2,391 matches
-
din care se Înfruptau copiii plutonierului Baxan ca să nu le curgă sânge din nas. Să nu se mai bată, zicea doctorul Stoica. Da' nu se bat, dom' doctor, pe onoarea mea că nu se bat, se tânguia Baxan. Bine, bine, mormăia bătrânul pediatru. Dacă nu se bat, să mănânce varză. Cu ce, dom' doctor? Cu orice, Baxane. Dacă nu li se oprește, să mă chemi. De câtva timp Baxan cumpără mai rar varză și Brândușă se bucură. Între timp a aflat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
prudente, deasupra orașului, se făcu nevăzută lăsând În urmă cugetarea pe cât de adâncă, pe atât de oțioasă a lui Wenczel Horacsek: Vom putea spune „am fost și vom fi” doar dacă vom rămâne pe loc... În vremea asta lumea Înaintează, mormăi Zegrea, cu un rânjet blând pe chip ce nu mai lăsa loc pentru replici și Îndoieli. Căci “dăinuirea”, cum cu o anume emfază sau bățoșenie ne place să numim banala viețuire În anumite tipare sau clișee, are un preț atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
de aur adevărat. Neavând nici un dinte de aur, Brândușă se feri să-și dezvelească dantura sănătoasă de cal Încă tânăr, cu care, la nevoie, putea scoate, după un obicei al locului, capacul unei sticle de bere, dar nu ezită să mormăie o Înjurătură antisemită, chit că Ajan era doar armean, cu gândul la ziua când va putea investi și el ceva bani În câteva măsele de aur. Chiar dacă după moarte ar avea ceva neplăceri din pricina asta, În caz că hoții nu s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
Isaia, 59, Vechiul Testament, traducere D. Cornilescu, fragment: „10. Bâjbâim ca niște orbi de-a lungul unui zid, bâjbâim ca cei ce n-au ochi, ne Împiedicăm ziua În amiaza mare, ca noaptea, În mijlocul celor sănătoși suntem ca niște morți. 11. Mormăim cu toții ca niște urși, ne văităm ca niște porumbei, așteptăm judecata dreaptă, și nu este; așteptăm mântuirea, și ea este departe de noi. 12. Căci fărădelegile noastre s-au Înmulțit Înaintea Ta și păcatele noastre mărturisesc Împotriva noastră; fărădelegile noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
nu nutrea decât dispreț. Iolanda se uita mirată la Petru: Carevasăzică așa arată un cinic. Își propuse să citească mai atentă Caietul cu vise. Flavius-Tiberius Îi lăsă pe cei doi să se privească În voie și se Îndreptă spre ieșire, mormăind mai mult pentru sine un la revedere chinuit, incert, În care sinceritatea sentimentelor era serios pusă la Îndoială de precaritatea rostirii. Ninsoarea Îngropase arteziana din parc cu pește cu tot. Se simțea bine În Piața Carolina pentru că ea era locul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
am îmbătat de ovații și mi-am imprimat în minte fețele spectatorilor din jurul ringului, prefăcându-mă că n-aveam de gând să mă las învins. Zgomotul din sală se diminuă. M-am îndreptat spre centrul ringului. Blanchard se apropie, arbitrul mormăi niște cuvinte pe care nu le-am auzit, Domnul Foc și cu mine ne atinserăm mănușile. A-nghețat rahatu-n mine de spaimă și m-am întors în colțul meu. Fisk mi-a fixat proteza în gură. Apoi a bătut gongul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
era dator pentru majorarea salarială de opt procente care a venit odată cu ratificarea Propunerii B. Începea să mă cuprindă entuziasmul. Eram gata de orice. Cu orice în afară de reluarea meciului. La 7.40 biroul începu să se umple de polițiști care mormăiau despre mahmureală, diminețile de luni în general și Bucky Bleichert, maestrul coregraf transformat în boxer, noua achiziție a departamentului. Am stat ascuns în cămăruță până i-am auzit că ies pe coridor. Când în birou se așternu tăcerea, m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
trei ore de scris la raport. Am scris de mână rezumatul arestării. Lee l-a bătut la mașină și n-a mai menționat intrarea prin efracție în apartamentul lui Coleman Maynard. În timp ce lucram, Ellis Loew dădea târcoale micului nostru birou, mormăind satisfăcut. — Mișto captură. O să-l fac arșice la tribunal pentru chestia cu copiii. Am terminat cu hârțogăraia pe la ora 7. Lee făcu un semn în aer, ca și cum ar fi bifat ceva, și explică: — Mai adaugă unul pe răboj pentru Laurie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dans tipice pentru borfașii din lumea întreagă. — Poliția, am spus eu. Pupați peretele frumușel și blând. Au luat poziția pentru percheziție, cu mâinile deasupra capului, lipite de perete, și picioarele depărtate. Lee s-a ocupat de cei doi din dreapta. Albul mormăi: — Ce mama dra’... Blanchard? — Gura, căcatule! i-o tăie Lee și începu să-l percheziționeze. L-am căutat mai întâi pe negroteiul din mijloc, pipăindu-i mânecile hainei și apoi cercetându-i buzunarele. Am scos cu stânga un pachet de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
De vreme ce toți patru erau înarmați și aveau asupra lor marijuana, ne-au asigurat că nu va exista nici o audiere în fața Marelui Juriu. În timpul interogatoriului am fost calm. Lee însă nu s-a comportat prea bine. Tremura din toate încheieturile și mormăia că pe Baxter l-a arestat Fitch de câteva ori pentru vagabondaj pe când lucra în Highland Park și că începuse să-i placă de individ. M-am ținut scai de el la secție, apoi l-am dus fuguța spre mașină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
se scărpina la coaie: Ar trebui să aveți o discuție cu omul ăla despre igiena personală. Zău, e de-a dreptul dezgustător. — Mulțumesc, domnișoară Janeway, i-am replicat, apoi m-am dus la mașină și am urcat la volan. Koenig mormăi: — Ce-a zis hoașca despre mine? — A zis că ești simpatic. — Da? — Da. — Și ce-a mai zis? — Că un bărbat ca tine ar putea s-o facă să se simtă iar tânără. — Da? — Da. I-am spus să-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
a dat Fritzie în locul meu. Vezi să nu îmbătrânești prea repede, Bleichert. Nu vreau să zică nimeni nimic rău de colegul meu. La numărul 1842 ne apăru în față un bloc înalt, cu stucaturi. Am tras pe dreapta și-am mormăit: — Doar stăm de vorbă. Apoi m-am dus direct spre holul de la intrare. Pe lista de la avizier în apartamentul 604 apăreau S. Saddon și alte nouă nume dar nici o Linda Martin -. Am luat liftul până la etajul al cincilea, am străbătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cale-ntoarsă spre secția Hollenbeck. Strada din fața secției era blocată cu grilaje. Mai mulți polițiști îi țineau la distanță pe reporteri. Am parcat pe aleea din spatele secției și am intrat pe ușa din spate, pe la celulele celor arestați provizoriu. Niște bețivani mormăiau cu limba împleticită în partea rezervată contravențiilor minore. Recidiviștii îmi aruncau priviri întunecate din sectorul hărăzit infracțiunilor periculoase. Pușcăria era plină, dar nu era nici urmă de gardieni. Când am deschis o ușă care dădea în secția propriu-zisă, am înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
o să mă omoare. I-am aruncat o privire lui Millard și mi-am dat seama că o crede. Instinctul îmi spunea că pista cu limbistele era o chestie colaterală. Harry întrebă: — Mexicanul i-a dat lui Betty un caleidoscop? Lorna mormăi, cu capul pe umărul lui Millard: — Da. — Îți amintești ce mașină avea? Marca și culoarea? — Cred... cred că era neagră și veche. Îți amintești în ce bar l-ai întâlnit? Lorna înălță capul. Am văzut că lacrimile i se uscaseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de nisip, ca niște nelegiuiți, cu bețele aprinse în mână. Terenul nisipos ne îngreuna înaintarea. La lumina torțelor am zărit ofrandele de pe morminte - buchete pricăjite de flori și statuete religioase plasate ici și acolo pe mici ridicături de nisip. Dolphine mormăia nemulțumit că pe gringos îi îngropau în marginea îndepărtată, iar eu simțeam cum sub picioarele noastre pârâie oasele morților. Am ajuns la o colină deosebit de înaltă. Dolphine îmi făcu semn cu torța spre un steag american zdrențuit, întins pe nisip
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dincolo de ei. Am vrut să încetinesc puțin ritmul și să continui mai blând, mai tandru, dar imaginea unei vene care pulsa cu putere pe gâtul lui Kay m-a făcut să o pătrund cât de tare am putut. Am terminat mormăind: — Îmi pare rău! La naiba, îmi pare rău! Oricare va fi fost replica lui Kay, ea a rămas înăbușită în perna în care își îngropase capul. CAPITOLUL DOUĂZECI ȘI OPT În seara următoare am parcat vizavi de vila familiei Sprague. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Lancaster, și la Duel sub soare - „distribuție de cinci stele“. Casa de bilete era pustie, așa că am intrat direct în cinematograf și m-am îndreptat spre bufet. Individul din spatele tejghelei m-a abordat: — S-a-ntâmplat ceva, domnule polițist? Am mormăit, nemulțumit că localnicii m-au ghicit - la cinci mii de kilometri de casă. — Nu, nu s-a-ntâmplat nimic. Dumneavoastră sunteți directorul? — Nu, patronul. Ted Carmody, se prezentă el. Sunteți de la poliția din Boston? I-am arătat în silă insigna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ce-am găsit. Eu mă apuc să iau probe. — Russ vine abia mâine de la Tucson. Și, puștiule, nu mi se pare că ești prea sănătos... — La naiba, ieși afară și lasă-mă să-mi fac treaba! Harry se năpusti afară mormăind, cu orgoliul zdrobit. Mă gândeam la cât de aproape e proprietatea lui Sprague și la lunaticul de Georgie Tilden, locatarul unei cocioabe mizere și fiul unui celebru anatomist scoțian. „Serios? Un bărbat cu pregătire medicală?“ Am deschis trusa și-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
scria „Shell”, trase o dușcă bună și-și aprinse luminile de poziție. — Bună dimineața, spuse morocănos Felix S 23. — Da’ văd că vă respectați de cum se crapă de ziuă, zise roboata uitându-se cu înțeles la sticluță. — Sufăr cu bujiile, mormăi Felix S 23. Eu am fost construit inițial pe bază mecanică și, ulterior, când am fost reabilitați cu tranzistoare, au uitat să-mi scoată bujiile. Noaptea am arderi intense și, dacă nu-mi schimb des uleiul, îmi crește tensiunea. — Înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
la interpretări. — Ce interpretări? se întoarse furios Felix S 23. Păi cum... nu vă amintiți... povestea de acum doi ani cu ora cinci. A, da, uitasem, se domoli Felix S 23. Ai dreptate. Ce poveste? făcu Getta 2. — O poveste... mormăi comandantul. Aveam meci de baraj la ora șapte cu o echipă din Saturn și la ora șase trebuia să terminăm stadionul. La șase fără ceva abia terminasem macheta, așa că eu am propus, ca să câștigăm timp, să fie ora cinci. Centrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
conta, o oră imprecisă, deviaționistă, în ultimă instanță, o oră retrogradată. Episodul 17 Popas în spațiu După ce stabiliră de comun acord să fie ora cinci, cinci și ceva, comandantul Felix S 23 se apropie de hublou. — Ce pustietate, dom’le! mormăi el privind în spațiu. Când eram mic și făceam vreo prostie, tata, ierte-l Odobleja, mă vâra în camera de încercări și dădea drumul la imponderabilitate. Și când începeam să plutesc, tata băga brusc gravitația și cădeam pe ciment ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
e artificial, pentru reclame. Într-adevăr, apropiindu-se mai mult, văzură că inelul luminos se rotea întruna formând cuvinte luminoase, în toate culorile: „Cinzano”, „Toyota”, „Krepkaya”, „Marlboro”, „Boicil”, „Adidas”, „Women”, „Courvoisier”, „Metaxa”, „Rombac”, „Coca-Cola”, „Matra-Simca”, „Tzuica”. Ăștia au de toate, mormăi comandantul Felix aranjându-și acul cravatei. Nici n-apucară bine să se lase pe marea platformă din fața stației, unde scria cu litere uriașe în vreo douăzeci de limbi cuvântul „Welcome”, că lângă navă apăru un omuleț verde îmbrăcat în frac negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
douăzeci de limbi cuvântul „Welcome”, că lângă navă apăru un omuleț verde îmbrăcat în frac negru, frecându-și surâzător mâinile. Aruncă o privire scurtă spre indicativul navei, apoi spuse într-o limbă perfectă: — Fiți bineveniți pe plaiurile noastre! — Să trăiești, mormăi Felix S 23, coborând treptele „Bourului” împreună cu Getta 2. După ei coborî Dromiket 4, iar apoi Stejeran 1, care închise ușa navei cu yala. — Doriți cazare, masă, saună, masaj, deparazitare? se interesă omulețul. Ori mai bine un tur prin stațiune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
că n-ați venit la anu’! — De unde să venim? zise nedumerit Felix S 23. Paznicul se uită atent spre navă. — Păi nu sunteți „Transcom”-ul? întrebă el. — Nu, frate! răspunse Felix. Suntem o navă de cercetare. — Fi-v-ar cercetarea... mormăi paznicul, apoi, negru de furie, se-ntoarse și-i altoi una cu bâta câinelui care plutea în imponderabilitate, lătrând de mama focului. Spuneți și dumneavoastră - se adresă el roboților care ieșiseră pe scară - dacă nu-ți vine să turbezi: de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
care moțăia în fotoliul comandantului, cu capul în piept. — Ia uitați-vă aici - zise Amărășteanu -, direcția s-a blocat, iar viteza crește fără să-i fac nimic. Aciobăniței se șterse la ochi, se aplecă deasupra bordului și privi. — Da, văd, mormăi el. Trebuie să fie ceva... Ia vezi, nu te-ai pus cumva cu cotul pe vreo clapă sau manetă dintr-astea fără să-ți dai seama? — Ei, tovarășe comandant!... răspunse jignit Amărășteanu. Doar nu e prima oară când conduc! — Adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]