2,482 matches
-
chestia aia, poate fi infestată toată nava. ― Dar, fir-ar al dracului! Nu este un german! Creatura asta e cât mâna mea de mare și cât se poate de solidă în interior! ― Cunoașteți procedura de carantină, răspunse ea cu fermitate, mirată și ea de fermitatea ei. Douăzeci și patru de ore de contaminare. Aveți aer suficient, iar la o adică. vă vom aproviziona. Aceste douăzeci și patru de ore nu vor dovedi, în definitiv, că creatura nu este periculoasă, dar această chestiune nu este responsabilitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nu vedea nici un motiv pentru continuarea conversației. Dallas continua să studieze parametri care defilau în fața ochilor, apei spuse calm: ― Vreau să-ți vorbesc. ― Îți voi comunica rezultatele cum voi afla ceva interesant. ― Nu despre asta vreau să discut cu tine. Mirat, Ash ridică ochii, apoi îi coborî fiindcă pe consolă apărură informații noi. ― Eu cred că descoperirea structurii acestui acid este o întreprindere delicată. Dallas se exprimă calm dar ferm. ― Puțin îmi pasă! Vreau să-ți vorbesc acum. Ash acționă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
altfel va demisiona pe loc. Promisiunea asta și-o mai făcuse înainte de douăzeci de ori și se răzgândise de fiecare dată. De-acum înainte, nu va mai da înapoi! Îndreptă detectorul spre coridorul întunecos care se închidea în fața lor. Nimic! Mirată, îl expuse în sus; imediat pâlpâi lumina, acul luminat înregistră o prezență, foarte clar. ― Bun, să mergem! Ea o luă din loc încrezătoare în micul aparatul pentru că știa că Ash făcuse o treabă serioasă, pentru că nu greșise până acum, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
o flacără strălucitoare urmată de un miros de metal ars, Ash se prăbuși. Pieptul se ridica și cobora cu dificultate și Parker se răsturnă într-o parte, încercând să ia o gură de aer. În sfârșit, clipi din ochi, oarecum mirat că mai era încă viu apoi se uită la forma întinsă pe jos. ― Robot împuțit! Mașină împuțită a Companiei! Dădu cu piciorul în metal. Robotul rămase întins, cuminte, pe punte. Lambert se uita când la Ripley când la Parker. ― Vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
nu mă sperie dacă nu văd cu ochii mei. Zic: deconectează-l! ― Sunt de acord, interveni Lambert. Ripley dădu ocol mesei și se duse să debranșeze... ― O ultimă vorbă, adăugă repede Ash. Un testament dacă vreți. ― Da, zise Ripley, ușor mirată, ― Poate că vietatea posedă realmente o anumită inteligență. De ce nu încercați să comunicați cu ea? ― Ai făcut-o? ― Te rog, lasă-mă să duc cu mine câteva secrete. Ripley scoase cablul. ― Salut, Ash! (Se adresă colegilor.) Când e să aleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
rîul În care aș vrea să mă scald ca să devin liber. Căci de prea mult timp nu, fac decît să-mi aduc aminte și să-mi fie frică. Văd numai ceea ce vrea memoria mea; mîinile mele pline de sînge, chipul mirat și mînjit de sînge al mamei mele Clitemnestra, trupul Însîngerat al tatălui meu Agamemnon. Peste tot numai sînge. SÎnge și nebunie. Electra mi-a Închis rănile, dar În zadar. SÎngele meu blestemat mă arde. E sîngele atrizilor care cere moarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
La revedere, madame Agnès. — La revedere, domnule Lionel. Contez pe dumneavoastră. Și nu mai munciți atâta: azi mâine sunteți francez, ce naiba! Să nu uit: cu tot respectul, vă stă grozav de bine în gri. — Nu port decât gri, spune Lionel mirat. — De aia sunteți un domn bine. Nu ca bosniacul de la șase. Lionel părăsește imobilul în grabă. Baraca șefului de șantier e așezată strategic, chiar la intrarea dinspre stradă. Deși în inventar e trecută banal „baracă“, clădirea are tot ce-i
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
își împreunează mâinile la piept și începe să plângă. Se șterge cu dosul palmei la ochi și la nas. Ține mâna mai mult la nas și miroase cu atenție, după care începe să-și lingă dosul palmei. Toți îl privesc mirați. — Minune de la Dumnezeu, lacrimile mele au gust de vodcă, își face el o cruce mare și încearcă să reizbucnească în lacrimi. — Mare minune, confirmă Kiril. Printre sughițuri, Roman întreabă: — Cum o să mor? — Înecat, dă Esmé verdictul. Roman se ridică în
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
înnebunit? O iau la fugă amândoi, în direcții diferite. Lionel îl așteaptă pe Roman la intrarea în catedrală. Frunzărește atent un maldăr de hârtii. Vine și Roman. Dă să treacă pe lângă el, ignorându-l. — Roman, sunt aici! Roman îl privește mirat: — Ne cunoaștem de undeva? zice el și-i întinde mâna, prezentându-se: Roman Wajda. Luat prin surprindere, Lionel îi întinde și el mâna: — Lionel Frunza. Apoi își dă seama de ridicolul situației și-i spune: — Îți bați joc de mine
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
în cumpănă. Până acum nu s-a gândit la acest aspect: ce se va întâmpla cu lucrurile lui - multe, puține, tot s-a adunat ceva. Îi vine o idee: — La noi în țară... — Nu e Franța țara ta? îl întrerupe mirată Agnès. — Vreau să spun, în România - se corectează Lionel - există obiceiul ca rudele mortului să împartă la săraci lucrurile rămase după el. — Nu-s proști românii. Eu zic să nu pierdem timpul: facem un inventar și de săraci mă ocup
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
se producă. Dar asta e ceva déjà vu. Triplu Ve e mândru de el: într-o singură transmisie în direct, din Franța, a reușit să și plaseze tot vocabularul franțuzesc. De grupul muncitorilor se apropie un funcționar de la primărie. Privește mirat cubulețul de ciment și-i întreabă: Asta e tot ce-a ieșit? — S-a scumpit cimentul, îi explică Martin 1. Ce o să faceți cu statuia? — N-ai tu treabă, îl liniștește funcționarul. Avem soluții la orice. Martin 2 și Martin
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
care a surprins vinovatul de mult pândit. Și la ce anume ziceați că priviți?, reluă santinela. Trecu mult timp până să răspundă. Privesc sala. Aici a fost cândva un bar. Barul Levcenco. În timpul războiului și înainte de război. Funcționarul nu părea mirat de ceea ce auzise. Și-a tras un scaun, era dispus să discute subiectul. A holbat ochii doar când locatarul s-a ridicat, pur și simplu, și a ieșit afară, fără să-l privească. Năuceală, amintiri... fantomele legendei Vancea care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
a aplecat, zile de-a rândul, spre urechiușa de jad a paparudei. Gina venea dintr-o comunitate veche, cu o lungă experiență a adaptării. De la ea se putea obține un sfat util, nu-i așa... Într-adevăr, colega nu părea mirată de neverosimila transformare a bufonului, nimic nu o mira. Acceptase, instantaneu, noul rol în care o plasase, confidentă sfătoasă într-o poveste tulbure și trăsnită. Păreau, dintr-odată, un cuplu dintr-o sectă suspectă. Șopteau, susurau toatăziua,mai mare dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
dacă să-i restituie cacofonia, numără în gând nasturii de pe halatul alb apretat... — Că caut pe cine? Pe Gerbert. Sfântul Gerbert. Că caut pe Sfântul Gerbert din Aurillac. Papa Silvestru. Sau pe Otto. Împăratul Otto al treilea... Boxerul înălță sprâncenele, mirat și nu prea mirat. Era obișnuit cu toate. Așa că, nici mai mult nici mai puțin: surâse. — Imediat. Vine imediat. Arătă spre altă ceașcă de cafea, plină, la celălalt capăt al mesei. Ceașca aburea, adică Sfântul Gerbert Marga aburea și va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
cacofonia, numără în gând nasturii de pe halatul alb apretat... — Că caut pe cine? Pe Gerbert. Sfântul Gerbert. Că caut pe Sfântul Gerbert din Aurillac. Papa Silvestru. Sau pe Otto. Împăratul Otto al treilea... Boxerul înălță sprâncenele, mirat și nu prea mirat. Era obișnuit cu toate. Așa că, nici mai mult nici mai puțin: surâse. — Imediat. Vine imediat. Arătă spre altă ceașcă de cafea, plină, la celălalt capăt al mesei. Ceașca aburea, adică Sfântul Gerbert Marga aburea și va apare curând din ceașca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
câți alții. Chiar la ora actuală să știi că ginecologia și chirurghia din București și Iași e condusă tot de bârlădeni. ‐ Ce zici? ‐ făcu poeta copiilor uitându‐ se mândră către mine. Ce să mai zic! coană Otilica, fac și eu mirat, văd că sunteți la curent cu toate. ‐ Păi și credeai? Noi poeții nu suntem cu capul în nori, ci cu ochii, cu sufletul, cu mintea la tot ce e în jur. Dar ți‐am spus astea toate ca să regreți că
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
ei, ca sub un scut de zale. Văzuși minunea? Ți se pare simplă Când doarme‐n fața ta întins în perne; El a‐ nvățat fluida vremii limbă Numai pe ceasul inimii materne. Acum ochii lui, ca într‐o carte, Citesc mirați, iar fruntea lui învață Obrazul tău, pământuri, pomi; desparte Ziua de nopți și soarele de ceață. 264 Cincinat Pavelescu Cincinat Pavelescu (n. 2 noiembrie 1872, București - m. 30 noiembrie 1934), poet, epigramist dar mai ales autor de romanțe: „Îți mai
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
aceasta, Viviana se retrase la marginea drumului, așeză cu grijă sticla într-un loc ferit, apoi veni în fața lui Toma cu mâinile încleștate în pumnișori și-i îndesă de două-trei ori cu sete în mutrișoara obraznică a acestuia. Toma rămase mirat, nevenindu-i să creadă îndrăzneala ei, după care, începuse să strige cât îl țineau puterile alergând înspre curte: Bunica! Bunica! M-a bătut Viviana! în timp ce plângea, nervos și umilit de atâta îndrăzneală din partea unei fete. Viviana își strânse mâinile amândouă
D’ale copilăriei by Adriana V. Neacșu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/774_a_1547]
-
venit momentul să pregătim evenimentele din acel decembrie eroic, pă care toți îl întoarce acuma pă toate părțile, de parcă ar ști careva ce și cum a fost la pregătirea descătușării de nervi și energie de atunci?“ Îl ocoli pe Irineu, mirat că încă ditamai Vicarul nu știa răspunsul. „Știi ce făceam când eram mai tânăr, pă vremea aialaltă, de-am schimbat dictatura? Îmi spunea șefu, bă Goncea, mai lasă, bă, curvele în pace, că mă obligă superiorii să te prelucrez cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de chestii cu Revoluția asta. Vorbea, strângând-se în el, ca și cum ar fi vrut să-l facă să priceapă cât mai bine spusele ei. Chicoti, amuzată. - Îți dai seama cum s-a compromis folclorul? - Mai aveți folclor? se prefăcu el mirat. Nu l-ați vândut și p’ăsta? Ea nu-l luă în seamă. Continua să chicotească. - Nepoata lui Goncea, Nicoleta, e măritată cu prefectul. Unul din Șoptireanca, de-al lui Soporan. Bairamul de mâine de la prefectură e plătit de Goncea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
din clèdire, Domnu’ Matei! el oprindu-mè, Nu e nenea Petre, e altul, nu-mi amintesc sè-l mai fi vèzut pe la noi, E un portar nou?! pare stingherit de îndrèzneala lui, Domnu’ Matei, fiul meu ar vrea sè vè cunoascè, eu mirat, nevèzând nici un fiu prin preajmè, Da, sigur! Omul se duce la ghereta lui, isi vârè capul prin ferestruica deschisè, pèrând sè se adreseze cuiva care stè ascuns acolo, apoi, câteva clipe mai tarziu, un tânèr de vreo optsprezece ani iese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
sigur nu o să-mi facă observație că nu folosesc cuvinte prețioase într-o asemenea zi... Parcă o văd așa cum este ea, firavă, stând în prag, cu mâinile desfăcute a îmbrățișare, primindu-l cu multă ospitalitate... Prin ochii ei vioi și mirați (coborâți parcă din tablourile lui Luchian), s-ar prelinge ultima zi de iarnă, și în colțul buzelor i-ar înflori ghiocei. Știu că este o adevărată sfântă; cu mâinile ei pline de iubire (cu care a frământat pâine și griji
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
de amnezie. —Bine, hai să încercăm și altfel, spune. Mă gândesc că cei de la AA te-ar putea ajuta. Cred că formele de dependență sunt diverse, dar simptomele sunt aceleași pentru toți. Vrei să vii cu mine mâine? Îl privesc mirată. Îmi displace apropierea între suferința mea amoroasă, de altfel naturală și foarte de înțeles, și problemele unor bețivi triști care se lamentează în fața unor sticle goale. — Ai putea s-o faci măcar pentru mine? încearcă Davey să mă convingă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
întrebat dacă vrea o cafea, se plânge Vijay. A dracului ispravă! — O să-i treacă, îl asigură Davey. Totdeauna i-a trecut. —Mie nu-mi pasă, îi anunț. Nu mă afectează. Știu că par insensibilă. Davey se uită la mine foarte mirat, dar nu-mi poate surprinde privirea, deoarece mă prefac preocupată de conținutul farfuriei. —Biroul tău e în partea cealaltă a încăperii, zice Vijay cu invidie. Vă desparte și masa de biliard. Eu stau lângă el și mă simt de parcă l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
însă trebuie să-i iau apărarea lui Daisy, pentru că este prietena mea. — Mă îndoiesc că o aventură de o noapte se compară cu opt ani de..., începe iar Charlotte. Dar nu despre asta-i vorba, izbucnește Jennifer. O privim iar mirați. E roșie ca o pătlăgică și nu pare că ar vrea să se dea bătută. Nu suntem aici ca să vedem cine suferă mai mult sau mai puțin. Până la urmă, tot despre suferință este vorba. Informațiile procurate de Daisy despre cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]