2,893 matches
-
Aducea mai mult cu o ordonanță de ofițer și părea mai bătrân decât toți ceilalți militari, inclusiv locotenentul Gorman. Când trecu pe lângă Ripley, ea observă codul alfanumeric tatuat pe dosul mâinii stângi. Înțepeni, dar nu zise nimic. ― Hei, îmi iei prosopul? Rangul doi Frost vorbise cu cineva din afara câmpului ei vizual. Frost era la fel de tânăr ca Hudson, dar mai frumos. Oricum așa spunea el cui stătea să asculte. Iar pe planul lăudăroșeniei, cei doi cadeți ai grupei făceau de obicei meci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
auzi (sau se făcu că nu-l aude). Îl auzi doar Carmen Carpen (dar se făcu, și ea, că nu-l aude). Se auzi, apoi, cascada. Se auzi,-n perete, lanțul closetului, ca un pendul. Se auzi, în fine, robinetul. Prosopul nu se auzi. Se auzi declicul pudrierei, rujul — nu. Era târziu: aproape miezul nopții. Vasile Elisav crăpă fereastra. Nora Aron se opintea, acum, să scoată dopul unei sticle de trei sferturi, albe, ascunse în cămară de taică-său, cândva, — cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
oameni nu zic nimic, de parcă n-ar fi refugìt o dată cu noi - ba unii Înaintea noastră - prin Codrul adânc. Și mereu tot verde. Plin de copaci și de glasuri. Mama coboară din vreme-n vreme În râpă, la pârâu, să ude prosopul uscat - m-a lăsat Învelit În cel ud și stropit cu oțet, de țânțari. Sunt mulțumit de refugiu, dar mă frige la inimă Duda. Ibomnica mea cea dulce și-nmiresmată m-a amăgit. Acum, să tot vrea ea: nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de țânțari. Sunt mulțumit de refugiu, dar mă frige la inimă Duda. Ibomnica mea cea dulce și-nmiresmată m-a amăgit. Acum, să tot vrea ea: nu mai vreau eu! Uite: În loc să vină la mine când mama coboară la udat prosopul, să mă Întrebe, ca omul, ce mai fac, dacă mă doare tare, că numai din pricina ei m-au ucis țânțarii, ea umblă cu flăcăii. Șade cu ei. Are dreptate, mama: Duda e stricată. Nu de la carne, stricată, de la altceva, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
buteliile și le duceau În magazia din colț. Unul dintre ei avea vreo douăzeci de ani și părea că suferă de stomac. Celălalt, cam la vreo treizeci de ani, pe care valurile vieții par să-l fi călit, avea un prosop În jurul gîtului. Muncea fără pic de tragere de inimă, de parcă nu-i plăcea ceea ce face. Nici nu era de condamnat, la cîte butelii erau acolo! — Șeful e pe-aici? — Șeful ? Îmi trînti cel tînăr, de parcă n-ar mai fi auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
de parcă voia să Înlăture astfel toată mizeri de pe ele. Înclină ușor capul spre mine cînd mă văzu făcîndu-i semn. — Ciudat. A zis că trece pe la Dainen și a plecat Înainte de prînz. — Cine știe? spuse cel mai În vîrstă, legînd capetele prosopului În jurul gîtului, transformîndu-l astfel În guler al salopetei. Avea o voce puternică, dar un dialect mai greu de priceput. Găsește Întotdeauna un motiv să plece. Își poate permite În postul pe care-l ocupă... să mai dispară și el. I-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
M-am uitat În oglinda retrovizoare și am văzut pete de sînge pe față, de parcă s-ar fi jucat cineva cu vopsea pe ea. Nasul Îmi era și el plin de sînge și abia respiram. Am scos de sub scaun un prosop mai vechi cu care curățăm parbrizul de obicei și m-am șters... dar nu prea reușeam să curăț acele pete care păreau să mi se fi lipit de față. Nasul mai sîngera Încă. L-am apucat cu două degete, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
Întreaga Întindere a drumului ce ducea la baia publică din capăt... mijlocul labirintului. Strada Îndrăgită de bătrînii ce-și fumau, liniștiți, țigările În fața băii publice, așteptînd să le vină rîndul... strada pe care, după ora trei, femeile pășeau grăbite cu prosoape și săpun În mînă... Și drumul ocolit de la marginea stîncii pe unde mergeau și veneau camionetele Încărcate cu combustibil... unde, Îmi amintesc că odată zăcea la margine de șanț o grămadă mare de minere și rame de placarde. Mutîndu-mi greutatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
și-a întrerupt instantaneu monologul și era atent. - Da, bine!... poți rămâne dacă nu ești obosită, dar să fii pe aproape în caz că... - Nu se pune problema, domnule doctor. - Mulțumesc mult, Carmen! Puțină apă proaspătă te rog să aduci și un prosop... Tainicele cărări ale iubirii - Este dimineață, domnule doctor? îl întrerupse neașteptat de surprinzător vocea lui Iustin. - Este foarte aproape..., da, la ora cinci și zece minute este dimineață, Tinule... Te-ai trezit devreme. Cum te simți? Poți vorbi, da? Pot
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
la o parte, lăsând doar cearceaful peste trupul bolnavului, având grijă să-i lase mâinile libere. Tocmai atunci intră asistenta Carmen Bădescu cu o tavă pe care se aflau o cană cu apă și două pahare, pe braț purtând un prosop. Se uită întrebătoare la medic și așteptă, în timp ce-l privea pe Iustin cu simpatie. - Mulțumesc mult, Carmen! Poți merge, dar nu prea departe... Stai puțin, te rog! Tinu, ție îți este foame? Dorești să-ți aducem ceva? - O, mulțumesc, domnule
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
o naștere la activ, Laura! - Da?... Bine, mulțumesc! Totuși, cu respect față de mine, de copila mea, de..., de tatăl ei, mă voi îngriji să fiu Tainicele cărări ale iubirii mereu proaspătă, na!, își încheie Laura acest dialog, trecând grăbită cu prosopul peste tot trupul, mulțumită că a terminat victorioasă lupta cu ea însăși... ... Laura a plecat grăbită la serviciu, în ciuda orei matinale la care se trezise, dar și-a făcut timp să treacă în fugă prin camera copilei sale. A deschis
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
făcu inventarul lucrurilor atent prinse în cuierul din spatele ușii. Ochii îi rămaseră ațintiți asupra unui halat de baie de al cărui guler era prins un bilet pe care era scris cu litere uriașe: IULIANA. Privind mai atentă, observă și două prosoape mari de baie, la fel de albe ca halatul, de care erau agățate etichete cu numele său. Nu-i venea să creadă. Surpriza a doborât-o și lacrimi mari se prelinseră pe amândoi obrajii. „Doamne, omul acesta este o minune de a
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
bărbat atât de sensibil, atât de bun? Este realitate ori este doar vis? Merit eu toate atențiile lui? Ajută-mă să mă ridic la înălțimea semnificației gesturilor sale, Doamne!” se rugă Iuliana, ștergându-și lacrimile cu unul din cele două prosoape moi. În acele momente zări și o pereche de papuci de baie și tresări, neplăcut surprinsă. „Nu sunt singura femeie care... Wow! Ba sunt!” aproape că exclamă ea cu voce tare când, aplecându-se, ridică papucii și văzu scris pe
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
coasta din care i-a curs sânge dar, în același timp, sulița mai reprezintă și sabia care a trecut prin sufletul Maicii Domnului, despre care dreptul Simion spunea: «Prin sufletul tău va trece sabia». Amândoi îngerii țin în mână un prosop, în care este înmuiat sângele Mântuitorului, adus ca jertfă. Îngerul din dreapta ține un burete, reprezentând buretele care a fost înmuiat în fiere și oțet de către soldați și dat Mântuitorului, pe cruce: « Poporul meu, ce am făcut ție și cu ce
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
zece secunde a căzut pe podea cu fața în jos, în forma unei cruci. Stătea nemișcat. M-am dus să mă uit dacă nu a murit. A ridicat deodată capul și a început să spună: «mama, mama». Am luat un prosop și i-am șters fața plină de sânge. Hai, Cristinel, să spunem Tatăl nostru, i-am spus. Când am ajuns la “și ne iartă greșelile noastre”, iarăși a căzut răstignit, cu limba în sus. Apoi, puțin câte puțin, și-a revenit
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
din cadă se răcește și pielea mi se încrețește. De îndată ce ies din baie, sună iar telefonul. E Amy, vrând să știe dacă sunt gata. Mai lasă-mă zece minute, îi spun, înainte de a mă înfășura într-un imens și pufos prosop alb, luat direct de pe suportul cu prosoape calde. Mă întâlnesc cu Amy în holul hotelului și e o adevărată apariție cu părul lăsat. Când trecem pe lângă recepție, bărbații se întorc și se holbează fățiș. Nu pot să se abțină. E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
se încrețește. De îndată ce ies din baie, sună iar telefonul. E Amy, vrând să știe dacă sunt gata. Mai lasă-mă zece minute, îi spun, înainte de a mă înfășura într-un imens și pufos prosop alb, luat direct de pe suportul cu prosoape calde. Mă întâlnesc cu Amy în holul hotelului și e o adevărată apariție cu părul lăsat. Când trecem pe lângă recepție, bărbații se întorc și se holbează fățiș. Nu pot să se abțină. E reprezentativă pentru majoritatea însoțitoarelor de zbor. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
te entuziasma prea tare totuși, mă asculți? Da, da, bine. Vorbim mâine, Debbie. Ha! Mă întreb ce o roade pe ea? Nu a părut prea entuziasmată pentru mine, mă gândesc în timp ce mă spăl pe mâini și mi le șterg pe prosopul alb, moale și pufos. Poate Donald nu a mai sunat-o de o vreme și se simte puțin supărată. Sau poate e doar în perioada aia a lunii și urlă hormonii în ea. Ei bine, nu o să las atitudinea negativistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
ușă. Adam întreabă dacă poate să mi se alăture. Deodată devin timidă. Știu că mi-a văzut corpul ieri-noapte, dar atunci era întuneric, așa că era total altceva. Oricum, nu vreau să mă creadă vreo puritană, așa că mă înfășor într-un prosop și deschid ușa. Adam stă acolo gol, ca un zeu grec, arătând ridicol de sexy. Sunt foarte jenată și nu știu în ce parte să mă uit. Înapoi la duș, domnișoară, ordonă el, iar eu mă supun. Ia săpunul, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
camera de baie. Se auzi, din încăpere, jetul galben. Duduile ciuliră, fără să vrea, urechea. Nu se mai auzi, un timp, nimic. Se auzi, într-un târziu, cascada; pe urmă, lanțul „pendular de-ncet”. Se auzi, în fine, jetul incolor. Prosopul nu se auzi. Se auzi, scârțâitoare, ușa. Se auziră pașii lui Vasile. Se auzi,-n sfârșit, acesta ultim, care,-nfundând urechea la întrebarea Norei: „Ce-ați făcut în baie, dom profesor?!” („... im Badezimmer”, vorba străbunicii vienezo-gălățene a domnișoarei Carmen), scoase
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
acoperite cu hârtie de sac, o lustră, sticle, canapeaua întoarsă cu două arcuri sărite, un vas de faianță fără capac pe care scria zahăr, un dulap mic, o tavă, un pahar pe jumătate golit, un sul de hârtie igienică, un prosop transformat în spălător, saci burdușiți din plastic plini cu fel de fel de obiecte. Facem curățenie, o lămuri Alexe, care, vitregit de biroul său imens, unde altă dată se instala și domina încăperea, argumenta, dădea verdicte...se mișca dezordonat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
apoi se auzi cum cade capacul WC-ului și cum rezervorul se deșartă cu zgomot. Apoi se pieptănă cu peria Ninei, neagră de murdărie și cu mulți dinți lipsă, se studie în oglindă. Apa o înviorase, își frecase obrajii cu prosopul până se înroșiseră. Veni către ei pășind puțin cam nesigură, având o eleganță a mișcării desăvârșită. Își legase părul lung, drept, cu o șuviță din propriul păr, la spate. Vineri la ora șase avem meditație, Evelina. Da, vineri la șase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
n-o mai presa sentimentul că cei care-i văd împreună ar gândi că e mai bătrână ca el. Descuie yala, îl pofti să intre, îl invită prin camere, prin baie descuie dulapul alb imaculat, ca să-i arate teancul de prosoape, peria, șamponul, la bucătărie trase sertarele, deschise modulurile suspendate, îi atrase atenția până și asupra suportului de șervețele, a cutiei de scobitori. El aproba în tăcere, emoționat, înțelesese, totul era o surpriză, așeză un fald la perdeaua din bucătărie, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
un cățelandru. Dădu plictisită din mână. Nu te mai frământa că nu are nici un rost, știi. Se ridică în picioare, scoase peștii pe o farfurie, stinse aragazul. Hai să mâncăm niște pește. S-a apropiat de masă, a întins un prosop cadrilat, roșu cu alb, a așezat două farfurii, în alta a adus peștele. Mămăliga era făcută mai demult, și-a tăiat o felie și, preocupată, să poată alege spinarea peștelui cu tot șirul de ace, n-a mai ridicat spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
vezi, îi spune dar cu fiecare zvâcnire, sângele îi răspunde, da, ba da, ba da, ba da, o să vină. Se săpunește, se clătește cu apă când caldă, când rece, ca să-și învioreze porii, iese afară din cadă, se înfășoară în prosop, își scoate din păr clamele apoi se parfumează după urechi, sub sâni, baia toată este îmbălsămată, scăldată în miresme. Se întinde pe pat, cu picioarele ridicate pe marginea noptierei, mâinile și le ține ridicate sus pe tavan, știe că încet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]