2,880 matches
-
voia s-o ia Într-acolo, cînd auzi glasul lui Juan Lucas, care-l striga și-i arăta ușa care dădea În grădina exterioară și În stradă. „De ce oare, cînd pe aici e mai scurt“, Își spuse, dar escorta, perfect educată, se grăbea să-i deschidă ușa cealaltă, silindu-l să-și schimbe direcția și să-i urmeze. Susan mai rămase o clipă lîngă masă și apăsă cu palma lingurița care stătea mai departe Înfiptă În bulgărele de vanilie, acum deformat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
al Educației Cristian Adomniței. În cuvântul meu, am transmis, și nu pentru prima oară, gândurile mele bune și toată aprecierea mea față de această instituție de seamă a Sucevei, față de liceul care trimite către spațiul universitar sucevean, și nu numai, elevi educați, instruiți, bine pregătiți și ambițioși. Felicit încă o dată toți “ștefaniștii” pentru întreaga serie de evenimente desfășurate cu ocazia aniversării Colegiului Național “Ștefan cel Mare” și pot spune că toate laudele aduse nu sunt niciodată prea multe pentru acest prestigios Colegiu
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
serviți cu ceva pentru că pare și flămând... — Mă uimești, continuă generăleasa pe același ton, e flămând și are crize! Ce crize? — O, nu se repetă chiar atât de des și apoi e aproape ca un copil, deși, de altminteri, excelent educat. Aș vrea să vă rog, mesdames, li se adresă iar fetelor, să-l examinați un pic, pentru că ar fi totuși bine de știut la ce e bun. — Să-l e-xa-mi-ne-ze? lungi generăleasa cuvântul și, peste poate de uimită, începu iarăși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
la masă, încuviință generăleasa. Chemați-l pe Feodor sau mai bine pe Mavra... să stea îndărătul lui și să-l supravegheze când mănâncă. Măcar e liniștit când are crize? Nu face mai știu eu ce gesturi? — Dimpotrivă, e foarte bine educat și are maniere excelente. Doar că-i prea simpluț câteodată... Dar uite-l în persoană! Iată, vi-l recomand pe ultimul prinț Mâșkin din neamul său, poartă același nume cu noi, poate ne e chiar și rudă, primiți-l și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
-s prostii! spuse generăleasa, privind-o cu mânie pe Aglaia. Da, nu-i o chestiune inteligentă, confirmă Alexandra. — Nu-i dați crezare, prințe, i se adresă generăleasa, o face dinadins, dintr-un fel de ciudă, dar nu-i deloc prost educată; să nu vă închipuiți cine știe ce, dacă vă sâcâie. Sunt sigură că au pus vreo năzbâtie la cale, dar v-au îndrăgit deja. Le cunosc figurile. — Și eu le cunosc figurile, spuse prințul, accentuându-și cu tâlc cuvintele. — Cum adică? întrebă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
am cunoscut chiar atunci. Auzisem multe mai înainte despre el și, printre altele, aflasem că e ateu. E un om într-adevăr foarte instruit și m-am bucurat că voi discuta cu un savant veritabil. Pe deasupra, e un om bine educat, cum rar poți întâlni, așa că a vorbit cu mine ca și cum aș fi fost egal cu el în cunoștințe și idei. Nu crede în Dumnezeu. Totuși, m-a uimit ceva: parcă ar fi vorbit tot timpul despre altceva și am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
-l pe prinț după ea. Mai adineaori ți-am luat apărarea, am spus cu voce tare că ești prost dacă nu vii... altfel nu ți-ar fi scris biletul ăsta nătâng! O scrisoare indecentă! Indecentă pentru o fată distinsă, bine educată, deșteaptă, deșteaptă... Hm! continuă ea. Sunt sigură că îi era ciudă că nu te arăți, numai că nu și-a dat seama că nu-i poți scrie așa unui idiot, care-ți ia cuvintele de bune, cum s-a și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
de fapt, mai că nu se și exprimase chiar în prezența ei, atunci când îi aprobase, ca frate mai mare, decizia). Dimpotrivă: Varvara Ardalionovna se măritase după ce se convinsese ferm că viitorul ei soț e un om modest, plăcut, aproape bine educat și n-ar face pentru nimic în lume o mare ticăloșie. De micile ticăloșii, Varvara Ardalionovna nu se interesase, considerându-le fleacuri; la urma urmei, unde nu există asemenea fleacuri? Doar n-avea să caute cine știe ce ideal! În plus, știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
care l-am întâlnit în timpul călătoriilor mele. Ce-i drept, s-a exprimat altfel, a spus: „Cine și-a renegat pământul natal, acela și pe Dumnezeul lui l-a renegat“. Să nu uităm că la noi oameni din cei mai educați au luat calea hlâstovismului 79... La o adică, de ce hlâstovismul ar fi, în acest caz, mai rău decât nihilismul, iezuitismul, ateismul? Poate că e chiar mai profund! Dar iată până unde ne-a împins plictiseala!... Arătați-le însetaților și înflăcăraților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nefiind mai atașați democrației ca ideal decât cei mai în vârstă, care s-au socializat și au trăit o mare parte a vieții în comunism. Ceea ce contează sunt educația și genul, cei mai dispuși să susțină democrația fiind cei mai educați și femeile. Atunci când variabila dependentă este respingerea alternativelor nedemocratice, observăm o creștere a puterii de explicare a modelului până la 10,9%, dar și o modificare a semnificației și mărimii coeficienților. Sprijinul pentru democrație - văzut ca un regim aflat în competiție
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
regim aflat în competiție cu alte regimuri posibile - este cel mai puternic legat de estimarea negativă a comunismului. În contextul competiției dintre regimuri nu mai contează optimismul pentru viitorul politic, cât vârsta, educația și venitul. Cei mai tineri, cei mai educați și cei mai bogați - poate cei care cred că au beneficiat cel mai mult în urma schimbării de regim - resping mai puternic alternativele nedemocratice. Privind însă la puterea de explicație a modelelor, nu putem decât să remarcăm valoarea lor scăzută. Asta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
de nimeni puse la îndoială. În momentul apariției lucrării lui Williams, dominante în epocă erau criticile culturale promovate de către Adorno și Horkheimer și, în spațiul britanic, de către Q.D. Leavis și F.R. Leavis (pentru care cultura reprezenta preocuparea unei „minorități educate” care se vede pusă în pericol prin asaltul standardizării, al culturii de masă). Criticile culturale s-au impus datorită tonului tăios, al problematicii sesizate: lumea culturală, ghidată de criterii estetice, apunea și făcea loc unei „industrii” care urmărea scopuri diferite
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
cu atitudine protestatara. Despre cum Îi conduceau gazdele și cum Își luau rămas bun cu toții de la securistul de servici zgribulit În fața casei. Era, probabil, deopotrivă teribilismul vîrstei, dar și pulsația inteligenței cultivata, firește, de climatul În care fusese crescută și educată. Tot ea a fost, după 89, În vacarmul schimbării, ținta unui șantaj. În 1990, Alexandru Tăcu, pe atunci șeful Comisiei Culturale la Casa Pătrată, l-a invitat În țară pe Doru Braia, personaj incomod, În permanent contact cu disidenta română
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
că era cazul să Încerc cu prima. Dar Belbo spusese ceva de parolă. Întotdeauna fusese gelos cu secretele lui Abulafia. Într-adevăr, Îndată ce am deschis aparatul, apăru un mesaj care mă Întreba: „Ai parola?” Formulă neimperativă, Belbo era un om educat. O mașină nu colaborează, știe că trebuie să primească parola, n-o primește, tace. De parcă, Însă, mi-ar fi spus: „Bagă de seamă, tot ce vrei să știi se află aici, la mine În burtă, dar sapă, sapă, cârtiță bătrână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
erau amândoi de origine piemonteză și disertau adesea despre capacitatea aceea pe care o au piemontezii sadea, de a te asculta politicos, a te privi În ochi și a zice „crezi dumneata?” pe un ton care pare de un interes educat, dar care În realitate te face să te simți obiectul unei profunde dezaprobări. Eu eram un barbar, ziceau ei, iar aceste subtilități aveau să-mi scape Întotdeauna. „Barbar?” protestam eu, „sunt născut la Milano, familia mea e de prin părțile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ceva ce-ți place trebuie să zici imediat nu, mulțumesc, și nu o singură dată, și să nu zici nu, mulțumesc și imediat să Întinzi mâna, ci să aștepți ca donatorul să insiste, să zică te rog. Numai atunci copilul educat cedează. Așa că am spus că nu voiam trompeta și că poate că era bună și clarineta, dacă așa preferau ei. Și mă uitam la ei de jos În sus, sperând că vor insista. N-au insistat, Dumnezeu să-i aibă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
putere acordată de intrarea În posesia Sfântului Graal? Să vedem! Păi e În Anglia, e cercul magic de la Stonehenge! Ce altceva să fie?” „Ce vorbiți”, zise Belbo. Numai un piemontez poate Înțelege convingerea cu care se pronunță această expresie de educată stupefacție. Nici unul dintre echivalentele ei În altă limbă sau În alt dialect (nu mai spuneți, dis donc, are you kidding?) nu poate reda suveranul sentiment de dezinteres, fatalismul cu care ea reconfirmă convingerea fără greș că ceilalți sunt, și Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
magi, gimnosofiști și chiar de la barbarii din nordul extrem, de la druizii din cele două Galii și din insulele britanice. Grecii considerau că barbarii erau barbari pentru că nu știau să se exprime, cu limbajele acelea care, În urechile lor mult prea educate sunau ca niște lătrături. Dimpotrivă, În epoca noastră s-a hotărât că barbarii știau mult mai mult decât elinii, și asta tocmai fiindcă limbajul lor era impenetrabil. Dumneavoastră credeți că cei care vor dansa astă-seară cunosc sensul tuturor cântecelor și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
severitate, cu indulgență. Agliè era șiret, nu-i trebuise mult ca să Înțeleagă dublul joc Garamond - Manuzio, și nici noi nu-i ascunseserăm adevărul. Părea că Înțelege și aprobă. Distrugea un text prin câteva observații tăioase, apoi observa cu un cinism educat că pentru Manuzio putea merge foarte bine. L-am Întrebat ce putea să-mi spună despre Agarttha și despre Saint-Yves d’Alveydre. „Saint-Yves d’Alveydre...”, zise el. „Un om ciudat, fără Îndoială, Încă de tânăr Îi frecventa pe adepții lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Încurcat cu o fată o lună sau două, dar nu mersese - se-mbujoră spunîndu-i asta lui Duncan. Făcea parte din echipa care lucra la organizația de caritate pentru refugiați. Vorbea cu seriozitate, fluent, ca un comentator de radio. Accentul lui educat se simțea pregnant, iar de cîteva ori Duncan se trezi tresărind, dîndu-și seama că accentul lui se auzea mai mult ca sigur pe plajă, ajungînd la urechile celorlalți băutori. Începu să-l privească pe Fraser și, așa cum i se Întîmplase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
femeie inteligentă, bună, vorbind cu blîndețe, cu o față palidă, de om teribil de rănit. Desigur, Duncan, chiar atunci Îl considera pe Fraser absolut minunat. De fapt, Îi considera formidabili pe toți cei care vorbeau isteț și cu o voce educată. Viv sosise marți seara la domnul Mundy, iar el Îi deschisese ușa cu ochii strălucind de Încîntare. — Ghici cu cine m-am Întîlnit! N-o să ghicești! O să treacă pe-aici mai tîrziu. Stătuse pîndind venirea lui Fraser toată seara, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să privească situația cu un ochi critic. Ce naiba a făcut? Incertitudinea îl duce la remușcări, remușcările la vină și vina la panică. Își încheie nasturii pantalonilor cât poate de repede și se retrage din zona de acțiune. Fiind o persoană educată, după ce străbate jumătate din distanța spre ușă, hotărăște că ar trebui să-i adreseze partenerului său măcar un cuvânt, să facă un gest oarecare. Nu i se pare potrivit să dea mâna cu el. — Bravo, băiete! zice el morocănos. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ca să-ți deschidă inima! — Da, răspunde Robert, strivind cu talpa sandalei mucul de țigară. — Ce da? Da, domnule pastor Macfarlane. Cu toate că cei doi nu seamănă de loc, accentul tânărului este foarte asemănător cu cel al bărbii, având inflexiunile unui scoțian educat, din regiunile de șes. Pastorul ridică dintr-o sprânceană stufoasă ca un animal mic și păros care tocmai a reușit s-o zbughească dintre ai săi. Cu o grimasă, Robert se apleacă să strecoare mucul strivit al țigării în buzunarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
treptele casei tale după-amiaza, îmbrăcată de picnic. De aceea, după ce i s-a părut că Jonathan a râs de ea, s-a hotărât să-l salveze și să-i permită s-o ducă la ceai. Ca orice tânără englezoaică bine educată, Astarte a fost învățată să evalueze calitățile umane ca pe niște bunuri, iar educația să primeze asupra simplei atracții. Cu toate acestea, pe Jonathan îl place. Faptul că este Estet pentru Astarte înseamnă acel lucru cvazi mitic, la care visează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ascendente să le ia slujbele fiilor și fiicelor de bogătași! Așa că aduci o mână de cioroi privilegiați, ca un cal troian, să ia ochii cu oportunitățile egale, asigurându-te În același timp că păstrezi slujbele cu salarii marfă pentru burghezii educați. Începi să introduci specializările minime, impui ca absolvirea unei universități să fie esențială acolo unde În trecut nu era nevoie de așa ceva. În felul ăsta Îi cureți pe cei care nu pot să-și bată joc de scenariul tău. Bineînțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]