4,492 matches
-
carpeta turcească, se aflau doamne-ferește, doamne-ajută și doamne-alină, o triadă mai mică de divinități ale casei. Avantajul zeităților mai neînsemnate este că le poți lua numele în van cum poftești. „Liniște în instanță, maimuța vrea să glăsuiască; hai, vorbește, maimuță.“ „Maimuța și bambusul se jucau în iarbă...“ Totuși maimuțele aveau multă putere și erau pe deasupra și grozave și erau și critici sociali profunzi atunci când bătrâna - asemeni unui lama uriaș - căci pentru mine e orientală în fond - arăta către cele trei maimuțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o triadă mai mică de divinități ale casei. Avantajul zeităților mai neînsemnate este că le poți lua numele în van cum poftești. „Liniște în instanță, maimuța vrea să glăsuiască; hai, vorbește, maimuță.“ „Maimuța și bambusul se jucau în iarbă...“ Totuși maimuțele aveau multă putere și erau pe deasupra și grozave și erau și critici sociali profunzi atunci când bătrâna - asemeni unui lama uriaș - căci pentru mine e orientală în fond - arăta către cele trei maimuțe cafenii așezate pe vine, cu guri și nări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Maimuța și bambusul se jucau în iarbă...“ Totuși maimuțele aveau multă putere și erau pe deasupra și grozave și erau și critici sociali profunzi atunci când bătrâna - asemeni unui lama uriaș - căci pentru mine e orientală în fond - arăta către cele trei maimuțe cafenii așezate pe vine, cu guri și nări pictate în roșu sângeriu, și când, cu limbă ascuțită prin care lipsa ei de bunătate atingea maiestatea, spunea: „Nimeni nu vă cere să iubiți lumea, ci doar să fiți sinceri, ehrlich. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
iubiți lumea, ci doar să fiți sinceri, ehrlich. Nu mai dați din clanță. Cu cât iubiți oamenii, cu atât o să vă prostească mai tare. Un copil iubește, un adult respectă. Respectul e mai bun ca dragostea. Și ăsta e respectul, maimuța din mijloc.“ Niciodată nu ne-a dat prin cap că ea însăși păcătuia cu ticăloșie împotriva acelui doamne-ajută convulsionat care își ținea mâinile la buze; dar nu ne dădea prin gând s-o criticăm la acea vreme, cu atât mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
anumită încetineală a respirației ce atrăgea atenția asupra nărilor lui groase îți dădea un sentiment al greutăților prin care trecea, și a eforturilor pe care le depunea ca să fie răbdător. Am observat astfel, privind acest om lat în spate, firea maimuței îmblânzite și promovate să poarte pantaloni și să lucreze în birou. Aceasta vine în contradicție cu acea imagine desfigurată a unui Dumnezeu care datorită păcatului său se prăbușește din Rai; sau a aceleiași copii proaste entuziasmate și înfierbântate de promisiunea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Ce-ai făcut, ți-ai tras-o noaptea trecută? Ia mașina și du-te. Pe mine o să mă ia Unchiul Artie. Cine naiba te-a vlăguit în halul ăsta? Că nu prea cred eu că a fost Lucy. Probabil că maimuța ailaltă. Ei, du-te - Doamne, nici nu-mi dau seama dacă arăți mai obosit sau mai tont. Simon nu era sigur că îmi pierdusem și eu, ca și el, mentalitatea tipică familiei noastre; așa că atunci când era iritat, imediat începea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
se revărsa peste peretele alb și peste miasmele comunității, așa cum impulsul din largul oceanului zvârle la mal portocalele putrede și resturile de gunoaie; și așa cum o femeie indiană dă deoparte plapuma de pe patul cu cadru de fier în formă de maimuță albă, fantastică. Nu am avut parte de un somn prea lung în noaptea aceea, căci spălătoresele și-au făcut apariția dis de dimineață la hârdaiele lor și au început să lovească rufele cu maiul; se râșnea porumb; animalele se hârjoneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
acoperit de bandaje și jucam poker la localul Chinezului, de unde ți-a venit ideea că suntem legați de aceeași nenorocire? Sunt sigură că-ți aduci aminte cum ne-am uitat unul la altul în ziua aceea la bar când cu maimuța aia. Kinkaju-ul. Împreunându-și mâinile în poală și înconjurându-și genunchii cu ele - mișcare pe care am admirat-o, dar pe care mi-aș fi dorit să n-o fi făcut - a spus: Nimeni nu ar trebui să pretindă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Omura Sumitada și de cei 60 000 de japonezi pe care-i convertise. Iar el!... Toyotomi Hideyoshi ! Nici măcar numele nu era al lui. Caracter urât, suflet urât, față urâtă. Ură și urâțenie. Asta era. Mai bine-și lăsa porecla "Saru" (maimuța). Oda Nobunaga războinicul i-o dăduse. Dar toate astea muriseră odată cu cei douăzeci și șase. Și fiul nostru. Doisprezece ani. Atâta avea. Atârna acolo. Se rugase, gemea, țintuit de inelele de fier. Ne îmbărbăta. El surâdea. Vaierul era al mulțimii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
Bobul de grâu are chipul Lui Iisus pe el. Înseamnă că are și chipul fiului nostru. Al tuturor celor douăzeci și șase. Și răsărise udat de sânge. Sângele și trupul Lui e hrana noastră. Iar din sângele lor crește credința. "Maimuța" n-are decât. Poate să ne ucidă pe toți, dar credința rămâne. Chiar acolo se convertiseră o mulțime. Până și soldații. Soldații care plângeau lângă cruci. Lângă cele douăzeci și șase de cruci. * Când a lăsat manuscrisul din mână, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
stelele. Pentru el, războiul nu exista. Singurul război în care se implicase era studiul manuscriselor din epoca lui Toyotomi Hideyoshi (1536-1598). Martiriul creștinilor fusese la 5 februarie 1597. Un an mai târziu, bolnav și disperat din cauza insucceselor militare, murise și "maimuța". Dar pentru toate e timp și mâine. Acum însă, o să treacă pe la biserică, în drum spre casă. O să stea până la sfârșit. Îl uimea mai ales cum stingea preotul lumânările. Punea pavăză cu mâna în fața fiecărei flăcărui, iar lumina se reflecta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1546_a_2844]
-
soarele nu va mai răsări a doua zi, așa cum se întîmplase de patru ori înainte. Prima oară, când oamenii au fost devorați de jaguari. A doua, când pământul a fost devastat de uragane înspăimîntătoare, iar oamenii au fost prefăcuți în maimuțe. A treia, când o ploaie de foc a pustiit totul și oamenii au fost transformați în păsări. A patra, când pământul s-a acoperit de apă și oamenii s-au transformat în pești. Odată cu soarele născut la Teotihuacan, omul a
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
-i auzim și noi ceilalți? Se pare că tot ce mai putem înțelege noi, care am "civilizat" mitologia, în sensul că am închis-o în biblioteci, sunt "miturile" moderne: succesul, viteza, eficiența... În ceea ce privește miturile vechi, ne mulțumim să procedăm ca maimuțele care aruncă miezul bananei și agită cojile. capul de olmec Un muzeu ciudat, într-adevăr. Noaptea prăbușită peste eucalipți ațâță imaginația. Cărările urcă și coboară prin pădure și mă surprind temîndu-mă de șerpi. Apoi, "capetele de olmeci" pe care le
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
maya, de când un american cu patima antichităților le-a descoperit. Acesta a străbătut jungla, împreună cu un desenator și cu câțiva însoțitori, afundîndu-se într-o vegetație luxuriantă (țin minte și acum detalii din aventura lui Stephens)... pădurea virgină și perfidă, țipetele maimuțelor și papagalilor, călăuzele tăind cu cuțitul lianele, exploratorii istoviți, crezând din ce în ce mai puțin în șansa lor, când, deodată, sub plantele care barau drumul au descoperit o stelă impunătoare, acoperită cu hieroglife ciudate... apoi altele, ruine aproape devorate de pădure, unele prinse
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
privind-o mi s-a părut dintr-odată că este scăldată într-o ciudată aureolă, aureola care învăluie până și cel mai neînsemnat dintre obiecte, după spusele celor care susțin că descifrează dovada existenței lui Dumnezeu e contingentia mundi. Precum maimuțele lui Köhler, mintea mea năclăită încerca să lege lucrurile între ele. De foarte departe, într-un mod foarte neclar, dar cu multă forță, a început să-și facă loc în mintea mea explicația suferinței mele. Era ceva nou și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
Întrebi pe mine, e mult mai probabil ca ea Însăși să fi comis crima. Dar cum dracu’ să dovedesc asta? Întrebă el. Toată lumea care a fost acolo pare să nu fi auzit sau văzut nimic, mai ceva ca cele trei maimuțe Înțelepte! Ne-am privit lung. Eu mi-am mușcat buza și am spus nerăbdătoare: — Dar, nu-i așa că tot o să verifici cele discutate de noi acum? M-am dat jos de pe masă și am rămas În picioare În fața lui. — Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
Această alergare înfricoșătoare o făcu pe Diane să scoată un mic țipăt de groază neputincioasă. Se lipi de perete. George se apropie de ea, ca un gigantic animal ucigaș, nu atât ca un leu, cât ca o enormă gorilă, o maimuță imensă, bălăbănindu-și brațele. Când ajunse lângă ea, ridică o mână, ca și cum ar fi fost gata s-o măture din calea lui. Diane căzu în genunchi și închise ochii. — Copilule, copilule, ridică-te, nu te speria! Într-o secundă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
răspundea, inconștient, cam în același fel la prezența obiectelor miniaturale, vechi sau noi, care constituiau o extensie a sufletului Dianei. Le respecta. Acum, însă, se încruntă la vederea maimuțelei, pentru că-i amintea de una dintre figurinele netsuke ale Stellei. Așeză maimuța la loc, deschise capacul pianului și lovi două-trei clape. (Ca și Diane, nu știa să cânte la pian.) — Chemarea destinului! Se întoarse spre ea zâmbind, arătându-și dinții pătrați, distanțați. Ochii lui foarte depărtați unul de celălalt, aveau o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
pana lungă de la capăt, unda apei din cristelniță. Prin văzduh, o aromă intensă de busuioc și de mirt, împroaspătă nările Avocatului. Sigur, sigur, scăldătoarea Siloamului! Sfințirea și preschimbarea apelor! Osanà! își aminti acesta, clipind bucuros, către Poet. Boss, nașule! Scoate maimuța... ăă..., copilul, din coș și ține-l bine-n brațe, la vedere! vorbește și Sile, cumpătat, pentru prima dată după ungere. Ușor de zis, imposibil, însă, de înfăptuit! Gâgâlicea de Antichrist dă ca turbatul din mânuțe și din piciorușe, contorsionându
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
își recăpătă stăpânirea de sine și reveni asupra spuselor fetei: ― Oameni ai zis? ― repetă ei. Fata încuviință. ― Dar nu mă-întreba cum au venit aici. Eu habar n-am nici cum au apărut oamenii ca noi pe Pământ. Teoria cu maimuța pare plauzibilă numai dacă n-o privești prea de aproape. Dar, te rog, hai să nu ne pierdem în tot felul de ipoteze. Mie, personal, îmi pare bine că sunt oameni și nu cine știe ce monștri necunoscuți. Ce pot însă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
că turba dacă era forțat să ajungă la mâncare pe un drum întortocheat. Toate experiențele erau prezentate. Mai întâi viermele, apoi știuca repezindu-se în ecran, porcul gemând înnebunit; și mai apoi, o pisică, un câine, un coyot și o maimuță supuse la diferite experimente. Nimic ce i-ar fi lui de folos. Nici o sugestie, nici o posibilitate de comparație sau raport cu ce voia el să facă. ― Și acum ― zise vocea ― înainte de a trece la creierul omenesc, merită să subliniem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
se revărsau în masă din tunelurile, din găurile și din scorburile enorme ale scoarței. Gosseyn privea încordat. Ajunse pe sol, siluetele se năpustiră la atac urlând. Era o priveliște insolită: se lăsau să cadă de pe crengile mai de jos ca maimuțele și aveau drept arme niște bâte scurte. La început păreau un pârâiaș, apoi un râu, apoi un fluviu, și în sfârșit, o mare de oameni purtând șorțuri ușoare de culoare brun și sandale cafenii, toți înarmați cu bâte. Pădurea forfotea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85125_a_85912]
-
care Elio insistase să o invite, căci tatăl ei era un tip important la Casație și astfel, Într-o zi, putea să-i fie util. — Nu-ți spun că trebuie să o accepți, mama mea spune că seamănă cu o maimuță și că o sperie, știi, e născută În ’32, a văzut lumea schimbându-se, puneți-vă și voi În locul ei, femeie care nu a mai văzut vreodată un negru, iar acum este forțată să-l considere egalul ei, iar În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
a mai văzut vreodată un negru, iar acum este forțată să-l considere egalul ei, iar În ziua de astăzi nici nu-i poți spune negru, e mai rău decât o Înjurătură. Urla că nu voia să fie atinsă de maimuța acesta, nici nu pot să-ți spun cât m-am chinuit să o conving, În cele din urmă aproape că am forțat-o, căci noi nu ne puteam ocupa de ea, te trimitem la azil, i-am spus, și În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
spun cât m-am chinuit să o conving, În cele din urmă aproape că am forțat-o, căci noi nu ne puteam ocupa de ea, te trimitem la azil, i-am spus, și În cele din urmă ea a acceptat maimuța aceasta, care de altfel e destoinică, sărăcuța. Maja se strădui să zâmbească, dar toate bârfele acelea Îi provocaseră o durere de cap teribilă și Își dori cu disperare o aspirină. O, nu, nu avea voie să ia aspirină. Dumnezeule, Dumnezeule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]