2,992 matches
-
criminalității, a unei existențe în mod rezonabil mai sigure și a asigurării confortului pentru ceilalți ar fi suficientă pentru a rămâne mulțumit? În Roma antică, Caesar concilia masele oferindu-le hrană gratis și divertisment prin spectacole gigantice care le lăsa uimite ocupându-le mințile - la o scară pe care cu greu ne-o putem imagina. Acestea au fost primele reality show-uri, unele în care oameni adevărați mureau zilnic. Moartea și distrugerea erau acceptate la un nou nivel de divertisment bizar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
pași prin viscol ? Exclamațiile de aprobare ale tânărului îi aduc mulțumirea că a fost înțeles. Iar canaturile ușii se aud, în sfârșit, deschizându-se. Brusc, pătrunde în salon forfota îndepărtată a casei, gânguritul Sophiei (la telefonul din hall), o exclamație uimită - dar Titi Ialomițeanu a încetat să mai fie atent ; nu dintr-un exces de bună creștere, ci pentru că zgomotele apropiate îl bucură mult mai mult. Ușorul scârțâit familiar al măsuței de servit ceaiul, zăngănitul lingurițelor și al cleștișorului de zahăr
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
zguduind-o. Taci, taci, taci, cred că i-am strigat, simțind o nevoie adâncă să o lovesc, tremurând chiar de această nevoie. Nedându-mi voie să fac așa ceva (gândesc că e înjositor să bați o femeie), doar am ciupit-o, uimit singur de violența dorinței de a o lovi : sigur că dacă aș fi început, cu greu m-aș mai fi putut opri. Am și văzut-o în fața ochilor, terrassée, implorând cu privirea, iar slăbiciunea ei înverșunându-mă mai tare. Câtă
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Îi aduce nu știu cîte milioane pe an. Nu văd de ce i-ar păsa dacă un angajat de-al lui a luat un nenorocit de zece la mate sau nu. Pe bune, zău ! Îmi scapă un rîs nervos, sub privirea uimită a lui Artemis. — Aș vrea doar să vă spun că Îmi pare foarte bine că v-am cunoscut, spune Jack Harper, privind În jur spre biroul amuțit. De asemenea, permiteți-mi vă rog să vi-l prezint pe asistentul meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
și a comandat un meniu special doar pentru mine, numai cu lucrurile care-mi plac mie... Înghit În sec. Acum că o spun cu voce tare, pare de-a dreptul ca la carte. — Mi se pare absolut ireproșabil, spune Lissy uimită. De ce zici că... — După care l-a sunat cineva pe mobil. Îmi suflu nasul. Și din momentul ăla abia dacă mi-a mai vorbit. Dispare Întruna să vorbească la telefon și mă lasă singură și cînd vine Înapoi, conversația e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
virează brusc spre stînga și mă apuc repede de mînerul unui scaun, străduindu-mă să-mi regăsesc echilibrul. De ce o fi făcut la stînga ? Mă uit pe geam, deja enervată la gîndul că poate mă lasă prea departe și clipesc, uimită. Doar nu... Nu se poate să... Ba da, se poate. Mă uit Înmărmurită pe geam. Ne aflăm chiar pe străduța mea. Iar acum oprim chiar În fața casei mele. Pornesc În goană pe scări, aproape scrîntindu-mi glezna și mă uit blocată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Doamne. Oricum. Nu contează. N-o să stau acum să-mi fac griji În legătură cu Connor. Am o Întîlnire importantă la care să mă gîndesc. Și, slavă cerului, la sfîrșitul programului am reușit să găsesc și locul perfect. De fapt, sînt chiar uimită că nu m-am gîndit la el pînă acum ! E doar o mică-mică problemuță - dar o rezolv eu cumva. Așa cum crezusem, mi-a luat doar vreo jumătate de oră s-o conving pe Lissy că, atunci cînd i s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
În spatele meu. — Îhm, Emma, te caută cineva, urgent, spune, cu ușor falset. Vino repede sus... a, bună, Connor ! Din păcate, Lissy nu le are absolut deloc cu minciuna. Încercați să scăpați de mine ! spune Connor, privind de la una la alta uimit. — Ba nu ! spune Lissy, Îmbujorîndu-se instantaneu. Ia stai așa, spune Connor brusc, uitîndu-se la hainele mele. Ia stai așa. Nu-mi vine să... ai o Întîlnire ? Mintea Îmi procesează cu viteza fulgerului. Dacă neg, probabil că o să Începem să ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
pentru bunăstarea companiei, Emma. Adevărul e, că sînt sigură că, fără tine, toată petrecerea asta ar fi un dezastru. Jack se oprește. Se Întoarce lent spre ea. — Lasă-mă să ghicesc, spune amabil. Tu trebuie să fii Kerry. Da ! zice uimită. Așa e. — Mama ta... tatăl tău... Le scrutează fețele, pe rînd. Iar tu trebuie să fii... Nev, am zis bine ? — Ca din carte ! spune Nev rîzÎnd. — Foarte frumos ! spune mama rîzÎnd și ea. Văd că Emma ți-a spus cîte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
cifrele obținute În urma lui, și, avînd În vedere distribuția destul de slabă a revistei... sînt absolut incredibile ! Rămîn cu gura căscată la el. Deci anunțul meu chiar a avut efect ? — Serios ? spune Nick, făcînd eforturi vizibile de a nu părea prea uimit. Vreau să spun că... e foarte bine ! — Dar de unde naiba ți-a venit ideea de a face reclamă la o ciocolată pentru adolescenți Într-o revistă pentru babalîci ? — Păi... Nick Își aranjează mai bine butonii de la manșete, fără să privească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
ăă, zic, ferindu-mi privirea. Deci de-aia... Nu voiam decît să nu te trezești vorbind despre asta. Hei, n-a fost În Paris, a fost În Scoția! Și de-aici să iasă cine știe ce nebunie. Clatină din cap. Ai fi uimită să afli ce teorii absolut halucinante sînt În stare oamenii să conceapă, cînd n-au altceva mai bun de făcut. Crede-mă, sînt vaccinat. Că vreau să vînd compania... că sînt gay... că fac parte din mafie... — Ăă... pe bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Ortschaft), determinat de relația lucrurilor care-l populează (pomi, grădină, animale domestice, coliba, prispa etc.). În orice caz, gândesc în limitele unei recuzite heideggeriene și traducând așa nu pot greși, chiar dacă nu traduc "exact"." Deși filologic vorbind sânt în continuare uimit, simt că Noica e singurul la ora actuală care are puterea să domine, aici, un text heideggerian. Nu poți veni cu mâna goală în fața lui Heidegger. Dar atunci înseamnă că hermeneutica începe o dată cu actul traducerii. La prânz, când ieșeam cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
limitația care limitează și limitația care nu limitează, a fi în și a fi întru, în sfârșit, modelul ontologic din ultimul Tratat. "Mă interesează imens problema pe care mi-o pui, una vitală, pot spune, și sânt de-a dreptul uimit că eu însumi nu mi-am pus-o până acum. Ai să înțelegi încă o dată de ce spun mereu că nu se știe cine dă și cine primește. Lasă-mă până mâine să îți răspund și, oricum, dacă n-o să ne
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
picioare de broască cu sos de mentă sau smochine proaspete la cuptor cu smântână și Grand Marnier. Am de asemenea pretenția că aș câștiga orice concurs internațional de iahnie sau de vinete scăzute. De aceea, am fost de fiecare dată uimit când am întîlnit cazuri extreme, de intelectuali handicapați care, puși în situația de a păși pe teritoriul gastronomicului, comit lucruri enorme. Și încă! A vorbi despre "gastronomie" în acest context este în chip vădit o exagerare, pentru că cel mai adesea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
își încearcă forța. De sub demonstrația ludică de bărbăție răzbătea, pudică, sfioasă, travestită o fără de margini nevoie de iubire. Atunci îi descopeream splendoarea, sufletul șovăitor ca pașii speriați ai unei balerine, ființa învoaltă care se deschidea într-un evantai de întrebări uimite, toate adresate mie, izvorâte din credința că eu știu totul, că sânt instanța în care s-au cuibărit răspunsurile la toate întrebările lumii. Mă descurcam cum puteam, uneori cu sentimentul că sânt un impostor de anvergură. Știam, totuși, că e
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
numai în frăgezimea unui obraz de copil febra se vădește în toată puritatea ei, numai pe buzele unui copil bolnav murmurul și delirul își păstrează prestigiul intact, numai în ochii rătăciți ai unui copil neajutorarea este infinită și suferința completă, uimită și, în esența ei, de neînțeles. Toate aceste lucruri le-am trăit proiectiv, ducîndu-le dorul, crestat de lipsa lor până în străfundul sufletului, căutând să le compensez mai târziu și mutîndu-le, din prea lunga frustrare, într-un registru aproape matern. Eram
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Europei isprăvile lui Miloșevici și ale generalilor lui îi umpleau pe oameni de stupoare, în vreme ce noi brodam pe tema ortodoxiei care ne înfrățea cu ei. Această plasare placidă în mijlocul lumii, în care dezinteresul pentru problemele altora se însoțește cu indignarea uimită că alții nu frisonează la problemele noastre, că nu "vin", nu ne "dau" și nu ne ajută, pare să fie o trăsătură bine determinată a "ființei romînești". Pentru a reveni la exemplul Jurnalului tradus în poloneză. Editorul apreciază că există
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
poșetă și dă la iveală o frumoasă foaie scrisă la computer pe care e marcată, cu litere în bold, ora programării: 9 fix. Mă uit la ceas. Între timp se făcuse 7 și 25 de minute. Monica îmi vede expresia uimită, presimte comentariul care urmează și, legănîndu-se de pe un picior pe altul, mi-o ia înainte: "Gabriel, fii gentil! Ți-am explicat doar: pregătirea pentru analiză, vacanțele în toi, spitalul cât un oraș..." Între timp descopăr că secția de radiologie e
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
De ce-o fi venit azi singur?“ se Întrebau chelnerii cînd intrau În bucătărie. „Grăsanul e mare șmecher și mereu Îl invită alții“. Dar de data asta nu-l invitase nimeni și Lalo Bello mînca mai departe urmărit de privirile uimite ale lui Julius. Susan ar fi vrut să rîdă, pentru ca Juan Lucas să creadă că rîdea de Lalo, fiindcă, deși aproape că nu se salutau, erau rude: Lalo aparținea ramurei scăpătate a familiei, care era și cea mai veche și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
o salută cu o ușoară plecăciune, pe urmă se uită la Julius puțin nedumerit și băgă În gură o bucată de langustă. „Darling, nu te mai uita așa la domnul“, Îi spuse Susan lui Julius, care continua să-l privească uimit, acum și mai mult ca Înainte, văzînd că un chelner foarte amabil Îi Întindea lista de băuturi lui Lalo Bello, grăbindu-se să-l Întrebe ce-ați dori să beți și Înșirînd numele vinurilor cu anul și podgoria și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pentru haine se duceau lunar pe tot felul de lucruri stupide. Precum scaunele. Dar nu putem sta pe podea, urlase Phelim. Știu, recunoscuse Ashling. Doar că nu mă gândeam că va fi așa... Dar ești incredibil de organizată, spunea el uimit. Mă gândeam că te vei descurca de minune cu astfel de lucruri. Cum i se spune? Gospodărie. Părea atât de pierdută și de tristă, încât Phelim spusese încet: —Hai, iubito. Lasă-mă să te ajut. O să îți cumpăr eu ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
își dea seama ce se întâmplă, el își întinsese mâna, iar ea i-o strângea. Cartea era acum cu fața în sus, în poala lui, și ea putea vedea că era o enciclopedie despre ciuperci. De ce citești asta? întrebă Ashling uimită. — Nu am nimic altceva. A trebuit să fugă pentru a-i prinde din urmă pe Joy și Ted. —Altă pasiune de-a lui Ashling, observă Ted răutăcios, uitând disperarea cu care venise la ea mai devreme. Ia mai taci. Imagineză-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
A picat pe gânduri și, după deliberări, spuse: —Jim Davidson. Acum, să vedem. Des O’Connor... Asta a luat-o pe Joy total pe nepregătite. —...Frank Carson sau... sau... Chubby Brown. Ochii Lisei erau mici și malițioși, în timp ce Joy clipea uimită. După ceva timp de gândire, Joy oftă grav: —Des O’Connor atunci. Nu e chiar atât de rea, îi șopti ea printre dinți lui Ashling în timp ce se așezau. Ted intra primul și, deși se afla la cea de-a treia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Măgarul ăla? Joy i-a aruncat lui Ted un zâmbet de genul ți-am-spus-eu. — Sentimente la cote maxime, observă ea indulgent. Nu este vorba despre Jack Devine, insistă Ashling. E comicul acela, Marcus Valentine. —Ce Dumnezeu te-a apucat? spuse Joy uimită. Așa că Ashling a început să le spună toată povestea, despre cum l-a întâlnit pe Marcus la petrecerea de pe chei, despre biletul cu Bellez-moi... Dar a folosit asta în numărul lui, spuse Ted încântat. Tu erai fata despre care vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
faci un serviciu. — O să fac tot ce pot. Hei, știi că este un vagabond în fața ușii tale? schimbă Clodagh dintr-odată subiectul. Mi-a spus bună. Probabil e Boo, spuse Ashling plictisită. Tânăr, păr șaten, zâmbitor? — Da, dar... spuse Clodagh uimită. Îl cunoști? — Nu într-un mod intim, dar... ei bine, avem mici conversații ciudate, în trecere. — Dar este probabil dependent de droguri! S-ar putea să te amenințe cu o seringă și să te jefuiască - asta fac ei, să știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]