2,169 matches
-
tipărită. Pînă și manualele de liceu vă propun neonaturalisme. Aplaudăm insolența cu care vă arătați buricul. Buricul, ca punct fix, de răsturnat universul. Gaura buricului, în jurul căreia se învîrte lumea. Aici v-am adus: la o limbă jalnică, la senzații jalnice, la isteria "Maicîl", la "iarbă", la sexualitate ca miza secolului. Cine mai folosește puncte de suspensie, urmînd litera primă a cuvîntului licențios? Nimeni! Ecranul TV, unde se pronunță orice, cu toată gura, vă transformă în voaiori. Cultivă voyeuristica. Inocența copilăriei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
peste picior. Nu fumează, un Magician nu are nevoie să fumeze, el poate să simtă fumul în plămâni dacă dorește, doar de aceea este Magician, nu? - Încă mai visezi contracte? Îmi voi permite să afirm că ancorarea ta într-o jalnică expectativă mă pune serios pe gânduri. Poate că ar trebui să mut geamantanul cu bani în debaraua altcuiva. Știi, mă gândesc foarte serios la o astfel de perspectivă. Tu nici nu mai ai nevoie de agenți literari, de edituri, de
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
mor și nimeni nu le caută la morgă, nimeni nu sună la “persoane dispărute” pentru a reclama absența lor îndelungată, poate că și tu, Scriitorule - da, da, chiar tu, nu te mira, nu ridica din umeri, nu apela la o jalnică fofilare sortită eșecului -, ești doar un personaj amărât, lipsit de personalitate, unul captiv într-o închisoare de culoare neagră, dimensiuni reduse, bateria poate rezista chiar și cinci ore, dar asta numai în teorie, he, he, fiecare firmă îndrugă baliverne pentru
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
din față, am aprins o nouă țigară și mi-am frecat picioarele goale, congelate, pentru ca degetele să poată Începe din nou să apese pedalele. Ambreiaj, accelerație, viteza, ia piciorul de pe ambreaj, am recitat eu În timp ce mă străduiam să ignor urletele jalnice ale cățelușei care se auzeau de câte ori acceleram. Când plângea, când scheuna, când fornăia. Când am ajuns la apartamentul Mirandei, bietul animal era aproape isteric. Am Încercat să-l liniștesc, dar Înțelegea probabil că nu sunt Întru totul sinceră, și-apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Era perfect bronzată, manichiurată și dezgolită Într-un fel absolut necaracteristic unor oameni normali atunci când e zăpadă afară. Abia când mi-a făcut semn să o urmez mi-am dat seama În chip dureros cât erau de nepotrivite deux-pièces-ul meu jalnic, părul pleoștit și totala absență a accesoriilor, bijuteriilor și a spilcuirii personale. Până În ziua de azi, amintirea vestimentației mele din acea zi - precum și faptul că duceam În mână ceva aducând a servietă-diplomat - continuă să Îmi provoace coșmaruri. Roșesc toată de câte ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Eu lucrez aici abia de joia trecută. Și cu asta a aruncat mucul Încă fumegând al țigării și l-a strivit cam fără entuziasm de pavaj. ↔ — ’ Neața, Eduardo, am zis eu și i-am aruncat cea mai obosită și mai jalnică privire pe care o avusesem vreodată. Urăsc Împuțita asta de zi de luni. Nici o problemă, fetică dragă. Cel puțin ai ajuns aici Înaintea ei În dimineața asta, a zâmbit el. Se referea, bineînțeles, la acele dimineți oribile În care Miranda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
m-am supus cam fără vlagă. — „I’ll tell you what I want, what I really, really want, I wanna... I wanna... I wanna... I wanna... I really, reallly, really wanna zigga zig aaaaahhh“, am cântat cu umilință, Într-un jalnic tribut adus hitului din anii ’90 al grupului Spice Girls. Și, din nou, Eduardo a rânjit și a apăsat pe buton ca să pot intra. — Hei, nu uita: șaisprezece iulie! a strigat el În urma mea. — Știu, șaisprezece iulie, am strigat eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Încurajator, pentru că Îmi dădea prilejul să constat că există oameni care funcționau În mod normal și ale căror vieți nu erau controlate de ea, dar și pentru că asta Îmi permitea s-o iau imediat din loc, fără alte discuții suplimentare. Jalnica majoritate a celor care o cunoșteau după nume devenea imediat curioasă. Unii se Întrebau pentru care ziar de scandal lucrez. Dar, indiferent ce poveste inventam, nimeni nu o văzuse În magazinul lui (cu excepția a trei magazine, În care nu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
Bar și l‑am implorat să vină acolo să mă vadă, a zis ea și a evitat să mă privească În ochi, preferând În schimb să se concentreze asupra telecomenzii ca să pornească din nou CD‑ul ei preferat cu muzică jalnică intepretată de Jeff Buckley, care părea să răsune Încontinuu În apartament În ultima vreme. — Și? A venit și te‑a văzut vorbind cu... ăăă... altcineva? Mă străduiam să nu mi‑o Îndepărtez și mai mult cu opinii prea critice. Evident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
lume. — Da, bineînțeles că bea. La fel și tu, la fel și eu, la fel toți cei pe care Îi cunoaștem. Lily e studentă și așa fac toți studenții, Alex. Ce e așa de ciudat? Am părut Încă și mai jalnică când am rostit fraza cu glas tare, iar el a clătinat doar din cap. Am tăcut amândoi câteva minute, după care el a vorbit: — Nu pricep și pace, Andy. Nu prea știu exact cum am ajuns aici, dar am senzația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
să se ducă dracului. Nu se poate! — M‑ai sunat ca să mă dai afară. Te asigur că spun adevărul, asta am făcut! — O, Doamne! Mda, aș minți dacă ți‑aș spune că nu a fost momentul cel mai minunat din jalnica mea viață. Sigur, am fost dată afară de cea mai puternică femeie din lumea publicisticii. Nu numai că mi‑am cheltuit aproape tot creditul și nu am cum să pun banii la loc, dar șansele de a găsi o altă slujbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
din cer să fie, și nu mă las până nu-i plătesc cu vârf și îndesat! făcu Petre potrivindu-și hainele ce i se cocoloșiseră în vălmășeală. Tocmai când se mai potoli vrajba sosi și Pavel Tunsu cu o mutră jalnică, de parc-ar fi venit de la un mort. În jurul lui, țăranii se îngrămădiră cu nouă curiozitate, ca și când din gura lui ar fi așteptat cuvântul de mântuire. Cârciumarul, ca să dreagă vorbele de adineaori, rupse gheața din prag: ― Da ce-i, Pavele
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
și flămând. Văzîndu-l, fu cuprins de o furie prostească, parcă odihna câinelui I-ar fi sfidat. Îi trânti brusc un picior, rostogolindu-1 la câțiva pași: ― Mai du-te dracului și tu, nu-mi sta-n picioare! Câinele chelălăi prelung și jalnic. Chelălăiala îi făcea bine lui Ignat, ca o mângâiere. Murmură răcorit într-un târziu, reluîndu-și meremetiseala: ― Fire-ai al dracului să fii! ― Alo!... Alo!... Da, da, postul Amara!... Aici șeful postului, plutonier Boiangiu!... Poftim?... Tu ești, Popescule? Bată-te, nu
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
de la judecătorul supleant de un costum de haine nemțești pe care însă Isbășescu, spre a-și păstra cât mai mult aureola de martir, nu le-a îmbrăcat decât azi-dimineață. ― Povestea mea e mai lungă, coane Grigoriță! zise contabilul cu glas jalnic potrivit împrejurării. Dacă vreți să mă ascultați, ar fi mai bine să vă osteniți până la gazda mea, la primarul târgului, că suntem aproape, să vă spun toate din fir în păr!... O, Doamne! Prin câte am trecut și ce-am
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
cumpere inele de logodnă, pentru că i se părea că toate arată la fel, care-mi spusese cu trei luni În urmă, când o prietenă comună de la colegiu se logodise pe bancheta unei trăsuri trase de cai, că e cea mai jalnică dulcegărie din lume, se transformase Într-o copie destul de fidelă a unei neveste stepfordiene. Sau poate că eram eu acră. Sigur că eram acră. N-avusesem de a face cu logodnele decât prin intermediul paginii despre nunți din New York Times, cunoscută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
pe care-i cunoscusem eu. A, știi cum e, o grămadă de bătrâni care aleargă pe teren după mingi pe care n-ar trebui să Încerce să le prindă și care se prefac că lovesc ca Roddick. Un pic cam jalnic, dar Întotdeauna amuzant. Ușa apartamentului lor era puțin crăpată și-l auzeam pe Will care vorbea cu televizorul din biroul său, ca de obicei. Pe vremuri, Will se ocupase de recăderea În alcoolism a lui Liza Minelli, de afacerile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
și eu aveam destulă demnitate Încât să Îmi dau seama că să fii disponibilă pentru aceiași oameni - chiar dacă erau unchiul tău și iubitul lui - mai mult de o dată pe săptămână la cină și o dată la micul dejun era Într-adevăr jalnic. — Ce, chiar trebuie neapărat să sărbătorim ceva ca să bem puțină șampanie? Întrebă Simon, servindu-se cu câteva bucăți din friptura feliată pe care menajera lor o pregătise ca fel principal. M-am gândit doar că ar fi o schimbare binevenită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
-l umili sau de a-l face cumva să sufere, când l-am zărit pe Michael cu iubita lui, furișându-se afară să-și aprindă câte o țigară la câțiva metri de ușă. —Michael, urlai eu, conștientă de cât de jalnică păream, dar fără să-mi pese prea tare. Michael, Megu, sunt aici! Priviră amândoi pe deasupra hoardelor de oameni și mă văzură, ceea ce probabil că nu era prea greu, din moment ce urlam și săream fără un dram de demnitate. Îmi făcură semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
informă pe monstrulețul de la circ: „N-ar fi chiar așa de rău dacă și-ar alege măcar mărcile“. — Chestia asta s-a Întâmplat cu adevărat? Întrebă Penelope, care arăta la fel de zăpăcită precum mă simțeam eu. Cred că da. Cât de jalnice putem fi? Mi-e și teamă să mă Întreb. De fapt, nici nu există cuvinte pentru gradul ăsta de jelanie. Parcă ne-am fi uitat la Jeopardy! - Îmi veneau toate răspunsurile, dar cu zece secunde prea târziu. Tocmai era pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
semn nici de la Penelope, ceea ce era derutant. Încercările mele de a-i arăta că nu era așa cum păruse, că Philip nu venise din senin și că nu mințisem ca să scap de cina ei Îmi sunaseră până și mie goale și jalnice, așa că-mi imaginez că lui Penelope i se păruseră și mai puțin credibile. Cea mai nasoală parte din toată chestia era că ea și Avery Își schimbaseră biletele și plecau În seara asta. Nu Înțelegeam de unde atâta grabă - mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
fost de data asta scuza lui Will pentru că n-a reușit să ajungă? Întrebă nonșalant mama. Sammy se băgă Înainte ca eu să pot interveni, fără să-și dea seama că părinții mei știau de mult despre poveștile și minciunile jalnice ale lui Will și că povestitul și răspovestitul gogoșilor lui inventive devenise o activitate preferată În familie. El și mama erau apropiați, În pofida detaliului minor că ea era o hippiotă liberală enervantă, care refuza să se afilieze vreunui partid politic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
ține George la casa lui de pe Lacul Como. —George? Întrebă Oliver, În timp ce toată lumea se aplecase, ca să fie mai aproape. —Clooney, spuse Marlena. Cine altcineva? —Aoleu, nici măcar nu mai pot să ascult chestiile astea, se plânse Leo. Sunteți cu toții atât de jalnici. L-am aplaudat În tăcere pe Leo pentru bunul simț, dar era prematur. — Voi credeți că e ceva relevant În toate astea? Numiți trei persoane cu care a fost cuplată Jade Jagger și spuneți-mi la ce casă de bijuterii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
uităm - Însemna mai mult decât că omul era pur și simplu amabil și că se ținea de o promisiune față de o veche prietenă. Afurisitele alea de Harlequin-uri - ele erau problema. Mi-am jurat că o să mă las de chestiile alea jalnice, pentru că mă Încurajau să Întrețin așteptări total nerezonabile. Vreau să zic, Dominick sau Enrique n-ar fi zis niciodată „Am ceva să-ți spun“ Înainte s-o ceară În căsătorie pe femeia visurilor lor. Acestea erau În mod evident cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
arată în documentul citat. Apreciind că prin această lege "România se pregătește de un nou jaf public, o nouă “Cuponiadă", (...) aproape onestă față de ceea ce ni se pregătește acum", PDL arată că "asistăm la un furt pe față". În plus, această jalnică asumare a legii pe care o mimează domnul Victor Viorel Ponta este culmea ipocriziei și demagogiei politice: adică îi este teamă că-i va fi trântită legea de către imensa majoritate de 70% pe care o deține în Parlament?! Nu, îi
PDL îl acuză pe Ponta de culmea ipocriziei și demagogiei politice by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/38273_a_39598]
-
cruzimea lor (măcelărirea locuitorilor unor sate) dovedește că ei erau mai curând reprezentanții în teritoriu ai stăpânirii mongole. Regele Bela IV, care și-a stabilit temporar reședința (curtea) la Zagreb, în Croația, scria papei, la 18 mai 1241, despre "întâmplările jalnice și vrednice de plâns ce s-au abătut asupra regatului Ungariei" și-i cerea sprijinul. El aducea, în același timp, la cunoștință Sf. Scaun că tătarii "au năvălit în Ungaria cu o hoardă numeroasă și, fără a ține seamă de
[Corola-publishinghouse/Science/1523_a_2821]