2,029 matches
-
Murri e il Modernismo, Cinque Lune, 1968. Hourdin, G., La presse catholique, Fayard, Paris, 1970. Iribarren, J., El derecho a la verdad. Doctrina de la Iglesia sobre la prensa, radio y television (1831-1968), BAC, Madrid, 1968. Kries, Wilhelm von, Strategia și tactica propagandei de război engleze, București, 1941. Laboa, J.M., Historia de la Iglesia, vol. IV, BAC, Madrid, 2002. La Porte, Jose Maria, Fernandez-Alfaro, El cristiano en los medios de comunicacion segun san Josemaria Escriva. Contexto historico y desarrollo espiritual y pastoral, Thesis
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
Editura Univers Enciclopedic, București, 1996, p 132. 40 Guenon Rene, Criza lumii moderne, traducere de Anca Manolescu, Editura Humanitas, București, 1995, p. 75. 41 Isidor Mărtincă "Biserica, mass-media și cultura"..., p. 253. 42 Wilhelm von Kries (în lucrarea Strategia și tactica propagandei de război engleze, Broșură în Arhiva CNCSAS cod SN 1465, București, 1941, p. 15) unul din analiștii germani ai fenomenului definea propaganda ca "o răspândire de axiome și principii (...), ca formularea unei păreri așteptate, utilizându-se toate mijloacele de
Catolicii în spaţiul public. Presa catolică din România în prima jumătate a secolului al XX-lea by Iulian Ghercă [Corola-publishinghouse/Science/908_a_2416]
-
a lungul vieții, n-a făcut politică în teatru (ceeea ce el însuși infirmă în 1966 dar confirmă din ce în ce mai des în ultima vreme) și să îndrăznim oare? teatru în politică. Politica lui se ocupă de putere (puterea președinților, primilor miniștri, tactica financiară, dar mai ales puterea propagandei, a limbajului viclean folosit). Puterea cuvintelor de a înșela așteptările este și motivul pentru care s-a născut adjectivul derivat de la numele lui Pinter pentru a descrie mișcarea postmodernă majoră pe care maniera lui
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
însă de fiecare dată la mângâierile și jurămintele ei, ceda mulțumit că totuși este în inima ei, că se simțea iubit. Îl dezmierda cu cele mai dulci cuvinte și se învinovățea de nenorocirile pe care i le aducea aceasta era tactica atenuării conflictelor. Des Grieux a intrat în posesia averii ce i se cuvenea din partea mamei dar, curând, a irosit-o, oferindu-i iubitei noi prilejuri de distracții. Amândoi au fost din nou închiși. Tatăl cavalerului și-a ajutat fiul să
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
un statut dublu. Atunci cînd erau cu familia lor manifestau toate calitățile care nu le erau de obicei atribuite de către observatorii superficiali: erau oameni de nădejde, cinstiți, ascultători, generoși, curajoși și disciplinați; odată ieșiți din acest cadru apelau adesea la tacticile subversive ale partizanilor într-un teritoriu aflat sub ocupație dușmană. În secolele XIX-XX, o fantastică explozie demografică și-a făcut apariția în rîndul evreilor, înainte de a se manifesta în rîndul populației locale 27. Creșterea populației, adăugată la intensificarea la maximum
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
influență puternică asupra tineretului din România. Începînd cu 1933, Legiunea a devenit un important factor politic, iar ostilitatea lui Iorga față de ea creștea o dată cu popularitatea ei tot mai mare. După asasinarea lui Duca, Codreanu, "Căpitanul" Gărzii de Fier a schimbat tactica. Acțiunea tăcută" era noua metodă a lui Codreanu. Prin realizările ei, Legiunea voia să impună argumentul care este întotdeauna cel mai puternic în cadrul unei societăți corupte: exemplul. Legiunea a organizat lagăre de muncă pentru adolescenți fără nici o discriminare de clasă
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
goga-cuziștii), Iorga încerca să facă față antisemitismului Legiunii, ceea ce nu era ușor. Trebuia să-i ia Legiunii "apa de la moară" și nu putea să o "lase mai moale cu evreii" din cauza atitudinii sale din ultimii 20 de ani în privința lor. Tactica aceasta avea toate șansele să ia o întorsătură urîtă. Pe la sfîrșitul lui august, el a atacat problemele celor două mari minorități, ocupîndu-se mai întîi de minoritatea maghiară în articole apărute și sub formă de broșură cu titlul Hungarica. Iorga le
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/1017_a_2525]
-
Mai peste tot comuniștii fuseseră excluși din viața publică și din activitatea politică legală timp de aproape 25 de ani. Acolo unde partidele comuniste funcționau În legalitate, ele deveniseră insignifiante În politica est-europeană, fiindcă se identificau cu Rusia și aplicau tacticile rigide impuse după 1927 de la Moscova. Le mai șubrezise chiar URSS, care i-a exclus din partid sau i-a arestat pe mulți dintre comuniștii polonezi, maghiari sau iugoslavi refugiați la Moscova: conducerea Partidului Comunist Polonez din perioada interbelică, de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sprijinea pe socialiști, nu pe comuniști. Neputând să-i Învingă pe socialiști, comuniștii au hotărât să li se alăture. Mai exact, să-i facă pe socialiști să li se alăture lor. Era o strategie comunistă clasică. Între 1918 și 1921, tactica lui Lenin a fost scindarea partidelor socialiste, coalizând facțiunile de extremă stângă În noi mișcări comuniste și denunțându-i pe ceilalți ca reacționari depășiți de mersul istoriei. Când partidele comuniste s-au trezit În minoritate În următoarele două decenii, Moscova
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
schimbat totul. În lupta Împotriva nemților, Uniunea Sovietică a fost nevoită să invoce patriotismul, libertatea, democrația și alte țeluri „burgheze”. Comunismul și-a abandonat aerul revoluționar și s-a pierdut intenționat Într-o largă coaliție antifascistă. Desigur, aceasta fusese și tactica Fronturilor Populare antebelice, dar În anii ’30 Moscova reușise să controleze destul de strict partidele din străinătate - prin ajutor financiar, intervenții personale și teroare. Controlul pierdut În timpul războiului - fapt simbolizat de sfârșitul Kominternului În 1943 - nu a fost recuperat integral nici
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
fost o improvizație, nu o etapă dintr-un plan de agresiune calculat (deși Vestul nu avea de unde să știe acest lucru). Stalin nu voia să se lupte pentru Berlin 8. Prin urmare, când blocada a eșuat, liderul sovietic a schimbat tactica. La 31 ianuarie 1949, a propus oficial ridicarea blocadei În schimbul amânării demersurilor pentru un stat vest-german. Aliații occidentali nici nu se gândeau să facă o asemenea concesie, dar au acceptat să convoace o Întâlnire pentru a discuta situația: La 12
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ecumenic. Dar, după divizarea Europei, strategia lui Togliatti a devenit problematică. Criticile adresate PCI de către Soviete la prima Întâlnire a Kominformului În septembrie 1947 au dovedit hotărârea lui Stalin de a-i controla mai ferm pe comuniștii italieni (și francezi): tacticile lor politice urmau să fie coordonate de Moscova, iar toleranța culturală - Înlocuită cu rigida teză jdanovistă a celor „două culturi”. Între timp, pe fondul intervenției flagrante, dar reușite a Statelor Unite În favoarea creștin-democraților la alegerile din 1948, planul postbelic al lui
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
anii imediat următori războiului PCF a avut chiar mai mult succes În alegeri, obținând 26% din voturi În 1946. și, spre deosebire de italieni, comuniștii francezi nu se confruntau cu un partid catolic de centru-dreapta. În schimb, Partidul Socialist Francez, familiarizat cu tacticile comuniste interbelice, nu s-a aliniat fără discernământ comuniștilor Încă din primele etape ale Războiului Rece (deși o parte dintre membri doreau acest lucru). Așa se face că PCF era În același timp mai puternic și mai izolat decât orice
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Adenauer - ar fi fost bine să se abțină de la criticarea comportamentului germanilor sau evocarea trecutului tulbure. Dacă doreau să evite renașterea extremismului, trebuiau să dejoace, alături de Adenauer, planurile sovietice În RDG. și așa mai departe. Aliații vestici au Înțeles perfect tactica lui Adenauer. Însă ei urmăreau și sondajele de opinie. Așa că i-au acordat o libertate de manevră considerabilă, acceptându-i rolul de tampon Între ei și o alternativă mai puțin plăcută, precum și pretenția că avea nevoie de concesii externe pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
la Începutul anilor ’60 la numai 45% cu zece ani mai târziu. Mult trâmbițata „propășire a țării” era o strategie populară acasă - mai exact, Partidul Comunist Român compensa originile sale clar neromânești Înfășurându-se În mantia naționalismului. Dej a inițiat tactica, iar Ceaușescu nu a făcut decât să o perfecționeze. Dar această strategie avea și mai mult succes În străinătate. În timp ce Albania, surogatul european al Chinei, nu atrăgea decât staliniști nostalgici și maoiști incorigibili, imaginea internațională a României comuniste era surprinzător
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
celelalte „patologii” din Europa anilor ’70 sunt Într-adevăr minore, deși ele au contribuit la atmosfera generală de disconfort. O „Brigadă Furioasă” ce acționa chipurile În numele șomerilor fără reprezentare politică a pus bombe la Londra În 1971. Inspirându-se din tacticile irlandeze, separatiștii francofoni din munții Jura elvețieni s-au răsculat În 1974 Împotriva includerii forțate În cantonul germanofon Berna. La Liverpool, Bristol și În districtul londonez Brixton, protestatarii s-au bătut cu poliția pentru controlul zonelor urbane defavorizate. Într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
-i persecuta reprezenta exact acea breșă În „ordinea burheză” pe care Brigăzile Roșii o profețiseră și căutau să o provoace. Dar Negri Încuraja la Universitatea din Padova atacuri violente asupra profesorilor și personalului administrativ, care nu erau foarte departe de tacticile teroriste. Sloganuri precum „ilegalitatea de masă”, „războiul civil permanent” și necesitatea unei organizări „militare” Împotriva statului burghez erau declamate frecvent În cercuri academice respectabile - inclusiv În revista lui Negri, Rosso. La un an după răpirea și asasinarea lui Moro, Negri
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
cel puțin pentru cei care profitaseră din plin de ea, Începea să pară puțin prea mare, iar „lumea dispărută” a părinților și bunicilor lor, din ce În ce mai atrăgătoare. Politizarea acestor nemulțumiri culturale a fost, În cele mai multe situații, opera unor activiști deprinși cu tacticile unor partide mai tradiționale În care ei sau părinții lor activaseră odinioară. Logica politicii s-a schimbat așadar destul de puțin: ideea era În continuare mobilizarea persoanelor cu vederi similare În jurul unui program legislativ ce urma să fie aplicat de către stat
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
centrul politic. Dar, privind retrospectiv, e limpede că aceasta a fost cheia succesului lui Margaret Thatcher. Faptul că nu s-a lăsat influențată nici măcar atunci când politicile monetariste păreau sortite eșecului (În octombrie 1980, conservatorilor care o implorau să-și schimbe tactica, făcând cale Întoarsă, ea le-a răspuns: „Întoarceți-vă dacă vreți. Doamna nu-i de Întors”); satisfacția cu care a adoptat eticheta sovieticilor, care i-au spus „Doamna de Fier”; plăcerea evidentă cu care a Înfruntat și Învins un șir
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
trăiești În adevăr”. Restul era doar un compromis: „Simplul act de a forma o grupare politică te forțează să intri Într-un joc de putere, În loc să acorzi prioritate adevărului”. Cum explica Havel Într-un eseu din 1984 despre țelurile și tacticile fragilei opoziții intelectuale din Cehoslovacia, obiectivul trebuia să fie acțiunea autonomă, indiferent de restricțiile pe care regimul Încerca să ți le impună: să trăiești ca și cum ai fi cu adevărat liber. Pentru cei mai mulți oameni era un precept greu de urmat, după cum
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
din ianuarie 1987 către Comitetul Central al partidului pentru a promova ideea unei democrații mai cuprinzătoare, trecând peste autoritatea conservatorilor din partid și adresându-se direct Întregii națiuni. În 1987, nouă gospodării sovietice din zece dețineau un televizor, astfel că tactica lui Gorbaciov a avut la Început un succes fulgerător: creând concret o sferă publică pentru dezbaterea parțial deschisă a problemelor țării și spărgând monopolul castei conducătoare asupra informației, el forța partidul să-i urmeze exemplul - și oferea astfel un cadru
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
sprijiniți moral și militar de Albania) renunțau treptat la rezistența nonviolentă, orientându-se spre UÇK (Armata de Eliberare din Kosovo). Creată În 1992 În Macedonia, UÇK avea ca obiectiv lupta armată pentru independența enclavei Kosovo (și poate unirea cu Albania). Tacticile ei - atacuri de gherilă asupra secțiilor de poliție izolate - i-au furnizat lui Miloševiæ pretextul pentru a condamna orice rezistență albaneză ca fiind teroristă și a intensifica violența propriilor campanii. În martie 1998, când forțele sârbe Înarmate cu obuze de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
réalité politique, Magda Jeanrenaud remarque qu'ils vont du degré zéro du registre informatif : Președintele Chirac atacă dur Adevărul (littéralement : Le président Chirac attaque durement) jusqu'à la déformation de la réalité politique à căușe d'une mauvaise interprétation : Șantajul și tacticile de intimidare exercitate de Franța Ziarul de Iași (littéralement : Chantage et tactiques d'intimidation exercées par la France) ; Chirac ne acuză, Franța ne scoate din Europa Jurnalul Național (littéralement : Chirac nous accuse, la France nous fait sortir de l'Europe
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
Și din moment ce sovieticii considerau "ansamblul" ca fiind proprietate germană, nu avea rost să se mai facă referiri la o "parte" anume 282. La sfîrșitul celei de-a șaptea ședințe, reprezentanții americani au recunoscut că se fac și ei vinovați de tactica tărăgănării. Ei sperau să-i convingă pe sovietici, prin această tărăgănare, că pretenția lor la o documentație completă este una nesăbuită și că obturează activitatea Comisiei în general. Această tactică nu a dat, însă, roade. Mai mult decît atît, demersurile
by Joseph F. Harrington, Bruce Y. Courtney [Corola-publishinghouse/Science/1036_a_2544]
-
comerțul Est-Vest în ansamblu. Pe 10 martie 1964, Averell Harriman a explicat în fața Comisiei pentru Europa a Camerei Reprezentanților că America avea nevoie de o politică de diferențiere pentru a trage foloase de pe urma schimbărilor ce se făceau simțite în Europa de Est. "Tactica noastră constă în încurajarea acestei evoluții prin orice fel de contacte pașnice pe care le putem realiza"1100. Cu trei zile mai tîrziu, Dean Rusk a spus Comitetului de Relații Externe al Senatului că politica abordată de SUA în problema
by Joseph F. Harrington, Bruce Y. Courtney [Corola-publishinghouse/Science/1036_a_2544]