2,374 matches
-
a fost o tragedie națională. Problema consta în faptul că mulți dintre imigranții din Anatolia erau obișnuiți cu un standard de viață superior celui al locuitorilor Greciei propriu-zise. Printre ei se aflau mulți oameni calificați doctori, magistrați, profesori, negustori și meșteșugari -, care nu puteau găsi nici un loc de muncă și ale căror profesii nu aveau căutare în noua lor patrie. Guvernul a plasat cît mai mulți refugiați în zonele rurale, în special în Macedonia și Tracia. Ca urmare a acestei politici
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
meșteșugărești. În cadrul acestei societăți sărace, magazinele aveau în general stocuri limitate și erau specializate în vînzarea produselor coloniale, ca zahărul și cafeaua, și a unui mic număr de articole pe care familiile țăranilor nu le puteau confecționa în gospodăriile lor. Meșteșugarii asigurau și ei servicii care necesitau îndemînare sau unelte pe care țăranii nu le aveau; din acest grup făceau parte croitorii, dulgherii, zidarii și fierarii. Casele erau construite din materialele disponibile în zonă. Ele nu puteau fi construite din bușteni
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
De fapt, situația a evoluat într-o direcție destul de diferită. În loc să se polarizeze în două grupuri antagoniste, societățile capitaliste au manifestat o creștere a numărului de familii mediu prospere aflate în centru, din care făceau parte membrii categoriilor profesionale, comercianții, meșteșugarii și chiar și muncitorii calificați. Pe lîngă aceasta, cea mai mare parte a proletariatului industrial nu era atrasă de mișcările comuniste militante, ci de sindicate și de partidele socialiste, care doreau să funcționeze în cadrul sistemelor politice existente. Dîndu-și seama de
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
mare parte țărani, au trăit anumite experiențe comune. Principalele lor legături erau cele cu familiile și comunitățile lor locale; ocupațiile care le asigurau traiul erau mai ales cele de țărani, păstori și pescari. O parte din ei erau negustori și meșteșugari și un număr și mai mic au ajuns să dobîndească statutul de lideri politici. În mare parte analfabeți și vorbind dialecte ale principalelor limbi, oamenii aceștia aveau totuși opinii asemănătoare asupra vieții lor și a societății căreia îi aparțineau. Avînd
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
peste 60 de ateliere de preparare a săpunului, care se aflau în Moldova în aceiași ani, nici unul nu funcționa în mediul sătesc. Un raport asemănător s-a stabilit și în ceea ce privește repartizarea altor meșteșuguri, ca de pildă prepararea covrigilor etc. Dintre meșteșugarii din domeniul alimentar cei mai numeroși sunt brutarii, sau chitarii cum li se mai spunea. În 1831, în orașul Iași, de pildă, numărul lor era de 89, iar în 1845 de 122, dintre care un brutar de treapta întâia, trei
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
al atelierului, a înființat acel atelier în 1862, producând anual 6.000 ocă aluat, folosind ca materie primă făina și grișul. Făina și-o procura „de pe la morarii din Iași”. El scotea 15 soiuri de aluaturi. Un grup numeros îl formau meșteșugarii care prelucrau carnea. Fiecare târgușor avea cel puțin un casap (măcelar). Orașele mai mari aveau mai multe măcelării, în care lucrau câteva zeci de măcelari (Iași - 69 măcelari, Botoșani - 37, Galați - aproximativ 30 etc.). Fiind vorba de meșteșug, nu interesează
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
câteva zeci de măcelari (Iași - 69 măcelari, Botoșani - 37, Galați - aproximativ 30 etc.). Fiind vorba de meșteșug, nu interesează atât măcelarii, cât oamenii specializați în prelucrarea cărnii, din care ei preparau o varietate de produse destinate pieții. De obicei, acești meșteșugari erau reuniți într-un atelier sau manufactură, cunoscute sub numele de zalhanale. La începutul deceniului șapte al secolului trecut în Moldova funcționau șapte zalhanale. Dintre acestea, șase funcționau în orașe și târguri: trei ateliere, două manufacturi și o fabrică. În
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
oi și obținând produse în valoare de peste 61.000 lei anual. Numărul lucrătorilor folosiți era de 12, ceea ce înseamnă că ele se încadrează fie în cooperația capitalistă simplă, fie în mica producție, în cazul când lucrătorii erau membri ai familiei meșteșugarului. În domeniul producerii de băuturi alcoolice, o răspândire crescândă o avea meseria de berar, ce-și făcea loc înfruntând tradiția, care păstra la loc de cinste vinul și rachiul. Numărul instalațiilor de producere a berii a crescut simțitor, mai ales
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
erau în număr de câteva zeci, dacă ținem seama de faptul că în anul 1838 Botoșanii avea 64 de pietrari iar Focșanii - 25. O mare răspândire și un real progres cunoaște în acea epocă meșteșugul croitoriei. În târguri și orașe meșteșugarii confecționau numai îmbrăcăminte și la comandă. Stofa și-o procurau fie din mediul sătesc, fie din stocurile de import. În cel din urmă caz, îmbrăcămintea era destinată orășenilor avuți care, în cea mai mare parte, adoptaseră deja moda europeană. Specializarea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
distincție clară între meșterii abageri (care prelucrează abaua), băibărăcarii (croitori de baibara), șăpcari, ceaprăzari, găitănari, pălărieri, sucmănari, plăpomari, mindirigii, tulpangii, potcapcieri, șlicari etc. Totodată, ca urmare a transformărilor prin care trecea societatea moldovenească, a pătrunderii și răspândirii portului european, numărul meșteșugarilor de modă orientală, ca de pildă șlicarii, descreștea, în timp ce numărul croitorilor de „haine nemțești” sporea. Avea loc un larg și dureros proces de recalificare. Într-o anafora a Sfatului Administrativ din 31 mai 1838 se arăta că „isnaful croitorilor creștini
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
a se desprinde în meșteșugul lucrării straielor evropene”. În perioada care face obiectul studiului nostru, acest proces de recalificare intră în faza de încheiere. Dezvoltarea pe care a luat-o meșteșugul croitoriei ne este dovedită cu prisosință de creșterea numărului meșteșugarilor. În unul din cele mai mari centre textile din Moldova, orașul Botoșani, în 1831 existau 136 de croitori iar în 1845 numărul lor se ridica la 389. În 1845, la Roman lucrau 175 de croitori, în Focșani 121, în Târgul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
croitor de treapta întâia sau a doua, la fel Târgul Neamț, Piatra, Bacăul etc. Cei mai mulți meșteri croitori sunt de treapta a treia. Ei lucrează singuri sau au una, două până la cinci calfe, lucrători care, adeseori, sunt chiar membri ai familiei meșteșugarului, ceea ce înseamnă că majoritatea lor se plasează în forma micii producții de mărfuri. În anii1860-1862, funcționau în Moldova circa 11 ateliere de confecționare a pălăriilor (unul la Bârlad, șase la Botoșani, două în Roman, două în Bacău). Cu excepția celor șase
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
În 1845 se aflau la Târgul Neamț 59 de meșteri sucmănari. În Moldova - o țară bogată în animale, cu o climă aspră în o bună parte a anului - meșteșugul tăbăcăriei, al pielăriei și al cojocăriei avea o largă răspândire. Specializarea meșteșugarilor era și aici foarte accentuată: cizmari, ciubotari, pantofari, iuftari, curelari, săhăidăcari, blănari, cojocari, cușmari, tăbăcari, „boingii” de blăni etc., apar distinct în documente. Un loc aparte în această ramură îl ocupă tăbăcăriile în care se tăbăceau pieile, adică se executa
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Romanul avea în 1845 - 459 meșteri și lucrători în ramura pielăriei, Focșanii - 297, Târgul Piatra - 260, Tecuci - 196, Târgul Neamț - 154, Odobești - 118 etc.. Informațiile nu ne îngăduie să facem aprecieri exacte asupra formei de producție în care se încadrează meșteșugarii din această ramură. Apartenența lor la o treaptă sau alta este indicată doar la unele târguri și numai la meșterii creștini. Este neîndoielnic că toți se plasează în forma micii producții sau a cooperației capitaliste simple. Nici un meșter creștin din
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
era de 137, iar al calfelor de 59; în Roman proporția era de 211 meșteri și 165 calfe etc. Dacă ținem seama de faptul că multe dintre calfe nu erau de fapt calfe în înțelesul propriu al cuvântului, ci mici meșteșugari ruinați, având propriul lor atelier și care numai datorită neputinței lor de a plăti patenta de treapta a treia erau trecuți de Vistierie în rândul calfelor, atunci, firește, suntem îndreptățiți să tragem concluzia că majoritatea meșteșugarilor pielari din orașele și
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
al cuvântului, ci mici meșteșugari ruinați, având propriul lor atelier și care numai datorită neputinței lor de a plăti patenta de treapta a treia erau trecuți de Vistierie în rândul calfelor, atunci, firește, suntem îndreptățiți să tragem concluzia că majoritatea meșteșugarilor pielari din orașele și târgurile Moldovei se încadrează în mica producție de mărfuri. Progresele edilitare pe care le-au făcut orașele și târgurile, neutilizarea gazului lampant în iluminare, până în 1859, au fost principalele cauze ale sporirii numărului de ateliere în
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
mica producție de mărfuri. Progresele edilitare pe care le-au făcut orașele și târgurile, neutilizarea gazului lampant în iluminare, până în 1859, au fost principalele cauze ale sporirii numărului de ateliere în care se produceau lumânări de seu. În statisticile vremii, meșteșugarii și calfele din această ramură sunt trecuți sub denumirea de „făclieri și săponari”. În 1845, în Botoșani, se aflau 42 de făclieri și săponari, iar în Iași 46 de făclieri și săponari creștini, în afara meșterilor de alte confesiuni. Deoarece confecționarea
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
se așezau olane și oale nu mai mari de 40-50 cm. Sub grătar se făcea focul. Este neîndoielnic că acest cuptor aparținea unui mic meșter olar, ceea ce înseamnă că asemenea cuptoare, de dimensiuni mici și simple, posedau și alți numeroși meșteșugari. Constatăm în acea epocă, când exigențele cumpărătorilor au sporit, că există numeroase mențiuni relative la calitatea nesatisfăcătoare a cărămizilor, olanelor, oalelor etc. Organele de resort ale statului au fost nevoite să elaboreze norme precise privind calitatea acestor produse. În domeniul
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
n-a atins nici pe departe nivelul la care ea a ajuns în acea epocă în alte țări. Mineralele feroase din Moldova rămâneau neexploatate, fierul gata redus continua să se importe din Anglia, Transilvania și Rusia, în cantități mereu sporite. Meșteșugarii noștri foloseau fier „englezesc”, fier „de Sibiu” și fier „de Sibir”, adică din Siberia. În orașe nu întâlnim instalații de reducere a fierului, ci numai meșteșugari care prelucrează fier gata redus, aramă, cositor etc. și pentru sate. Specializarea, determinată de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
redus continua să se importe din Anglia, Transilvania și Rusia, în cantități mereu sporite. Meșteșugarii noștri foloseau fier „englezesc”, fier „de Sibiu” și fier „de Sibir”, adică din Siberia. În orașe nu întâlnim instalații de reducere a fierului, ci numai meșteșugari care prelucrează fier gata redus, aramă, cositor etc. și pentru sate. Specializarea, determinată de specificul materiei prime folosite și de nevoile mereu crescânde ale societății, era deosebit de pronunțată. În documente sunt menționați meșteșugari fierari, strungari, lăcătuși, potcovari, alămari, căldărari, tinichigii
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
instalații de reducere a fierului, ci numai meșteșugari care prelucrează fier gata redus, aramă, cositor etc. și pentru sate. Specializarea, determinată de specificul materiei prime folosite și de nevoile mereu crescânde ale societății, era deosebit de pronunțată. În documente sunt menționați meșteșugari fierari, strungari, lăcătuși, potcovari, alămari, căldărari, tinichigii, cazangii, cuțitari, tufeccii (armurieri) etc. În Iași, la 1854, exista o breaslă a fierarilor, în Botoșani, la 1845, lucrau 21 de fierari, în Galați - 31 (fierari creștini), în Roman, în 1849, existau 14
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Firește că numărul lor era cu mult mai mare decât cel indicat de statistici, în care, după cum am mai spus, nu găsim menționată calificarea meșterilor străini sau specialitatea celor neincluși în bresle. Forma de producție dominantă, în care se încadrează meșteșugarii din domeniul metalurgiei, este mica proprietate de mărfuri. Meșteșugarul are propriul său atelier, în care lucrează atât la comandă, cât și pentru piață. Acei dintre ei care nu au ateliere se deplasează cu lucrul din loc în loc. Cei mai avuți
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
decât cel indicat de statistici, în care, după cum am mai spus, nu găsim menționată calificarea meșterilor străini sau specialitatea celor neincluși în bresle. Forma de producție dominantă, în care se încadrează meșteșugarii din domeniul metalurgiei, este mica proprietate de mărfuri. Meșteșugarul are propriul său atelier, în care lucrează atât la comandă, cât și pentru piață. Acei dintre ei care nu au ateliere se deplasează cu lucrul din loc în loc. Cei mai avuți încheie contracte pentru executarea unor lucrări mai mari în
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
atât la comandă, cât și pentru piață. Acei dintre ei care nu au ateliere se deplasează cu lucrul din loc în loc. Cei mai avuți încheie contracte pentru executarea unor lucrări mai mari în orașe și sate, angajând la rândul lor meșteșugari ruinați sau sărăciți. În orașe, alături de micile ateliere, există și ateliere de proporții mai mari, care se plasează în forma de producție a cooperației capitaliste simple. La Iași, în afara școlii de meserii, care avea un atelier unde, la 1860-1862, lucrau
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
sărăciți. În orașe, alături de micile ateliere, există și ateliere de proporții mai mari, care se plasează în forma de producție a cooperației capitaliste simple. La Iași, în afara școlii de meserii, care avea un atelier unde, la 1860-1862, lucrau 45 de meșteșugari (29 copii și 16 bărbați), care confecționau rarițe, pluguri, furci etc., existau la începutul deceniului VII un atelier de armurărie, un atelier de confecționare a pieselor pentru trăsuri, ș.a. Ca urmare a utilizării într-o măsură mai mare în agricultură
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]