22,286 matches
-
un spațiu supus observației și reflecției medicale. În felul acesta clinica medicală se constituie ca o știință bazată pe analiza câmpului perceptiv (spațiul corporal al bolnavului) și pe acțiunea practică exercitată asupra acestuia (tratamentul medical). Corpul bolnavului este acel spațiu vizibil în care sunt situate fenomenele morbide, pe care clinica le aduce la suprafață, în exterior, „vizualizându-le” (observația medicală) și „verbalizându-le” (denumindu-le) ca „specii morbide”, adevărate „coduri medicale” reprezentate prin simptomele bolii. Simptomul este forma sub care se
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
bolnavului) cu invizibilul (boala ca suferință) sau, altfel spus, „persoana” și „discursul”. În felul acesta, spațiul clinicii devine zona în care se realizează „spațializarea” și „verbalizarea” patologicului. Această verbalizare a suferinței, prin expunerea de către bolnav a acuzelor sale clinice, face vizibilă interioritatea persoanei acestuia. Nu putem înțelege boala fără vizualizarea interiorității bolnavului, decât prin verbalizarea acesteia. În felul acesta „obiectul discursului” bolnavului va deveni „subiectul clinicii”. Clinica va transforma „discursul bolnavului” în „observație medicală”. Orice act de observație medicală implică două
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
medical) este a doua dimensiune a clinicii. Problema teoretică și practică care se pune clinicienilor este de a ști dacă este posibil să se pătrundă într-o reprezentare spațială lizibilă și conceptual coerentă, care este boala, exprimată printr-o simptomatologie vizibilă, combinată cu ceea ce rezultă dintr-o analiză verbală. Rezultatul gândirii clinice este „tabloul bolii”. Tabloul are o dublă structură: vizibilă și lizibilă, spațială și verbală. El reprezintă ceea ce ochiul clinicianului surprinde la corpul sau psihicul persoanei bolnavului. Rezultă o combinație
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
este posibil să se pătrundă într-o reprezentare spațială lizibilă și conceptual coerentă, care este boala, exprimată printr-o simptomatologie vizibilă, combinată cu ceea ce rezultă dintr-o analiză verbală. Rezultatul gândirii clinice este „tabloul bolii”. Tabloul are o dublă structură: vizibilă și lizibilă, spațială și verbală. El reprezintă ceea ce ochiul clinicianului surprinde la corpul sau psihicul persoanei bolnavului. Rezultă o combinație dintre „vizibil” și „enunțial”. În felul acesta, plecând de la funcția sa aparent analitică, tabloul clinic are rolul de a repartiza
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cu ceea ce rezultă dintr-o analiză verbală. Rezultatul gândirii clinice este „tabloul bolii”. Tabloul are o dublă structură: vizibilă și lizibilă, spațială și verbală. El reprezintă ceea ce ochiul clinicianului surprinde la corpul sau psihicul persoanei bolnavului. Rezultă o combinație dintre „vizibil” și „enunțial”. În felul acesta, plecând de la funcția sa aparent analitică, tabloul clinic are rolul de a repartiza vizibilul în interiorul unei configurații conceptuale deja dată (M. Foucault). 3) Idealul unei descrieri exhaustive constituie al treilea aspect al clinicii. Tablourile bolii
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
analitică, tabloul clinic are rolul de a repartiza vizibilul în interiorul unei configurații conceptuale deja dată (M. Foucault). 3) Idealul unei descrieri exhaustive constituie al treilea aspect al clinicii. Tablourile bolii antrenează gândirea clinică către o altă normă de corelație între vizibil și enunțial. Trecerea de la sectorul vizibilului la structura ansamblului de enunțuri se produce în felul următor: a) transformarea simptomului în semn; b) trecerea de la bolnav la boală; c) accesul de la individ la conceptual. A descrie înseamnă „a vedea și a
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
bolnav la boală; c) accesul de la individ la conceptual. A descrie înseamnă „a vedea și a ști în același timp”, susține M. Foucault. În felul acesta „limbajul devine idealul cunoașterii științifice” (M. Foucault). Orizontul experienței clinice se va constitui din „vizibil” și din „enunțiabil”. În sfera acestei „experiențe clinice” ca orizont epistemologic specific, M. Foucault distinge următoarele aspecte principale: 1) Structura alfabetică a bolii în legătură directă cu definirea privirii sau observației clinice. Segmentul observabil este impresia singulară pe care o
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Leger și R. Garoux, J. de Ajuriaguerra, M. Merleau-Ponty, J.P. Sartre). „Privirea obiectului” nu implică însă nici o intervenție asupra acestuia. Ea este mută. Actul de observare al obiectului, în psihopatologie, în prima sa etapă se limitează la ceea ce este imediat vizibil, exterior obiectului. Cea de-a doua etapă a actului de „observație-înțelegere” constă din „ascultarea” obiectului, a persoanei bolnavului, care relatează propriile sale trăiri sau propria sa stare sufletească. Actul de ascultare a persoanei se va corela cu cel de privire
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
metodologic în investigarea și psihodiagnosticul personalității afirmând că „trebuie să ne adaptăm cât mai mult metodele la obiect și să nu definim obiectul în funcție de metodele noastre imperfecte”. Autorul citat recunoaște în organizarea personalității două aspecte fundamentale: 1) o structură externă, vizibilă, manifestă, direct deschisă și analizabilă, care reprezintă „percepția celorlalți” despre persoana respectivă, sau „imaginea acesteia”; 2) o structură internă, inaccesibilă abordării științifice, care nu poate fi studiată în mod direct, cu o dinamică proprie, strict individuală și personală pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
aici trebuie incluse și tulburările de schemă corporală și a imaginii de sine a bolnavilor. 5) Voința este și ea afectată. Se notează apatie, abulie, pierderea inițiativei, lipsa de orientare către un scop precis. Abulia este atât de frecventă și vizibilă, încât unii autori au numit chiar schizofrenia ca „demență apato-abulică” deși acest termen nu desemnează decât un sector psihopatologic al acestei psihoze. 6) Comunicarea și relația cu lumea exterioară bolnavului este și ea alterată. Minkowski a vorbit despre „pierderea contactului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
sau de a recunoaște existența bolii și a faptului de „a fi bolnav”, ca fiind ceva imposibil și inautentic. Disimularea, este încercarea pe care o fac unii bolnavi de a ascunde prezența bolii, de a masca sau diminua simptomele existente, vizibile, căutând, în felul acesta să apară cu o „imagine de sine” normală, de persoană sănătoasă, nealterată de existența unei boli. Suprasimularea, este atitudinea activă, prin care anumite persoane cu suferințe clinice banale, simple, nesemnificative și cu o durată de evoluție
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
ceea ce este specific în viața unui individ. Acest aspect ia prea puțin în considerare aspectul psihologic al „vieții trăite” de persoană. Viața are, din punct de vedere obiectiv, un dublu aspect. Pe de o parte, aspectul său formal-extern, ceea ce este „vizibil” în exterior la un individ de către celelalte persoane din jurul său, iar pe de altă parte, aspectul trăit-interior, ceea ce nu se vede, dar este „resimțit” în interior de către persoana respectivă și nu este accesibil celorlalte persoane și nici inteligibil pentru acestea
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
răspundere, medicală și morală, creează o anumită atitudine, dar și o anumită mentalitate atât pentru medic și personalul de îngrijire, cât și pentru bolnavi aflați în suferință. Aceasta va construi o anumită atmosferă relațională între medic și bolnav, dincolo de aspectele vizibile ale actului medical. Responsabilitatea este corelată cu încrederea. Ele sunt conjuncte și creează o alianță secretă, interioară, simpatetică între medic și bolnav, încrederea este o prelungire a speranței către certitudine, convingerea că medicul salvator poate reda sănătatea bolnavului. Acestea construiesc
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
cu regularitate, dovedind interes pentru integrarea sa în colectivul de elevi. Implicarea sa activă în numeroase activități extracurriculare, precum și atenția sporită acordată în urma implementării programului de intervenție au făcut ca eleva să se simtă apreciată și respectată, determinând o creștere vizibilă a motivației pentru învățare. Datorită faptului că M.R. are o inteligență peste medie, lacunele sale au început să fie eliminate progresiv, pe măsură ce fata se implica tot mai activ în sarcinile didactice. Odată cu apariția rezultatelor școlare bune și foarte bune, copila
Managementul problemelor de disciplină la şcolarii mici by Rodica Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Science/1651_a_3071]
-
la nemurire, sufăr peste poate, un poet nebun etc. Ceea ce înseamnă că, de fapt, mesajul respectiv transmite o realitate total distinctă, unde nu mai acționează uzul comun al rațiunii și în care în prim-plan apare pasionalitatea în formele ei vizibile. Mesajul pe care Zița nu-l poate citi decât stăpânindu și emoțiile nu este altceva decât o realitate pe care trebuie să o considerăm ca atare pentru a avea o imagine de ansamblu a comediei, dar și a întregii opere
Lumea politică pe scena lui I. L. Caragiale by Corina Baraboi () [Corola-publishinghouse/Science/1677_a_3045]
-
diferitele tipuri de societăți. Această abordare distinge două mari figuri: primele societăți în care economia este embedded, adică "inserată" ("realitatea economică" este invizibilă, pentru că difuză, integrată printre celelalte activități și instituții umane); societățile moderne în care economia este "neinserată" (este vizibilă, instituționalizată, autonomă). Societățile umane s-ar caracteriza prin gradul de instituționalizare și de autonomie al "realității economice", definită ca ansamblul activităților prin care oamenii caută să-și asigure subzistența (în cazul primelor societăți: culesul, vînatul, fabricarea arcurilor și săgeților). Polanyi
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
feudal, reabilitează împrumutul pe dobîndă (camăta), denunță implicarea mondenă a Bisericii, condamnă războiul (deci cruciadele). Considerîndu-se adevărații continuatori ai apostolilor, sprijinindu-se pe o lectură numită dualistă a Scripturilor, Oamenii Buni cred în existența a două lumi opuse: cea terestră, vizibilă, a răului; cea invizibilă, cerească, a nesfîrșitei bunătăți a lui Dumnezeu. Regat al Diavolului, lumea pămîntească este Infernul. Pentru Bunii Creștini, Satana este prințul acestei lumi (n-a scris Apostolul Ioan: "Această lume supusă întru totul puterilor Celui rău"?). Iisus
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
Pe pămînt, oamenii sunt condamnați la Infern. Imposibil ca Dumnezeu să nu fie doar bunătate, să facă rău, să fie creatorul lumii pămîntești, spune această viziune asupra lumii. Imposibil să nu mîntuiască toate sufletele la sfîrșitul timpurilor. Imposibil ca lumea vizibilă să nu fie creația Diavolului. Imposibil, deci, pentru oameni să-și îmbunătățească soarta pe pămînt. În secolul al XI-lea, cînd ia naștere catarismul occitan, condamnarea lumii pămîn-tești este o atitudine răspîndită în sînul bisericii catolice. Un fluviu de putreziciuni
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
că e proprietar, acționar, director sau salariat, omul modern vede în întreprindere promisiunea unei siguranțe, satisfacții, speranțe și vise. Întreprinderea focalizează în aceeași măsură și toate spaimele lui: șomaj, excludere socială, eșec profesional, neplăceri la serviciu 105, umilințe, poluare... Devin vizibile trei mari spaime, reprezentînd trei posibile: moarte, barbarie, război. Moarte: de exemplu, muncitori bolnavi de cancer după ce au lucrat cu materiale periculoase (amiantă, produse radioactive...) Am vorbit deja despre strategii de inovație tehnologică care au dus la moartea a zeci
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
reveleze logica profundă a lumii sociale: în limbajul științelor umane, "logica profundă" nu e, oare, un alt cuvînt pentru a desemna realitatea? Sociologul se crede și se comportă ca un cercetător înverșunat, plecat în căutarea ascunsei realități sociale: " Ființele aparente, vizibile în mod direct, indivizi sau grupuri, există și subzistă în și prin diferență, în virtutea faptului că ocupă poziții relative într-un spațiu de relații care, deși invizibil și greu de circumscris empiric, reprezintă realitatea cea mai reală (ens realissimum, cum
[Corola-publishinghouse/Science/1554_a_2852]
-
fiți precis în privința rezultatelor și a comportamentelor. Are nevoie de descrieri precise ale rezultatelor și comportamentelor observabile, măsurabile și fiabile. Observare A vedea înseamnă a crede. În analiza finală, oamenii de afaceri trebuie să fie interesați de rezultate și comportamente vizibile. Identificarea rezultatelor observabile este relativ ușoară. Din această cauză ne-am axat pe ele atât de mult timp. Problema legată de observare intervine atunci când încercăm să identificăm comportamentul. Factorii care afectează comportamentul, dar nu sunt observabili, cum ar fi gândurile
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
în hala de producție a unei fabrici de mobilă. Managerul întreprinderii a arătat spre un grafic uriaș agățat pe un perete și a spus: „Iată graficul nostru de feedback”. M-am uitat la el și, observând că nu existau tendințe vizibile, am întrebat: „Cum vă descurcați?”. Mi-a replicat „Bine!”. Am arătat spre cel mai înalt punct de pe grafic și am spus: „Ai doborât toate recordurile în ziua aceea, nu-i așa?”. „Nu”, mi-a răspuns, „am lucrat zece ore în
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
alese pe viitor pentru a fi stimulate nu pot fi cunoscute cu precizie. Un lucru pe care îl știm sigur este că ritmul schimbării nu va face decât să se accelereze. Modul în care schimbarea afectează comportamentul este cel mai vizibil la tânăra generație de astăzi. Generația Nintendo Când George Orwell a scris celebra sa carte 1984, în care a descris o lume cumplită, nu a putut întrezări un eveniment care urma să se petreacă în acel an și care a
[Corola-publishinghouse/Science/2338_a_3663]
-
perceput în note expresioniste. El creează o geografie spirituală, lipsită însă de coerență, de vreme ce viziunea se întemeiază pe imagini poetice disparate. Se simt influențe mai cu seamă din Lucian Blaga și Mihai Eminescu. Poemele erotice, pentru care există o predilecție vizibilă, sunt pătrunse de o senzualitate de circumstanță, oarecum mimată: „Răul de tine e mai rău ca răul de mare / când te apropii unduioasă să stingi lampa / miracolului râsului, șoaptele unse cu suava / salivă, sfiala grație aștrilor traversând ochii / de pisică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288382_a_289711]
-
București Liceul „Spiru Haret” (1962) și Facultatea de Limbi Germanice, secția engleză (1967). În 1966 publică placheta Zeu printre blocuri, debut poetic salutat de criticul Paul Georgescu pentru caracterul citadin și novator, dar criticat de alți comentatori pentru o prea vizibilă raliere la stilul poeziei moderne americane. Ca prozator, începe cu povestiri publicate în presă (una dintre ele, Moartea din fereastră, câștigă Premiul revistei „Amfiteatru”), iar în 1967 îi apare primul volum de proză scurtă, intitulat tot Moartea din fereastră. Ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288939_a_290268]