele : Dacă s-ar fi întors cel care a plecat ar fi spus totul într-o singură locuțiune : veni, vidi, vici (I, p. 349). Referința livrescă, subliniat anacronică, declanșează doar comentariul disprețuitor pe marginea replicii care nu sună prea convingător (I, p. 349). Partenerul de discuție al lui Agamemnon preferă latinei engleza lui Shakespeare, pe care îl apreciază drept mare tragedian în raport cu Sofocle, rămas doar un
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Lucreția, soția lui, și îi arată că nu are cum să înșele spectatorii : tu crezi, Collatinus, că aceștia n-au citit nimic din Tit Liviu ? (prolog, p. 18). Plasat între lumea antică și spectatorii contemporani, el invocă și alte referințe livrești. Constată că definiția patriotismului emisă de Vitellius coincide cu cea enunțată de Platon și Sofocle (II, p. 52-53). Impresionat de farmecul și candoarea tânărului Quintus, el invocă răsuflarea cosmică, văpaia fără nume care l-a învăluit pe Platon când a
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
după moartea acestuia este inspirat din opera platoniciană și include trimiteri precise la aceasta, cum ar fi notația despre cocoșul datorat lui Esculap (Phaidon, LXVI). Dramaturgul român exploatează sursele eline pentru a fixa cadrul piesei sale cu subiect antic. Reminescențele livrești provin uneori și din alte epoci sau sfere culturale. Scena ispitirii lui Platon de către Gorgias spre a-l face să-l trădeze pe Socrate parafrazează discuția Diavolului cu Adrian Leverkühn din romanul lui Thomas Mann Doctor Faustus și, așa cum precizează
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
În general, scriitorii români care se inspiră în piesele lor din Antichitatea greco-romană își cunosc bine sursele. Unii dintre ei traduc din elină și latină, ca Victor Eftimiu, Dan Botta și Nicolae Ionel, alții au o cultură clasică solidă. Aluziile livrești, reluarea cadrului, a personajelor, a argumentelor și chiar a replicilor originale dovedesc, adesea, o lectură atentă a textelor vechi. O confruntare a pieselor noi cu cele care le-au servit drept punct de pornire poate evidenția numeroase similitudini, dar și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
îl transferă pe Oreste în Atena lui Platon, imaginată ca un regim totalitar asemănător celui din România comunistă, și verifică astfel cum acționează destinul în epoca istorică a rațiunii. Mitul, istoria și actualitatea se contopesc în mod inedit, jocul interferențelor livrești cu texte antice și moderne complică întrețeserea planurilor temporale. Într-o piesă despre dictatură și democrație, Horia Lovinescu folosește drept suport capitolele din cronica lui Titus Livius în care sunt descrise izgonirea lui Tarquinius Superbus și instalarea republicii romane. Scriind
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de ce: dacă vă măritați cu Rogojin, ce jignire vă mai rămâne? Ați căpăta chiar prea multă onoare! Despre dumneavoastră Evgheni Pavlovici a spus că ați citit prea multe poeme și „sunteți prea cultivată pentru... situația dumneavoastră“, că sunteți o femeie livrescă și trăită-n huzur; adăugați la asta vanitatea și veți descoperi toate motivele... Dar dumneavoastră nu sunteți trăită-n huzur? Prea în pripă, prea fățiș ajunsese istoria în acest punct neașteptat, neașteptat pentru că, plecând spre Pavlovsk, Nastasia Filippovna își mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prințului, dar această femeie, uneori cu apucături atât de cinice și impertinente, era în orice caz mult mai pudică în realitate, mult mai gingașă și mai încrezătoare decât și-ar fi putut închipui cineva. Ce-i drept, avea multe trăiri livrești, era visătoare, închisă în sine, avea înclinații spre fantastic, însă acestea erau puternice și profunde... Prințul înțelegea acest lucru; pe fața lui se întipări o expresie de suferință. Aglaia o observă și începu să tremure de ură. — Cum aveți îndrăzneala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
moarte. Dar când maladia i-a lovit în plin elan, dispar toate iluziile și seducțiile tinereții. Este sigur că în lumea aceasta singurele experiențe cu adevărat autentice sânt cele izvorâte din boală. Toate celelalte poartă în mod fatal o marcă livrescă, deoarece într-un echilibru organic nu pot apărea decât stări sugerate și a căror complexitate este mai mult un produs al unei imaginații exaltate decât al unei efervescențe reale. Numai oamenii care suferă realmente sânt capabili de conținuturi autentice și
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
prejudecată rușinoasă în afirmația că plăcerile sânt egoiste, că ele separă pe om de viață, precum tot atât de rușinoasă este aceea după care durerile creează afinități cu lumea. Superficialitatea ce există la sursa unor atari prejudecăți este revoltătoare, și originea ei livrescă este de natură a nulifica în conștiința mea toate bibliotecile, în fața unei singure experiențe trăite până la margini. Concepția creștină și concepția curentă a suferinței sânt fundamental false. După ele, suferința este un drum spre iubire, când nu este calea esențială
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
care s-au adunat multiple ipostaze poetice, ar mai fi, desigur, de facut Îndreptări. Expresia ar trebui să găsească drumul unei purificări (În sensul de accentuare a liricului) și să evite anumite incongruente apărute, se pare, În momentele În care livrescul Își refuză metamorfozele. Dincolo de toate Însă se cuvine să subliniem maturitatea și distincția creației În Întregul sau, calități pe care are dreptul să le ceară și din partea cititorului. Către final, volumul se deschide, de fapt, către alte biografii ale stării
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
veșmintele somptuoase, chiar dacă de împrumut, ale dulcelui stil clasic. Aici, poezia e mult mai „hard“, mai crunt parodică, mai „verde-ntre ochi“. Forma fixă a poemului e larg abandonată. Poemele ample, adesea adresative, nu se mai revendică de la o sursă livrescă, ci pun în scenă histrionismul real al poetului, pe care CD-ul anexat volumului îl dovedește cu asupră de măsură. Singura intenție de artifex a autorului se concretizează în ultima parte a volumului, româneasca, unde sunt plasate șase poeme bășcălioase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
dormitor. Dar nu cu mare profit. Breban, fiindcă tot veni vorba despre el, știa să compună situații „excitante“, pasaje din acelea din cărți care-ți rămân întipărite în matricea libidinală. Esența unei povești erotice, oricât de cizelate, și fine, și livrești este, scuzați, să excite. Nu excită, nu incită, nu mărește pupila măcar puțin din politețe? Atunci, domnilor erotici luați-vă jucărelele, vibratoarele stilistice și biciurile lexicale și încercați la voi acasă experimente sexuale fără pic de excitare. Când îți mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
regală, de la I.L. Caragiale și Creangă pînă la Păstorel și, de ce nu, Valentin Silvestru. Carte-spectacol, în decor Villon-Bacovia". Lucian Vasiliu, Convorbiri Literare, nr.6 2003 " Fie că se resimte de influența benefică a folclorului, fie că aglomerează întrebări și trimiteri livrești pe un spațiu restrîns, poezia lui Calistrat Costin se prezintă ca un spectacol existențial perceput de un actor ironic cu înclinații tragice." Adrian Voica, Convorbiri Literare, 2012 "Dar Calistrat Costin e un (neo)romantic fără a fi romanțios; el scrie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
rândul meu, întreb: ce știa despre viață Carmen Mihalache, când a plecat în Capitală, pentru a-și realiza aspirațiile? Dar acum? Transformați amintirile "într-un tumultuos acum". C.M.: Păi, nu știam mare lucru. Eram destul de aiurită și cu multe fantezii livrești. Iar ai mei m-au cam corcolit, fusesem prea ocrotită în familie și eram vulnerabilă rău de tot în fața chestiilor mizerabile. Și așa am rămas, din păcate, tot timpul. N-am știut să mă apăr de soiul abject, de intriganți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
grup literar foarte activ, radical, ce avea ca obiectiv modernizarea obligatorie a discursului poetic, sincronizarea expresă cu poezia congenerilor noștri din România etc. Abia în acea perioadă de efervescență creatoare, cred, (i)luminat și fortificat de mari și adevărate energii livrești, am putut conștientiza că am ce spune lumii prin scris, că poezia îmi este dată pentru totdeauna, că ea este parte indestructibilă din destinul meu. V.P.: Gândul mă duce la Baudelaire, Henri Michaux, Allen Ginsberg, Esenin, Georg Trakl, Venedikt Erofeev
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
înțeleg perfect starea de spirit cu care a făcut, în ultimii ani, niște călătorii mai mult sau mai puțin exotice. Când te gândești la Spania, la Italia sau la Japonia, oricâtă imaginație a amănuntelor ai avea, rămâi într-o proiecție livrescă și într-un regim abstract al închipuirii. Când ajungi acolo, când respiri aerul spaniol și plutești pe apa Veneției, sau te plimbi pe Aleea Chiparoșilor din Capri, situația se schimbă în mod fundamental. Analiza, oricât de fină și de subtilă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
Munteanu nu practică o simplă fotografiere a realităților descoperite. Cartea sa are de fapt structura complexă a jurnalului: un jurnal ținut în timp real și altul care reproiectează episoadele unei călătorii; un jurnal cu priza directă a întâmplărilor și altul livresc, cu dialoguri subțiri între personajul principal și altele, de extracție culturală. Cu harta în mână, călătorul nostru are două opțiuni principale: să „flaneze“ aleator-instinctual; ori să disece „analitic-descifrator“ ceea ce i se oferă. Empatie și raționalism. Fără exclusivisme păguboase, RIM modulează
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]