2,430 matches
-
sunt, desigur, stânjenitoare. Yozō se uită drept în ochii mei cu tristețe. Mi-am dat seama că încerca să spună ceva și nu putea. Am început să recit în limba latină o rugăciune pentru cei răposați, iar Yozō și-a împreunat și el palmele, privind stăruitor marea și mișcându-și buzele. Requiescant in pace Dominus vobiscum et cum Spiritu tuo Requiem aeternam dona eis. Marea care înghițise trupurile moarte era liniștită de parcă nimic nu se întâmplase și printre valuri săreau pești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Aceasta era înconjurată de ziduri cu guri de ochit, dar nu se vedea nici țipenie. Corabia se opri. Marinarii spanioli îngenuncheară. Velasco se urcă pe puntea de sus și făcu semnul crucii înspre ei. Chiar și câțiva negustori japonezi își împreunară mâinile, adânciți parcă în rugăciune. „Osana! Binecuvântat fie cel ce vine în numele Domnului.” Rugăciunea lui Velasco se contopi cu țipetele ascuțite ale pescărușilor. Briza mării le mângâia obrajii. O dată rugăciunea isprăvită, căpitanul, secundul și Velasco se urcară într-o barcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
de puțin amețit. Solii n-au uitat nici o clipă buna cuviință japoneză cât au mâncat atrâgându-și astfel adânca prețuire a călugărilor. Ospățul s-a încheiat. Tocmai părăseam sala de mese împreună cu ceilalți călugări și mă îndreptam spre altar cu mâinile împreunate pentru rugăciunea de seară, când m-a oprit Matsuki. În timp ce fiecare cerceta gândurile celuilalt, dar fără să arătăm nimic pe chipurile noastre, am schimbat câteva cuvinte de rămas bun. Padre, îmi vorbi el cu căldură, n-o să ne mai întâlnim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
stareț la mănăstirea franciscană din Manila. — Ai avea mari sorți de izbândă. Nici cardinalii și nici episcopii nu se vor împotrivi câtuși de puțin. Pașii săi care dădeau roată încăperii se opriră și unchiul se așeză pe un scaun. Își împreună mâinile și mă cercetă cu privirea să vadă ce cred eu despre spusele lui. Nu înțeleg prea bine... Nimeni nu vrea să te pui în primejdie, fie și pentru numele Domnului. Dacă o să te faci stareț la Manila, fără îndoială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
lor pe episcopii care intrau unul după altul. În fața lor, stăteau așezați pe scaune părintele Velasco și părintele Valente. „Așadar... acesta este părintele Valente.” Cuprins de o umbră de uimire, Velasco îl iscodea pe bătrânelul așezat pe scaun cu mâinile împreunate pe genunchi, la câțiva pași de el. Bătrânul acesta cu haine călugărești sărăcăcioase, cu ochii închiși și chip istovit era părintele Valente. De când primise scrisoarea unchiului său la Veracruz, Velasco se tot străduise să-și închipuie cum arăta părintele cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
părți. Episcopii, așezați în linie dreaptă, se sfătuiră în șoaptă cu colegii din stânga și din dreapta și apoi primiră propunerea. În tot acest timp, Velasco i-a privit cu încrederea lui obișnuită, iar părintele iezuit Valente a rămas neclintit cu mâinile împreunate pe genunchi. Auzindu-se strigat, Velasco se ridică arborând dinadins un surâs încrezător. Respectuos, își arătă recunoștința pentru că i se dăduse onoarea de a vorbi despre întâmplările prin care trecuse în Japonia și de a-și spune părerea despre munca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
să facă parte din valea aceea atâta vreme cât neamul Hasekura avea să existe. Aceste suflete stinse nu-i puteau îngădui samuraiului să devină creștin. Părintele iezuit Valente se ridică încet de pe scaun. Își înclină și el capul în fața episcopilor și își împreună mâinile pe piept. Cu un glas puțin răgușit, începu apoi să vorbească: — Vreme de treizeci de ani cât am stat în Japonia, am văzut cu ochii mei greșelile de care ne învinovățește părintele Velasco pe noi, cei din Ordinul Sfântul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
a trimis în țara noastră, precum și la Roma niște tineri de rând pretinzând că sunt soli oficiali, fii de nobili stimați. După ce Velasco se așeză, părintele Valente se ridică agale de pe scaun cu un scârțâit. Și de data aceasta își împreună mâinile pe piept și își drese glasul de două-trei ori. — Este adevărat... Împăratul Japoniei și-a dorit să facă negoț cu Nueva España. Dar chiar și atunci politica lor era să permită negoțul, dar să nu îngăduie propovăduirea și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
În clipa aceea, samuraiul băgă de seamă cum Velasco, așezat chiar lângă el, îi cuprindea cu privirea pe ei și pe credincioșii de față cu zâmbetul său obișnuit. „Este doar de fațadă”, își zise samuraiul în sinea lui cu amărăciune împreunându-și palmele. „Când am zis «cred», n-am spus-o din inimă. Curând am să uit tot ce s-a întâmplat azi. Totul...” Urmându-și stăpânii, însoțitorii își aplecaseră și ei frunțile deasupra vasului. Când lumea se ridica, se ridicau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
lungă, dar fără îndoială că în timpul călătoriei unele dintre ele muriseră sleite de foame și rămase fără puteri. Păsările acestea, murmură samuraiul clipind din ochi, vor fi străbătut și ele întinsul mărilor și vor fi văzut multe țări. Cu mâinile împreunate pe genunchi, Yozō se uita lung la suprafața apei. — Dacă stau să mă gândesc... a fost o călătorie lungă. Cu acestea, discuția se întrerupse. După ce murmurase acele vorbe, samuraiul își zise că nu mai trebuia să-i spună nimic lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
i-a sărutat mâna... (pe vameș îl cheamă Frunză). Care sunt visele ei ? Să-l vadă pe Ilie în libertate și să nu mai fie granițe pe cele două maluri de Prut, așa ca-n 1941...” anul când s-au împreunat românii”. într-o zi Constantin Chirilă a venit la “Literatura și arta” ca să-mi povestească plin de emoție că-n biserica satului lui Ilie Ilașcu se păstrează o icoană a Sfintei Varvara, în care barbarii comuniști, când au intrat în
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
Atunci tata i-a făcut așa o căsoaie.” Am întrebat-o și eu, dacă a văzut cumva rușii împușcând români basarabeni. “Aveam 14 ani atunci și eram fricoasă. Dar treceau, treceau (ducându-i să-i împuște ). Chiar când s-au împreunat românii. știi, deacuma mergeau, de-acum se dăduse cu rușii, când acei din lagăr, apoi țin minte că noi am venit din evacuare, că noi am fost evacuați de aici din sat. Că doar aici la Prut a fost linia
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
de-aici, tot mai puțini, Măi tulhurati de-al vieții rost, Apropiați sau... mai străini, Vă amintiți, totuși, ce a fost... ...................................... Deși diverși în unitate O taină veșnic ne adună; Un gând e unic peste toate: Să fim, o clipă, împreuna! Noi după școală, am primit Mereu noi lecții, de la viață; De-nteles, de scris și socotit Însă...iubirea nu se-nvata! Exist-o logică a iubirii Sau nu există; e un “dat” Ce-asculta doar de legea firii: Să ne
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93288]
-
Ziua pare veacuri, seara-o veșnicie, Când vom fi alături, oare ce-o să fie ? Sufletu-mi vibrează și eu mă cutremur, Când vom fi-mpreuna, iarăși o sa tremur. Nouri trec pe ceruri și în zări se duc, Numai eu sunt singur, singur că un cuc. Gânduri trec prin minte și ajung în piept, Tot mi-e dor de tine și tare te aștept.. Clipa-i
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93343]
-
lucrare. Șef al lucrărilor din partea primăriei este numit d. inginer Dimitrie Matac, nepotul primarului, iar antrepriza este dată fraților Boisguérin, doi francezi specialiști. în același timp se hotărăște și canalizarea orașului. Pentru Dâmbovița au fost două propuneri: una ca Dâmbovița - împreunându-se cu Argeșul - să fie săpată pe o mai mare lărgime și să fie făcută navigabilă. Apoi s-a propus și un alt traseu, în alte direcții ale orașului, pe linii mai drepte decât cele de astăzi. A doua propunere
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
gloria țării. (Aplauze prelungite și repețite.) d. președinte al consiliului, ioan c. brătianu: D-lor senatori, iau cuvântul ca să îndeplinesc o datorie, declarând fericirea mea că aud vorbind astfel pe d. Iorgu Cantacuzino, fiul lui Grigore Cantacuzino, care a lucrat împreuna cu Câmpineanu și Iancu Rosetti și a pornit pe Câmpineanu la 1838 la Paris și Londra ca să ceară Unirea Principatelor și constituirea lor în Regat.( Aplauze prelungite.) d. lascăr catargi: Partidul conservator se unește și salută cu bucurie rădicarea României
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
atletism, eram alergător de sprint!), nu mi-am imaginat că voi rămâne în Suedia, deoarece bunicii mei trăiau la New York și bineînțeles că năzuiam să mă alătur rudeniilor de acolo. Tocmai atunci războiul din Vietnam era "evenimentul" timpului și Suedia, împreuna cu URSS și alte țări socio-comuniste, era foarte angajată în critica vehementă a Statelor Unite. Ambasadorul american la Stockholm a fost rechemat la Washington și mie, la Ambasada Americană care trebuia să-mi acorde viza de emigrare în USA, mi s-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
ochiurile mici de geam, lumina palidă a lunii își face simțită prezența în camera mică, curată, mirosind a flori de lămâiță. Doarme Mura! Doarme îngerașul bunicii! Cine a spus că îngerii, în sfințenia lor, poartă cosițele mereu aurii? Cu mâinile împreunate a rugă, cu piciorușele ei micuțe îndoite și aduse până aproape de abdomen, ochișorii ei negri își liniștesc anevoios toate frământările. Somnul spală și curăță ochii de tot ce nu place privirilor de peste zi, într-o ușoară legănare a uitării și
Mura by Vera Crăciun () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1734_a_92272]
-
aflate la cheremul altor creaturi mult mai puternice, nu sunt sută la sută responsabili de producerea dezastrului. Vicierea lor se datorează în primul rând acțiunii nefaste a îngerilor lui Dumnezeu, care, răzvrătindu-se, au coborât pe pământ și s-au împreunat cu fiicele oamenilor, zămislind uriașii. Așadar răul intră în lume prin femeie, o obsesie a grupării eseniene. Cei douăzeci de îngeri răzvrătiți îl au în frunte pe Shemehaza; acesta își obligă complicii, pentru a nu fi trădat, să lege jurământ
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]
-
-și energia asupra tuturor lucrurilor care le ieșeau în cale, lăsând porțiuni întregi de pădure parcă devastate de tornadă. În ziua următoare, înainte de răsărit, domnul Chawla era treaz și îmbrăcat, îndreptându-se spre oraș cât putea de repede. Grijile îi împreunau sprâncenele. Lucrurile merseseră prea departe. În definitiv, boli precum rabia erau răspândite de animalele acestea. Ceva trebuia făcut. Fostul Colector Districtual tocmai plecase și cel nou nu ajunsese încă. Nu exista nici o înaltă autoritate pe care să o poată vizita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
carnea ei. Până când atingerile și plăcerea Încetară să mai fie rezultatul relației dintre un bărbat și o femeie și se preschimbară Într-o singură ființă, care Își astâmpăra setea. În după-amiaza aceea se simțise nu ca un bărbat care se Împreunează cu o tânără femeie, ci ca și cum ar fi trăit dintotdeauna În pântecul ei, care nu mai era pântecul ei, ci pântecul lor, iar penisul devenise penisul lor, și pielea lui nu mai Învelea trupul lui, ci trupul lor. Spre seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
într-o sală de judecată a statului New York, sub privirea severă a lui Alexander Hamilton, a lui Dwight D. Eisenhower și a lui Averell Herriman, puteam auzi ecoul gemetelor mele înfundate în timp ce stăteam întins în pătucul de sub scări și mă împreunam cu amintirea lui Charlotte pe care o luasem în ascunzătoare cu mine. Dar apoi vocea răstită a tatălui meu îl înăbușea. — Mergem pe vârfuri toată ziua în șosete, nu putem nici să ne ușurăm de teamă să nu fim auziți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2025_a_3350]
-
etc. . . . Admirația ei pentru Elena dura mai departe. Elena binefăcătoarea găsise în Mika-Le o umilă slujitoare. Luxul, mândria, succesul, toate atributele acelea de "damă maro" ale Elenei uimeau pe domnișoara Norica, care, necutezând să~și exprime laudele în fața sorei ei, împreuna mâini extatice către Drăgănescu, profitând, firește, cât mai mult de buna dispoziție a cumnatului, măgulit în idolatria lui neclintită. Elena, conform programului fixat, nu-și amintea prezența fetei decât atunci când avea să-i dea vreun ordin personal, când avea să
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
va fi vreodată capabil să se adapteze la inhalarea simultană a celor două gaze. Morton, nu trebuie să lăsam să ne scape această creatură! - Pare ea însăși dornică să rămână, zise directorul și, urcând pe pasarelă, intră în ecluza pneumatică împreuna cu Corl și cu cei doi oameni. Grosvenor se repezi și el în ecluză, laolaltă cu alți zece-doisprezece oameni. Poarta cea mare se închise și aerul începu să șuiere în încăpere. Oamenii se țineau cât mai departe de monstru. Grosvenor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
este și scena alegerii ucigașului plătit de către soțul gelos. Un polițist (corupt) îl aduce pe acesta în fața unui geam prin care poate să vadă fără să fie văzut și îi cere să aleagă dintre killer-ii care stau aliniați, cu mâinile împreunate în față, ca fotbaliștii când fac zid pentru a respinge o lovitură liberă executată de adversari. Omul de afaceri, Camilian K. Elefteride (așa crede romancierul că se numesc cei din protipendadă!), optează pentru bărbatul cu cei mai reliefați mușchi (deși
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]