2,406 matches
-
Ochi de urs și alte povestiri Sadoveanu evergreen*tc "Sadoveanu evergreen*" Convertirea pe drumul livresculuitc "Convertirea pe drumul livrescului" Înainte ca Sadoveanu să fie considerat prozatorul nostru reprezentativ, un fel de arhivă națională în care istoria, geografia, etnoidentitatea și mentalitatea poporului sunt liniile esențiale, scriitorul s-a confruntat în epocă cu o serie de prejudecăți, atât artistice, cât și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
se instaureze definitiv. Revolta prozatorului - poate tocmai pentru că e instinctivă - se manifestă nu printr-o simplă regresiune, ci prin crearea a trei „modele de existență“ alternative, am putea spune, conforme cu cele trei dimensiuni ale umanismului său: țărănesc, istoric-național și livresc. Nuvelistica lui Sadoveanu expune trei modalități prin care personajele înțeleg să refuze societatea și să se recuze de la civilizația modernă. „Visul lui Sadoveanu este al unui om armonios într-o lume armonioasă“, ne arată Nicolae Manolescu. În primul rând, dispersia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
unde pădurarii, vânătorii, pescarii și fugarii își trăiesc pe deplin libertatea naturală și neconstrângerea socială. Urmează un ideatic univers țărănesc, un tip de societate arhaică, simulacru ce reface așa-zisul paradis social pierdut, și, al treilea model de existență alternativă, livrescul pur. Se observă ușor cum aceste trei tendințe sunt, de fapt, diferitele grade - ca intensitate și asumare - ale utopiei despre care vorbește Nicolae Manolescu. În primul caz, s-a subliniat confuzia dintre natural și primitiv, ignorându-se faptul că omul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
arzători... factura narațiunii apare cu totul alta șdecât în O istorie de demultț, mai puțin dramatică. Povestitoarea e o «babă cu clonț și cu ochii verzi și vicleni», ca în Halima. Lumea însăși a trecut printr-un proces de «estetizare» livrescă.“ (N. Manolescu) Pe Deleleutc "Pe Deleleu" Toamna începuse și se isprăvise în secetă. Unduiau lin funigeii prinși de cheutorile și streșinile caselor; cerul alburiu și zările în ceață se desfășurau, zile după zile, în aceeași tihnă blândă. Moș Calistru Pușcașu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
își amintește vorbele prozatorului adresate celor care îi admirau această povestire: „Eu n-am nici un merit. Am spus toate așa cum s-a întâmplat și atâta tot“. „Una dintre capodoperele lui cel mai puțin știute, sintezăde descriere și de invenție grațios livrescă. Nicăieri nu e Sadoveanu mai firesc și totodată mai prețios.“ (Nicolae Manolescu) Roxelanatc "Roxelana" Itc "I" În primăvara anului 1930, pe o vreme prielnică, am văzut Constantinopolul, având buni tovarăși pe Ștefana Velisar și Ionel Teodoreanu. Dormeam în Pera, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
elemente europene, mai realiste, și de elemente orientale, mai protocolare“. Fără ca povestirea să fie ea singură reprezentativă („experiența Divanului persian și a Crengii de aur este evidentă în Roxelana“), trebuie spus că, îndeosebi în această ultimă etapă, criticul identifică modelul livresc al universului sadovenian, în cadrul căruia prozatorul încerca să construiască o utopie umanistă. Detaliu stilistic: abia acum, când limbajul a ajuns la maturitate, dar și prin influența artei orientale, scrisul sadovenian este prin excelență poetic. Cuprinstc "Cuprins" Sadoveanu evergreen (Marius Chivu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
rând. Nu trebuie să căutați, în nervurile modestelor rânduri care urmează, nici structuri ferme, nici idei flamboaiante (ce să-i facem? nu toți am avut norocul să ne naștem din țeasta lui Zeus). Am scris, în pure accese de egoism livresc, numai despre fenomenele care ne interesează pe noi doi. Nu puțini dintre dumneavoastră vor constata că ariile noastre de preocupări sunt relativ limitate (l-am imitat, în aceasta, pe Socrate însuși, care, aflat la piață, constata ca multe sunt lucrurile
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
cu mine!“. Toate în jur nu erau decât o adiere fără agitație și fantasme, ca un ocean de spumă invizibilă filtrând lumea întreagă. Lui îi țiuiau urechile de liniște și, ca întotdeauna, gândul îi zbura în altă parte, făcând asocieri livrești. Ea iradia de ceva imposibil de povestit. Și tot ce buzele ei rosteau, abia șoptit, părea fără legătură cu ce e în jur sau cu ei: „Doamne, cât de mult te iubesc!“. Iar după un timp în care zăceau tăcuți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
descrise cele 24 de „vămi” prin care trece sufletul după moarte, printre care este și „vama fermecă- toriei, vrăjitoriei... și chemării dracilor” (27, II, p. 207). Așa cum voi arăta, lupta Bisericii Ortodoxe împotriva practicilor magice s-a desfășurat și pe cale livrescă, cu rezultate însă relativ modeste în rândul populației (175). Dimpotrivă, reprezentarea vizuală - care putea fi deci „citită” de omul de rând, de regulă analfabet - a vrăjitorilor supuși „chinurilor iadului”, unde este „muncă amară și scrâșnire de dinți”, în opoziție cu
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
a secolului al XVI-lea, iar practicile magice ale acestora, „nu numai de exorcizare, dar și de sorocirea dracilor ca să între în vrăjmașii românilor”, au rămas faimoase până spre sfârșitul secolului al XIX-lea (90, pp. 142-145). Revenind la campania livrescă purtată de ortodoxia română împotriva mentalității și practicilor magice, să consemnez faptul că traducerea, prelucrarea sau chiar redactarea în limba română a unor astfel de texte (manuscrise sau tipărite) s-au bucurat de o amploare deosebită în epoca de care
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
venit și l-au luat [în cer]. Dumnezeu i-a dat pușca [= fulgerul] să împuște în draci” (12, p. 521 ; 46, p. 191). în tradiția populară românească, Ilie pare să fie supus unei recluziuni forțate și prelungite și unei inițieri livrești, similare cu cele la care este supus solomonarul : „în Maramureș [se] cred[e] că cei ce intră la școala de șolomonărie nu intră de bunăvoie, ci un șolomonar mai bătrân fură băieți de pe pământ și îi duce la școala de
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
ce rămăsese bun în literatură fusese consumat și digerat”. Dar, ulterior, Grummer este forțat să regurgiteze „toată literatura înghițită”. „El o vomită în mâinile lui Algazy” (39). Ce era imagine romantică la Eminescu și intuiție ludică la Urmuz este erudiție livrescă la Umberto Eco. În romanul său Numele tranda firului, Jorge, bătrânul bibliotecar orb (personificare probabilă a lui Jorge Luis Borges), devorează o misterioasă carte a lui Aristotel, ale cărei pagini erau unse cu otravă. „[Jorge] s-a dat înapoi, strângând
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
cu poftă, relaxat, lăsând să intre în toți porii lui lumina cărților. Sigur, unele cărți sunt dificile, iar lumina lor se cere filtrată printr-o sită personală care se obține tocmai în urma lecturilor repetate în ani și ani de benedicțiune livrescă (sper să nu sune a vorbă mare!). Am citit de toate și acest de toate mă ține în viață, ca poet, astăzi, chiar dacă mai târziu am citit aplicat, pe genuri, și mi-am făcut propriile mele clasamente și ordine culturale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
șocurile teoretice la care sunt supuse operele unor contemporani...? În care curent literar sau în care "tendință literară" ți-ar plăcea să fii încadrat? M-am jucat întotdeauna cu prejudecățile. M-am ținut deoparte de polemicile, dezbaterile deseori sterile, infatuate, livrești sau dirijate. Mi-ar plăcea să fiu citit, stimulat de public și neîncadrat. Se vorbește, în perspectiva globalizării omenirii, de un "sfârșit al istoriei". Crezi că arta (literatura) va supraviețui acestui "sfârșit al istoriei"? Nu crezi că arta (cultura) e
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
roman zace nescris în ochii acestui domn! Ce agenție de detectivi trăiește acolo, în cutele din jurul gurii sale dezabuzate! Ce serviciu de cadre lucrează zi și noapte între pleoapele acestui chip de lemn imapsibil! Dar până la roman - ca să nu fim livrești -, câtă nevoie am avea fiecare dintre noi de un domn Lemarchand, dimineața, când deschidem ziarele lumii și începem jocul în acel infernal cazinou unde, cum spunea odinioară poetul, „la masa verde, față în față...”. ...pe o filă găsită în dormitorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
și prozator de mare rafinament stilistic, Nichita Danilov este, la nivelul prozei, un povestitor de factură clasică (modele cele mai la îndemînă sînt Creangă, dar și povestitorii ruși) ale cărui relatări mustesc însă de simboluri, înțelesuri parabolice, intertextualitate și aluzii livrești. Oricum, nimic din scrisul său de pînă acum nu îl recomandă ca pe un posibil autor de literatură science fiction. Mașa și extraterestrul este un roman tipic pentru proza lui Nichita Danilov. El este redactat în două registre distincte. Unul
Mașa față cu postmodernitatea by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10819_a_12144]
-
și Margareta.Cu specificația că ,Extraterestrul" este un diavol de o factură ceva mai specială. Extraterestrul lui Nichita Danilov poate fi văzut, în ultimă instanță, ca un ,diavol" promotor al postmodernității. Discursul său, destul de incoerent și confuz, doldora de trimiteri livrești (unele stîlcite) și aluzii culturale, cu raționamente uneori strîmbe și, în mod cert, niciodată clare, în care vechile valori ale creștinismului nu-și mai au locul, este cel al zilelor noastre, al confuziei generalizate, al ambiguității perfecte și al universului
Mașa față cu postmodernitatea by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/10819_a_12144]
-
imediat. Asta ar fi trebuit să fie epilogul, dacă autorul n-ar fi avut reaua inspirație să caute dincolo de această narațiune, cam posomorită, dar foarte solidă, și memorabilă, alte semnificații, urmărindu-și piticul său și în perioada postbelică. Sânt foarte livrești și deloc serioase evenimentele care urmează, și autorul abia găsește cu greu o idee de încheiere, care nu se reține. Nu citisem această carte și poate că nici n-aș fi citit-o vreodată, dacă o reclamă excepțional de eficientă
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
Damian!" (Mircea Damian fiind bine cunoscut prin ieșirile lui intempestive). Dar făcătorul de cuvinte de acest gen nu era numai imitator prin structură, cum părea la prima vedere. Există un gen de făcători de cuvinte posesori ai unei vaste experiențe livrești, care au străbătut mari spații ale culturii, așa cum pășuniștii au străbătut cu tălpile lor goale pășunile și plaiurile descrise de ei. Tipul acesta e foarte rar și reprezintă pentru făcătorul de cuvinte de pe plaiuri fascinația "inteligenței", după cum pentru făcătorul de
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
buchiniști glumeți, bătrâiori și pitorești pe malul Someșului: și îmi închipui nu cum ar fi Clujul dacă ar fi Paris, ci cum ar fi Clujul dacă ar avea gherete, tejghele și tarabe cu opuri vechi, afișe matusalemice și alte chestiuni livrești de odinioară, înșirate pe malul Someșului. Pentru că anticariatele nu mai sunt astăzi niște pivnițe ale lui Auerbach, nu mai au farmecul sfătos și exotic din vremea comunismului, când cartea era obiect ultraprețios de contrabandă. Anticariatele de astăzi sunt niște magazine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
Tânjesc după anticariatele mirosind a ceară și petrol, de odinioară, și fantasmez după tarabe cu buchiniști (fie chiar nevorbitori de francezăă, care să mă îmbie la citit (tachinându-măă pe malul Someșului. Că nu există buchiniști, aceasta ține de fantasma mea livrescă, dar când știi că librăria centrală a Clujului va dispărea într-un viitor încâlcit, deja vorbim de neorealism gregar. Așa că acum când am aflat că și librăria Universității - cea care a făcut carieră scriitoricească, măcar pentru faptul că aici au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
real, ci de o proiecție metafizică a războiului, de ce mai era nevoie de precizarea datei și locului „acțiunii“? Pe de altă parte, chiar dacă autorul ar renunța la această precizare, replicile imaginate de el tot ar suna fals, din cauza stilului afectat livresc și a lipsei de bun-gust. Trimiterile la pasărea Phoenix, la Styx, la Cerber sunt pur retorice, de un snobism strident. Referirile la dragoste suferă, la rândul lor, de un declamativism gongoric. Iată un exemplu dintr-o altă piesă, Șaua Dracului
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
civilizate, Îi intersectau; că părul i se rărea În față; un nas evreiesc, o buză grea, atotsavurândă, atotrespingândă. O, acesta era un divertisment artistic al străzilor pentru domnul Sammler când era iscat spre el de vreun șoc. Era studios, era livresc și fusese instruit de cei mai buni scriitori să se distreze cu percepții. Când ieșea pe stradă, viața nu era goală. În acest timp oamenii chitiți, agresivi, puși pe treabă, volitivi făceau cum făcea omenirea În mod normal. Dacă mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
îl privește, din pragul eternității sale senine, pe creatorul său. Ca și Sherlock Holmes al lui Conan Doyle, Tintin se desparte de cel care i-a dat viață. Despre Hergé, atât de discret în confesiunile sale, cunoaștem doar prin medierea livrescă și onirică a textelor dedicate lui Tintin. Tintin este integrat unei mișcări universale a spiritului. Referințele la reporterul belgian sunt codul ce definește fraternitatea având în comun atracția pentru aventură și misterele ascunse în spatele unei uși aparent anodine. Popularitatea acestui
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
originară. Și totuși, în pofida cecității lor ce trimite la aglomerarea de calamități a lui Laurel și Hardy, Dupont și Dupond devin, pe măsură ce textul lui Hergé se dezvoltă, un reper inconfundabil al imaginarului tintinian. Ei sunt imperfecțiunea perfectă pe această scenă livrescă a lui Hergé. Căpitanul Haddock, lupul de mare fără de care nici o călătorie adevărată nu poate fi pornită, împarte cu detectivii înclinația înnăscută pentru dezastre și nenorociri. În cazul său, Tintin este catalizatorul ce îl scoate din infernul beției, spre a
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]