6,679 matches
-
pus farfuria în față, Helen a început să scoată niște sunete de parc-ar fi vomat. Câââââââââhhhhhhhh! a zis ea uitându-se dezgustată la farfurie. Ce dracu’ e asta? —Numai paste și sos, i-am răspuns eu calmă. —Sos? a urlat ea. Dar e verde. Da, i-am confirmat eu, fără să neg nici măcar o secundă că sosul era verde. E verde. Să știi că sosurile pot fi și verzi. Apoi Adam mi-a sărit în ajutor. Se servea din mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
la felul în care înfuleca Adam mâncarea. Era clar că așteptau să-l vadă dându-și duhul. Dar când, după vreo cinci minute, Adam era încă în viață și nu se rostogolea pe podea, ca o victimă a familiei Borgia, urlând să fie cruțat de chinuri, tata s-a aventurat să guste din mâncare. Ei, mi-ar plăcea să vă spun că, unul câte unul, toți membrii familiei au luat în mână câte-o furculiță și, în ciuda prejudecăților inițiale, au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
era așa. Ce șanse putea să aibă un bărbat așa de tânăr, care exercita un efect așa de intens asupra femeilor? Nu putea să se transforme decât într-un ticălos. Care se așteaptă ca femeile să plângă, să leșine, să urle și să se îndrăgostească de el cu firescul cu care respiră. Era mult prea frumos chiar și pentru binele lui. O desfigurare-două nu i-ar fi prins rău. La cum arată, cocoloșești bărbatul până ajunge o bestie. —Bună, Anna, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
trebuia să fie așa de limpede că te simți atrasă de el. —Helen, sunt femeie măritată, i-am spus ridicând vocea. Sigur că nu sunt atrasă de el. Iar băiatul e și cu mult mai tânăr decât mine. —Ha! a urlat ea. Deci te simți atrasă de el. Numai că ți-e teamă că e prea tânăr. Ei, atunci nu-ți face griji, fiindcă profesoara Staunton e căsătorită, e îndrăgostită de el, s-a îmbătat, a plâns în bar și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
împăciuitor. Am priceput. Am înțeles ce-ai vrut să spui. Adam nu e prea tânăr pentru mine. Cum am închis gura, m-am uitat agitată spre ușă. Aproape că m-așteptam s-o văd Helen dând buzna în cameră și urlând „Știam eu că ești atrasă de el, pensionară îngrozitoare ce ești!“. După care să încerce să mă strângă de gât. Numai că nu s-a întâmplat așa. Dar teama a continuat să mă bântuie. —Oricum, mamă, i-am dat eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
nu-ți pasă. Tu o să fii în oraș cu prietenii tăi ăia zgomotoși, dând peste cap coktailuri Malibu și Lucozade și cine știe ce-oți mai bea voi. Dar eu o să fiu aici, pentru ca fiică-mea cea mai mică să urle la mine. Și momentan nici unul dintre noi nu se numără printre preferații lui Helen. —Of, mamă, mai taci din gură! i-am zis. O să-i las lui Helen un bilet în care o să-i explic că i-am împrumutat rochia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
destupate de Guinness și care urmărise întreaga scenă cu mare interes. Fetei îi pare rău. Nu-i așa, iubito? — Haide, i-am șoptit lui Adam. Nu voiam să înceapă să se formeze o întreagă audiență. Dă-i un pupic, a urlat după noi bătrânul pe care, între timp, îl cam apucaseră dracii. E singura limbă pe care o înțeleg astea! Eu și Adam am luat-o la trap în sus, pe stradă. Strigătele bătrânului nu se mai auzeau așa de tare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să-mi expună teoria privind efectele negative ale educației universitare și pericolele deschiderii minții, a sunat telefonul. — Răspund eu, am strigat și-am fugit din cameră, retezând discursul mamei în mijlocul unei propoziții. —La ce-ți folosește să fii intelectuală? a urlat ea după mine. Pun pariu că James Joyce nu era în stare să schimbe o priză. —Alo, am spus eu ridicând receptorul. —Alo? a întrebat o voce de bărbat. — Nu, Helen nu e aici, am spus eu. E dată dispărută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ăsta. Sunt sigură că există un termen medical sofisticat pentru maladia asta. Presupun că trebuie să fie ceva similar cu efectele mistralului care pogoară asupra satelor din... din Italia, nu? Toți bărbații sar să și-o tragă cu femeile, câinii urlă, găinile nu mai ouă, femeile răcnesc și plâng (da, corect - în fond, bărbații le-o trag de zor) și refuză să se mai ocupe de gospodărie. E ca și cum întregul sat ar fi afectat de sindromul premenstrual, iar stocurile de ulei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
banii pentru bere și droguri. Sigur că înțelegeam. Dar atunci când Freddie/Charlie/Micki s-a apucat să mănânce una dintre brioșe, una dintre brioșele mele, aproape c-am izbucnit în lacrimi. Mi-a venit să bat din picior și să urlu isteric, ca un copil aflat în plină criză de nervi: Aia e brioșa mea! Mie mi-a cumpărat-o Adam! Mi-am înghițit vorbele cu greu. N-aveam ce să caut acolo. Fusese o prostie din partea mea să cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
după mine - deși nu avem nici o dovadă în acest sens -, ce-ar trebui să fac eu? Să i-o tragi, m-a lămurit ea. Fata asta n-avea pic de rușine. —Laura! Pentru numele lui Dumnezeu! Sunt femeie măritată, am urlat la ea. —A, da? m-a luat ea de sus. Atunci unde ți-e bărbatul? Am tăcut. —Claire, mi-a spus Laura cu blândețe, după ce amândouă am tăcut, într-o atmosferă tensionată, preț de cinci minute. Nu spun decât că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
profit din plin de Adam. —Doamne, Claire, m-a admonestat mama când am schimbat din nou canalul la televizor. Ce ai? N-ai stare? Parcă ai mâncărimi. —Iartă-mă, mamă. Tocmai atunci a sunat telefonul. —Doamne, Claire, piciorul meu! a urlat tata, ca un câine cu coada prinsă în ușă, când eu m-am repezit să răspund și în goană i-am strivit mai multe metatarsiene. — Alo, am gâfâit în telefon. —Alo. Tăticu’ e acasă? a întrebat împleticit o voce de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ascultă-mă, a spus tata agitat. Of, Doamne, m-am gândit, trebuie să fi fost o partidă de rounders teribil de importantă dacă tata se înfuriase în halul ăla. — Udă un șervet de bucătărie și aruncă-l deasupra imediat! a urlat tata în telefon. A, bine, m-am gândit când mi-am dat seama că mătușa Julia nu se afla decât în plin proces de a-și incendia casa și că nu sunase pentru o conversație bahică, plină de remușcări, scuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
am dat seama că mătușa Julia nu se afla decât în plin proces de a-și incendia casa și că nu sunase pentru o conversație bahică, plină de remușcări, scuze și alte inepții. Nu, sub robinet, Julia, sub robinet! a urlat tata. Oare cum naiba voia mătușă-mea să ude șervetul? Era mai sănătos să nu mă gândesc la asta. —Julia, ascultă-mă! Eu o să închid telefonul și tu o să faci la fel, a spus tata rar și cu atenție, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ce mai faci? —Bine, am răspuns eu cam stânjenită. Mama și tata erau tot în hol și amândoi se uitau la mine. Cărați-vă, le-am șuierat fluturându-mi spre ei mâna rămasă liberă. Avem o nenorocită de urgență, a urlat tata. Lasă dracului telefonul! — Într-un minut, i-am spus. —Un minut, m-a amenințat el. Dar după asta amândoi au dispărut. — Îmi cer scuze, i-am zis lui Adam când tata și mama s-au întors, împotriva voinței lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
cunoștea decât de câteva zile și deja avusesem mai multe minidispute. De ce Dumnezeu avea el senzația că merit tot efortul ăla? Dar înainte să apuc să analizez chestia asta, tata a apărut în hol. Era foc și pară. —Claire! a urlat el. Lasă telefonul ACUM! —Trebuie să închizi? m-a întrebat Adam. Da, am spus eu. Îmi pare rău. Nu voiam să închei conversația înainte să mă asigur că totul era în regulă. Că Adam nu era supărat pe mine fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
adevărat iureș. Tata și Helen au început să se lupte în ușă. Tata voia s-o sune pe mătușa Julia ca să vadă dacă infernul fusese controlat. În timp ce Helen avea alte planuri cu telefonul. —Trebuie să-l sun pe Anthony, a urlat ea. Am nevoie ca marți să mă ducă cineva cu mașina până la Belfast. —Ei, incendiul Juliei e mult mai important, a insistat tata. —Las’ să-i ardă casa, a zis Helen. Să-i fie învățătură de minte. Alcoolica! Miloasă până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
nici o explicație privind felul în care povestea mea se aplică pe exemplul supermodelelor și al hainelor lor decoltate și mulate pe formele trăsnet. Oricum, nu contează. Asistenta a închis cu hotărâre ușa în spatele nostru, însă zgomotul produs de copiii care urlau în sala de așteptare se auzea în continuare perfect, din când în când presărat cu lamentări care sunau cam așa: „Doar cinci minute, asta-i tot ce vreau“. Nu te înnebunește zgomotul? am întrebat-o curioasă. —Deloc, mi-a răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
prima oră. Cina a fost un adevărat eșec și m-a făcut să nu mă mai gândesc o vreme la toate chestiile astea. Helen se întorsese acasă cu tata și cerea să luăm ceva de la McDonald’s. —Nu, Helen, a urlat tata. Nu mâncăm de la McDonald’s decât de Ziua Băncilor 1. —Asta-i o tâmpenie, a urlat Helen la rândul ei. În alte familii, în familiile normale se mănâncă în orice zi. Vai, ce crudă putea fi Helen! Rezultatul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
o vreme la toate chestiile astea. Helen se întorsese acasă cu tata și cerea să luăm ceva de la McDonald’s. —Nu, Helen, a urlat tata. Nu mâncăm de la McDonald’s decât de Ziua Băncilor 1. —Asta-i o tâmpenie, a urlat Helen la rândul ei. În alte familii, în familiile normale se mănâncă în orice zi. Vai, ce crudă putea fi Helen! Rezultatul a fost că, așa cum se întâmpla de obicei, Helen a câștigat, iar tata a plecat demarând ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
-o pe Kate de noapte bună. Tocmai când mă îndreptam pe furiș către ușa de la intrare, cu haina încheiată până-n gât ca nu cumva mama să mă surprindă arătând ca o parașută, a sunat telefonul. —Claire, e pentru tine, a urlat Helen. Of, Doamne! Dar nu era decât Laura. Care mă sunase ca să-mi ureze noroc. În plus, voia să știe dacă exersasem pusul prezervativului cu dinții, așa cum mă instruise ea. Nu, n-am exersat! i-am spus. Muream de nerăbdare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
mă aducă în patul lui. Camerele bărbaților nu sunt curate decât atunci când te culci cu ei pentru prima dată. Odată ce chestia asta s-a întâmplat, camera redevine un dezastru. E ca și cum în secunda în care relația a fost consumată, bărbatul urlă: —Gata, băieți! Puteți să ieșiți! Și, imediat, de sub pat încep să-și facă apariția armate întregi de chiloți murdari, șosete înnegrite, căni, farfurii, reviste cu mașini, pulovere hidoase, costume jegoase de fotbal, pahare de bere, calendare sexiste, cărți de Stephen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să se întâmple. Dar oare asta îmi doream de fapt? Sinceră să fiu, nu. Da, eram emoționată. Dar, fir-ar să fie, chiar voiam să fac sex cu el. Dacă începea să facă pe respectuosul cu mine, eram gata să urlu. Nu vreau să mă opresc, i-am șoptit. Cred că nu era nevoie să șoptesc. Nu voiam să exagerez cu rolul fetiței emoționate. În regulă! Venise timpul să iau taurul de coarne. —Ăăăă, am făcut jenată. Mi-am lăsat geanta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
cu Adam, soțului meu i se întâmplase ceva. Ce fel de femeie eram? — Ce e cu James? i-am întrebat. Amândoi stăteau în picioare, uitându-se la mine cu niște expresii pline de grijă și compasiune. —Spuneți-mi odată! am urlat. Spuneți-mi, vă rog! Eram pregătită pentru ce era mai rău. În timp ce eu mă dedasem chinurilor pasiunii împreună cu un alt bărbat, James avusese un accident sau ceva similar. Sigur că am realizat că viața mea se sfârșise. Nu aveam nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
papucii! — De ce? am zis întrebându-mă care putea fi motivul. În sfârșit, Laura terminase stocul de șosete? — Pentru că a întâlnit pe altcineva, mi-a declarat Laura. Și ghici câți ani are tipa! —Treișpe ani! m-am hazardat eu. Nu! a urlat ea. Trei’șapte! —Doamne-Dumnezeule! am exclamat eu. Eram șocată. — Da, a șoptit Laura abia mai reușind să vorbească din cauza lacrimilor. Puștiu’ zice că sunt imatură. —Mucosul! — Că are nevoie de cineva mai cu picioarele pe pământ. Ce tupeu pe capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]