20,821 matches
-
Augustus însuși, căreia sulmonezul se străduiește să se supună, fără a reuși însă pe deplin în momentele sale de descurajare și de disperare. Cu privire la acest lucru, poetul pare chiar și mai precis în cele ce urmează: "Dacă eu am mai comis și vreo altă greșeală, nu întrebați; vreau ca toată vina mea să se considere a fi în Ars"94. Chiar dacă aceste versuri sunt adresate regelui trac Cotys și, prin urmare, se poate pesupune că au o finalitate specifică, cum se
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
dată fiind lumea poetică a tenerorum lusor amorum 97: "Jur pe torțele mele..., pe săgețile mele..., pe mama mea și pe capul lui Cezar, că din ale tale precepte eu nu am învățat nimic ilegal, iar în arta ta nu comite nicio crimă. La fel ca și pe aceasta, de-ai putea tu apăra și restul! Știi că există ceva și mai grav98, care ți-a dăunat! (Scis aliud, quod te laeserit, esse magis). Oricum ar fi, căci nu trebuie amintită
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
de-ai putea tu apăra și restul! Știi că există ceva și mai grav98, care ți-a dăunat! (Scis aliud, quod te laeserit, esse magis). Oricum ar fi, căci nu trebuie amintită acea durere nu poți spune că nu ai comis nicio greșeală. Chiar dacă vrei să-ți acoperi crima sub imaginea greșelii, furia judecătorului tău nu a fost mai severă decât o meritai"99. Iată repusă în discuție problema error în toată gravitatea ei. Totuși, chiar dacă, până la sfârșit, această error s-
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
cu mai mare sau mai mică precizie despre gravitatea vinii sale, chiar dacă fără vărsare de sânge, neplătită, și consistând într-o simplă intervenție ("a avut ochi"), atenuată fiind de supunerea (timor), pe care Ovidiu o datora persoanelor suspuse care au comis infracțiunea respectivă, și de neatenția, buna credința, naivitatea, ignoranța lui Ovidiu, agravată însă de circumstanța că delictul era îndreptat împotriva împăratului, am ajuns la concluzia că acest delict aparținea sferei mai ample, categoriei infracțiunilor de lezare a maiestății și mai
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
exila și că, dacă nu ar fi existat acest pretext, nu i s-ar fi putut aduce nicio învinuire. Cu toate acestea, sulmonezul face clar distincție între acest pretext și adevărata cauză a exilării lui. Nu mă întreba dacă am comis vreo altă greșeală, pentru ca Arta să reprezinte întreaga mea greșeală." Ecquid praeterea peccarim, quaerere noli; Ut pateat sola culpa sub Arte mea (v. 75-76)221. Aici apare întrebarea: voința de a-și masca "greșeala" cu vina de a fi scris
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
sunt de partea poetului care-și susține nevinovăția în ceea ce privește pedeapsa gravă care l-a lovit, Ovidiu se umilește cu afirmații care reproduc, ca un ecou, părerile celor care l-au trimis în exil: crima, oricare ar fi aceasta, nu a comis-o. De altfel, dacă comportarea sa nu ar fi fost totuși scuzabilă, pedeapsa cu relegarea ar fi fost prea blândă. Însuși autorul pedepsei, Augustus, când a decis care-mi sunt greșelile (crimina), a văzut bine el care observă totul cu
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
și, deci, prin forța lucrurilor, trebuie să recunoască justețea pedepsei imperiale, măcar să-i pară rău că poetul a meritat această pedeapsă, că a fost în condiția de a fi meritat-o. Meruisse, mai mult de a admite un fapt obiectiv comis de Ovidiu, ar vrea să ne sugereze mai degrabă dorința de a pasa vina pe seama complexului de circumstanțe (politice, în primul rând) care au făcut posibilă îndepărtarea din Roma a poetului, chiar dacă pentru asemenea motive neînsemnate. În Epist. ex Ponto
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
expus în puține rânduri, crezul, ca să spunem așa, filosofic, al lui Maximus, un crez anticipăm stoic, destul de asemănător cu cel al lui Augustus (care, însă, se dorea a fi combătut): în tot ceea ce face, Maximus nu încearcă decât să nu comită erori; se complace în integritate și îndatoriri. Potrivit lui Maximus, virtutea nu trebuie să fie recompensată, trebuie căutată pentru ea însăși, fără să fie însoțită de bunuri exterioare. El consideră rușinos ca un prieten să fie abandonat, doar pentru că e la
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
atque animi non cecidere tui, Quo fortuna magis saevit, magis ipse resistis, Utque decet, ne te vicerit illa, caves, Et bene uti pugnes, bene pugnans efficit hostis. Sic eadem prodest causa nocetque mihi. Scilicet indignum, iuvenis rarissime, ducis Te fieri comitem stantis in orbe deae. Firmus es, et quoniam non sunt ea, qualia velles, Vela regis quassae qualiacumque ratis. Quaeque ita concussa est, ut iam casura putetur, Restat adhuc humeris fulta ruina tuis383. Aș spune că în versurile de mai sus
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
op. cit., p. 144. 105 Tr., II, 121-128; cf. și Tr., I, II, 61-68; Tr., IV, VIII, 39-40; Tr., IV, VIII, 39-40; Tr., V, X, 49-52. 106 Cf. G. HUMBERT, op. cit., p. 1558. 107 S-ar putea înțelege că nu a comis nici o omucidere sau nici un act de violență, în general. 108 Tr., II, 103-4; Ibid., 109-110; Tr., III, VI, 25-28. 109 Cf. Ex Ponto, II, II, 15-18; Tr., IV, IV, 37-40; IV, I, 23-26. 110 Cum observă V. USSANI, op. cit., p.
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
Ponto, I, II, 117-118; Cf. și Ex Ponto, III, III, 107: At tua supplicibus domus est adsueta iuvandis... 386 Identificarea aparține lui Ovidius: orbis in urbe fuit. Împotriva interpretării comune de mai sus, versurile: Scilicet indignum ("est") ... ducis te fieri comitem ...; deci "este nedemn ca tu să devii însoțitor (susținător) al ducelui (=Augustus)..." 387 A se vedea de exemplu Tristia, III, V, 4 urm. și mai ales V, XI, 13-14: Quassa tamen nostra est, non mersa nec obruta puppis, etc. 388
by Demetrio Marin [Corola-publishinghouse/Science/1026_a_2534]
-
rîndul elementelor martori-complici. Luna, soarele, cerul cu toate stelele sînt convocate pentru a participa la evenimentele pasiunii. „Ceriul se deschide” adesea În poeme, „Înfocații planiți” iau parte la muncile omului Îndrăgostit. Puterile cerești, Îngerii, planetele, stihiile toate și chiar „un comit” traversează galaxia erotică Conachi: „Ceriule Înalte, Înfocați planiți, Toți cu grozăvie mă Împotriviți...” Am semnalat deja participarea semnelor cerești la drama pasiunii erotice: fulgerul, tunetul... Fără să fie un obiect predilect, cum e la romantici, luna răsare des și În
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
de inefabil erotic: „la un nu știu ce poftind”. Inefabilul e Însoțit de iritarea spiritului Îndrăgostit: „GÎndul, voia mi-am stricat Caut, privesc nempăcat.” Metafora comitului trece de la Conachi la Pann și, În genere, demonstrația de acolo o regăsim În poemul Un comit cînd să arată, ușor modificată. Pann pune o notă de libertate În jurămîntul lui de vasalitate: „Oare nu mi se cuvine A hotărî rob să-ți fiu? Ah, comit, comit!” Filontila este și pentru Pann un simbol al suferinței erotice
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
și, În genere, demonstrația de acolo o regăsim În poemul Un comit cînd să arată, ușor modificată. Pann pune o notă de libertate În jurămîntul lui de vasalitate: „Oare nu mi se cuvine A hotărî rob să-ți fiu? Ah, comit, comit!” Filontila este și pentru Pann un simbol al suferinței erotice. crîngul un loc de retragere și jeluire. „Preajalnicul” poet introduce judecata estetică: „Trist, filomilo, și frumos Tu cînți cu daruri multe ............................................. Intimă rupi de om simțitor GÎrlă pornești de
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
În genere, demonstrația de acolo o regăsim În poemul Un comit cînd să arată, ușor modificată. Pann pune o notă de libertate În jurămîntul lui de vasalitate: „Oare nu mi se cuvine A hotărî rob să-ți fiu? Ah, comit, comit!” Filontila este și pentru Pann un simbol al suferinței erotice. crîngul un loc de retragere și jeluire. „Preajalnicul” poet introduce judecata estetică: „Trist, filomilo, și frumos Tu cînți cu daruri multe ............................................. Intimă rupi de om simțitor GÎrlă pornești de lacrimi
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
pitorescul local și la psihologia deficienței virile". De aici și concluzia, de-a dreptul răutăcioasă, că Lovinescu dorea să fie "un povestitor, ca Sadoveanu", fără a poseda însă și talentul colegului său de liceu 11. În plus, prozatorul ar fi comis aceeași eroare ca și memorialistul, încercând să explice psihologia personajului cu ajutorul materialului anecdotic (nepotrivit unui "subiect" ce s-ar fi cuvenit edificat, chipurile, exclusiv din "evenimente morale"12). Până și blândul Perpessicius condamnă "anecdotismul exagerat" și caracterul "hibrid" al discursului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
așa cum îl văzuse de departe pe călugărul Dan". Orașul încetează a fi, așadar, o "realitate" concretă, cu o "istorie" anume, consemnată documentar ("Lambrior și Panu îi arătaseră că Iașii lui Alexandru cel Bun nu puteau avea o arhitectură turcească" poetul comisese "greșala" aceasta în Sărmanul Dionis), pentru a se preschimba într-o proiecție pur imaginară, ecou al temperamentului său moldovenesc, înclinat spre paseism și idealizare ("un târg împletit din cele mai subțiri fibre ale firii lui moldovenești și din cele mai
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
lui Jean Servier, disponibilă acum și în limba română, grație admirabilelor eforturi ale Editurii Institutul European. 2. Ce este terorismul? Dicționarul Explicativ al Limbii Române derivă termenul de terorism din francezul terrorisme și îl explică prin "totalitatea actelor de violență comise de un grup sau de un regim reacționar 94 sau prin ,,atitudine, manifestare teroristă"95. Acțiunea teroriștilor se bazează pe teroare (lat. terror, terroris'. fr. terreur), realitate definită prin "Groază, spaimă, frică provocată intenționat prin amenințări sau prin alte mijloace
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
violența limbajului satiric infamant"202. La limită, ajungi să opui terorismului caricaturizarea religiei, fapt prin excelență patologic, scrie Anca Manolescu. Mai mult, se poate ajunge la compromiterea Islamului și, la limită, a lui homo religiosus de pretutindeni datorită actelor criminale comise de anumiți debili radicalizați. Problema este că ajungem să apăram liberatea de expresie de pe o poziție radicală, totală, fără limite. Or, așa ceva nu este normal. Libertate fără limite nu există în nicio democrație occidentală. Conform unei spuse celebre, libertatea mea
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
le posedă sau nu) și capacitate de rezistență a respectivei persoane la aceste modificări ai parametrilor de stare. Responsabilitate pentru activitatea desfășurată și relațiile stabilite în sensul că angajatul simte presiuni pentru a înregistra performanțe ridicate, temându-se ca va comite erori, va avea eșecuri, dacă nu execută la timp și în bune condițiuni sarcinile stabilite. Nu trebuie să uităm esența responsabilității ce constă în totalitatea obligațiilor urmează a fi îndeplinite, obligații ce pot fi încredințate printr-o reglementare, sau de către
ABORDAREA GESTIUNII STRESS-ULUI ÎN MEDIUL MICROECONOMIC by Alexandru Trifu, Carmen Raluca Ionescu () [Corola-publishinghouse/Science/771_a_1655]
-
explică faptul că autorul studiului desființează 95 la sută din tinerii noștri scriitori și din nuvelele apărute În ultima vreme, pe motivul că toți aceștia scriu despre Întreceri socialiste și despre lupta dintre țărănimea săracă și chiaburime. (Ă). Contemporanul a comis fără Îndoială o mare greșeală publicând studiul Pentru calitate În nuvelistica noastră și rândurile de până aici nu sunt adresate numai lui Ovid S. Crohmălniceanu ci privesc și pe autorul articolului de față, care a permis publicarea unui asemenea studiu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
face boierimii românești. (Ă). Petru Dumitriu a trasat un portret de o mare veridicitate al boierimii românești, al josniciei acestei clase, al setei sale nemăsurate de avere, care o Împinge În egală măsură să exploateze fără limită țărănimea și să comită crimele cele mai abjecte atunci când interesele sale sunt În primejdie. (Ă). Dar și În Bijuterii de familie, cu toate că saltul calitativ făcut de scriitor de la apariția Dușmăniei este remarcabil, mai sunt prezente Încă rămășițe ale modului antirealist de a privi oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
a trei reviste diferite», critica noastră a făcut aprecieri greșite și a socotit cartea lui Marin Preda drept o realizare «exemplară pentru ceilalți scriitori», drept «o biruință de seamă a literaturii noastre». Ce i-a făcut pe criticii noștri să comită această greșeală? Cercetându-se cu atenție cele trei recenzii se constată că două erau aspectele pozitive relevate În unanimitate și care au dus la subaprecierea operei respective: Întâi actualitatea temei și apoi felul În care a fost urmărită această temă
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
41). Au mai fost operate arestări și pentru cazurile de adulter (4), abuz de încredere (4), escrocherii (12), evadare (21), dezertare (6) și falsificarede monede (2) sau în acte publice (9). Conform datelor extrase din evidența arestului preventiv, cele mai multe infracțiuni comise pe raza orașului erau cele de furt, vagabondaj și tulburarea liniștii publice. Cazurile grave de omor sau viol erau extrem de rare. În timpul cercetărilor, Poliția Bacău avea obligația de a asigura suspecților hrană și condiții minime de cazare. Costurile zilnice legate
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
de încasările și de cheltuielile sale; *cancelarul care redactează și expediază acte scrise din ce în ce mai numeroase. La ordinele acestora se găsesc "funcționari", laici și mai ales clerici, formați pe loc. Acest ansamblu constituie palatul. În întregul imperiu, împăratul este reprezentat de *comiți cel puțin trei sute , care, numiți de el, au sarcina, împreună cu episcopii, de a sigura ordinea publică, de a-i aduna pe oamenii liberi, de a împărți dreptatea, de a încasa veniturile locale. Pentru a-i supraveghea, de la palat pleacă "trimișii
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]