3,724 matches
-
dispare în spatele dreptului ca promovare a celor abili, a celor care dispun de bani, de relații pentru a pleda cauzele cele mai neverosimile. Acesta este riscul: ca postura de victimă să se învecineze cu impostura, cei ce pierd și cei umili putând a fi alungați, spre profitul celor puternici, ajunși maeștri în arta de a purta pe chip masca umiliților"331. Nihilon al lui Sillitoe ne amintește de trecut, când "istoria, așa cum se știe, s-a oprit la începutul regimului prezent
by CARMEN ANDRAŞ [Corola-publishinghouse/Science/947_a_2455]
-
altfel n-o dau” (Vizureni - Galați). Împăratul reprezintă vocea proprie cerinței supreme, pentru că figura lui autoritară se bazează pe parcurgerea probelor inițiatice și depășirea lor. Aici, el cere refacerea grădinii paradisiace în plan uman și comandă o ridicare a condiției umile până la statutul regal, adică cere un mire pe măsura fetei inițiate. Construirea drumului de aur folosește energiile sacre (metalul indică apartenența divină) pentru a provoca o armonie muzicală. Supunerea pustiului și convertirea lui spre o utilitate socială constituie o fază
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
se știe de ce, aceste versuri - apărute postum - neprezentând, În afara unei vagi amprente barbiene și a unor rime rare, nimic special!Ă că ar conține germenele unui poet de geniu... Paul Georgescu l-a angajat la Gazeta literară În ’57 pe umilul post de corector, post pe care Nichita a funcționat până În 1970, când eu l-am numit prim-adjunct al redactorului-șef, post ultim - de altfel, ridicol de modest pentru cel mai mare poet de după război -, În care a și murit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
al acelor forțe ascunse, nevăzute, pe care le-am uitat sau le-am dat la o parte, Îngâmfați de atâtea victorii ale științei și ale rațiunii, „forțe” pe care le mai observă sau de care se servesc doar inșii marginali, umili sau disprețuiți precum cerșetorii, poeții sau nebunii! Doar ei, se pare, nu se alarmează, nu se sperie de ceea ce numim „neînțelegere” și „o primesc” lângă ei, așa cum firile blânde, naive, primesc În preajma lor un animal rătăcitor care vine de nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
În cele somnoroase și melodice ale romantismului!... Și, printre altele, nevoia, foamea, uneori chiar panica de profeție, de acea „cunoaștere sau știință” ce se opune cu sfruntare „științei academice” și care-i face pe bieții muritori contemporani, de la cei mai umili până la magnați ai finanței sau șefi de state, să alerge În cabinete obscure, clienți docili, brusc puerilizați, ai unor indivizi cu turban și ochi fioroși sau ai unor siluete feminine cu antecedente clar asiatice!... Și, pentru a satisface nevoia lectorilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
sisteme enorme, criminale, ale politicii europene din secolul trecut, cel „roșu” și cel „negru”, care și-au bazat programul „teoretic” ca și pe cel brutal practic, tocmai pe Încălcarea, pe negarea sensului de „aproape” pe care-l propunea acest predicator umil și exaltat, la marginile arogantului Imperiu Roman, În anii ’30 ai primului secol! Într’ adevăr, ucenicii lui Mesia erau, social vorbind, dar și intelectual, niște „proști”, oameni simpli În care Iisus a avut Însă o asemenea Încredere, Încât le-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
simțită În multe creiere umane bântuite de „voci” false, otrăvite Îndemnuri, până la spasme uneori, ce se cer exorcizate de vreun preot abilitat sau de vreo meșteră rurală, altădată supusă rigorilor Inchiziției. Fantoma - care la un moment dat ia forma mai umilă, strecurătoare, a unui sobol! - dispare, lăsându-l pe „rătăcitul” prinț În plină „criză interioară”, neînțeleasă sau prost interpretată de cei din jur, iar el, pentru a o ascunde, preferă să poarte masca unui nebun. Eul ca o formă a nebuniei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
tău, pe care noi Îl numim Eros, Cupidon, Amor și nu mai știu cum, este una absolut „normală”, la fel cu cea a croitorului, a fierarului, a olarului, a luptătorului sau a magului, a neguțătorului sau a cerșetorului ce stă umil și insolent, dar viu! - pe treptele marilor catedrale... Numai că vederea ta, tinere domn, e puțin cam... cum să spun, hai să-i zicem - naivă! Da, nu te simți jignit, știu că voi tinerii acceptați orice „injurie”, dar nu să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
la glorie cu care să am cât de cât afinități ideatice și estetice sau, dacă nu, să mă „fofilez” Într-un grup literar constituit, unde, câțiva ani, să joc rolul celui dispus să-și asume muncile și posturile cele mai umile sau ingrate. Sau, dacă nu, să pătrund În „curtea” unei „celebrități”, chiar și de-a doua mână, dar un ins cu relații În „sfânta-sfintelor” lumii literare, o lume, o știam, arogantă, Închisă, dominată de legi și cutume care ar face
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
apariția pe Calea Victoriei sau pe Bulevard, brunetă, elansată, cu ochi negri, focoși, catifelați, membre lungi, rasate, Împreună cu prietena ei, celebra pe atunci actriță, sibianca Ioana Bulcă, făceau realmente senzație. M-am plimbat atunci de câteva ori cu ea, eu, un umil și stângaci aspirant la titlul de romancier, dar mă intimida atât frumusețea cât și ironia ei, nu rareori caustică - pe care și-a păstrat-o până azi -, care mă atrăgeau deopotrivă (noi, ardelenii, nu suntem prea tari În ironie și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
un centru pentru persoane cu handicap patronat de amabila, pentru noi, familie Verdier, apoi, În toamna lui ’83, a fost angajată la mica și foarte prestigioasa librărie de carte de artă rară, livres illustrés și catalogues raisonnés, Jullien-Cornic. Un post umil, la Început; Însă curajul, splendida ei inițiativă În primul an de salariată, printre extrem de pretențioșii galeriști care expuneau și vindeau pe cea mai scumpă stradă a Parisului - Rue du Faubourg Saint-Honore, colț cu Avenue Matignon -, a fost că serile, când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
unde, nu rareori, se văd cozi de sute și sute de persoane, altele, bineînțels, decât flaneurii de pe la grande avenue, veniți din America și din toată Europa, așteptând răbdători, occidentali bogați, culți și mândri, care prind deodată un fel de aer umil și brusc sensibilizat, așteptând să dea ochii cu pânze originale - dintre care unele nu au fost de decenii În Europa sau altele, din colecții private, nu au fost văzute niciodată de un public larg. Aici am văzut, Împreună cu Cristina, izbăviți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pe care o adună, sau chiar și de mediocritatea sau ezitarea insurgenților, Îi provoacă, În sensul că Îi Îndeamnă să-și radicalizeze pozițiile și opiniile, pentru a duce apoi stăpânirii polițienești sau politice un „raport” cu adevărat remarcabil! Provocatorul, spre deosebire de umilul „funcționar al delațiunii”, care este informatorul, nu vrea să facă doar „servicii”! El are orgoliul de a precipita lucrurile, are orgoliul propriei persoane și a „misiei” sale și, dintre aceștia, nu rareori, sistemele politice extremiste Își aleg propriii activiști, dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
nedureroasă, ciudată, ni se interiorizează! „Ele” sau „ei”, cosmosul și universurile glaciale și aproape infinite ne devin viscere, iar Misterul, din depărtat, din neînțeles și inexistent, ne devine intim, ca o pulsiune gravă, aproape de neîndurat și din ființele cele mai umile și umilite ale cerurilor boltite deasupra conștiinței noastre devenim regi, zei, având obscura, persuasiva senzație - instinct, aproape! - a unei bruște Întronări! De parcă toată această imensitate globulară și sticloasă care ne Înconjoară În nopțile de august - sticloasă și globulară din cauza limitei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pentru amândoi, eu urmând să fiu directorul acelei școli, pentru a se stinge un viespar cu certuri scandaloase între cadrele didactice. Ne uităm unul la altul. Primim ori nu primim oferta, care era extrem de tentantă? Să pleci la București din umilul Căuești, să scapi de izolare, de râpile și ponoarele existente și să mai fii și director la o școală mare din capitală!!! O asemenea ocazie putea tenta pe oricine, dar nu și pe noi! Era iarnă, abia ne gospodărisem în
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
o fire emotivă și în acest moment chiar că aveam și de ce să fiu emoționat! Am sosit la Paris cu o săptămână înaintea Paștelui, tocmai de Paștele greco-catolic pe care îl serba prietena Marianei. I-am dăruit Alietei, prietena Marianei, umilul meu buchet de lalele care avea doar meritul de a veni din România! Apoi cu mașina Alietei ajungem la locuința Marianei, un spațiu relativ mic, frumos aranjat, cu mult bun gust, așa cum știa să facă și mama ei, care aranja
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
și exclam triumfător: „E Garibaldi!” Fiica s-a apropiat de statuie și m-a pozat alături de chipul revoluționarului pe care îl văzusem în manualele școlare cu peste șaizeci de ani în urmă! Alături de Garibaldi va dăinui un timp oarecare și umila mea persoană. Continuăm să explorăm noi frumuseți! La tot pasul rămâi încântat și mândru că te numești om, că ai avut asemenea înaintași care au sporit gloria existenței noastre pe pământ! Am întâlnit și ne-am încrucișat drumurile cu un
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
monografic, ilustrat cu grăitoare reproduceri. În 1990 G. a scos un promițător „periodic de artă plastică”, „Mona Lisa”, care s-a oprit din păcate la primul număr, iar în 2002 și-a văzut editat și un album, Uși celebre. Uși umile, cu o substanțială prefață de Alexandru Zub, ilustrând o expoziție din 1995 care a stârnit multe ecouri. Crochiurile, desenele, tablourile sale filtrează materia concretă, percepută cu acuități senzoriale, în stilizări ce mizează, în tropismul lor către un conceptual bătând spre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287238_a_288567]
-
său, orizontal sau vertical, istoric, ezitarea față de orice proiect de sinteză, de viziune - sub motiv că acestea nu mai „sunt posibile” în stadiul științei de azi sau „oferindu-le”, aceste sinteze sau încercări de viziune, „diletanților”, „provincialilor” -, toate acestea, după umila mea părere, nu fac decât să acrediteze strigătul de alarmă pe care-l lansa în singurătatea sa de vultur ideatic un Nietzsche când anunța decadența și decadentismul lumii europene. Ne aflăm, iată, în euforică, sceptică, „amabilă” și sclipitoare decadență și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
și de reușită. Profesiunile „burgheze”, de la notar la funcționar în administrație, poliție, magistratură, medicină, arhitectură, inginerie, erau „căile de urmat”, modelele de existență socială, toate însemnând nu numai o bună, o reușită „adaptare”, dar și o „ridicare” din zone mai umile sociale spre altele mai „înalte”. Revenind însă la „subtitlul” pe care l-am instalat în fruntea acestui volum, vreau să subliniez încă o dată că, din tinerețe, probabil ca o reminiscență a psihologiei clasei din care am ieșit, mica burghezie, română
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
două milenii, de la Apuleius sau Petronius, revigorat însă de un Cervantes, în secolul al XVI-lea, pentru noi, cei care gândim „pateticul” sau „eroul slab”, cum o spun postmodernii, și apoi fondat în toată amploarea sa, după ce a traversat culoarele umile ale „povestirii pentru bone”, de un Balzac și Tolstoi, urmați, fiecare în literatura lui, cu reflexele și orizonturile „ticurile” și obsesiile tipice, de o pleiadă uriașă de mari sriitori.Ă O dată cu exclamația lui Th. Mann care, se pare, după ce a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
-mi împlinesc, cât de cât, opera, norocul unei longevități prolifice, carieră, în acest caz, pentru a conclude, înseamnă „norocul exprimării unui destin”. Am fost mereu impresionat de catedralele vestului european, goticul ce a voit să sugereze sublimul, disproporția între făptura umilă și trecătoare a individului și gloria absolută a Zeului! Și, mai ales, de „cupolele” lor, forme impresionante și îndrăznețe în care au excelat un Brunelleschi, un Buonarroti! Și sunt, în sfârșit, și pentru că zeii tutelari, ai mei, ai națiunii în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
resemnată bună dispoziție... Toți cei de mai sus sunt ticăloși secunzi, de mâna a doua. Ticălosul adevărat, ticălosul model, ticălosul de vocație e infinit mai spectaculos. Mediocru și veleitar, uleios ca o delațiune și călău ca un abur toxic, deopotrivă umil și obraznic, înzestrat prin naștere să lingă, să pupe și să scuipe după cum e cazul, el nu gândește, ci combină oportun, nu acționează, ci se strecoară convenabil, nu comunică, ci pestiferează. În timp ce fură la cântar face bancuri, în timp ce îți întinde
Despre frumuseţea uitată a vieţii by Andrei Pleşu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/578_a_1239]
-
din cartea aceasta, din cele patru volume „Călător...prin vâltoarea vremii”, inclusiv din „Jurnalul de front” a lui Leonida Goga, dezidilizând estetismul de suprafață, fals triumfal și solemn în toate, promovează retorica simplă, sinceră și austeră, prezentându ne omul normal, umil, gârbovit de nevoi, preocupat de sine dar și de ceilalți nu neapărat unul vertical și integritator, atrăgător, viguros și atletic, cât mai cu seamă omul umil, gârbovit de nevoi, autorul știind că aceștia sunt indicii profunzimii în viață, ca și
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
și solemn în toate, promovează retorica simplă, sinceră și austeră, prezentându ne omul normal, umil, gârbovit de nevoi, preocupat de sine dar și de ceilalți nu neapărat unul vertical și integritator, atrăgător, viguros și atletic, cât mai cu seamă omul umil, gârbovit de nevoi, autorul știind că aceștia sunt indicii profunzimii în viață, ca și în artă. Precum Blaise Pascal, referitor la sculptură, profesorul vede omul în scrisorile sale comparându-l cu o trestie tremurândă, mereu fragilă, aflată permanent în bătaia
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]