23,409 matches
-
ochiul... Da’ până atunci mai trec eu pe aici... Te mai gândești la unele noi... Cam neglijezi partea femeiască. O fi din cauza vârstei sau te pomenești că... Bătrânul dispăru din fereastră. Se auziră câteva uși de dulap trântite și un zgomot de tingiri răscolite în grabă. Ceea ce sugera că, măcar dinspre partea bătrânului, dialogul se încheiase, dar nu și argumentele. Maca salută spre fereastră un interlocutor nevăzut, își încălecă motocicleta și ambală motorul. Peste străduță se lăsă din nou liniștea. Pancartele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
împartă între cer și pământ, numărând stelele, dar observând orice umbră fugară ce se strecura, lipită de zid. De aceea nu se întoarse atunci când ușa se deschise, căci știa cine e. O simți cum se așază pe colțul patului, după zgomotul arcurilor rupte. — Iar ți-au tăiat apa ? zise, fără să-și întoarcă privirea de la fereastră. — De unde știi ? întrebă ea, încercând să se potrivească printre ghionturile saltelei. De această dată o privi, zâmbind. Luă o gură de votcă, țuguindu-și buzele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
chirilice, arătau că pe vremuri oamenii își țineau morții aproape, încă nu-i alungaseră în cimitirele de la marginea orașului. Maca intră în pronaos. Nu știa ce caută și se hotărî atunci să se caute pe sine. Pocni din degete și zgomotul se întoarse la el, venind din toate părțile. Era cât pe ce să fluiere, dar își aminti de necuviința unei astfel de intenții. Scoase un sunet pe o singură notă, îngroșându-l din gât. De sub cupolă ori de pe fresce cineva
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
cu vin, pe care uitase să-l lase pe masă. Paharul era plin și fruntea i se umplu de licoarea rubinie. Își sumese anteriul și scoase din buzunarul pantalonilor o batistă mozolită cu care se șterse. Își suflă nasul cu zgomot, apoi continuă cu un colț de batistă spre tâmple. Ce mai rămăsese dădu pe gât. — Nu prea bei, fiule, constată. — Sunt cu motocicleta. — Ad-o și pe ea să bea, nu se lăsă popa. Așa n-o să mai aveți neînțelegeri. Ai
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
ultima zi. Cu o seară înainte, rămăsese mult în fața ușii de la camera tatălui său. Nu și-o amintea bine, de când o văzuse ultima oară, pe vremea când taică-său trăia. Maică-sa intra, din când în când, să deretice, după zgomotul lucrurilor împinse de colo colo, căuta să-și reamintească, dar îi era tot mai greu. Ținea minte doar penumbra pe care abajurul veiozei o răspândea în jur și chipul tatălui deasupra, în întuneric. Încercase uneori să se uite pe urmele
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mai multă tristețe. Băiatul își scoase batista și îi șterse lacrimile. Vru să știe ce o supără, însă ea nu vru să-i răspundă. Apoi el se opri din joacă și deveni speriat. În acel moment, din Curte se auzi zgomotul tobelor. Era semnalul prin care i se cerea împărătesei Chu An să se grăbească. Ea își îmbrățișă fiul încă o dată. Sunetul tobelor devenea din ce în ce mai tare. Hsien Feng arăta înspăimântat. Mama sa își îngropă fața în vestuța lui și șopti: „Fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
lumina soarelui. Rong își flutură brațele cu batista, iar Kuei Hsiang ține cutia cu tael-i deasupra capului. Mama nu se vede nicăieri. Se ascunde cu siguranță în lectică plângând. — Adio! Lacrimile-mi curg nestăpânite în timp ce Poarta Zenitului se trântește cu zgomot în urma mea. De n-ar fi vocea eunucului-șef Shim care dă întruna ordine, făcându-ne să o luăm când la stânga, când la dreapta, aș crede că mă aflu într-o lume imaginară. În timp ce merg se ivește un grup de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
-i așa? întreabă ea. — De unde să știu? Fiul Cerului își rotește ochii înspre tavan. Capul meu e plin de găuri. Mama își mușcă buzele. Majestatea Sa Împăratul își trece degetele prin plăcuțele de bambus rămase, făcându-le să scoată un zgomot puternic. — Oasele mele țipă să mă duc să le întind. Marea Împărăteasă se întinde în jilț. Sunt trează de la două dimineața și asta pentru nimic! Shim se târăște spre ea în genunchi. Își ridică brațele în aer ca să-i ofere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
atinge pământul. — Mă tem că tocmai am văzut umbra unei fantome. Marea Împărăteasă se ridică din jilț. — Care, stăpână? întreabă eunucul-șef Shim. O voi prinde pentru Majestatea Voastră. — Da, Shim. Hai să terminăm cu asta. Pe neașteptate, se aude zgomotul puternic făcut de o plăcuță de bambus aruncată în tava de aur: — E vremea să cânți, Shim! ordonă împăratul. — Yehonala rămâne! cântă Shim. Nu mi-am mai putut aduce aminte multe după aceea, decât că viața mea s-a schimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
beată, inclusiv eu, căci tata mă lăsase să gust din vinul de orez ca să-mi pot da seama ce gust are. Muzicienii își acordau instrumentele. La început, sunetul era ciudat și sumbru, ca o jelanie. Apoi s-a transformat în zgomotul făcut de un cal care este bătut. Apoi, sparte și gâtuite, notele sunau precum vântul șuierând prin câmpiile mongole. Opera începu. Actorii intrară îmbrăcați în rochii de femeie cu modele florale alb cu albastru. Muzicienii își loveau tuburile de bambus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
chineză, la origine o formă de divertisment pentru oamenii de rând. Din când în când, cei bogați cereau să fie executat, „pentru a gusta savoarea locală“. Mi-am amintit că stăteam în primul rând. Urechile începuseră să-mi asurzească de la zgomotul puternic al tobelor. Sunetul bețelor care loveau tuburile de bambus era ca un ciocan care mă lovea în cap. Bang! Bang! Bang! Gândurile-mi erau izgonite. Eunucul-șef Shim și-a schimbat costumul. Țesătura e pictată manual cu nori roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a mers la Palatul Bunăvoinței ca s-o întâlnească pe Marea Împărăteasă. Până acum trebuie să fi terminat ceremonia din Sala Supremei Armonii și să fi inspectat Registrul Căsătoriilor Imperiale. După asta va primi felicitările miniștrilor. Și după asta... Un zgomot puternic sfâșie cerul. — A început ceremonia din curtea exterioară! țipă Kuei Hsiang. Cu siguranță că Majestatea Sa își așterne acum semnătura în registru. Într-o clipă va da ordin gărzilor de onoare să meargă să le ia pe miresele imperiale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a covorașelor stau eunuci îmbrăcați în robe de un galben strălucitor. Mă simt epuizată, însă căpetenia eunucilor spune că mai e mult până când va începe ceremonia. Se scurge timpul măsurat de arderea a două lumânări. În cele din urmă, aud zgomotul copitelor. Cele opt doamne de onoare îmi retușează repede machiajul. Pulverizează pe mine un parfum puternic și îmi verifică rochia și podoaba de cap înainte de a mă ajuta să cobor din scaun. În timp ce mă ridic, mă simt precum o căruță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
momentul norocos, doamnă Yehonala, zice în cele din urmă unul dintre ei. Cu permisiunea Majestății Voastre, vă vom ajuta să intrați în cameră. Realizez că sunt servitorii mei. Îmi ridic un colț al robei și, când să pășesc, aud un zgomot asurzitor de dincolo de ziduri. Mai că mă lasă picioarele și servitorii se reped să mă susțină. Mi se spune că sunetul e de la gongul chinezesc. Acesta e momentul în care împăratul Hsien Feng și împărăteasa Nuharoo intră în marele iatac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
nostru se va întoarce în scurt timp. Așteptăm, însă Majestatea Sa nu revine. Asistența își îndreaptă din nou atenția la operă. Mintea mea e ca un cazan în care fierb gânduri moarte. Stau până la final, cu urechile zumzăindu-mi de zgomotul tobelor. Marea Împărăteasă se arată încântată de spectacol. — E mult mai bun decât Regele Maimuță original! îi zice ea conducătorului trupei. Versiunea cea veche mă adormea. Aceasta, însă, m-a făcut să râd și să plâng. Ea laudă jocul actorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
că da. Fetele vin și îmi dau un prosop fierbinte. Mă dau jos din pat și mă șterg la fund. Nu te pot învăța să-ți învingi soarta. Patroana își reumple pipa cu frunze uscate și o aprinde. Face un zgomot în timp ce inhalează fumul. Pentru că nu poți. Dar ajută mult dacă ai o idee în ceea ce-i privește pe bărbați ca ființe. Trebuie să ajungi să înțelegi de ce „trandafirii din grădina proprie nu miros la fel de frumos ca trandafirii din sălbăticie“. — Continuați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
mai am onoare să merg la altar. De ce nu poți face ceva? Mi-a devenit imposibil să dorm. Da, am băut. Cum altfel să scap de coșmaruri? Cum adică ținea de mine? Urmează o pauză, după care se aude un zgomot de porțelan care se sparge. Vântul de nord șuieră pe la ferestre. După o lungă tăcere, îl aud pe Hsien Feng suflându-și nasul. Se aude apoi un târșâit de picioare. Zăresc umbra Majestății Sale, care s-a apropiat de pat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Sale. — Vă dorim o noapte excelentă, Majestatea Voastră! Pașii din Curte se îndepărtează. Nu sunt sigură dacă împăratul Hsien Feng știe că mă aflu în patul său. În mod sigur, nu vreau să-l iau prin surprindere. Să fac ceva zgomot ca să-i dau de știre că nu e singur? Majestatea Sa își azvârle cizmele și împinge deoparte brâul cu pandantiv din perle și amulete norocoase. Poartă o cămașă albă, iar coada neagră i se răsucește în jurul gâtului precum un șarpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
să verifice dacă e adevărat că au început să cadă fructele din copacii din spatele palatului meu. An-te-hai s-a întors și mi-a spus că nu a găsit nici urmă de fruct pe jos. Zi după zi, aud în somn zgomotele făcute de fructele care cad. Am bănuit că fructele ar fi putut să se prindă între țiglele acoperișului. Pentru a mă liniști, An-te-hai s-a cățărat pe o scară și a verificat împreună cu alți eunuci printre țigle, dar din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
arată ea spre Nuharoo - ești una dintre ele. Și tu - arată înspre mine - la fel. Majestatea Voastră, e vremea să mă răsplătiți cu funia de mătase albă ca să am onoarea de a mă spânzura. Aceste vorbe provoacă agitație în sală. Zgomotul se potolește când doamna Yun vorbește din nou: — Vreau să mor. Viața mea a fost un iad. Ți-am dăruit o prințesă, arată ea spre împăratul Hsien Feng, și ai tratat-o ca pe un gunoi. De îndată ce va împlini treisprezece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
împăratul Hsien Feng. Îi observ și pe ceilalți oaspeți: în afară de prinți, mai sunt prezenți Su Shun și fratele său vitreg, Tuan Hua. De două zile, Su Shun și Tuan Hua fac pregătirile necesare pentru plecarea împăratului la Jehol. Dincolo de ziduri, zgomotul căruțelor se aude permanent. — Am renunțat la Peking deoarece nu am nici o veste de la generalul Sheng Pao! motivează Hsien Feng. Se zvonește că a fost capturat. Dacă e așa, barbarii vor ajunge în ograda mea foarte repede. — Majestatea Voastră! se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
care mușcă din frâu. Teama mă trezește ca un straniu atac. Cămașa mi se udă de transpirație, în timp ce pielea capului îmi este în permanență umedă. Simțurile mi se ascut față de anumite lucruri, cum ar fi respirația lui Tung Chih și zgomotele din jurul cortului, și îmi amorțesc față de altele, cum ar fi foamea. Deși stăm în corturi separate, împăratul Hsien Feng își face apariția în fața mea în toiul nopții, ca o fantomă. Stă acolo, cu ochii goi de nefericire. Mă întreb dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
-și recite textul. De data asta e foarte bun. Îl laud cât de mult pot, dar trebuie să fac un efort să-mi stăpânesc lacrimile. Nu pot scăpa de închipuirea sicriului meu care tocmai se pregătește. Aproape că pot auzi zgomotul făcut de ciocanul care bate cuiele în lemn. În ciuda comportamentului său, Tung Chih s-a făcut un băiat frumos. De la mine are ochii luminoși și pielea fină. Restul trăsăturilor sunt de la tatăl său. Are o frunte plină, un nas manciurian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
de reformă al prințului Kung, care era menit să apropie sistemul politic chinez de modelele de guvernare occidentale. În seara zilei de 22 august 1861, Jehol e învăluit în ceață. Crengile lovesc în geamurile Sălii Ceții Fantastice, fând naștere unor zgomote neliniștitoare. Tung Chih a adormit în brațele mele. Nu se trezește când doctorul Sun Pao-tien îl ia, pentru ca eu și Nuharoo să putem spăla fața soțului nostru cu prosoape ude din mătase. Îl atingem ușor pe Hsien Feng. Pare eliberat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
zâmbește ea, fermecată de propriile-i cuvinte. Nu înțeleg ideea care i s-a năzărit lui Nuharoo. Pe alții i-am putea păcăli, dar nu pe Su Shun. Când este obosită, are tot soiul de crize. Se plânge de toate - zgomotul greierilor, gustul supei, un ochi scăpat în broderia ei. Insistă să o ajut să rezolve problema. Nu am cum să nu fiu afectată, și sunt nevoită să părăsesc lucrul. În cele din urmă, sunt de acord să o scutesc, însă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]