4,988 matches
-
pentru studiul referinței în discurs. Autorul se oprește asupra textelor literare și asupra folosirii numelui (prenume, patronim, prenume+patronim). Primul concept avut în vedere este cel de lanț referențial pe care-l preia de la Charles Chastain, concept definit ca o suită de expresii dintr-un text sau dintr-un discurs, interpretate ca menționări ale unui singur și unic individ, numele fiind un constituent posibil al acestor lanțuri. Problema urmărită este menținerea referinței la un individ în dezvoltarea discursului, expresiile folosite de
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
reguli de ordin morfologic, sintactic, lexico semantic). Acesta poate avea ca subcod limbajul medical, tehnic, criticii literare , al științelor sociale, al matematicii ș.a. Putem vorbi și de un cod al gestici, mimicii, poziție corpului etc. De asemenea, pot fi o suită de semnale sonore sau vizuale de diverse tipuri (alfabetul morse, semnele de circulație). *CANALUL: prin care se face comunicarea este fie scris( opera literară, articolul de ziar, memoriile, scrisoare, messenger ș.a) fie oral (direct sau față către față, messenger
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
o dilemă ce trebuie rezolvată) * Dialogul persuasiv (se bazează pe opinii conflictuale, fiecare încercând persuadarea interlocutorului) * Dialogul în trei (locutor, interlocutor, public) EXERCIȚII DIALOGUL 4. Într-un ziar citești următorul anunț: “În data de 21 mai 2006 a fost lansată suita de lecții interactive “Învață cu noi”. Lecțiile sunt concepute în conformitate cu programa școlară în vigoare și își propun promovarea unui învățământ modern, de calitate, orientat spre formarea de competențe. Beneficii pentru elevi: Conduce la obținerea unor rezultate mai bune la școală
Comunicarea. Ghid practic by Elena-Laura Bolotă () [Corola-publishinghouse/Science/655_a_1298]
-
focului”, saloanele și jurnalele literare, înțelepciunea unui francez deghizat cum a putut fi Zadig, ca și destinul său, iar această fantasmă este atât de puternică șiautonomă, încât va rezista și descoperirii inaugurale atextelor religioase atribuite profetului iranian. Also sprach Zarathustra, suita ditirambică a lui Nietzsche sau poemul simfonic al lui Richard Strauss, nu reține din descoperirea și existențaunei religii decât rezonanța asiatică, corijată și adecvată în laboratoarele filologice, a numelui fondatorului. Cuceririi arabe și islamizării Iranului îi urmează raporturile eminamente comerciale
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
Eliade, despre contextul vreunei candidaturi, putem rămâne cu imaginea destul de iluzorie că, ani la rând, o lume întreagă se învârte în jurul lui Eliade, îl propune, îl susține, îl provoacă, iar el acceptă, când activ, când pasiv, acest joc, patronând enigmatic suite de demersuri fără finalitate. În aproape perfectă concordanță cu această tramă incertă, nici întrebarea plănuită de Culianu pentru un nefinalizat interviu nu a primit un răspuns public: „Sunteți, probabil, unul din ultimii oameni care sunt în același timp și umaniști
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
rămîne aproape nimic în memorie. Motivele melodice se destramă, iar notele se împrăștie ca perlele unui colier al cărui fir s-a rupt. Desigur, chiar cînd nu pricepem transcrierea muzicală, putem să recunoaștem și să ne amintim cutare sau cutare suită de note, arii, motive, melodii și chiar acorduri și părți ale unei simfonii. Dar atunci fie e vorba de ceva ce am auzit de mai multe ori și am învățat să reproducem vocal. Sunetele muzicale nu s-au fixat în
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
simfonii. Dar atunci fie e vorba de ceva ce am auzit de mai multe ori și am învățat să reproducem vocal. Sunetele muzicale nu s-au fixat în memorie sub formă de amintiri auditive, dar am învățat să reproducem o suită de mișcări vocale. Cînd regăsim astfel o arie, ne raportăm la una dintre acele scheme active și motorii de care vorbește dl. Bergson și care, deși fixate în creierul nostru, rămîn în afara conștiinței noastre. Fie este vorba de suite de
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
o suită de mișcări vocale. Cînd regăsim astfel o arie, ne raportăm la una dintre acele scheme active și motorii de care vorbește dl. Bergson și care, deși fixate în creierul nostru, rămîn în afara conștiinței noastre. Fie este vorba de suite de sunete pe care am fi incapabili să le reproducem noi înșine, dar le recunoaștem cînd alții le execută, și numai atunci. Să presupunem că aceeași arie pe care am auzit-o la pian este acum cîntată la vioară. Unde
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
să-l execute, iar ceilalți, deoarece, după ce au citit înainte sau citesc chiar acum partitura, îl vor recunoaște cînd îl vor auzi cîntat. Între aceste două categorii de muzicieni unii care execută și alții care ascultă reprezentîndu-și simbolurile muzicale și suita lor există același raport ca între cei care cîntă vocal o arie și cei care o recunosc la audiție, deși nici unii, nici ceilalți nu știu să citească notele. Memoria muzicală este, în mod natural, mai extinsă și mai sigură în
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
natural. Liniile și punctele nu reprezintă sunetele, fiindcă între unele și altele nu există nici o asemănare, ci traduc într-un limbaj convențional o întreagă serie de comenzi pe care muzicianul trebuie să le respecte dacă vrea să reproducă notele și suita lor cu nuanțele și ritmul potrivite. Dar ce vede de fapt muzicianul cînd se uită pe aceste pagini? Aici, ca în cazul oricărei lecturi, în funcție de cît de experimentat este cititorul, numărul semnelor percepute de retina sa este mai mic sau
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
ca să ne-o amintim. Nu altfel se întîmplă cînd ne amintim o melodie prin intermediul versurilor care o însoțesc. Loviturile separate de intervaluri mai lungi sau mai scurte, apropiate și precipitate, izolate sau dublate, produc sunete identice. Ele invocă totuși o suită de sunete de înălțime și intensitate diferite. La fel și cuvintele care, în sine, nu au nici o asemănare cu ariile pe care le acompaniază. Nu ne vom mai mira dacă vom observa că ritmul, ca și cuvintele, ne amintește nu
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
o dramă lirică doar o melodie, o arie de marș, de dans, care se și pretează la detașare și care ar intra firesc în cadrul cîntecelor pe care publicul le înțelege, reține și adoptă fără mare efort. De ce reținem numai această suită de sunete, și nu altele? Deoarece prindem imediat ritmul. Nu doar fiindcă e simplu: dar auzul nostru regăsește mișcări, o viteză și un balans pe care le cunoaște deja și care-i sînt aproape familiare. O operă îi impresionează uneori
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
ritmurile tradiționale și familiare. Să examinăm acest ritm, care nu mai este unul al limbajului și nu derivă din acesta. Rolul acestor diviziuni nu este să readucă în memoria muzicianului sau a persoanei care-l ascultă și care cunoaște muzica suita notelor propriu-zise. Cum ar fi posibil? Măsurile reprezintă doar intervaluri identice de timp. Sînt cadre goale. Trebuie exprimată înșiruirea notelor, și ea este făcută, fie de partitura unde notele sînt înscrise, fie de aria prin care ele ajung la publicul
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
nu ajunge să urmărim cu privirea bagheta dirijorului sau să imprimăm o mișcare ritmică unei părți a corpului. Trebuie să ne fi obișnuit în prealabil să introducem într-o măsură combinațiile cele mai frecvente de note sau să descompunem fiecare suită de note regăsind diviziunile măsurii, după cum sîntem interpreți sau ascultători. Dar nici una dintre aceste operații nu este naturală, deoarece nici ritmul însuși, nici măsura nu sînt astfel. Ritmul muzicienilor nu are nimic în comun cu celelalte ritmuri. Acestea corespund unor
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
separă aria de versuri și chiar anumite măsuri din aceasta. Astfel detașată, dezgolită și sărăcită de o parte din substanța sa, aria va fi transferată în societatea muzicienilor și se va prezenta în curînd sub un nou aspect. Asociată altor suite de sunete, amestecată poate într-un ansamblu, valoarea sa și a părților sale va fi determinată de raporturile cu elemente muzicale care-i erau pînă atunci străine. Dacă joacă rol de temă, va fi dezvoltată, dar după reguli pur muzicale
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
ne imaginăm cu ușurință că acestea nu se supun legilor lumii exterioare și că sînt ceea ce sînt datorită puterii spiritului. Lumea în care muzica ne transportă ar fi atunci lumea interioară. Să privim însă mai îndeaproape. O combinație sau o suită de sunete muzicale ne pare detașată de orice obiect doar pentru că ea însăși este un obiect. Acesta nu există, e adevărat, decît pentru grupul de muzicieni. Dar ce ne poate garanta existența unui fapt, a unei ființe, a unei calități
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
sonor. Dar acesta apare numai la auditorii sensibili la muzica însăși. Firește, aceștia, fiind muzicieni cel puțin ca potențial, sînt în același timp oameni, la fel ca muzicienii care compun și care execută. Este natural ca fiorul comunicat lor prin suitele și alăturările de sunete să se traducă uneori, în mintea lor, în sentimente și concepții umane comune artiștilor muzicieni, celorlalți artiști și chiar totalității oamenilor, sensibili la artă sau nu. Să recitim ce scria pe această temă Schumann, despre "dificila
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
însele ansambluri în care fiecare parte are un loc bine determinat în timp. Or, muzicienii își pot aminti cu ușurință, după exerciții suficiente, ordinile elementare. Dar cei mai mulți n-ar putea să-și fixeze în memorie ordinile complexe, care exprimă o suită foarte extinsă de sunete. De aceea trebuie să aibă sub ochi paginile de hîrtie unde toate semnele și succesiunea lor sînt fixate material. O parte întreagă din amintirile lor se păstrează sub această formă, adică în afara lor, în societatea celor
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
tot atît cît societatea însăși. Dar, insistînd astfel pe rolul jucat de semne în memoria muzicală, nu ignorăm faptul că observații de același gen s-ar putea face în multe alte cazuri. Cărțile tipărite conservă amintirea cuvintelor, a frazelor, a suitelor de fraze la fel cum partiturile le fixează pe cele ale sunetelor și suitelor de sunete. Într-o biserică, preotul și credincioșii, chiar și cînd nu cîntă, citesc cu glas tare sau în șoaptă, urmînd o anumită ordine a versetelor
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
memoria muzicală, nu ignorăm faptul că observații de același gen s-ar putea face în multe alte cazuri. Cărțile tipărite conservă amintirea cuvintelor, a frazelor, a suitelor de fraze la fel cum partiturile le fixează pe cele ale sunetelor și suitelor de sunete. Într-o biserică, preotul și credincioșii, chiar și cînd nu cîntă, citesc cu glas tare sau în șoaptă, urmînd o anumită ordine a versetelor, a frazelor și a fragmentelor de fraze care sînt precum întrebările și răspunsurile. La
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
grupul de care sînt legați și din care, în realitate, nu au ieșit. Însă, pentru a asigura conservarea și amintirea operelor muzicale, nu se poate face apel, ca în cazul teatrului, la imagini și idei, adică la semnificație, căci o suită de sunete nu are altă semnificație decît ea însăși. Ea trebuie deci reținută ca atare, integral. Muzica este, ca să spunem adevărul, singura artă căreia i se impune această condiție, deoarece se desfășoară în totalitate în timp, nu se atașează de
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
și sensibilă. De altfel, nici n-ar fi suficienți. Se întîmplă ca una sau mai multe persoane, reunindu-și amintirile, să poată descrie foarte exact faptele sau obiectele pe care le-am văzut odată cu ele și chiar să reconstituie toată suita actelor și cuvintelor noastre în circumstanțe definite, fără ca noi să ne amintim nimic despre toate acestea. De exemplu, un fapt a cărui realitate este indiscutabilă. Avem dovezi certe că un anumit eveniment s-a produs, că am fost prezenți la
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
lor nu se explică prin vreunul din aceste medii. Ea ni se prezintă ca o serie unică în categoria sa. Ca urmare, ni se pare că aceste stări sînt legate între ele în conștiința noastră. După ce au intrat în această suită internă și și-au ocupat locul, ele se organizează într-un ansamblu atît de bine legat încît ne închipuim că fiecare decurge din precedentele și conține germenele următoarelor. Mai mult, o stare devine un punct de perspectivă asupra tuturor celorlalte
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
sau chiar reflecțiile, stările afective prin care am trecut în timpul unei plimbări sau al unui voiaj. De data aceasta memoria percepțiilor nu are decît o intervenție secundară. Nu e de ajuns să revedem în gînd aceleași locuri ca să putem reconstitui suitele de reflecții și de sentimente care s-au derulat, fără îndoială, în același cadru spațial, dar care sînt cu totul altceva decît imagini ale lumii exterioare. Totuși, chiar și în acest caz, dacă examinăm conținutul acestor serii de gînduri, vedem
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]
-
mai adesea, un artificiu cu scopul de a desprinde evenimentele de cadrele actuale și de a arăta cît de independent este jocul sentimentelor față de evenimentele istorice și cum își păstrează caracteristicile de-a lungul timpului? Dacă prin memoria istorică înțelegem suita evenimentelor a căror amintire o păstrează istoria națională, aceasta și cadrele ei nu reprezintă partea principală a ceea ce numim memorie colectivă. Dar, între individ și națiune există multe alte grupuri, mai restrînse decît acesta, care au și ele memoria lor
by MAURICE HALBWACHS [Corola-publishinghouse/Science/987_a_2495]