2,424 matches
-
din coadă docil. În ochii lui, ce sticlesc de foame se citește o o mare speranță. -Măi dihanie străvezie, uite cum râde luna de noi cu gura până la urechi. Câinele Își ridică și el privirea către cer, din reflex, și latră la lună stins, vlăguit. Antoniu scoate din buzunar o chiflă pe care i-o Întinde câinelui, după care intră În Încăpere. Paisprezece ,,Yasunari Kawabata, născut la 14 iunie 1899, mort la 16 aprilie 1972. Prozator japonez a cărui operă scrisă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
trebuie arătați lumii, și nu ținuți sub saltele modeste ca să se Îngălbenească odată cu trecerea anilor. Însfârșit, hăurile negre ale blocului, ,,turnul de control,, al ghetoului se decupează distinct din zăpada care a acoperit gunoaiele. Câinele lui Ben Îl aude și latră stins, de parcă cineva i-a pus o botniță. Antoniu intră În culcușul lui. Pe dibuite găsește o lumânare pe care o aprinde, așteaptând ca ceara fierbinte să picure din ea pe fundul unei farfurii. Șuvița incertă de lumină, se zbate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
vine de la maidanezi.In ciuda eforturilor depuse de echipele de ecarisaj,numărul lor e semnificativ. Convețuirea cu patrupezii vagabonzi reprezintă o problemă comunitară.Ii întâlnești la containerele de gunoi,în curțile instituțiilor privatizate sau publice,pe stradă,în subsoluri. Te latră ziua,te mușcă noaptea.Se înmulțesc prea repede ? Sunt clonați ? E o conspirație a iubitorilor de animale ?... Nu ! Sunt aduși din sudul țării.La început sunt dezorientați. Apoi,maidanezii “riverani” îi lătra și-i pun pe fugă.Mai târziu se
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
privatizate sau publice,pe stradă,în subsoluri. Te latră ziua,te mușcă noaptea.Se înmulțesc prea repede ? Sunt clonați ? E o conspirație a iubitorilor de animale ?... Nu ! Sunt aduși din sudul țării.La început sunt dezorientați. Apoi,maidanezii “riverani” îi lătra și-i pun pe fugă.Mai târziu se coalizează în haite. Au apărut boli noi printre câinii comunitari. Incet,încet sunt integrați în decor.Unii răman “citadini”,alții ajung în mediul “folcloric”. Lângă blocuri fac alianțe cu pisicile. Inadaptații devin
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
câinele lui Nic. Ușa se deschise și Onix ridică botul spre ei. Emil își aduse aminte de versurile lui Heine și recită: „...m-a-ntâmpinat un dulău Mândrețe de câine altădată. Azi colții îi cad,știrbește de tot... Doar udă copacii și latră”. Onix ascultă impasibil tirada.îi mirosi,apoi linse mâna Alintei.Aceasta îl mângâie pe urechi și pe urmă,îl expedie în bucătărie. -Să ne facem comozi.E un comutator în dreapta.Cuierul e pe stânga.Perfect.E lumină. Pătrunseră într-o
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
unei idile trecătoare...”,încheie Alinta.Imi place Sorescu: „Auzi?In fiecare fir de iarbă/Sună o locomotivă de plecare/ Pieptenă-ți părul cu degetele mele/Uitate acolo dintr-o îmbrățișare”. Amândoi o aplaudară pentru momentul liric.Onix îi privi surprins și lătră nervos. -Ce-a spus Jan? -E de serviciu la institut în noaptea de revelion. Ai lui sunt invitați la un doctor celebru. Rămân în noaptea dintre ani cu voi. Excelent!O sun pe Alex.Incepem pregătirile. Dar pentru început să degustăm
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
închisă a bisericii. Apoi, cu greu m-am ridicat și am plecat mai departe, puțin neliniștit. La intrarea în sat, în stânga turnului imens, pe un gard înalt din piatră era un câine mare, negru, lățos, care a început să mă latre cu furie, scoțîndu-și colții și dând să sară de pe gardul mai înalt ca mine direct în capul meu. Incet, încet, privindu-l direct în ochi am început să pășesc înapoi, și apoi, ocolind sătucul pe o străduță laterală, mi-am
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
A doua zi în jurul lui zece, Parfumat, pe frunte cu roșu canaf, Tocmai se pregătea ca să plece, Cu o sexi asină la o baie de...praf; Apare...Ion! Cu fața de piatră, Că-s oile-n strungă și câinii nu latră! Că se doarme-n continuare ... Cât timp Ion îi... aplica pe spinare, Vreo...cincizecișicinci de ciomege, Pentru măgar decretă noua lege: --Te-am primit când n-aveai nici un rost, Am creat pentru tine nenorocitul de post: Dimineața când afon cânți... și
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
la pușcărie, Ca toată lumea să știe, C-ai furat ca și altădată, Dar azi ai făcut-o...lată! N-auzi?Noi vorbim cu tine! Cui îi adresăm cuvinte ?! Ursul spuse-atâta: Bine ! Și calm... merge înainte ! Geaba câinii l-au lătrat ! De legi tot nu i-a păsat ! Morală : Câți pe nedrept cocoțați, În post mare, potentați, Nu spun încălcând vre-o lege: ,,Câinii latră ursul...merge !’’ MOLIA ȘI BURSUCUL Bursucul cu blană vărgată și deasă, Tocmai se pregătea să ierneze
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
Cui îi adresăm cuvinte ?! Ursul spuse-atâta: Bine ! Și calm... merge înainte ! Geaba câinii l-au lătrat ! De legi tot nu i-a păsat ! Morală : Câți pe nedrept cocoțați, În post mare, potentați, Nu spun încălcând vre-o lege: ,,Câinii latră ursul...merge !’’ MOLIA ȘI BURSUCUL Bursucul cu blană vărgată și deasă, Tocmai se pregătea să ierneze, (Așa! Cum zici mata, să hiberneze!) Când molia întreabă: Acasă? Rugându-l simandicoasă, Subtilă și grațioasă, S-o lase că iarna geroasă A prins
Calul cu potcoave roz Epigrame-Fabule-Panseuri by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/468_a_877]
-
plantă cu spini), pentru a-i mătura pe oameni. Holera își alege satul pe care urmează să-l bântuie, iar când vine asupra lui "dă semne". Ca și la ivirea ciumei, vitele mugesc simțindu-i apropierea; o văd și o latră câinii, care se dovedesc deosebit de sensibili în această privință. Cei care asmut câinii asupra sa se îmbolnăvesc și mor, iar cei care o apără de ei nu mai pat nimic. În alte versiuni, holera este însoțită de proprii-i câini
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
dovedesc deosebit de sensibili în această privință. Cei care asmut câinii asupra sa se îmbolnăvesc și mor, iar cei care o apără de ei nu mai pat nimic. În alte versiuni, holera este însoțită de proprii-i câini nevăzuți, care necontenit latră, sau măcar de un câine roșu; femeile pun de aceea pe prispă sau pe la răspântii mâncare și apă atât pentru babă, cât și pentru acel câine. Ca și ciuma, holera merge noaptea bocindu-se prin sat, bate din ușă în
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
toată lumea știe: cum se degradează făpturile În captivitate. Un pui minuscul de rață sălbatică a Încremenit În mijlocul ochiului minuscul, verde, de apă. Aproape de mal, grupul statuar al cerbului Încolțit de câini. Cerbul Îngenuncheat, Încolțit de câinii care i se urcă, lătrând, pe coapse, pe spinare, pe gât, colții lor de piatră Înfipți, pentru totdeauna, În carnea lui de piatră, coroana grea atingând cu rămurișul ei Încâlcit soclul Înecat În roșul lalelelor, jetul limpede de apă țâșnindu-i din răni. Ce oroare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
el stă atârnat Într-un fir de păr. Mă gândeam deja să inițiem o revistă samizdat studențească, dă bine afară, un PR prin Europa Liberă, fenomenul e aproape inexistent În România, ăia o să fie nebuni de bucurie, numai asta o să latre! Să Îl implicăm Încet-Încet pe Daniel, redactor-șef, de ce nu, e el cam cu capul În nori și haotic, dar e mai cultivat ca alții și vizita lui Manu Traian l-a făcut să-și piardă și mai mult simțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
acel eveniment, timp În care ea, străina, a Învățat destul de bine limba italiană, șia făcut prieteni și se saluta cu bătrânii din cartierul respectiv, pentru care chipul ei devenise familiar. Chiar și câinii Îi cunoșteau pasul și nu o mai lătrau ori de câte ori se afla În preajma lor. Cu toate acestea, a rămas tot străină În această țară, În acest orășel aproape pustiu. Enigma care a tulburat-o atât de mult În prima zi când a ieșit la cumpărături și când trebuia să
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
femei este din belșug, de băut beau și eu ca să nu uit gustul rachiului... Încolo... ce-mi mai trebuie ca să fiu însurat și nu măritat, cum spui dumneata... ― Nu te lua după vorbe, prietene, fiindcă știi cum se spune: „Câinii latră, caravana trece” - l-a luat cu binișorul cel cu afinata. ― Apoi, dacă-i așa, ia să trăim și să ne dea Dumnezeu noroc și tot binele din lume! - a ridicat plosca omul cu mustața uitată de Dumnezeu. ― Să ai grijă
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
fi! Am să merg la han!” - a hotărât lotrul. Se înserase de-a binelea. În jur era liniște de catedrală. S-a apropiat de grajdul hanului, lipindu-se de perete. Caii ronțăiau tihnit. Un câine trezit poate din somn a lătrat neconvingător. A înaintat spre portița din dos, care dădea spre casa de locuit. Când a ajuns la fântână, prin geamul luminat al bucătăriei a privit înăuntru... Hangiul mânca cu poftă și nu uita să bea dintr-o ulcică... Privirea lotrului
Caietul crâsmarului by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/482_a_731]
-
-mi cine a băut un pahar. —Eu. Mai tare! —Eu. Mai tare! —EU! John Joe era foarte tulburat și începuse să tremure din cauza efortului de a-și folosi corzile vocale în asemenea măsură. —Asumă-ți propriile acțiuni, John Joe, a lătrat Josephine. Tu le-ai făcut, așa că spune că tu le-ai făcut! Privește cum încearcă să-i supună, m-am gândit cu interes. Câtă cruzime! Trebuia să recunosc c-o subestimasem pe Josephine. Nu semăna deloc cu Mickey Rooney, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
deranja. Mă simțeam fantastic și nimic nu mă putea supăra. Ce e cu zvonul ăsta cum că ți-o tragi cu unul dintre heavy-metaliștii ăia solizi? m-a întrebat Helenka. —Eu? Să mi-o trag cu unul din ei? am lătrat eu râzând forțat. Da, Jessica mi-a spus că te-a văzut la Rickshaw Rooms unde practic făceai sex cu el. Jessica era mâna dreaptă a Helenkăi. Tipa nu era la fel de frumoasă, la fel de bine îmbrăcată, la fel de bine plătită și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
un detaliu foarte important care nu ar trebui omis din povestea unei vieți, nu-i așa? a spus Josephine cu șiretenie. Neil a ridicat nervos din umeri. Când a început să bea mult? A urmat o pauză lungă. Când? a lătrat din nou Josephine. Neil a tresărit și-a spus: — Nu știu. Așa a băut dintotdeauna. — Deci asta a fost atmosfera în care ai crescut? Neil a fost de acord. Și mama ta? l-a presat Josephine. Mi se pare că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
și tu cu frații și surorile tale. Neil ajunsese în pragul unei crize de isterie. S-a înfundat în scaun, cu groaza înscrisă pe chip. Arăta de parcă ar fi fost pus la zid, înconjurat de niște pitbulli sălbatici, care-l lătrau. Nu, s-a văitat el. Nu-i adevărat! Ochii lui exprimau groază. Privindu-l, am realizat șocată că Neil chiar credea că nu-i adevărat. Atunci și acolo, pentru prima dată în viață, am înțeles ce însemna termenul ăla la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nu ne-a sunat așa. Mă înmuiasem ca o cârpă. După asta, Peter a venit și s-a așezat lângă noi. Am răsuflat ușurată. —Bună, i-a spus el Angelei. Eu sunt Peter. —Angela, a zâmbit fata nervoasă. —Ei, a lătrat el râzând fals, nu e nevoie să te întreb de ce ești aici. Eram cât pe ce să leșin. Poate că Angela și Eamonn o să se îndrăgostească unul de altul, a sugerat Don mai târziu cu degetele împletite și cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
trei coți. —Ei, mult noroc! Ne mai vedem, i-a zis el în grabă Efervescentei, după care a luat-o la goană către ușă. Stai departe de feti, a urlat Barry în urma lui. Iar tu nu-l mai încuraja, a lătrat el către Efervescenta. Se presupune că ești o profesionistă. Hai, a strigat apoi la mine - probabil că nu voia să mă simt dată la o parte - care e numărul? Tata a răspuns la telefon zicând: —Ferma Walsho! Pe fundal auzeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nevenindu-mi să cred că discutam așa ceva. Pentru că nu ești omul care credeam eu că ești. Pentru că am luat droguri duminică noaptea? mi-am luat eu inima-n dinți și-am pus întrebarea care nu trebuia pusă. —Duminică noaptea? a lătrat Luke izbucnind în hohote de râs. De ce să ne oprim la noaptea de duminică? Dar, într-adevăr, problema e abuzul de droguri, a continuat el. Obiceiul ăsta al tău e grav și ai nevoie de ajutor. Eu am făcut tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
au existat niște oameni simpli Pe care-i chema: Mircea cel Bătrân, Ștefan cel Mare, Sau mai simplu: ciobani și plugari, Cărora le plăcea să spună, Seara, în jurul focului poezii ¬- "Miorița" și "Luceafărul" și "Scrisoarea III". Dar fiindcă auzeau mereu Lătrând la stâna lor câinii, Plecau să se bată cu tătarii Și cu avarii și cu hunii și cu leșii Și cu turcii. În timpul care le rămânea liber Între două primejdii, Acești oameni făceau din fluierele lor Jgheaburi Pentru lacrimile pietrelor
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]