2,419 matches
-
pare un document esențial despre epoca pe care am trăit-o, noi toți, În România ultimelor decenii. Deși obsedat de viața literară (cum ar fi putut fi altfel?), Jurnalul deschide numeroase trape revelatoare spre realitatea colectivității, cu sumbre secvențe de neuitat despre Învățământ, spitale, viața de familie, ierarhia de partid; mici romane conexe, sintetizate În scurte narațiuni acide. Cine se revoltă azi În România de faptul că suntem cunoscuți În lume prin apocalipticele orfelinate de copii handicapați sau prin eroica mineriadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
curețe” de conecția inoportună. * M-aș fi bucurat, bineînțeles, să-i văd, pe Paul și pe Raicu, În sala Târgului internațional de carte din Ierusalim În seara de 20iunie 1999. I-am considerat mereu, Îi consider și azi, daruri de neuitat, chiar dacă atât de diferite, În biografia mea românească. De Raicu fusesem mult mai apropiat, ne și revăzusem, după 1989, de câteva ori, la Paris, În Împrejurări mereu emoționante. Rămăsesem, direct sau indirect, În contact. Paul lipsea din lume de peste un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu prea, miezoasa anecdotă. Expresia de nobilă tristețe a chipului abia văzut, Într-o clipire a destinului, continua să mă urmărească. „Nu mă pot obișnui cu viața”, auzeam În jur și În mine Însumi vocea lui Bérenger citind chipul de neuitat al autorului. Aveam să retrăiesc tulburarea, de fiecare dată când numele lui Ionesco Își revendica imaginea. New York, mai 1999 (Apostrof, nr. 11/1999; Partisan Review, nr. 4/2000) Între Humboldt și Herzogtc "Între Humboldt și Herzog" Am fost șocat, mărturisesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
supraviețuit acel ceva... și că acum știu, o dată pentru totdeauna și irevocabil, ceva la care nu voi renunța niciodată.” Scrisul - „săpatul continuu al gropii” - Își relevă, totuși, În cele din urmă, scopuri și speranțe, care vin dinspre fugara fantomă, de neuitat, a Profesorului: supraviețuirea spirituală. Când instinctul „nu mai vrea și probabil nu mai este capabil să supraviețuiască”, spiritul solicită propria formă, ca să poată continua, „oricum și dincolo de orice”, adresându-se oricui și nimănui, „pentru cel care există și cel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ascultător atent și un interlocutor torid, interesat și implicat În chestiunile țării și ale lumii. Cu William Philips dispare o mare perioadă a culturii americane. Un mod de viață, de gândire, de comportament public și privat. Un fascinant și de neuitat capitol În povestea umană, ca și În istoria culturală a țării sale și nu numai. Îmi place să cred că i-ar plăcea să asculte, În depărtatul său refugiu, un pasaj din epistolele morale ale lui Seneca: „Admit, așadar, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pivniță și l-a acoperit cu lemne și cărbuni ca să nu-l otrăvească cu stricnină madam Flory, care nu suportă puii de rinocer. Aceste vise o să le uiți imediat ce te vei trezi și nu le vei mai ști niciodată. De neuitat rămân cuvintele teoreticianului principal al cosmonauticii, care a declarat pe cosmodromul de la Baikonur, În cadrul unei conferințe de presă, după aterizarea navei cosmice Voshod 2: „Presupunerile oamenilor de știință În legătură cu ieșirea omului În Cosmos s-au adeverit”. La orele 14 și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
și arta românească. Last, but not least, l-am cunoscut pe Todor Ristic, directorul festivalului, un artist și un om deosebit, care, alături de soția sa, Codruța Adriana, au știut să fie gazde impecabile. Pentru mine, au fost opt zile de neuitat, ramificat profitabile. Sper, repetabile... Pentru oamenii de teatru care mai au dubii - cum o fi bine, să fii modern, ori clasic? - reamintesc un minunat citat din marele poet englez Pope : „Nu fii primul care Încearcă ceea ce-i nou, dar nici
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Nelu Ploieșteanu. Iată, mi-am zis, o consecință nefastă a faptului că ai fost un actor de succes : se uită rolurile cu adevărat mari, cu care rămîi În istoria teatrului, relatîndu-se secvențe din timpul filmărilor la telenovele, ori serile „de neuitat” de la Șarpele roșu. Situația mi-a amintit o povestire africană În care un Înțelept Îi arată cu degetul, prostului, luna și-l Întreabă ce-i aia :” Un deget!” - răspunde prostul. „Dorința de succes e semn de vulgaritate” (Mihai Ralea). Cea
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
fim toți la un loc, declarând că nu admite nici o împotrivire. Când a pornit trăsura, și-a trecut brațul pe sub al meu, ca să câștigăm spațiu și să nu cădem jos. În stil romantic curent, s-ar zice: un drum neuitat. De fapt, nimic romantic: eram intoxicat. Simțeam în sânge otrava. Și mă lăsam în stăpânirea ei cu plăcerea de a nu putea rezista. Cealaltă realitate, restul universului vizibil, se încerca în zadar să-mi intre prin simțuri. Abia dacă mai
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
de frumoasa lui asistentă, Olga Tocilescu, de care îl despărțea un mare număr de ani. Însă acțiunea romanului este situată în 189..., adică în perioada când Ibrăileanu o cunoscuse pe Elena Carp și în apropierea căreia petrecuse câțiva ani de neuitat. Adela este o tristă și delicată poveste de dragoste și, într-un anume sens, proiecția unei obsesii. Roman de analiză, Adela situează pe autorul său printre principalii reprezentanți ai prozei analitice romî-nești: Camil Petrescu, Hortensia Papadat-Bengescu, Anton Holban. Ion BĂLU
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
atunci ele trebuie așternute pe hârtie, dacă se poate, pentru a putea fi împărtășite și altora. Viețile oamenilor au un început minunat, numit copilărie care, mai dulce sau mai amară, ea există și mai târziu devine amintire, o amintire de neuitat, care rămâne în noi până ce trecem pragul în lumea umbrelor. Că ne naștem nefericiți și destinul ne pune pe frunte pecetea răului, a cărărilor greșite, sau că fericiți, intrăm în viață optimiști și nepătați, acesta este un mare adevăr. Viața
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
griji. Unde ești? Ai rămas undeva, în urmă, și ai devenit o amintire! Cu gândul la tine, vremea a trecut și am devenit bătrâni. Și într-o bună zi vom pleca în lumea umbrelor, luând cu noi clipele tale de neuitat! Nu simțeam lipsurile, de parcă sărăcia n-ar fi existat. Sărăcia exista, căci eram familii de muncitori. Singurul venit era salariul lui tata, dar așa, săraci, am dus-o bine, pentrucă noi, cei mici, nu simțeam necazurile. Grija cea mare era
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
înghețată, cincizeci de bani cornetul, înghețate asortate și aromate, de toate felurile. Înghețata era ținută de vânzător într-un butoiaș, care stătea în alt vas cu bucăți de gheață, și până acasă râdeam și imitam actorii. Ce plăcere sublimă, de neuitat și ce amintire scumpă! Țin minte că odată, mergând pe stradă și râzând de giumbușlucurile noastre, am rămas deodată cu ochii holbați și cu gurile căscate la un gratar fumegând cu mici. Pufi Diaconescu, unchiul lui Țuți, care acum era
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
în fața unui butuc gros, tăiat perfect orizontal, cu paharele pline de vin chilimbariu, pui fripți cu mămăligă și mujdei, depănam toți trei aduceri aminte din viața noastră, căci acum, dragă doamne, aveam cu ce ne lăuda. Aceste momente erau de neuitat. Aveau farmecul lor și când ne despărțeam, o făceam cu mare părere de rău, căci eram prieteni și frați pe viață, dragi. Acum n-a mai rămas din cei doi prieteni ai mei decât fumul amintirilor. S-au dus în
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
căi ale apelor, am pierdut orice direcție și dacă nam fi avut cu noi cei doi vrednici ghizi, cred că ne-am fi rătăcind căutând ieșirea spre canalul mare al Sulinei. Ici colo, ne capta privirea câte un peisaj de neuitat. Canalele prin care treceam nu erau late, doar de câțiva metri, încât vedeam pe maluri tot ce era de văzut. Iată, acolo, la rădăcina unui copac zumzăie un roi de albine. - Stați liniștiți, dacă nu ne agităm, albinele acestea sălbatice
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
cum ar spune Bob Dylan, să-l cunosc destul de bine în împrejurări pe care, e drept, în '88 nimeni nu ar fi putut măcar să le viseze. Fiindcă, după '89 (la revoluție, Călin a fost, ca și Florin Iaru, ca și neuitatul Ion Dumitriu, un real erou, arestat și bătut la Jilava o noapte întreagă), prima oară când l-am revăzut a fost la... Amsterdam, în 1994, când, având eu un fel de lectorat acolo, i-am devenit chiriaș! Călin, emigrat în
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
însă un lucru important, căci Isus era atât de absorbit, aplecat asupra acelor pieritoare semne, încît iudeii au trebuit să-l întrebe de mai multe ori ce trebuie făcut cu femeia înainte ca el să le dea acel răspuns de neuitat: "Cine dintre voi e fără păcat să arunce primul cu piatra." Cei mai mulți iudei știau carte și, pe de altă parte, noul învățător era extrem de important pentru ei. De ce nici unul nu a citit cele scrise în fața lui? De ce imensele biblioteci ale
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
de neobișnuite, au o linie sonoră atât de originală și de mișcătoare și cuvinte de un kitsch atât de înduioșător, încît eu, cel puțin, le-am iubit de la prima ascultare. Puțini mai știu că autorul "Zarazei", al "Ramonei" și al neuitatului, deși uitat, "Aprinde o țigară" a fost Gardel al nostru, atât prin muzica lui, cât și prin viața romanescă pe care a dus-o. La "Vulpea roșie" toată lumea venea pentru Cristian Vasile, așa cum Zavaidoc, altă glorie a momentului, făcea să
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
pe o ferestruică a crematoriului, pășise pe dalele umede, se-mpiedicase de căruciorul cu care se împingeau morții în cuptor și, sub sinistra boltă de malachită sculptată, pipăise zeci de urne frumos aliniate ca să dea de cea a dragei, a neuitatei Zaraza. O strânsese la piept și-și apăsase buzele pe argila ei rece. Ajuns acasă, cântărețul așeză urna pe un gheridon din colțul odăii și, chiar din dimineața următoare, începu sinistrul ritual pe care i-l inspirase fără-ndoială sminteala
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
ajung la tine!... Așa a vrut Dumnezeu... așa ne-a fost scris destinul! Murmură el ștergându-și lacrimile cu dosul palmelor. Și, pentru o clipă a închis ochii și a văzut-o în Cetinei, în ziua aceea de demult, de neuitat, a lui Florar... Simți cum loviturile inimii din piept, îi răsunau în urechi ca bătăi de clopot... Gânduri nebune îi alergau în goana sângelui, și vreme cât o bătaie de inimă, întreaga lui ființă se prefăcu într-un strigăt: ” - Întoarce
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
grecește, și-au tradus greșit cuvintele din aramaică sau din ebraică ale lui Iisus... Nu mă poate duce Dumnezeu în ispită!... - Iartă-mă, Doamne, sunt ultimul dintre păcătoși, cel mai păcătos. Și-n minte îi veni noaptea aceea Biblică, de neuitat a Sf. Apostol Petru când șade printre slujitorii lui Caiafa și tăgăduiește de trei ori că ar fi dintre tovarășii lui Iisus... Până a cântat cocoșul. Atunci, Petru își aduse aminte de Cuvântul lui Iisus, care zisese că: ”Mai înainte de
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
toată viața ei!... Și gândul îl purtă la copilăria ei, orfană de tată, încă, de când nici nu văzuse lumina zilei. Fata mea dragă... Fata mea!... oftă el din tot sufletul, și din nou îi veni în minte seara aceea de neuitat, a zilei de Sf. Maria... când s-a prăbușit în beznă... - Ce să fac, Doamne... învată-mă?!... și o durere fără margini îi curpinse toată fiinta. Gândurile îi bântuiau sufletul ca furtuna o casă pustie... Deodată, se trezi din gânduri tremurând
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
ce păcat că gândurile mele najung la tine! Așa a vrut Dumnezeu... așa ne-a fost scris destinul!... murmură el. Și, pentru o clipă a închis ochii și a văzut-o în Cetinei, în ziua aceea a lui Florar de neuitat... Simți cum loviturile inimii, din piept, îi răsunau în urechi, ca bătăi de clopot... Gânduri nebune îi alergau în goana sângelui și, vreme cât o bătaie de inimă, întreaga lui ființă se prefăcu într-un strigăt: ”Întoarce-te timp... întoarcete
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
împotriva morții, au tăgăduit moartea și au murit. Nu folosește la nimic să te tângui. A murit și gata. Fiecăruia îi vine rândul... Asta-i viața!”, îi șopti rar gândul. Se pomeni rememorând, pentru a câta oară, ziua aceea de neuitat, de în urmă cu doi ani... ziua înmormântării. Acum, putea privi îndărăt, spre anii lungi care trecură ca unul... Acum, revedea limpede de tot... -Ce să fac, Doamne?!.. se rugă el fierbinte. ”-Să te rogi pentru ea!.. îi șopti rar
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
anterioară. Mărturisesc cu toată onestitatea că nu am citit, nici nu cred că ar fi existat alt text laic atât de frumos, de mobilizator și de Însuflețitor ca poemul imn „Sfântă tinerețe legionară”. Fiecare vers și slovă sunt Înălțătoare, de neuitat, Însă pe mine m-au impresionat cel mai puternic aceste două perechi lexicale din refren: „Garda Căpitanul” și „Țara Căpitanul”. Tot atunci, În 1940, primul care mi-a răspuns la tulburătoarea interogație „Cine-i Căpitanul?” a fost regretatul meu tată
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]