3,372 matches
-
sclerozarea lor. Rezultă edeme monstruoase ale ambelor membre inferioare care se extind și la abdomen. Limfedem secundar postradioterapic: produs prin scleroza tisulară și compresiunea cu strangulare a limfaticelor. Brațul gros din cancerul mamar apare după operația Halstedt, care include ablația ganglionilor axilari, după tromboza venei axilare, dar și după radioterapie sau datorită metastazelor ganglionare. Diagnosticul de limfedem secundar este stabilit pe baza evidențierii unei cauze determinante relevată de anamneză (operație, radioterapie), de examenul clinic (prezența de tumori, cicatrici postoperatorii, leziuni de
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
de cele secundare. În limfedemele secundare canalele limfatice sunt de obicei dilatate, pînă la nivelul unde se constată obstrucția sau întreruperea lor. - analiza fluidului din țesut: protenemia >1,5 g%, ecografia abdominală și pelvină pentru a detecta obstrucțiile neoplazice ale ganglionilor. Ecografia abdominală, computer-tomografia și imagistica prin rezonanță magnetică permit depistarea adenopatiilor și tumorilor. La ecografierea țesutului celular subcutanat din zonele cu limfedem se constată arii bine circumscrise, anecogene cu aspect de „furnicar”. Tonometria tisulară - măsoară gradul de fibroză a țesutului
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
lambou dermic este fixat la fascia profundă pentru a favoriza anastomozele spontane limfatice. Kinmonth a demonstrat că de fapt excizia țesutului celular subcutanat este elementul important al operației. Anastomozele limfo-venoase au fost preconizate de Nielubowicz, care a realizat sutura unor ganglioni secționați sagital la venele alăturate. Cordeiro și Degni au reușit anastomoze limfo-venoase prin tracțiunea cu un ac special a vasului limfatic în venă și sutura fixatoare a acestuia de venă. Rezultatele anastomozelor limfo-venoase sunt mai bune în limfedemele secundare și
Tratat de chirurgie vol. VII by JECU AVRAM, IULIAN AVRAM () [Corola-publishinghouse/Science/92085_a_92580]
-
pe dreapta, ansa subclavie - Vieussens și nervul frenic). Versantul posterior al cupulei pleurale corespunde gâtului primei coaste. La acest nivel pleura se deprimă pentru a forma foseta supra-retropleurală Sébileau. Spațiul triunghiular delimitat între cupula pleurală și gâtul primei coaste conține ganglionul stelat și a fost comparat de Thoma Ionescu, datorită formei sale, cu un „puț scaleno-pleuro-vertebral”. Tot posterior, cupula pleurală prezintă raporturi cu rădăcina inferioară a plexului brahial (C8-T1). Pe fața convexă a pleurei apicale se fixează aparatul suspensor al cupulei
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
superioară. Drenajul limfatic al pleurei viscerale se face printr-o mare rețea de capilare limfatice sub-pleurale (mai abundentă în lobii inferiori) în plexurile profunde pulmonare situate peribronșic și interlobar. Ricquet (1989), descrie totodată conexiuni directe limfatice între rețeaua subpleurală și ganglionii mediastinali (în 22-25% din cazurile studiate). Aceste conexiuni subpleurale sunt mai frecvente în lobii superiori [10]. Drenajul limfatic al pleurei parietale se face prin comunicarea directă existentă la nivelul stomelor pleurale între cavitatea pleurală și canalele limfatice ale pleurei parietale
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
în lobii superiori [10]. Drenajul limfatic al pleurei parietale se face prin comunicarea directă existentă la nivelul stomelor pleurale între cavitatea pleurală și canalele limfatice ale pleurei parietale. Aceste canale limfatice pleurale merg paralel cu coastele pentru a ajunge în ganglionii mamari interni și în ganglionii intercostali [17]. Drenajul pleurei diafragmatice se face atât către ganglionii limfatici retrosternali și mediastinali, cât și către ganglionii limfatici celiaci, în abdomen. INERVAȚIA PLEUREI Pleura viscerală este lipsită de inervația somatică. Pleura parietală primește atât
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
limfatic al pleurei parietale se face prin comunicarea directă existentă la nivelul stomelor pleurale între cavitatea pleurală și canalele limfatice ale pleurei parietale. Aceste canale limfatice pleurale merg paralel cu coastele pentru a ajunge în ganglionii mamari interni și în ganglionii intercostali [17]. Drenajul pleurei diafragmatice se face atât către ganglionii limfatici retrosternali și mediastinali, cât și către ganglionii limfatici celiaci, în abdomen. INERVAȚIA PLEUREI Pleura viscerală este lipsită de inervația somatică. Pleura parietală primește atât fibre nervoase somatice, cât și
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
la nivelul stomelor pleurale între cavitatea pleurală și canalele limfatice ale pleurei parietale. Aceste canale limfatice pleurale merg paralel cu coastele pentru a ajunge în ganglionii mamari interni și în ganglionii intercostali [17]. Drenajul pleurei diafragmatice se face atât către ganglionii limfatici retrosternali și mediastinali, cât și către ganglionii limfatici celiaci, în abdomen. INERVAȚIA PLEUREI Pleura viscerală este lipsită de inervația somatică. Pleura parietală primește atât fibre nervoase somatice, cât și viscerale (simpatice și parasimpatice) prin intermediul nervilor intercostali. Pleura diafragmatică primește
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
canalele limfatice ale pleurei parietale. Aceste canale limfatice pleurale merg paralel cu coastele pentru a ajunge în ganglionii mamari interni și în ganglionii intercostali [17]. Drenajul pleurei diafragmatice se face atât către ganglionii limfatici retrosternali și mediastinali, cât și către ganglionii limfatici celiaci, în abdomen. INERVAȚIA PLEUREI Pleura viscerală este lipsită de inervația somatică. Pleura parietală primește atât fibre nervoase somatice, cât și viscerale (simpatice și parasimpatice) prin intermediul nervilor intercostali. Pleura diafragmatică primește în plus și fibre din nervul frenic. HISTOLOGIA
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
la pericard. Unii autori au descris anastomoze ale acestor ramuri cu teritoriul coronarian, acestea reprezentând căi colaterale de mare importanță [12]. Drenajul venos se realizează în vena azygos, hemiazygos, venele toracice interne și venele diafragmatice superioare. Limfa este drenată către ganglionii mediastinali anteriori, traheobroșici inferiori și diafragmatici [14]. Pericardul fibros și lama parietală a pericardului seros sunt inervate de nervii vagi, simpaticul toracic și nervul frenic [12]. Lama viscerală a pericardului seros (epicardul) este inervată de fibre aparținând plexului cardiac [12
Tratat de chirurgie vol. IV. Chirurgie toracică. by Adrian Ciuche, Teodor Horvat, Daniel Paul Fudulu () [Corola-publishinghouse/Science/92101_a_92596]
-
de arterele tiroidiene superioare (din carotida externă) și inferioare (din trunchiul tiro-cervical). Uneori există o arteră tiroidiană ima (din crosa aortei sau trunchiul brahiocefalic). Drenajul venos se face prin venele tiroidiene, jugulara externă, trunchiul tireo-linguo-facial. Limfaticele drenează în special în ganglionii limfatici jugulari interni; o secțiune transversală a gâtului la nivelul istmului tiroidian arată relațiile tiroidei cu traheea, esofagul, carotida, vena jugulară, nervul recurent, vagul, mușchii sternocleidomastoidian, sternohioidian, sternotiroidian, mușchiul lung al gâtului (fig. 16). In vivo, aceste relații normale, precum și
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
conjunctiv și cel epitelial (în circa 40% din cazuri). în forma mixtă coexistă vezicule tiroidiene în interiorul vegetațiilor. Examenul citologic prin puncție cu ac subțire permite diagnosticul. Evoluția este foarte lentă și poate rămâne localizat în glanda tiroidă și eventual în ganglionii limfatici mulți ani. Extensia se face prin metastazare intraglandulară, apoi limfatică, loco-regională în mușchi și trahee sau la distanță în pulmon și oase. La vârstnici, evoluția poate fi mai agresivă și este notată posibilitatea convertirii spre forma anaplazică. Există cazuri
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
MEN 2B. Neurinoamele au o distribuție centrofacială și apar foarte precoce, uneori de la naștere. Sunt localizate cel mai frecvent în cavitatea bucală (limbă, buze, mucoasă bucală), dar pot apărea și pe pleoape, conjunctivă și cornee. Neurinoamele pot fi găsite în ganglionii din tractul gastrointestinal (ganglioneuromatoză gastrointestinală), fiind uneori cauza unor tulburări funcționale: disfagie și megacolon, cu diaree sau constipație. HABITUS MARFANOID Apare la aproximativ 2/3 din pacienții cu MEN 2B. Pacienții sunt înalți, slabi, cu brațe, picioare și degete lungi
Ghid de diagnostic și tratament în bolile endocrine by Eusebie Zbranca () [Corola-publishinghouse/Science/91976_a_92471]
-
și hidrogen sulfurat, responsabile de mirosul fetid al gangrenei gazoase. Fierul eliberat din globulele roșii hemolizate se combină cu hidrogenul sulfurat producând fier sulfurat, care colorează în brunverzui mușchiul. În mod obișnuit, apar plaje necrotice în ficat, splină, rinichi și ganglioni ca efect al toxinelor absorbite. Mușchii sunt tensionați, cu edem și modificări de culoare, variind de la cărămiziu la verde sau negru. Între mușchi și țesutul subcutan se dezvoltă colecții gazoase. 9.2.3. TABLOU CLINIC Numeroase cazuri de gangrenă gazoasă
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Conf. Dr. Dan Niculescu () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1205]
-
milioane de vieți. Virusul se transmite pe cale sexuală, orală și prin injecții. În prima fază apare o răceală pasageră, asemănătoare gripei, urmată de vindecare. După o perioadă foarte variabilă de la un individ la altul, apar infecții și tumori, febră, mărirea ganglionilor, laringo-faringite, pete macrulpapulare în gură și pe organele genitale, greață, vărsături, diaree, și semne de polineuropatie de tip Guillain-Barré. A fost identificată în 1981 și a evoluat ca o pandemie care a cauzat 36 de milioane de morți până în anul
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
patologică la Universitatea din Würzburg, după care devine directorul Institutului de Patologie al Spitalului Caritatea din Berlin, pentru o perioadă de 20 de ani. Virchow este primul care descrie celulele leucemice. Descrie (în calitate de coautor) semnul Troisier, care constă în mărirea ganglionului supraclavicular, în cazurile de cancer gastrointestinal. El prezintă în detaliu mecanismul tromboembolismului în patologia umană. Se declară contra teoriilor rasiste ale craniometriei, dovedindu-le eronate. Contribuie la dezvoltarea arheologiei, etnologiei și a medicinei sociale. Îl înfruntă în Bundestag pe Otto
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
lui Lenin, pe care le consideră substrat al genialității, fapt neadeverit. El reușește să stabilească arhitectura (în șase straturi) a cortexului, să le diferențieze în izo- și allo-corticale, constatând și arhitectura (în nuclei) a talamusului. Este, de asemenea, autorul clasificării ganglionilor bazali în nucleii "caudat", "putamen" și "fundus", devenit azi "pallidum". Descrie boala "atetosis", ca boală a ganglionilor bazali, forma ei bilaterală purtând numele de "Sindromul Vogt-Vogt". Îl are ca elev pe Berger. 110 Jonas Ferdinand Gabriel Lippmann (1845-1921), fizician francez
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
șase straturi) a cortexului, să le diferențieze în izo- și allo-corticale, constatând și arhitectura (în nuclei) a talamusului. Este, de asemenea, autorul clasificării ganglionilor bazali în nucleii "caudat", "putamen" și "fundus", devenit azi "pallidum". Descrie boala "atetosis", ca boală a ganglionilor bazali, forma ei bilaterală purtând numele de "Sindromul Vogt-Vogt". Îl are ca elev pe Berger. 110 Jonas Ferdinand Gabriel Lippmann (1845-1921), fizician francez, considerat mediocru până la vârsta de 27 de ani, când, trimis la Heidelberg pentru o specializare în electricitate
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
neurochimist suedez, demonstrează, în anul 1957, că dopamina nu este un precursor al neuroepinefrinei, ci unul dintre cei mai importanți neurotransmițători ai creierului. Dezvoltă metoda de măsurare a cantității de dopamină în țesutul cerebral. Găsește mari concentrații de dopamină în ganglionii bazali, implicați în mișcare, și arată că absența lor provoacă o stare asemănătoare cu boala Parkinson. Stabilește că administrarea de L-Dopa, precursor al dopaminei, ameliorează Parkinsonul. Pentru aceste descoperiri, primește, cu Paul Greengard și Eric Kandel, Premiul Nobel. 136
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]
-
Anatomopatologie Studiile histologice efectuate pe material bioptic sau necroptic, obținut de la diabetici cu o durată variabilă de evoluție a bolii (cel mai ades peste 20 ani), indică o extraordinară paletă de leziuni nervoase, înregistrate în toate categoriile de nervi, în ganglionii paravertebrali și chiar în encefal (42). Cele mai caracteristice modificări întâlnite la pacienții diabetici ar putea fi enumerate astfel (42, 62):scăderea densității fibrelor nervoase amielinice (fibrele subțiri), precum și aspecte de degenerescenta walleriană a acestora. Leziunile sunt mai pronunțate în
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Olivia Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/92254_a_92749]
-
și calea eferentă. Receptorii din cavitatea bucală sunt reprezentați de mugurii gustativi, receptori termici și dureroși. Calea aferentă: excitațiile de la mugurii gustativi din cele 2/3 anterioare ale limbii sunt culese de nervul coarda timpanului care are corpul neuronal în ganglionul geniculat. Impulsurile sunt transmise mai departe spre centrul salivator superior din punte pe calea nervului intermediar Wrisberg. Excitațiile de la mugurii gustativi din 1/3 posterioară a limbii se transmit pe calea nervului glosofaringian la nucleul salivator inferior din bulb. Sensibilitatea
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
conțin fibre simpatice și parasimpatice. Eferențele parasimpatice pentru glanda parotidă: de la nucleul salivar inferior din bulb pleacă fibre eferente pe traseul nervului glosofaringian, la nivelul găurii jugulare se separă de nervul glosofaringian și pătrund în nervul Jacobson, apoi ajung în ganglionul otic unde fac sinapsă cu fibrele postganglionare. Acestea urmează traiectul nervului auriculo temporal (ram al trigemenului) până la glanda parotidă. Eferențele parasimpatice pentru glandele sublinguală și submaxilară: de la nucleul salivar superior din punte, pe calea nervului intermediar al lui Wrisberg, trec
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
unde fac sinapsă cu fibrele postganglionare. Acestea urmează traiectul nervului auriculo temporal (ram al trigemenului) până la glanda parotidă. Eferențele parasimpatice pentru glandele sublinguală și submaxilară: de la nucleul salivar superior din punte, pe calea nervului intermediar al lui Wrisberg, trec prin ganglionul geniculat al facialului și coboară pe traiectul acestuia până în nervul coarda timpanului care, în apropiere de cavitatea bucală se unește cu nervul lingual. De aici, se distribuie la nivelul glandei submaxilare și sublinguale. Eferențele simpatice. Pentru toate glandele salivare fibrele
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
bucală se unește cu nervul lingual. De aici, se distribuie la nivelul glandei submaxilare și sublinguale. Eferențele simpatice. Pentru toate glandele salivare fibrele eferente pornesc de la nivelul măduvei toracale (T1-T2; coarnele laterale), părăsesc rădăcinile anterioare, merg prin ramuri comunicante în ganglionul cervical superior unde fac sinapsă și de unde pornesc fibre postganglionare pentru parenchimul glandular pe traiectul adventicei carotidei și a ramurilor sale. Mecanismul reflex necondiționat de intensificare a secreției salivare este cel mai important. Este declanșat de acțiunea stimulatoare a alimentelor
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]
-
circulare în porțiunea distală a canalului comun care pătrunde în peretele duodenal constituie sfincterul Oddi (fig. 12). Plexurile ganglionare se întind în peretele vezicii biliare și a canalelor biliare precum și în interiorul și exteriorul stratului muscular circular de la nivelul sfincterului Oddi. Ganglionii sunt foarte mici și plexurile sunt împrăștiate, în comparație cu cele de la nivel intestinal. Nervii extrinseci însoțesc aceste organe, ambii din plexul hepatic format din ramuri vagale și din ganglioni prevertebrali. 4.3.2. Compoziția chimică a bilei Bila conține apă și
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2285]