6,679 matches
-
ca altcineva să fie în stare să facă chestia asta. Am făcut duș, m-am spălat pe cap și m-am întors la mine în cameră, unde Anna, Helen (desigur) și mama susțineau o ceartă fără nici un sens. Toate trei urlau în același timp. Kate stătea în pătuț și era ignorată de toată lumea. Nu m-am strâmbat la tine, a negat Anna pe cât de vehement putea, adică nu foarte vehement. —Ba te-ai strâmbat, fir-ar al naibii! a strigat Helen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
de respectiva idee. Pot s-o iau în brațe? În alte circumstanțe, James ar fi putut fi descris ca vorbind cu entuziasm. Acum era clar că furia și amărăciunea mea depășiseră nivelul capului său pieptănat cu grijă. Îmi venea să urlu la el: „Sigur că poți s-o iei în brațe! A așteptat două luni ca s-o iei în brațe! Ești TAICĂ-SU!“. Dar am reușit să nu strig. Mă simțeam ca o trădătoare, ca o mamă din Lumea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
nimic despre copiii mici îi țin în felul ăsta. Știu asta pentru că și eu am făcut la fel în primele zile de viață ale lui Kate. Până când una dintre celelalte mame, care se săturase s-o tot audă pe Kate urlând, m-a adus, sfârșită, pe calea cea bună. (- În sus, nu într-o parte!) Dar în nici un caz n-aveam să fiu înțelegătoare față de James pentru că făcuse aceeași greșeală ca și mine. Kate a început să plângă. Normal, bietul copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
încercaseră să audă tot ce se vorbise -, Anna, Helen și mama s-au materializat ca prin farmec direct din podea, purtând pe față Expresiile Îngrijorate. Eu eram înnebunită de durere. Ca și cum mi-ar fi simțit suferința, Kate a început să urle. Sau poate că era numai din cauza foamei. În orice caz, se stârnise un adevărat tămbălău. —Ticălosul, am reușit să spun printre smiorcăituri, cu lacrimile șiroindu-mi pe față. Cum de poate să fie așa de simplu pentru el? E ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
James părea hotărât să mi-l transmită era că eu fusesem de vină. Chestia asta nu făcea parte din scenariu. Eu eram cea corectă. Iar el era ticălosul. Așa stăteau lucrurile. Aveai nevoie de mine pentru tot, aproape c-a urlat James. Cred că în punctul ăsta ar trebui să vă atrag atenția că James nu țipa niciodată. Nici măcar nu se apropiase vreodată de zona urletelor. — Tot timpul cereai să ți se acorde atenție, a continuat el. Și sprijin. Și niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fost? m-a întrebat mama. Era clar că, momentan, nu aveau nimic altceva de făcut. Serialul lor favorit nu s-ar fi bucurat de atâta interes dacă ar fi avut ceva mai bun de făcut. — Ce s-a întâmplat? a urlat Helen. A, am niște vești minunate, am strigat înlăcrimată începând să urc scările ca s-o văd pe Kate. A, bun, a strălucit mama. Păi, știți cum m-a părăsit James, cum a plecat și a trăit cu altcineva fără ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
îmi doream să se întâmple așa. Îmi doream cu disperare! După care am intrat la mine în cameră, lăsând în capul scărilor trei chipuri uluite cu buzele formând trei „o“-uri surprinse. Când m-a văzut, Kate a început să urle. Și numai așa, de-a naibii, m-am decis să fac și eu la fel. Așa cum probabil că v-ați dat deja seama, nu mă împăcam deloc cu chestia asta - acceptarea vinei. Dar în loc să-mi exprim frustrarea generată de această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
șocată. —Nimic, am zis eu cu o voce pierdută. —Bine, a spus ea. —James mi-a spus că încă mă iubește, am trântit eu. Cum? a strigat ea. Sper că i-ai spus să-și bage iubirea în fund, a urlat o voce din spatele mamei. —Claire, Claire, a zis mama alergând în jos, pe scări. Vino-ncoace. Stai jos. Spune-mi tot. Astea sunt niște vești grozave. Mama m-a luat și m-a dus în bucătărie. Unde e Kate? m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ajung dependentă de el. Ce ticălos! Știți ceva? Cred că l-am urât mai puțin atunci când am aflat c-a făcut sex cu Denise. Asta era cea mai gravă formă de trădare. —Mamă, am strigat în josul scărilor. —Ce-i? a urlat mama din bucătărie. Am nevoie de tine. —Pentru ce? Am nevoie să ai grijă de Kate astă-seară. Și mai am nevoie să mă duci cu mașina până la aeroport. Ce naiba tot zici tu acolo? — Mă duc la Londra. Am nevoie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
masa din bucătărie, pipăind buzunarele hainelor și bolborosind singură precum iepurele alb (iepurele alb era, nu?) din Alice în Țara Minunilor, ușa de la intrare s-a deschis, iar Helen a pătruns în casă cu pompa ei caracteristică. — Ia ghiciți! a urlat ea. —Ce? am răspuns. Eram ursuză. Total dezinteresată. —Adam are o prietenă! M-am albit la față, iar inima aproape că mi s-a oprit în loc. Ce naiba zicea Helen? Cineva aflase de mine și de Adam? — Și stați să vedeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
nu te contrazică. Și care să nu te pună în umbră. Și care să nu te facă să te simți nesigur pe tine! — N-a fost așa, a protestat el fără prea multă vlagă. —Ba exact așa a fost, am urlat eu. Nu-mi vine să cred cât de proastă am fost când am crezut în povestea aia a ta de adormit copiii! —Claire, trebuie să mă asculți, mi-a spus el nervos și iritat. —Ba nu, nu trebuie deloc, l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
răcnit el. —Ce? l-am întrebat eu cu voce stinsă. —Ești așa de al dracului de egoistă, a strigat James. Orice urmă din bărbatul acela înlăcrimat dispăruse ca prin minune. De ce? l-am întrebat derutată. — Totul era în regulă! a urlat el. Totul era limpede și urma s-o luăm de la capăt, iar tu urma să încerci să fii matură și ceva mai sensibilă. Dar tu pur și simplu nu te-ai putut abține să nu zgândări buba, nu? Dar ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
făcut pentru tine? Asta vrei?! a încheiat el în gura mare, cu fața foarte aproape de a mea. Dar tu chiar ești băiatul rău din poveste, am exclamat uluită. Tu ești cel care a avut o aventură, nu eu. —Dumnezeule! a urlat, a urlat de data asta cu-adevărat James. N-o să încetezi să mă bați la cap cu chestia asta, nu-i așa? N-o să încetezi să încerci să mă faci vinovat pentru chestia asta. Ei, nu mă simt vinovat! Clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
tine? Asta vrei?! a încheiat el în gura mare, cu fața foarte aproape de a mea. Dar tu chiar ești băiatul rău din poveste, am exclamat uluită. Tu ești cel care a avut o aventură, nu eu. —Dumnezeule! a urlat, a urlat de data asta cu-adevărat James. N-o să încetezi să mă bați la cap cu chestia asta, nu-i așa? N-o să încetezi să încerci să mă faci vinovat pentru chestia asta. Ei, nu mă simt vinovat! Clar? Întotdeauna am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
el. Atunci ar trebui să-ți spun, nu-i așa? am zis eu cu voce mieroasă. —Ăăăă... păi, da, a acceptat James. M-a trecut un fior rece când i-am auzit îngrijorarea din voce. —Plec, am spus. —Pleci? a urlat James. De ce dracu’ pleci? Tocmai am lămurit situația. După care a început să râdă ușurat. —Of, Doamne, iartă-mă, a zis, preț de-o secundă... a clătinat din cap minunându-se parcă de propria prostie. Da, sigur că trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Ce să-mi dau seama? m-a întrebat el prudent. N-o să vin marți. De fapt, n-o să mai vin în nici o altă zi, i-am explicat cu amabilitate. —Pentru numele lui Dumnezeu! Ce s-a mai întâmplat acum? a urlat el. Tocmai am limpezit totul și acum tu... Nu, James, i-am retezat-o pe un ton glacial. N-am limpezit nimic. Absolut nimic. Poate că tu oi fi limpezit ceva - propria-ți imagine de băiat bun e intactă -, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
din gură! i-am ordonat. Vocea mi-a sunat mai tare decât mă așteptasem. James a fost așa de șocat încât chiar a tăcut. Nu vreau să mai ascult nici unul din rahaturile tale cum că sunt o persoană îngrozitoare, am urlat. Nu eu mi-am tras-o cu altcineva. Tu ai făcut-o. Ești atât de imatur și de egoist încât nu ești în stare să recunoști că ai greșit și să-ți asumi vina. —Eu sunt imatur și egoist? a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
pasă. Vreau să spun: omul era de-o nesimțire de neînchipuit! Ce tupeu pe capul lui! Nu-mi venea să-mi cred urechilor. Trebuia să recunosc că nu se încurca. —Ești fericită? m-a întrebat el prudent. —Fericită! Fericită? am urlat. Sigur că nu sunt fericită. Cu chestia asta ai stricat totul și mai rău. — Dar de ce? s-a miorlăit el. Am spus că te iert și că totul o să fie bine. Aproape c-am explodat. Aveam atâtea să-i spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
drăguț, am spus destul de blând. —O cheamă Rita, a zis el. —Drăguț nume, am comentat eu. —E statisticiană, a spus James părând nițel disperat. — Ce frumos, am exclamat eu. Înseamnă că aveți foarte multe în comun! — Ce dracu’ ai? a urlat el. Nu înțeleg ce vrei să spui, am protestat. —De ce te porți de parcă nu ți-ar păsa? a tunat el. Tocmai ți-am spus că am o nouă prietenă! Presupun că mă port de parcă nu mi-ar păsa pentru că într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
asta. Adam a zâmbit în direcția Annei. Bună, a zis el. —Salut, Adam, i-a răspuns Anna râzând prostește. —Ce mai faci? a întrebat-o el. Părea sincer interesat. „Las-o pe ea! Cu mine cum rămâne?“ aproape că am urlat eu. Sunt bine, a zis Anna zâmbind din nou cu timiditate. —Dumnezeule, a mormăit Helen, aruncându-i Annei o privire care spunea „ești demnă de milă“. Adam și Anna au continuat să murmure. Apoi Helen și-a întors atenția asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
aveam un copil? Simțeam că plesnesc de rușine. Nu-mi venea să cred că avusesem curajul să-l întreb. Nu te puteai înțelege cu subconștientul meu. Nu! a spus Adam. Ei, de fapt, n-a spus, ci mai curând a urlat. Nu, nu, nu. Mi-a fost teamă c-o să crezi chestia asta. C-o să faci o interpretare freudiană și c-o să crezi că-mi plăcea să fiu cu tine numai pentru că eram în căutarea unui soi de substitut pentru copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
amuzant, că nici nu mai era în stare să se îndrepte de spate. S-a rezemat de zid, după care s-a cocoșat din nou de râs. Eu am rămas pe loc și am privit-o cu răceală în timp ce Kate urla ca scoasă din minți. Adam părea un pic năuc. Dacă era ceva de râs, atunci eu chiar nu vedeam ce. Am luat-o pe Kate în brațe înainte să-i plesnească un vas de sânge și i-am făcut semn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
pierdut! FC BIHOR Piciorul e pe minge, se aude un fluier lung, Partida începe cu un șut prelung, Suporterii scandează, azi vrem victorie, Fc Bihor la minge, dușmanii se învăluie, O pasă, două, trei, urmează șutul Pe lângă poartaă.ahhhh tribuna urlă tareă. Fiți mai atenți băieți, ce e în capul vostru? Priviți poarta, e aici, aici trebuie să marcați! Destul cu pălăvrăgealaă. Căci iată, bravii noștrii eroi sunt iar în luptă Și alte pase mari și alte șuturi grele, Bihor înaintează
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
înconjurul mulțimii. Cei câțiva martori oculari, prezenți din întâmplare la eveniment, nu-l învinuiau pe șofer, dar el, retras lângă un gard, se lovea cu capul de tot ce-i apărea în cale, se bătea cu pumnii peste piept, țipa, urla, neiertându-și nici o clipă cele întâmplate. În cele din urmă, cineva din mulțime o anunță pe Simona că fiul ei fusese antrenat într-un accident, dar nu se știa cât de grav e. Nimeni nu avusese curajul să-i mărturisească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
bărbații, parcă plângeau și pietrele dislocate din asfalt la frânarea bruscă a camionului. Toți cei de față trăiau cu intensitate un eveniment fără precedent. Când apăru Simona, intui de departe că se întâmplase ceva groaznic cu copilul ei. Începu a urla smulgându-și părul, cerând mulțimii îngăduința de a răzbate până la locul catastrofei. Fu oprită de mai mulți bărbați care se aflau la o oarecare distanță de locul unde era doar o masă informă de carne. Aceștia cu greu o putură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]