2,572 matches
-
mondială, ca apoi să se retragă din viață; el se refugiază, cu alte cuvinte, la Iov, care nuți face figuri de la oarece catedră, garantându ți adevărul frazelor sale cu gesticulația sa, ci șade pe vatră și se scarpină cu un ciob, aruncânduți, fără săși întrerupă această îndeletnicire, tot felul de observații și aluzii.“ Vatra pe care stă așezat Iov este, cum știm, chiar grămada de gunoi din mar ginea localității sale (Iov 2, 8). Nu mai avea loc printre ai săi
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1017]
-
să vedeți vreunul, e cuminte să-l priviți cu luare-aminte: niciodată o prințesă nu-i departe“. PIETRICIC|: „Toate prințesele dețin o pietricică, cel puțin. Găsită-n drum sau pe o plajă sau într-o peșteră mai mică, cu aspect de ciob lucios de glajă, de șist de calcar sau de mică, roșietică, verzuie, albastră sau sură, netedă sau aspră, opacă sau nu fără sclipet, ținută-n pumn ori într-un sipet, sau într-un buzunar, în rol de talisman benefic ori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
pentru a oferi în această ediție o idee despre cum erau aceste poezii în germană, am fost nevoit să încredințez altei persoane opera delicată de restaurare. Persoana care a făcut acest lucru, care a făcut, cum se spune, vaze din cioburi, a fost dna Theodore Rowley din Cotuit, Massachusetts, o desăvârșită lingvistă și ea însăși o poetă apreciată. Doar în două locuri am operat tăieturi. În capitolul treizeci-și-nouă, am făcut o tăietură la insistențele avocatului editurii unde public eu. În originalul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
dacă plăteau, nu însemna nimic la cât puteau scoate din afaceri dubioase - vezi mărturisirile lui Adrian Năstase, capitalist... proto-sincronic, prietenul folkiștilor, exponent exemplar al epocii de aur căcăniu.) Când s-a spart sistemul, acești oameni s-au pomenit cu ditamai ciobul în brațe. Și, să recunoaștem, au știut să-l cheltuiască. În folos propriu. Ceea ce un capitalist din vest n-ar fi făcut. Pentru că acolo folosul propriu nu există în afara folosului comun. Acolo se învață la biserică: nu există fericire personală
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2174_a_3499]
-
din memorie. Fiindcă blana nu era foarte lată, corpul chitarei a ieșit cam alungit. Fierăstrăul folosit era destul de mare, cu dinți zâmbați; mi-a slujit doar la decupaj brut. Am întrebuințat o cuțitoaie, o pilă cu zimți numită rașpel, un ciob (sau mai multe) de sticlă spartă, șmirghel. În final, după vreo trei dimineți de buchiseală, am finisat ceva ce putea fi utilizat ca... Vă dați seama, nu pot scrie „chitară“, comit cacofonie și spun o minciună! Griful ieșise cam butucănos
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
grea, aproape de miezul nopții. Oamenii au sărit buluc și au intrat în casa lui Tică. M-am dus și eu. Tot satul era adunat acolo. Tică stătea cu ochii pironiți în golul negru al geamului: fereastra zburase din țâțâni și cioburile căzuseră pe dușumea. Ilinca stătea în genunchi în fața lui. Îi prinsese picioarele în brațe și bocea ca la mort: „Ticăăă, uăi Tică uăi! Cui mă lași tu, Tică, cu o casă de copchii?!...” Copiii stăteau speriați într-un colț, muți
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
ridică în cerc spre Soare, îi cântă imnul de slavă amețitoare și cad apoi ca săgeata. Când ajung la douăzeci-treizeci de metri, desfac aripile și zboară oblic în jurul cuibului. Mute. Unele zboară prea sus și cad fără viață, ca niște cioburi de stele arse. Pe când eram copil, găseam câte una cu ciocul însângerat și încercam s-o aduc la viață... Acum, vânătorii din Parlamentul de la București au dat o lege după care pot fi împușcate ciocârliile. Le preferă mai ales italienii
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Peste vremi... privirile noastre se întorc mereu, mereu spre trecut, pentru a găsi răspunsul la multiplele întrebări de la acele începuturi școlare din pretigiosul liceu din Bucovina. Poate acum este timpul întrebărilor târzii, dacă se mai înlănțuie, din cioburi de amintiri colbuite, acele clipe dragi de altădată. Deseori ne întrebăm: de unde am plecat, pe ce căi am colindat și unde am poposit acum?.. și atunci fără voie ne copleșesc amintirile, iar dintre ele, cele mai dragi ne sunt tocmai
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93264]
-
orice buletin de știri pe lume, nu este cumva un fel de lege obiectivă care adună rapid laolaltă, într-un mănunchi de clipe, sub aceeași vorbire și înștiințare, faptele omului, ca și cum destinul umanității înseși s-ar face din bucăți, din cioburi lipite unele de altele, dar care nu compun împreună un ansamblu cu sens. Ce legătură să găsești - alta decât buletinul de știri - între înmormântarea unui președinte, o cursă de mașini și violarea unui copil? Secvența care adună știrile și le
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și mângâie automat cu vârful degetelor bronzul de pe consolă : torsul lucios, lira lui Apollo... O mică vibrație adusă de amintirea inavuabilă a vârstei când sângele ce se dezlănțuise și cumințenia firească nu găsiseră încă alt debușeu decât studiul atent al cioburilor de ceramică gre cească, cu violuri pe cale a fi înfăptuite, al statuilor, cu și fără frunze, exasperante trupuri goale peste care visa să-și coboare mâna tremurândă. Obscene simboluri primitive, cercetate à bout des nerfs. Deasupra, planând, zdrențuită, certitudinea consolatoare
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
aprecieri subiective e, în aceste condiții, absolut remarcabilă. Romanul e caleidoscopic, permițând nu doar alternarea planurilor mari cu prim-planurile, dar și pe a seriosului cu derizoriul, pe a pateticului cu ironia. Lumea se descompune și se recompune din aceste cioburi, rotite când mai repede, când mai lent, după necesități. Modernitatea constă în multiplicarea, ca în zeci de oglinzi care se răsfrâng reciproc, a comentariului interior datorat protagoniștilor. Nicolae Manolescu, „Lumea în două zile“, România literară, 24 mai 1984 * ...[Dimineață pierdută
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
i-am pus suc de portocale la plantă. Și ce dacă ? — Mi-a văzut cineva cana cu World Cup ? spune Paul, intrînd Încruntat În birou. N-o găsesc nicăieri. — ...săptămîna trecută i-am spart cana șefului meu și am ascuns cioburile la mine În geantă... Shit. OK. Asta e. Și ce dacă am spart o cănuță ? Nu are nici o importanță. Continuă să scrii la computer. — Hei, Jack, spune Nick, pe un ton camaraderesc, ca Între amici buni. Dacă te gîndești cumva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
o clipă în ochii lui Mihai, apoi întoarce fața spre fereastră. A mea are șapte, în toamnă trebuia s-o dau la școală. Mihai privește cu luare-aminte ochii bărbatului din fața sa. Are impresia că-i vede sparți în mii de cioburi, în care se reflectă lumina de afară. Ar vrea să-l întrebe ce s-a întîmplat, dar n-are curaj. Am operat în toate orașele mari din Europa, Vlădene, spune doctorul încet. În special copii. Mulți copii!... Și n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
două pahare și pune unul în mîna ei. Dezorientată, Liliana se ridică în picioare. Aruncă o privire lui Mihai, apoi paharului din mîna sa. Eu am nevoie de noroc! izbucnește, accentuînd primele cuvinte și aruncă paharul pe parchet, sub pian. Cioburile sar în lături, spre colțul încăperii, dincolo de scaunul rotativ. M-am săturat să-mi orînduiască alții existența, iar eu să descopăr prea tîrziu! adaugă Liliana parcă ar ofta. M-ai înțeles greșit! intervine Mihai. Dacă te-am îndemnat să scrii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vina mea în toată povestea de azi? îi șoptește apropiind-o. Nici una! tremură vocea femeii. Chiar și reîntîlnirea noastră după atîția ani, ca și multe din cele întîmplate rîndul trecut..., acum..., face ea un gest în jur, parcă ar arăta cioburile de sub pian și telefonul, sînt din "vina..." altcuiva. Și tocmai aici e durerea! Trebuie să dorm cu Daniela, înțelegi? se precipită, retrăgîndu-se dincolo de ușă. Dacă trebuie, există o soluție mai bună... clatină Mihai din cap. Liliana saltă încet din umeri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
drumul! lovește Ana în ușă. A doua oară, lovește mai tare. Geamul mare al uneia din cele două uși se sparge. Prima reacție a lui Mihai e s-o ferească pe Cristina. Apoi o întreabă dacă a lovit-o vreun ciob. Ana s-a dus imediat în altă cameră și s-a culcat. Mihai adună cioburile și strînge covorul, să-l scuture mîine. Altădată ar fi ieșit scandal, acum însă privește cu lehamite la cioburile adunate în făraș și la covorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
din cele două uși se sparge. Prima reacție a lui Mihai e s-o ferească pe Cristina. Apoi o întreabă dacă a lovit-o vreun ciob. Ana s-a dus imediat în altă cameră și s-a culcat. Mihai adună cioburile și strînge covorul, să-l scuture mîine. Altădată ar fi ieșit scandal, acum însă privește cu lehamite la cioburile adunate în făraș și la covorul strîns. A visat întotdeauna să aibă o familie în care înțelegerea să se realizeze din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
întreabă dacă a lovit-o vreun ciob. Ana s-a dus imediat în altă cameră și s-a culcat. Mihai adună cioburile și strînge covorul, să-l scuture mîine. Altădată ar fi ieșit scandal, acum însă privește cu lehamite la cioburile adunate în făraș și la covorul strîns. A visat întotdeauna să aibă o familie în care înțelegerea să se realizeze din priviri, sau din gesturi simple, pline de dragoste, ca-n romane, sau filme. Dar el, acum, știe ce-nseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pahar? Încă! După ce chelnerul, care le-a adus băutura, se depărtează, iau amîndoi paharele în mînă și se ridică în picioare. Se privesc, sorbind cu aviditate vodca. Apoi, în aceeași clipă, cele două pahare sînt lăsate să cadă, prefăcîndu-se în cioburi pe cimentul de la picioare. Mihai arată chelnerului că i-a pus o bancnotă pe masă și iese alături de Liliana. Pe trepte, se opresc. Liliana întinde brațele pe după gîtul lui Mihai și-și lasă cu plăcere mijlocul între palmele bărbatului. "Mergem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
retragă. Mexicanii o rupseră la sănătoasa care-Încotro. Meeks dădu fuga În cameră, auzi fereastra din spate spărgîndu-se și dădu salteaua la o parte. Pradă ușoară: doi tipi, trei cartușe trase de aproape. Cei doi indivizi plesniră. Stropi de sînge și cioburi de sticlă căzură peste alți trei bărbați, care se apropiau pe furiș pe lîngă zid. Meeks făcu un salt, se lungi la pămînt și trase În cele trei perechi de picioare adunate laolaltă. Cu mîna liberă smulse un revolver de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
era tras un Buick sedan cu numerele de Înmatriculare mînjite cu noroi și În față, și În spate. Portierele Încuiate: ori spargi un geam, ori te-ntorci acasă cu mîna goală. Jack sparse geamul din partea șoferului. Pe scaunul din față cioburi și un singur plic de hîrtie cerată. Îl Înhăță și alergă spre mașina lui. Ușa lui Valburn se deschise. Jack o șterse rapid spre est, pe Strada 5, făcu cîteva zigzaguri ca s-ajungă pe Western, și trase Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Hudgens. Ți-a povestit Billy cum a fost? O mică bîrfă sub așternuturi poate? Billy Dieterling către Exley: — Domnule căpitan, nu-mi place tonul acestui om. Exley spuse: — Domnule sergent, păstrează-te În limitele regulamentului. Bud izbucni În rîs. — RÎde ciob de oală spartă! Dar s-o lăsăm baltă. Băieți, voi v-ați asigurat unul altuia alibiul pentru Hudgens, iar acum, după cinci ani, vă dați alibiuri pentru Patchett. Mie mi se pare cam dubios. Din cîte știu eu despre voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Trupul femeii Încasă toate gloanțele. Vachss se retrăgea pas cu pas. White alergă spre el. Vachss Își șterse de pe față creierii femeii. White Își goli Încărcătorul - toate gloanțele În cap. Strigăte, goană panicată spre ușă, un bărbat tăindu-se În cioburile de la vitrină. Ed alergă spre tejghea și sări peste ea. Pe podea: Kikey, cu sîngele țîșnindu-i din rănile de la piept. Ed Îndreptă pistolul direct spre fața lui. — Dă-mi-l pe Dudley! Dă-mi-l pe Dudley pentru Nite Owl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
era de fapt trenul cu deținuți. Cohen a spus că În el sînt tipii care i-au atacat În Închisoare. Ed reflectă și pricepu. — DU-TE ȘI SUNĂ! Tomberon alergă afară. Ed se ridică și respiră haosul din jur: polițiști, cioburi de sticlă. O ambulanță intrase cu spatele prin vitrina spartă și Încărca cadavre. Bud White striga ordine. O fetiță Într-o rochiță Împroșcată cu sînge mînca o gogoașă. Tomberon a venit Înapoi și mai Înnebunit. — Trenul a plecat din L.A.
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
moloz. Grămada de lemne era Înaltă de un metru - prea multă muncă dacă Mertens era acolo. Dădu ocol piscinei: scaune arse, o trambulină de sărituri. În apă plutea cuiul unei grenade. Ed dădu cu piciorul În palmierul plutitor. În frunziș - cioburi de porțelan. O schijă de șrapnel Înfiptă În trunchi. Se aplecă și privi cu atenție: niște capsule În apă, pătrate negre, semănînd cu capsele detonatoare. La treptele din capătul mai puțin adînc ghipsul fusese smuls de suflul exploziei - se vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]