2,403 matches
-
care produsese turcilor mari probleme, începând cu domnia lui ștefan cel Mare. Plecarea din Istanbul s-a petrecut în ziua de 8 iulie 1538. Era însoțit de Mustafa și Selim, fiii săi. Din anul 1530, Petru Rareș nu mai plătise tributul, ceea ce îl înfuriase pe marele sultan. Mai mult decât atât, domnul Moldovei a încheiat un tratat cu Ferdinand al Austriei. Pe lângă neplata tributului, domnul Moldovei era învinuit de sultan și de atacuri împotriva Poloniei și apoi de capturarea și uciderea
Mari sultani, mari viziri şi generali otomani by Nicolae MAVRODIN () [Corola-publishinghouse/Administrative/1639_a_2952]
-
1538. Era însoțit de Mustafa și Selim, fiii săi. Din anul 1530, Petru Rareș nu mai plătise tributul, ceea ce îl înfuriase pe marele sultan. Mai mult decât atât, domnul Moldovei a încheiat un tratat cu Ferdinand al Austriei. Pe lângă neplata tributului, domnul Moldovei era învinuit de sultan și de atacuri împotriva Poloniei și apoi de capturarea și uciderea lui Aloisio Gritti, în 1534. Petru Rareș nu putea să-i opună lui Soliman decât 70.000 de ostași și era frustrat de
Mari sultani, mari viziri şi generali otomani by Nicolae MAVRODIN () [Corola-publishinghouse/Administrative/1639_a_2952]
-
oameni au început să se cumin țească imediat ce au ajuns într-o situație dezonorantă, într-o lo cu ință sub orice critică... Ca a Iuliei, răsună un țipăt sfâșietor în sufletul bătrânului. Insalubră. Mucegaiul și umezeala și-au luat deja tributul. Viața Scri boniei! Durerea sufletească și frica sunt uneori mai de efect decât acțiunile binefăcătoare. O vede chinuindu-se să vorbească convingător. Încearcă acum să apeleze la rațiunea lui, după ce-a dat greș cu simțurile. Cine e dușmanul pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Boeția sunt foarte recalcitranți când e vorba să-și plătească taxele. Cei din Galia Narbonensis de exemplu... — Să li se explice că pacea între neamuri nu se poate ține fără oști și nici oștile fără plată și nici plățile fără tribut, replică sec principele. Bate de câteva ori cu palma în masă. — Toate impozitele trebuie să meargă la tezaur. Ianuarius oftează. — De asta l-am și păstrat, continuă cu severitate bătrânul, ca un buget central ce primește și direcționează surplusurile către
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
au trecut atâția ani de când a murit... — Optsprezece, răspunde sec Antonia. Vipsania se întinde și ia mâna Planciniei într-ale ei. — Era doar o copilă când s-a prăpădit taică-său, dar în tot acest timp a plătit din plin tributul dragostei și al durerii. Desigur, desigur, se grăbește să încuviințeze femeia, încur cată. — Și de ce tocmai acum? e în continuare nedumerit Piso. — I-o fi fost frică să reîmprospăteze o durere atât de mare, își dă cu părerea bătrâna Calpurnia
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de la ei mai mult decât au făgăduit ei să dea. Uneori, ațâțați de câteva capete tulburi, s au răzvrătit împotriva domnului și au trecut sub aripa leșilor, care întâmplare a dat prilej unor cronicari leși să spună că Moldova plătea tribut Lehiei. Dar oricine știe și însuși episcopul S. Piasecius aduce mărturie, cu toate că îi stau împotrivă Dlugoș, Sarnicius și Orichovius, că Moldova, mai înainte de a cădea sub stăpânirea turcilor, avea învoieli de pace cu Lehia. După aceea însă, când Moldova a
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Horia Paul Terpe () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1821]
-
data de 28 a aceleiași luni dă o depoziție foarte timidă și vagă, spune că el este un cavaler sărac și fără cultură și se limitează să Înșire meritele (de-acum apuse) ale Templului, pomenile pe care le-a făcut, tributul de sânge plătit În Pământul Sfânt și așa mai departe. Ca și cum n-ar fi fost de-ajuns, sosește Nogaret, care amintește că Templul a avut legături mai mult decât prietenoase cu Saladin: suntem În fața insinuării unui delict de Înaltă trădare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
vorbit și a continuat să fie șef la impozite pentru guvernul Badoglio. Pe urmă a venit 8 septembrie, zona În care noi eram noi a căzut sub controlul Republicii Sociale, iar unchiul meu s-a acomodat și cu asta. Încasă tributul pentru Republica Socială. Adelino Canepa se grozăvea Între timp cu legăturile lui cu primele formațiuni de partizani, acolo, În munți, și promitea răzbunări exemplare. Noi, copiii, Încă nu știam ce erau aceia partizani. O sumedenie de povești circulau pe seama lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
început prin a șterge de pe fața pământului coliba sfântului, numind locul Fatehpur („orașul izbândei“) și s-a autoproclamat Nabab. Primul secol al Fatehpurului a fost destul de tulburat. Ținutul avea o poziție nefericită, pe drumul invaziei din Afganistan, și numai plătind tributuri considerabile persanului Nadir Shah, și mai apoi generațiilor de prăduitori afgani, căutătorilor adevarului, rămășițelor forțelor mugale și războinicilor din casta Maratha, au putut nababii să scape măcar cu teritoriile intacte, dacă nu și cu mândria. Când regina Victoria a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
nimic. Bulangii ar fi trebuit să primească banii, așa s-a Întâmplat ca ăla să fie ultimul sezon al lui Stronach În care a mai contat cât de cât pe teren. Pensiile alimentare și procesele de paternitate și-au cerut tributul din primele lui de joc, iar Tom a fost nevoit să intre Într-un picaj umilitor din punct de vedere social, mutându-se din Colinton Village cu nevasta numărul trei, În slujba asta neînsemnată din Gumley. E un puțoi bătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
Județeană Timiș era încadrată cu doi anchetatori. Ca de obicei în astfel de situații, nu am aflat decât la fața locului despre ce era vorba, astfel încât drumul spre Timișoara l-am parcurs cum nu se poate mai „relaxat”. Era un tribut psihic pe care nu am înțeles niciodată de ce trebuia să îl plătim noi, anchetatorii, de a nu fi puși încă din start la curent cu parametrii cazurilor pe care urma să le cercetăm. La Timișoara, erau deja arestate opt sau
ANCHETE ALE SECURIT??II by GHEORGHE COTOMAN () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84041_a_85366]
-
de Whitman, Kerouac și Ginsberg, o personalitate excentrică, a cărei figură a fost apropiată de multe ori de cea a unui profet beatnik. Propun, în loc de-o cupă de șampanie, ascultarea coloanei sonore de la I’m Not There, un album tribut cu o sumedenie de cover-uri extraordinare (semn că muzica lui Dylan nu și-a găsit termenul de expirare cândva, prin anii ’80, și e departe de a și-l găsi în viitorul apropiată. FILM Iulia BLAGA Negura străzilor Persepolis, desenul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
cetitor își aduce, desigur, aminte de soarta tristă a acestui bard căruia, în momentul de vârf al creațiunii sale i se retezase în mod samavolnic limba, deoarece, în concepția otomană despre lume și viață, esteticul, alături de beție, desfrâul și neplata tributului, slăbea - cică - apetitul militar și forța imperiului. De asemenea Măritul Cetitor a băgat fără îndoială de seamă ce personaj cuminte, secundar, a fost pe tot parcursul povestirii bunul Broanteș. Și iată-l acum în crâșma lui Kir Haciaturian profund schimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
neamu-i mai frumos, șezură și ținură sfat. La picioarele lor, șăgalnic și somnoros susura plin de știuci Siretul, gândi rapsodul Broanteș. — Iată-ne acasă! - suspină Barzovie-Vodă. O, ce n-aș da să pot rămâne mereu pe pământul acesta! — Păi, dă tribut, Măria-Ta - zise spătarul Vulture - și-aice-ți rămân oasele, precum dorești. Dă un tribut mai mare decât cel de-acum și-ți făgăduiesc că-n trei săptămâni din Sima-Vodă nu mai rămâne decât Sima, un drumeț spre Stambul. — O, spătare! - făcu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
susura plin de știuci Siretul, gândi rapsodul Broanteș. — Iată-ne acasă! - suspină Barzovie-Vodă. O, ce n-aș da să pot rămâne mereu pe pământul acesta! — Păi, dă tribut, Măria-Ta - zise spătarul Vulture - și-aice-ți rămân oasele, precum dorești. Dă un tribut mai mare decât cel de-acum și-ți făgăduiesc că-n trei săptămâni din Sima-Vodă nu mai rămâne decât Sima, un drumeț spre Stambul. — O, spătare! - făcu Barzovie-Vodă. O, tempora! Oare fără tribut nu se poate? — Se poate, cu oaste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și-aice-ți rămân oasele, precum dorești. Dă un tribut mai mare decât cel de-acum și-ți făgăduiesc că-n trei săptămâni din Sima-Vodă nu mai rămâne decât Sima, un drumeț spre Stambul. — O, spătare! - făcu Barzovie-Vodă. O, tempora! Oare fără tribut nu se poate? — Se poate, cu oaste - răspunse spătarul. N-ai tribut, dar ai oaste și poți sta de vorbă. Dar dumneata în loc să strângi oaste, ai strâns cărți. După ce-a venit pe tron, Sima-Vodă ți le-a vândut și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de-acum și-ți făgăduiesc că-n trei săptămâni din Sima-Vodă nu mai rămâne decât Sima, un drumeț spre Stambul. — O, spătare! - făcu Barzovie-Vodă. O, tempora! Oare fără tribut nu se poate? — Se poate, cu oaste - răspunse spătarul. N-ai tribut, dar ai oaste și poți sta de vorbă. Dar dumneata în loc să strângi oaste, ai strâns cărți. După ce-a venit pe tron, Sima-Vodă ți le-a vândut și-a cumpărat stupi, pentru stupărit, izbutind să trimită atâta miere la Poartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și să mă pună pe mine în detrimentul lui Sima-Vodă? — Dumneata iar vorbești ca din cărți - zise spătarul. Eu am văzut acum vreo treizeci de ani cum Stanciu-Vodă a luat domnia pentru două luni c-un sac de zarzăre, plus bineînțeles tributul. Tributul venea oricum, așa că la alegere au cântărit mult zarzărele. Episodul 171 BOIERUL RADU STOENESCU-BALCÂZU (Iî Nu e ușor să scrii despre un om pe care l-ai cunoscut bine, ți-a fost prieten bun, ba ai putea zice chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să mă pună pe mine în detrimentul lui Sima-Vodă? — Dumneata iar vorbești ca din cărți - zise spătarul. Eu am văzut acum vreo treizeci de ani cum Stanciu-Vodă a luat domnia pentru două luni c-un sac de zarzăre, plus bineînțeles tributul. Tributul venea oricum, așa că la alegere au cântărit mult zarzărele. Episodul 171 BOIERUL RADU STOENESCU-BALCÂZU (Iî Nu e ușor să scrii despre un om pe care l-ai cunoscut bine, ți-a fost prieten bun, ba ai putea zice chiar cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Te rog - spuse Vodă. Ximachi își sumeți anteriul, luă de la brâu un pumnal și tăie dintr-o căpățână de la suprafață o bucată, aducându-i-o lui Vodă. — Bine măcar că ne-a ieșit varza - zise acesta. Oare n-am putea plăti tributul cu ea? — Nu cred - răspunse Ximachi. Am încercat s-aduc vorba pe lângă Ramza-Pașa, dar mi-a spus că tot așa și-au plătit tributul anul acesta și sârbii, și sultanului i se-apleacă de-atâta varză. Vrea bani peșin. Episodul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-o lui Vodă. — Bine măcar că ne-a ieșit varza - zise acesta. Oare n-am putea plăti tributul cu ea? — Nu cred - răspunse Ximachi. Am încercat s-aduc vorba pe lângă Ramza-Pașa, dar mi-a spus că tot așa și-au plătit tributul anul acesta și sârbii, și sultanului i se-apleacă de-atâta varză. Vrea bani peșin. Episodul 192 ATACUL în seara zilei când Sima-Vodă cobora să vadă vistieria, într-un mic cătun căzăcesc din stepa de peste Nistru era mare fierbere. Lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Petre - răspunse Vodă. — Vârsta? — 53. — A câta domnie? — A doua - răspunse Barzovie. — De ce-ai fost mazilit prima oară? — Nu știu - zise Barzovie. Ramza-Pașa ridică ochii de pe firman: — Nu pot scrie asta. Trebuie să fi fost o cauză. Ai plătit tributul? — Până la ultimul șfanț - răspunse Vodă. — Te-ai înțeles cumva împotriva Porții cu Ieșii, cu moscalii? — Nici pomeneală de-așa ceva! - zise Barzovie. Atunci ce să fi fost? - medită turcul, rozând un capăt al penei. Când zici c-ai fost mazilit? — Anul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
șaptesprezece sau optsprezece ani, dar nu mai vreau. Nu mai sunt adolescent și știu acum ce înseamnă simțul responsabilității. Nu mai sunt cel care am fost când ne pierdeam timpul împreună. Am împlinit douăzeci de ani și trebuie să plătesc tribut vieții. — Ce naiba ai pățit, Watanabe? întrebă Midori. Ești numai piele și os! — Chiar așa? Pun pariu că ai făcut prea mult amor cu prietena aia a ta, căsătorită. Am zâmbit și am dat din cap. Nu m-am mai culcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
tocurile Înalte În tinerețe, Zeliha nici nu le lungise pe primele, nici nu le scurtase pe cele din urmă pe măsură ce Îmbătrânea. Stilul ei de a se Îmbrăca era la fel de excentric ca Întotdeauna. Anii doar Îi sporiseră frumusețea, În timp ce Își luaseră tributul de la fiecare din surorile ei. Ca și când ar fi știut care era efectul prezenței ei, mătușa Zeliha a rămas În cadrul ușii, privindu-și unghiile date cu ojă. Ținea mult la mâinile ei pentru că o ajutau În munca sa. Neplăcându-i instituțiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
când o să iasă În oraș. Armanoush a simțit un val de neliniște urcându-i În stomac pe când se gândea la Întâlnirea la care avea să se ducă În curând. După un an În care nu mai ieșise cu nimeni - un tribut solemn adus celor douăzeci și unu de ani de singurătate cronică, marcați de pseudo-Întâlniri dezastruoase - astăzi, În sfârșit, Armanoush Tchakhmakhchian avea să-și Încerce din nou norocul În dragoste. Dacă pasiunea ei pentru cărți fusese unul din motivele esențiale aflate În spatele incapacității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]