7,832 matches
-
supuse analizei toate secțiunile care se referă la evenimente politice. Abordarea categoriilor formei se referă la caracteristicile subtile, stilistice sau lingvistice, ale anumitor părți ale narațiunii. De exemplu, această analiză ar putea avea drept temă tipurile de metafore utilizate de narator sau frecvența construcțiilor pasive prin raport cu cele active. Fragmentele relevante vor fi selectate - din unul sau mai multe texte- și numărate, în aceeași manieră ca și în cazul analizei de conținut. Fiecare dintre cele patru moduri de analiză implică
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
conținutului, o manieră discretă de a învălui un mesaj, nu foarte diferită de procesele (conștiente și inconștiente) de simbolizare. Chiar mai mult, concluziile noastre privind categoriile separate, în maniera în care le-am prezentat mai sus (de exemplu, folosirea de către narator a diatezei pasive pentru a-și explica evenimentele din viață), pot fi, ce-i drept, foarte semnificative în înțelegerea individului ca întreg. Clasificarea noastră se referă, în orice caz, la modalitățile de lectură în cadrul abordărilor presupuse de aceste categorii care
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
autorii și-au descris perspectiva teoretică privind maniera de utilizare a narațiunilor în psihoterapie. Metodele sugerate de ei pentru schimbarea poveștii vieții (prezentată inițial) se referă în principal la forma poveștii și mai puțin la conținutul ei. De exemplu, transformând naratorul din victimă a circumstanțelor în eroul lor, sau conducându-l spre externalizarea problemei, care va fi apoi privită ca „inamic”, pacientul va avea de câștigat. Omer (1994) crede că psihoterapia nu este altceva decât confecționarea unor povestiri adecvate ale vieții
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
în grupele respective. În vreme ce studiul lui Feldman și al colaboratorilor săi s-a bazat pe numărarea unor anumite cuvinte, Schulman, Castellon și Seligman (1989) au lucrat cu categorii mai largi, și anume cu „secvențele care explicau un eveniment” - în care naratorii atribuiau explicații unor situații din viața lor. Aceste secvențe au fost analizate în funcție de trei scale, bazate pe modelul lui Seligman privind stilurile atributive, și anume „internalitatea”, „stabilitatea” și „globalitatea”. Această metodă a dus la detectarea unor stiluri individuale de atribuire
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
colaboratorilor săi (1993) poate fi utilizat pentru a demonstra această abordare. Ei au analizat intriga întocmai ca și Gergen și Gergen (1988), însă doar pe anumite părți ale textului- mai exact, descrierea tranziției la statutul de tată în poveștile vieților naratorilor. Similar cu demersurile lui Gergen și Gergen (1988), Farrell și colaboratorii săi disting trei grafice-prototip reprezentând această tranziție. Un alt studiu aparținând tipului de abordare categorială aformei a fost realizat de Tetlock și Suedfeld (1988), care au elaborat o metodă
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
Când subiectul termina de completat schița etapelor vieții, intervievatoarea așeza foaia într-un loc din care să le fie vizibilă amândurora și spunea: „Îți voi pune mai multe întrebări cu privire la fiecare dintre etapele pe care le-ai propus”. Conform instrucțiunilor, naratorii se concentrau asupra a patru întrebări/direcții la fiecare dintre etape: 1. „Spune-mi un episod sau o amintire semnificativă despre aceasta”; 2. „Ce fel de om erai în această etapă?”; 3. „Care erau persoanele importante pentru tine în această
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
mulți, povestea a evoluat din diferitele perspective enumerate mai sus, iar pentru alții, narațiunea s-a desfășurat fără vreun ajutor din partea intervievatoarei. Aceasta a intervenit însă cuprovocări și întrebări pentru a aduce un plus de claritate poveștii sau a încuraja naratorul să-și continue relatarea. Când întreaga schiță a etapelor vieții a fost încheiată, au fost introduse trei subiecte finale: a) subiecților care nu au vorbit prea mult despre liceu li s-a cerut să-și elaboreze mai detaliat amintirile despre
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
omisiunea unei propoziții ori a mai multora sau a unui paragraf din text. Această operațiune a fost realizată cu scopul de a scurta textul, de obicei atunci când partea omisă repeta în mod substanțial o idee deja exprimată; • ghilimelele apar atunci când naratorul redă un dialog. Adesea, acest lucru reiese din context; • paragrafele noi din partea C marchează opriri în fluxul conversației sau schimbarea subiectului. Schița etapelor vieții Sarei a fost următoarea: • etapa 1: de la naștere până la 6 ani, intitulat Copilăria; • etapa 2: 6-12
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
foarte bune. Îi înțeleg limbajul, iar limbajul, așa am învățat eu, e cel mai important lucru din lume. Notetc "Note" 1. În procesul de redactare a acestei cărți, povestea completă a Sarei și cea a lui David au fost trimise naratorilor, care și-au dat acordul pentru publicarea lor. 2. Subiecții studiului au fost toți israeliți, iar în Israel serviciul miliar este obligatoriu pentru toți cetățeniievrei: doi ani (18-20) pentru femei și trei ani (18-21) pentru bărbați. 3. Shiva înseamnă „șapte
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
dorești să le urmărești de-a lungul poveștii pe măsură ce se derulează, de la început până la final. Focarul poveștii se poate adesea distinge în funcție de spațiul acordat respectivei teme în text, de frecvența cu care apare și de numărul de detalii pe care naratorul le oferă înlegătură cu ea. Totuși, omiterea anumitor aspecte din povestire sau referințele foarte scurte la un subiect pot fi interpretate uneori ca indicând un focar de semnificație, așa cum vom demonstra mai jos; 4. folosind mai multe markere de culori
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
dintre primele trei focare de semnificație ale poveștii și cel de-al patrulea. Lectura și interpretarea unei povești a vieții poate varia, în măsura în care înțelegerea teoretică joacă un rol în interpretare. La una din extreme se află perspectiva fenomenologică, care priveștespusele naratorului la valoarea lor concretă, ca o prezentare a viețiiși lumii sale, pe care o citește sau o ascultă naiv, respectând faptele explicite, raportându-se la ele exact în forma în care sunt spuse. La extrema cealaltă, o poveste a vieții
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
exact în forma în care sunt spuse. La extrema cealaltă, o poveste a vieții poate fi înțeleasă utilizând o varietate de perspective teoretice (intervievatul nu este conștient de acest lucru, firește). O astfel de lectură pune sub semnul întrebării prezentarea naratorului, caută pauzele, lapsusurile, contradicțiile, simbolurile și alte aluzii la conținuturile de profunzime sau la cele implicite pe care naratorul le ascunde, adesea chiar de el însuși. Acest tip de lectură este prevalent în psihologia clinică, mai cu seamă printre specialiștii
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
varietate de perspective teoretice (intervievatul nu este conștient de acest lucru, firește). O astfel de lectură pune sub semnul întrebării prezentarea naratorului, caută pauzele, lapsusurile, contradicțiile, simbolurile și alte aluzii la conținuturile de profunzime sau la cele implicite pe care naratorul le ascunde, adesea chiar de el însuși. Acest tip de lectură este prevalent în psihologia clinică, mai cu seamă printre specialiștii care lucrează într-un cadru psihanalitic. Între acești doi poli se pot localiza diversele nuanțe interpretative. Poziția asumată pe
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
poartă în ele o semnificație specială. Cu alte cuvinte, povestea vieții nu este o simplă cronologie de evenimente ordonate care poate fi remarcată în text; ea presupune în plus și o organizare anume, ce ține strict de maniera în care naratorul alege să-șispună povestea. Mai mult decât atât, prima amintire povestită ar putea fi alta decât prima amintire amintită, dar totodată, este prima pe care naratorul alege s-o introducă în povestea sa, prima care, așa cum spunea Adler, „are relevanță pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
ea presupune în plus și o organizare anume, ce ține strict de maniera în care naratorul alege să-șispună povestea. Mai mult decât atât, prima amintire povestită ar putea fi alta decât prima amintire amintită, dar totodată, este prima pe care naratorul alege s-o introducă în povestea sa, prima care, așa cum spunea Adler, „are relevanță pentru situația în care se află”, ea putând fi, astfel, mai semnificativă decât altele pentru înțelegerea „situației” actuale. În orice caz, unele povești ale vieții nu
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
așa cum spunea Adler, „are relevanță pentru situația în care se află”, ea putând fi, astfel, mai semnificativă decât altele pentru înțelegerea „situației” actuale. În orice caz, unele povești ale vieții nu conțin episoade timpurii anume, ci impresii generale din copilăria naratorului. Pot oare aceste impresii să fie folosite ca „amintiri timpurii” sau ar trebui să căutăm mai departe în text amintiri propriu-zise? Răspunsurile la asemenea întrebări nu sunt ușor de formulat, ele necesitând o strategie de interpretare. Metoda prin care poveștile
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
generală: „Îmi amintesc că am avut o copilărie normală. Un copil, un copil obișnuit, care a trăit într-un cămin bun, într-o casă drăguță”. Sau: „Pe bune, era o perioadă în care nu aveam nici o grijă”. În alte cazuri, naratorii povestesc mai mult despre un episod sau altul și a trebuit să decid la care dintre ele ar trebui să mă opresc. Decizia finală a fost aceea de a căuta prima amintire distinctă care apare în text. Prin „amintire distinctă
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
exact cum o va face în propoziția: „Îmi amintesc că am avut o copilărie normală”. Decizia privind amintirile timpurii considerate în ordine cronologică sau textuală a fost, practic, impusă de textele înseși; organizarea interviului a fost cea care a constrâns naratorii la o construcție cronologică a poveștii, așa că, în cele mai multe cazuri, prima amintire povestită a fost și prima pe axa timpului. În anumite cazuri excepționale, când axa timpului era neglijată, așa cum s-a dovedit a fi narațiunea lui Jacob la care
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
ce era „ca o pasăre mare ce-și întindea aripile peste cuib”. Povestea vieții lui Jacob nu a fost prezentată integral în această carte și totuși extrasele utilizate aici pot ilustra unele dintre posibilitățile de cercetare a amintirilor timpurii atunci când naratorul își spune povestea fără să i se fi dat instrucțiuni specifice privind maniera în care să o organizeze. În asemenea cazuri, alegerea spontană a unei amintiri care să fie povestită întâi -nefiind în mod necesar cea mai veche - poate avea
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
comparațiile între graficele structurale ale interviurilor se concentrează asupra dezvoltării temelor și intrigilor în jurul cărora se organizează structura, mai degrabă decît asupra temelor și intrigilor în general. Ca să dau un exemplu mai concret, subiecte cum ar fi ascensiunea profesională a naratorului sau dezvoltarea abilităților sociale, identitatea de gen și așa mai departe, ar putea fi identificate ca puncte tematice ale narațiunii, cu toate acestea, efortul nostru analitic va fi acela de a înțelege cursul acestei dezvoltări, mai degrabă decât conținutul lumii
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
b) răspunsuri la întrebarea: de ce intervievatul alege să încheie o etapă la un anumit punct (care a fost una dintre cele patru întrebări puse fiecărui subiect). Această întrebare tinde să obțină referințe clare la un punct de cotitură din viața naratorului (vezi McAdams, 1985, 1993). Formele ar putea include și (c) manierele de utilizare a termenilor care exprimă componenta structurală a narațiunii, de exemplu, răscruce, punct critic, curs al vieții, traseu, progres, a sta într-un singur loc. Analiza poveștii ca
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
de tranziție spre liceu ca fiind o etapă separată, tendința prevalentă a graficelor a fost de a înregistra o deplasare la acest punct al vieții. Direcția de mișcare a graficelor a fost influențată de experiențele pe care le-au trăit naratorii vizavi de exigențele academice, personale și sociale ale adolescenței, care au fost, în general, cele specifice vârstei. Elias comentează: „Într-un fel șmersul la liceuț a deschis o nouă poartă în viața mea, care a determinat tot ce mi s-
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
Pentru Mike, transformarea s-a petrecut atunci când a reușit să producă primul său film de lung metraj, la vârsta de 35 de ani. Dorim să prezentăm aceste exemple pentru a demonstra că structura poveștii ar putea reflecta personalitatea profundă a naratorului în calitatea lui de „căutător al adevărului” sau de „autorealizator”, în vreme ce conținuturile narative propriu-zise manifestă contextul cultural particular în care se desfășoară acțiunea: unde și în ce scop are loc căutarea adevărului. Ambele povești s-ar putea caracteriza prin faptul
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
narative propriu-zise manifestă contextul cultural particular în care se desfășoară acțiunea: unde și în ce scop are loc căutarea adevărului. Ambele povești s-ar putea caracteriza prin faptul că sunt dominate de o singură idee, reprezentând ancora ce restructurează amintirile naratorului pe o anumită direcție. Primul capitol, înainte ca tranziția să aibă loc, apare ca o perioadă lungă, nediferențiată și relativ lipsită de sens, o etapă de încercări și erori din care progresul este cu desăvârșire exclus. Detaliile privitoare la acest
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]
-
formă. Acest model în două etape poate fi văzut ca o manifestare a personalității profunde mai degrabă decât ca rezultat al unui context cultural specific. Forma poveștii vieții ca întreg este astfel propusă ca o cheie de înțelegere a personalității naratorului la un nivel mai profund decât cel manifestat în conținuturi și mai puțin vulnerabil la diverse tipuri de falsificări. Am putea încerca să extragem trăsăturile comune indivizilor care dau poveștilor vieții forma unei tragedii, a unei comedii sau a unei
[Corola-publishinghouse/Science/1883_a_3208]