2,107 matches
-
I don’t have a gun./ I don’t have a gun, ’cause I don’t have a job/I don’t have a job, ’cause I don’t have a house! Am apelat atunci la alfabetul surdo-muților. O întrebai strâmbându-mi degetele: ce face bătrânul?. Ea lăsă țigara și schiță rapid câteva gesturi: dracu’ știe! zace în camera aia și nu mai crapă odată. Dar n-ați chemat un doctor? Ei na! da’ ce, scoate el vreun ban de la teșcherea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
dâră de fum albăstrui care plutește pe șosea În urma autobuzului care s-a auzit trecând cu câteva secunde mai Înainte. Un cearșaf aproximativ curat a găsit destul de ușor, Însă senzația de murdărie generalizată din cameră l-a făcut să se strâmbe. La picioarele lui, pe linoleumul slinos, se mai află câteva zeci de cearșafuri murdare, toate cu ștampila L.M.F. aplicată cu tuș violet sau negru pe câte un colț sau chiar În mijloc. Această cameră, deși are În ea un pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
și de lung. Ai putea să-i spui că ai fost În Cehoslovacia cu lotul de juniori la lupte greco-romane, dar nu crezi În efectul de surpriză pe care l-ar avea asupra lui o asemenea informație. Mai degrabă va strâmba din nas, nu e aceeași Cehoslovacie! „Eram la Budapesta, eram cartiruiți, adică ne cartiruiam singuri În casele particulare și venea un reprezentant al primăriei și ne Întreba de ce avem nevoie, erau foarte civilizați. Adică ne-au primit În general foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
cămila prin urechile acului decât vor găsi ei deșertul. Julius e hotărât să nu accepte acest pesimism, chiar dacă-l înțelege. E încă tânăr, plin de speranță, convins că trebuie încercat imposibilul. ― Se vor duce mai departe. ― Mai departe? s-a strâmbat doctorul Luca. Mai departe spre ce? Băiete, și eu am crezut odată că omul își dă măsura numai forțând imposibilul. Acum, însă, nu mi-a mai rămas decât să mă îmbăt ca un porc, fără să-mi mai pese ce
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
al liceului, avea, evident, posibilități să mă ajute, la nevoie, să-mi înving contracandidații. Tata se va fi grăbit, probabil, să-l liniștească, asigurîndu-l că la școala primară din Lisa eram un elev strălucit, la care "unchiul George" va fi strâmbat cu dispreț din frumosul său nas acvilin: "Nu compara, cumnate, școala din Lisa cu cele din București". Ideea că puteam răzbi singur nu-i convenea. Aceasta ar fi diminuat meritul său și, proporțional, recunoștința tatei. Într-o duminică după-amiază, îmbrăcat
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
curând. Că Monseniorul ar fi întemeiat, cu mulți ani în urmă, undeva, o sectă, ce fusese declarată eretică și împrăștiată, deoarece propovăduia un rai amenajat pe pământ, adus din viața viitoare în cea terestră. Speriat de amenințări, fugise. ― Prostii, se strâmbă doctorul Luca. După care își făcu vânt cu pălăria și privi, bănuitor, spre Julius. De fapt, ce-ai vrea să afli de la mine, băiete? Dacă vrei, cumva, să mă tragi de limbă în legătură cu Monseniorul, te sfătuiesc să renunți. Julius simțea
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
opacitatea completă a inimilor noastre față de suferința care ni se înfățișează clipă de clipă, nu numai în fiecare față boțită, ci în fiecare lucru. În fiecare atom chiar. Vocea Aurorei tremură puțin. Își trece o mână prin păr și își strâmbă gura de la dreapta la stânga. Mda... Deodată gândul i se preciză și își dădu seama că nu era altceva decât nasul sculptorului, diafan, plutind ca un delfin spre suprafața conștiinței. El suferă din cauză că l-am trădat, se gândi ea, la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
e o înghesuială ca-n iad și cu toate acestea oamenii își vorbesc politicos, se scuză, încearcă să-și facă loc unii altora, cei bătrâni nu sunt ursuzi, cei tineri nu sunt nesimțiți, bărbații nu pipăie femeile și femeile nu strâmbă din nas, cei întregi la trup nu-i nesocotesc pe betegi iar suferinzii nu-i privesc pe sănătoși cu răutate. Da, sunt rare aceste autobuze, e drept, dar ele există, întocmite pesemne în vreun ceas norocos, sub ocrotirea unei stele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
chinuie, părinte. Aia, că de ce am regulat-o? Acela, că de ce i am luat pământul, altul că de ce l-am bătut, unu că de ce l-am împușcat. Acela fără gât, acela fără limbă, toți se dau la mine, toți mă strâmbă. Nu pot să merg, nu pot să umblu, nici pe drum, nici pe cărare. Am, părinte, am în mine un pârjol mare, care arde, arde tot mai tare. Acum ce să fac, părinte? Ce mă sfătuiești? Să te pocăiești, fiule
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
și pe urmă vorbești ca un mucos. Cum dracu’ crezi c-o să se termine treaba asta? Nick nu-i răspunse. Ad se ridică-n picioare. — Îți zic eu cum o să se termine, jeg fricos din Chicago ce ești. O să-ți strâmb un pic fața. Ai priceput? Nick se dădu Înapoi. Micuțul se Îndrepta spre el Încet, pășind cu toată talpa, punând piciorul stâng În față și trăgându-l pe dreptul după el. — Dă-n mine, zise, clătinându-și capul. Ia-ncearcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Ai Încredere. Și pe mine m-a reparat George acu’ câteva zile. Cârciumarul: Vă simțeați tare rău, locotenente. Știu eu ce face bine la stomac. [Al treilea soldat roman dă cana peste cap] Al treilea soldat roman: Isuse Hristoase! [Se strâmbă] Al doilea soldat: A, alarma aia falsă! Primul soldat: Nu știu ce să zic, a fost destul de bun azi. Al doilea soldat: De ce nu s-a dat jos de pe cruce, atunci? Primul soldat: N-a vrut să se dea jos. El nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din bărbați curajoși, și a hotărât să se alieze cu dușmanii tăi, cu legiunile de Pannonia și Illiria. După cum știi, nutrește o ură adâncă împotriva ta. — Pentru mine, ura unui barbar împuțit contează mai puțin decât osul ăsta, zise Vitellius strâmbându-și gura unsuroasă și aruncă în foc piciorul de iepure de pe care rosese toată carnea. 19 Se crăpa de ziuă. În satul batavilor, câțiva preoți măturau în rariștea de pe malul izvorului lângă care se afla coliba lui Julius Civilis. Mânuiau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
peste jambieră. — Fratele meu a învins la Bedriacum și a trecut cu armata lui peste Appenninus. Continuă să învingă și au ajuns la porțile Romei. Cine știe ce va urma... Dar Vitellius și poporul Romei nu se gândesc la munera. Valerius se strâmbă. De când aflase că avea să lupte cu Skorpius - ordinul împăratului îi fusese comunicat solemn cu o zi în urmă, de către mai-marele instructorilor de la Ludus -, o mână înghețată părea să-i strângă stomacul. Senzația aceea îl irita. De când îl învinsese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
la Corbu? bunicul i-a așteptat pe americani o viață, ce vor distruge ei? În clipa asta legată cu un fir de ață. După multe imagini ca în Infernul lui Dante, am visat că natura s-a înnegrit, s-a strâmbat. Florile au putrezit, au pierit, păsările n-au mai cântat, n-au mai zburat, aripile s-au lipit de subsuoară, ciocurile au înțepenit; noi toți am murit, cântecul de lebădă nu a mai venit din cer, cum spunea Lucian Blaga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
imprimîndu-se la magnetofon. L-am auzit Într-un film document. Întrebat de ce preferă să cînte În obscuritate (doar cu o mică lampă de concert deasupra partiturii), Richter a-ntrebat la rîndul lui: „Și ce să vadă publicul? MÎinile?” Și s-a strîmbat expresiv. „Expresia feței”, a spus reporterul. „La ce bun?”, a răspuns Richter. Apoi, pe acordurile sonatei În do major de Shubert, „favorita” sa, uriașul artist, acum bătrîn și slab, a ridicat Încet mîinile și și-a prins În palme fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ce seamănă acum, din cauza căderii pleoapelor inferioare ce-i dezvelesc globii oculari din tinerețe cam exoftalmici, cu posomorîtul Frankenstein. De altfel și mai mult ca sigur din subconștient, Brest introduce o secvență unde O’Donnell privește la televizor cum se strîmbă În penumbră adevăratul Frankenstein (evreu?). Ce seamănă la rîndul său cu Nașul pe care l-am cumpărat la vremea respectivă În original, deși nu Înțelegeam engleza cum n-o Înțeleg nici azi exceptînd cuvîntul de bază din americana zilelor noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
arată de ce destroyer, nu se-arată de ce creator. Că nu se văd nici pînzele, măcar să rămîi dracului cu ceva după două ore și jumătate de femei triste. În schimb, Picasso apare la fereastră c-o floare-n gură și se strîmbă, ca să fie grotesc. Adică un satir bătrîn care se juca de-a pictura ca orice cretin, asta-i concluzia după ce vezi filmul și nu știi nimic despre desenat, așa că-ți cumperi chipsuri, ca un intelectual, conform părerii unanime că trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
of...” Așa oftează din rinichii lui românești Teodoru, confundă balaurul cu șarpele, nu i-a venit „șarpe” cînd a scris, că scrie mult, de enervare, se mai Întîmplă și, ca un om minunat al acestui popor blînd, zice cu gura strîmbată de furie, de balaur: „Recunoașteți că-n regimul trecut nu se Întîmplau astfel de nenorociri”. Recunoaștem. Toate textele-s pe aceeași temă. SÎnt redescrise masacrele din ’40, George Poenaru vrea să deschidă un serial, iar George Ursu Își Împrăștie talentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
State Express 555"! De când n-am mai fumat o țigară atât de bună... Vreau să plec acasă, îi spun cât sunt de încurcat cu gazda, și ea mă invită să locuiesc la ea. ― Ce-mi pasă mie de lume? se strâmbă. Nu mă așteptam la atâta curaj de la o eurasiană. Eu, care o credeam interesată numai de bani. (De altfel, știu că are doi tipi cu parale, doi bara-sahib!) îmi mărturisește că e îndrăgostiă de mine din prima seară. Și eu
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
să plîngă, stînd dreaptă și privindu-l În ochi. Nu suspina și nici nu-și Întorcea capul. Nu făcea decît să se uite la el și lacrimile Îi curgeau pe obraji și buzele i se umflaseră puțin, fărĂ să se strîmbe Însă. Te rog, fata mea. Te rog. Hai să vorbim despre scris sau despre orice altceva și o să fiu mai drăguț. — Cred că voiam să fim parteneri, deși am zis că nu, spuse ea mușcîndu-și buza. „BĂnuiesc că asta face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
făcut fețe-fețe și până la urmă a îndrugat el ceva acolo, dar mare lucru nu avea ce să spună. De, sărăcia-i sărăcie, n-ai ce-i face...Ion Stup s-o uitat spre nevastă, s-o uitat spre fecior, o strâmbat din nas și o încheiat discuția. „Nu facem treaba, Chirică! Nu!” Când o auzit asta, Toader numai n-o căzut jos...Avea el ceva pe suflet săracul băiat. Dar cum să spună în fața tuturor ce-l doare? Si îl durea
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
ajungă cu limba după urechea ei. Cu precizie. Cred că-i place parfumul Célèbre, de vreme ce-mi face și mie asta, cu o privire louche. Privire dubioasă. Eu te ling pe tine? Tu de ce mă lingi pe mine? își strîmbă ușurel năsucul fin reporterița. Îi spun să iasă și se execută, bombănind: Ștele tău de muiere! Șichy vrea să plece și ea. "Vai, ce tîrziu e!" Se ridică și privirea i se prinde iarăși de vitraliul lui Rusalin stilizări de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Azot. I-am dus la Mănăstirea Neamț, loc dăruit ("Și a văzut Dumnezeu că este bine"); dăruit și de o nemaipomenită "vară de noiembrie". "În Franța, a gafat Brăduț, i se mai spune vara fetelor bătrîne". "Natură conservată, conservatoare", a strîmbat din nas Patrick, deranjat (purta un costum Cerruti) de les mouches, de iarba plină de melcișori, de scaieți, de cioturi, de o vulpe tehuie care i s-a părut hienă, de șoriceii de pădure, rătăciți printre crengile pentru foc, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
bonă În grija căreia mi‑aș fi lăsat nepoata sau nepotul, acesta reprezentând standardul pe care mi‑l impusesem În cadrul acestui proces de selecție. Una dintre ele avea un masterat În educația copilului, obținut la Universitatea Cornell, dar s‑a strâmbat când am Încercat să descriu, la modul subtil, În cel fel acest post se va deosebi de oricare altul avut vreodată. Următoarea fată avusese un prieten jucător faimos În NBA, chestie care, simțea ea, Îi oferea o „perspectivă mai bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
avusese un prieten jucător faimos În NBA, chestie care, simțea ea, Îi oferea o „perspectivă mai bună“ de a se integra În viața celebrităților. Dar când am Întrebat‑o dacă a lucrat vreodată cu copii de‑ai celebrităților, ea a strâmbat instinctiv din nas și m‑a informat că „toți copiii celebrităților au, cum să spun eu, serioase probleme psihice“. Încă una ștearsă de pe listă. Cea de‑a treia - și cea mai promițătoare - copilărise În Manhattan, tocmai terminase Universitatea Middlebury și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]