2,664 matches
-
Sau: „Adunarea Îngerilor”. Sau: „Cinema pentru adulți Capitol”. Sau: „Teatrul burlesc Diamant”. Toate locurile astea aveau aceeași adresă. Aici oamenii au îngenuncheat în rugăciune. Și au îngenuncheat în spermă. Toate țipetele de extaz și groază și mântuire încă prizoniere și înăbușite între pereții ăștia de beton. Ecourile lor răsună încă aici, cu noi. Aici, în paradisul nostru prăfuit. Toate poveștile astea se vor sfârși cu povestea noastră. După miile de realități diferite ale pieselor de teatru și filmelor, ale religiei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
trezim cu toții și să ne trăim viața acea plină și glorioasă care este defapt menirea noastră pe pământ. Avem în noi toată puterea și toată înțelegerea necesară, să începem să plivim buruienile îndoielii, ale fricii și ale nesiguranței, ca să nu înăbușe grădina frumoasă din lăuntrul nostru, ca să poată crește în libertate și desăvârșire tot ce e mai bun în noi. Nu putem ține la nesfârșit puterea ce sălăsuiește în interiorul nostru. Când gândurile noastre vor fi la cel mai înalt nivel de
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]
-
cum un gând, umbra unui gând ori o imagine pot duce prin magia cuvântului sau a vrăjii necuvântului, până la starea de grație a Întruchipării... Jeshua Krohal va părăsi În zori odaia Maestrului (În care izul cărților legate În piele era Înăbușit de lemnul santalului care ardea În menore de bronz, suveniruri de la un pelerinaj. Se Întoarse la crâșma „Corona“, comandă gulaș și o stacană de bere, apoi se adânci În rescrierea manuscrisului. Cam pe la amiază avu În față manuscrisul cu tema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
mână la o revoltă, la unul din acele puciuri care din când În când mai zguduia imperiul, țâșnind pe neașteptate cu Înverșunare, cu deznădejde, cu multă vărsare de sânge, ca apoi, tot pe neașteptate, cu Înverșunare și deznădejde, să fie Înăbușit. Originea sa ca și rangul familiei sale vor fi admise de judecător ca circumstanțe agravante și ca o trădare nu doar a monarhului, ci chiar a condiției sale sociale. Pedeapsa trebuia să fie exemplară. Condamnatul abia dacă deslușea câte‑o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
locuit. De o parte conglomeratul primitiv al poeziei argheziene; de alta, vacuitatea, planitudinea vântului lovinescian care-l îmbăiază. Aceasta ne face o Spanie seacă, și trebuie multă credință și nebunie de hidalgo s-o explorezi fără să te mortifici sau înăbuși. Dar singura Spanie de care d-l E. Lovinescu poate să amintească, nu e deloc pătrata patrie a lui Gongora, ci o Spanie mult mai indigenă și mai omenească: Spania lui Don José, plutonierul, de sub comanda d-lui lt.-colonel
Opere by Ion Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295564_a_296893]
-
ție Doamne, zise în gândul ei. -Unde sunt? Dar ea nu știa ce să-i răspundă și îi spuse doar atât: -Nu mișca mâinile, ai perfuzii, vrând să-i mai spună, o să fie bine, dar lacrimile care îi porniseră îi înăbușeau cuvintele. În acel moment intră asistenta de serviciu pentru a-i verifica perfuzia și privindu-l, zise: „Revine”. Ramona Plopeanu, pentru că așa o chema pe profesoară îi spuse asistentei că ea va pleca, întrucât s- a făcut târziu și are
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
strălucește-n lumina postmodernistă a lunii... Scuip ecumenic orice fereastră Închisă... O mușc pe infirmieră de sînul ei stîng, abia căzut În rugă, o dobor la pămînt, o rostogolesc prin tatuajele transmoderniste cu care am acoperit podeaua din lemn, o Înăbuș la focul mic al liturghiei Îi scrijelesc cu gheara de cocoș hieroglifa secretă a lunii pe pîntece. Mercurul din termometru Își izbește coada grea de somon, iscînd vîrtejul Înaltei febre. Aud loviturile de topor ale proniei prin tratatele de medicină
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
tîrziu, pumnii săi Întîlneau din nou carnea moale a Sophiei și, cu timpul, Fortuny simți că, dacă nu o putea poseda În calitate de soț, avea s-o facă În calitate de călău. În felul acesta, pe nesimțite, soții Fortuny lăsară anii să treacă, Înăbușindu-și inimile și sufletele, pînă În clipa cînd, de atîta tăcere, uitară cuvintele care le-ar fi putut exprima adevăratele sentimente și se preschimbară În niște străini ce locuiau sub același acoperiș, unul dintre multele acoperișuri ale orașului infinit. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
spune? Știți dumneavoastră. Zvonurile și toate celea. Eu, de crezut În poveștile astea, nu cred, firește, dar se spune că nu puțini și-au udat izmănuțele, acolo Înăuntru. — Să nu-mi ziceți că-i o casă vrăjită, am zis eu, Înăbușindu-mi un zîmbet. N-aveți decît să rîdeți. Dar nu iese fum fără... — Dumneavoastră ați văzut ceva? — De văzut de-adevăratelea, nu. Dar am auzit. — Ați auzit? Ce anume? — Uitați-vă, odată, să tot fi trecut vreo cîțiva ani buni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
cinului călugăresc, eu cred că menirea sfinției sale e mult mai înaltă... Așa aș zice și eu, dar poate că sfinția sa a crezut că așa se îndreaptă lucrurile. Poate... Odată cu acest „poate”, călugărul a plecat capul, ca și cum ar fi vrut să înăbușe în el o pornire de răzvrătire. Îl vedeam că suferă pentru această scădere a mitropolitului față de menirea pe care o are prin ridicarea pe o asemenea treaptă a ierarhiei bisericești...Bietul bătrân își ia asupră-și păcatele altora. În cele
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI Vol. II by Vasile Iluca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/547_a_741]
-
să vezi o execuție ca să trăiești o astfel de experiență? Nu pot să cred ce spui, nu știi ce spui". Am crezut și voi crede în comunism. Nicio altă societate nu pune omul în atâtea situații eroice". Simțeam că mă înăbuș. Spune povestea cu bărbatul pentru care ți-ai fi dat viața". Într-o zi pe la trei după-masă sosește o delegație de nouă persoane. Aveam o problemă. Ce fac cu cel neîmperecheat mă întrebam în sinea mea. Mă culcasem deja cu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de ani, calvarul ei. Soțul ei trăia într-un fel de tunel previzibil în care întâmplările erau organizate cu mare grijă, toate la locul lor, dinainte știute, orice schimbare îi producea alergie și panică. Zizin încercase din răsputeri să-și înăbușe nevoia de spontaneitate, fantezia, se străduise din răsputeri să fie o femeie plată. Acum toate aceste renunțări și minciuni se răzbunau pe ea. Voia să trăiască cu Alex tot ce nu trăise de-a lungul tinereții. Pleca spre Budapesta cu
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
se grăbească, a vorbit îndelung cu fiecare dintre invitați, cu unii chiar și-a pierdut vremea, discuții aiurea, ea se uita la el, îi era dor de el, ar fi vrut să dispară cu toții, să rămână singuri, simțea că se înăbușă, el i-a petrecut pe câțiva dintre oaspeți la plecare, "în curând vom rămâne singuri", își spunea Zinzin în sinea ei, începând să se liniștească, a apărut Alex, cu un aer fericit pe față, "în sfârșit s-au dus cu toții
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
sesizat că Vladimir rămăsese singur pe drumul Ierusalimului, viscolul își spori furia și adversitatea, imprimându-i pelerinului solitar o mișcare intenționată de tirbușon. Era o furie atâta de mare în exercitarea de vârtecușuri ale crivățului, încât pelerinul simți cum se înăbușă sub năvala fulgilor, ce căutau ca un roi de viespi să i se bage în nas, în gură și în străfundul sufletului. Instantaneu își dădu seama că, în momentul acesta destul de puțin propice ales pentru întreprinderea celebrei călătorii pe drumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
și-o căutam să respirăm împreună același orizont, însă mai mult de o îmbrățișare fugară, nu ne permiteam! Eram siguri că nu ne-am fi putut opri. În anotimpul florilor căzute și înflorite temperaturile o luaseră razna iar vara mă înăbușea prin căldura ei, cu problemele mele, cu dilemele noastre! Într-o seară cu lună mare, clară, uluitor de luminoasă și nefiresc de pustie m-a încercat ispititor! A zăvorât ușa de trei ori... la fiecare mișcare zgomotul încuietorii creștea și
V?rsta prescris? by Aurel Avram Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83733_a_85058]
-
se întoarse ca să o prezinte. — Îmi înțelegeți japoneza? întrebă îngrijorat Gaston. — Înțelegem, bineînțeles. Gaston întinse mâna stângaci și strânse cu putere mâna fetei. Strângerea de mână o făcu să se gândească iar la un cal. Abia a reușit să-și înăbușe zâmbetul amar. Își dădea foarte bine seama că s-au înșelat îngrozitor. „Ce ne-a mai dus...“, gândi ea. Deziluzie. Dezamăgire. Mâhnire. Visurile trandafirii pe care le nutrise timp de trei săptămâni, în secret, se spulberară cu totul. „Ce comedie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
și în ce încurcătură se aflau frații și Gaston. Pe stradă, înainte, urma un șir de baruri dubioase cunoscute a fi bârlogurile huliganilor. Era un colț întunecat, în spatele gării Shinjuku, care mirosea îngrozitor a urină și unde orice zgomot era înăbușit de trenurile care treceau fără încetare. Takamori și-a dat seama că într-acolo vor să-i atragă. Tomoe s-a oprit brusc și a strigat spre doi studenți care treceau pe-acolo: — Ajuta-ți-ne, vă rog! Ticăloșii aștia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
se spălau pe față. Și-a dus mâna la gură și a tușit tare, ca să se audă și-n camera alăturată. Picuratul s-a oprit brusc, dar s-a auzit apoi curgând apa de la chiuvetă. Bărbatul a deschis robinetul ca să înăbușe orice alt zgomot și și-a văzut mai departe de treabă. Gaston călătorise mult și văzuse multe lucruri, dar acesta a fost cel mai șocant dintre toate. I-a pierit toată pofta să se mai spele pe față și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
să ne distrăm pe undeva. — Tomoe-san, eu... Gaston se opri, se rezemă cu mâna de zid și continuă cu glas scăzut. Deseară plec din Tokyo. — Pleci din Tokyo? Unde pleci? — Nord. Era complet epuizat și făcea eforturi disperate să-și înăbușe lacrimile care-i inundau ochii. — Nord? Nu înțeleg. — La Endō. — Endō? exclamă Tomoe surprinsă. Doar nu vrei să spui că e vorba de Endō ăla?... Gaston tăcu. — Nu Endō ăla, Gaston, nu-i așa? Nu se poate! — Plec, repetă Gaston
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
necunoscuta care se afla în aceeași gară cu mine, mă comportam ca și cum ar fi fost așa. De câteva ori, când m-a întrebat ceva, am privit-o fără o vorbă, parcă atunci o vedeam prima oară. Uneori simțeam că mă înăbuș. Începuse vara și căldura transforma spre amiază zidurile gării în cuptor încins. Tot ce făceam atunci era să caut puțină răcoare. Pe urmă mă întorceam pe peron unde și dormeam, pe bancă. Noaptea, țânțarii îmi ciuruiau mâinile și obrazul. N-
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
de așteptare, fie pe peron. În spatele gării nu mi-a plăcut de la început să mă duc. Acolo zidurile arată mai dărăpănate, gata să se surpe, accentuând senzația de pustiu, de gol și de moarte. Tencuiala a căzut și bălăriile aproape înăbușă zidul descărnat. Te și vezi înmormîntat de bălării, împreună cu ruinele gării. Dar cel mai mult mă indispune faptul că acolo nu există practic nici un orizont. De pe peron și din sala de așteptare se vede în depărtare pădurea, în vreme ce, în direcția
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
-și facă o educație spartană a monologului. Dar cei care, ca să pară interesanți, țin prelegeri despre filosofia grotelor ce scuză au? Spre deosebire de Eleonora, eu cred că trebuie să vorbim despre singurătate, măcar pentru a o deosebi de pustiu. Singurătatea te înăbușă. În schimb, pustiul te digeră ca un șarpe boa. Întâi te înghite și pe urmă te digeră încet. Eu eram prea tânăr și necopt la minte când am vrut să mă fac pustnic, ca să știu asta. Dar mai bine să
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
acest curaj, Adunarea se dezlănțuie. Strigă și, în vacarmul care izbucnește, Robespierre se agită în zadar, palid, cu buzele tremurătoare. De fapt, bătălia s-a rezumat la puține replici schimbate, după care s-a auzit strigătul "Sîngele lui Danton te înăbușă!"... A fost votat decretul de punere sub acuzare a triumviratului Robespierre, Saint-Just, Couthon, după care Robespierre a ieșit, împins respectuos de ușieri, lăsând în urmă Convenția îngrozită de curajul ei. Am amintit aceste amănunte numai pentru a arăta cât de
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
-mă, domnilor. Într-o grotă n-ai ce alege. Și frica și singurătatea stau cu tine în grotă. Și apoi, și frica e un zid. Poate că ea închide zidul, ea închide coaja. Și dacă gândesc astfel înseamnă că mă înăbuș în mine însumi, vreau să respir aerul de dincolo de coaja mea, nu-i așa? Sincer să fiu, oricâte mi-aș reproșa, și chiar dacă destinul m-a strâns de gât cu mâinile mele, nu pot să cred că tot ce mi
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
nu-mi scapă. Masoni îmbrăcați popă, vă scot eu masoneria din cap, jidani împuțiți! Părinte stareț, în biserică, cuviosul Petru saltă ca un nebun deasupra focului cu icoana Fecioarei în brațe și flacăra nu-i arde și fumul nu-i înăbușă. Minune, părinte stareț, peste ei coboară focul ca la înviere și focul este numai lumină. Minune este că nu te-am aruncat în iaz mâncare la pești, când ai violat fata pădurarului! Secătură! Dacă era minune, nu ardeați ca niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]