4,981 matches
-
1929), feerie în 2 acte (cântece, coruri, balet), textul de Cecilia Hallunga, premiera la Iași, 1930, Teatrul Național, Carol Nosek (Suita simfonică Cenușăreasa, primă audiție, București, 9 noiembrie 1930, Filarmonică, George Georgescu, Orchestra RTV, Emanuel Elenescu); • Taina, opus 17 (1932), balet în 3 acte, libretul de Maria de Saxa Coburg, premiera București, 8 februarie 1936, Opera Română, Ionel Perlea (Cântec indian, pian solo, în „Muzică și poezie” nr. 5, București, 1936; • Dans. Cântec de dragoste, pian solo, în „Muzica”, supliment nr.
Mihail Andricu () [Corola-website/Science/307068_a_308397]
-
Saxa Coburg, premiera București, 8 februarie 1936, Opera Română, Ionel Perlea (Cântec indian, pian solo, în „Muzică și poezie” nr. 5, București, 1936; • Dans. Cântec de dragoste, pian solo, în „Muzica”, supliment nr. 1, București, 1958); • Luceafărul, opus 60 (1951), balet în 3 acte, libretul de Alexandru Jar după Mihai Eminescu, primă audiție, București, 24 septembrie 1951, Filarmonică, George Georgescu (actul IV) (Dansul Cătălinei, pian solo, în „Muzica”, supliment nr. 1, București, 1958). MUZICĂ VOCAL-SIMFONICĂ • Cântec de leagăn, opus 57 (1949
Mihail Andricu () [Corola-website/Science/307068_a_308397]
-
General al Miliției și al Întreprinderii de Construcții Hidrotehnice din Constanța, acest lucru fiind menționat pe genericul de final. La realizarea filmului au colaborat pe post de consilieri coloneii de miliție Victor Beda și Gheorghe Diniță. A participat Ansamblul de balet București, sub conducerea maestrului coregraf Cornel Patrichi. Rolul locotenentului Sultana Mihăilescu a fost interpretat de Anca Szönyi (cunoscută și ca Anca Nicola sau Anca S. Thomas), sora mai mică a actriței Julieta Szönyi. Acesta absolvise Facultatea de Artă Plastică, specializându
Viraj periculos () [Corola-website/Science/320457_a_321786]
-
(rus. "Лебединое Озеро, Lebedinoie ozero") este un balet de Piotr Ilici Ceaikovski (opus 20). Libretul baletului (în 4 acte) este unul dintre cele mai cunoscute și a fost pus în scenă pentru prima dată în 1877 în Moscova la renumitul Teatru Bolșoi, coregraf fiind Julius Reisinger, având ca
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
(rus. "Лебединое Озеро, Lebedinoie ozero") este un balet de Piotr Ilici Ceaikovski (opus 20). Libretul baletului (în 4 acte) este unul dintre cele mai cunoscute și a fost pus în scenă pentru prima dată în 1877 în Moscova la renumitul Teatru Bolșoi, coregraf fiind Julius Reisinger, având ca sursă de inspirație o veche legendă rusă (după
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
Balșoi Teatr" (Teatrul Mare) din Moscova pe 4 martie (20 februarie stil vechi) 1877, avândul ca dirijor pe Semen Riabov și în coregrafia lui Julius Reisinger. Din păcate, publicul epocii nu era obișnuit cu stilul "simfonic" al unei muzici pentru balet, așa că nu a înțeles bogăția partiturii. La aceasta s-a adăugat și coregrafia mediocră a lui Julius Reisigner, ceea ce a făcut ca primele reprezentații să fie un real eșec. După moartea compozitorului, la cererea conducerii teatrului Mariinsky din Sankt Petersburg
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
s-a adăugat și coregrafia mediocră a lui Julius Reisigner, ceea ce a făcut ca primele reprezentații să fie un real eșec. După moartea compozitorului, la cererea conducerii teatrului Mariinsky din Sankt Petersburg, Marius Petipa și Lev Ivanov au modificat coregrafia baletului, iar dirijorul teatrului Mariinsky, Riccardo Drigo, a adus mai multe modificări partiturii. În noua formă, baletul a avut premiera pe 15 ianuarie 1895. A fost un succes bine meritat. Deși au mai existat și alte versiuni, aceasta este reprezentată în
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
să fie un real eșec. După moartea compozitorului, la cererea conducerii teatrului Mariinsky din Sankt Petersburg, Marius Petipa și Lev Ivanov au modificat coregrafia baletului, iar dirijorul teatrului Mariinsky, Riccardo Drigo, a adus mai multe modificări partiturii. În noua formă, baletul a avut premiera pe 15 ianuarie 1895. A fost un succes bine meritat. Deși au mai existat și alte versiuni, aceasta este reprezentată în mod curent.
Lacul lebedelor () [Corola-website/Science/309403_a_310732]
-
drog puternic, care creează o moarte aparentă. A doua scenă începe cu Alvise primind pe colegii săi, membri ai nobilimii, la palat; Barnaba și Enzo sunt printre cei prezenți. Distracția este oferită generos, iar actul se termină cu numărul de balet de renume mondial "Dânsul orelor". "Canalul Orfano" Starea de spirit a petrecerii este spulberata cu un clopot care începe să bată, iar corpul Laurei este descoperit așteaptând înmormântarea. Enzo înnebunit de durere, își aruncă mască și este imediat capturat de către
La Gioconda () [Corola-website/Science/332565_a_333894]
-
numai a precedat formele ei culte, ci a și continuat să se dezvolte în epoca modernă, asigurînd culturii profesioniste substanța originalității ei etnice. Republica Moldova are un total de 22 instituții de spectacol: 18 teatre dramatice, un teatru de operă și balet, un teatru etnofolcloric și 2 teatre de păpuși. 17 teatre sînt situate în capitala țării și 5 în alte localități. Cele mai importante teatre participă cu succes la festivaluri în străinătate, organizează festivaluri internaționale acasă, întreprind turnee în Franța, Italia
Republica Moldova () [Corola-website/Science/296551_a_297880]
-
picta în acest scop cincisprzece compoziții. Primește o rentă pe viață în valoare de 400 livre, sumă care va crește după doi ani la 600 livre. Boucher se ocupă și de scenografie, proiectând decoruri pentru spectacole de teatru, operă și balet. Se află în culmea gloriei și a carierei sale artistice. În anul 1748 începe să lucreze pentru marchiza de Pompadour, care îi comandă decorarea sălii de mese din palatul de la Fontainebleau. În scurtă vreme, favorita regelui se erijează în protectoarea
François Boucher () [Corola-website/Science/317451_a_318780]
-
Arhitectură (în 2003). În 1953, sub conducerea arhitectului Pompiliu Macovei, cu ocazia celui de-al IV-lea Festival al Tineretului și Studenților, este realizat Parcul Național din București. În același an încep lucrările de construcție ale Teatrului de Operă și Balet din Capitală, după planurile arhitectului Octav Doicescu, clădire inaugurată în anul următor. Și tot în 1953 se elaborează planul urbanistic al stațiunii Mamaia de către un colectiv condus de Cezar Lăzărescu, succedat (în anii următori) de sistematizarea litoralului românesc al Mării Negre
Istoria arhitecturii în România () [Corola-website/Science/334772_a_336101]
-
A. D. Inglezi. Arhitectura este eclectică în spiritul renașterii venețiene. În 1940, clădirea a fost transferată Școlii normale de fete, situată la colțul cartierului vecin. În anii '60-'70 ai secolului trecut, clădirea se afla în gestiunea teatrului de operă și balet (acesta din urmă era amplasat în aceeași clădire cu actualul teatru „Luceafărul” până în anul 1980). Aici erau amenajate ateliere de confecționare a costumelor de teatru. În anii 1980, fațada conacului a fost restaurată conform unui proiect elaborat de arhitectul Viktor
Conacul urban al lui Inglezi () [Corola-website/Science/335202_a_336531]
-
ul, sau musicalul (din engleză: "musical theatre", pronunție simplificată MÜ-ZI-CĂL 'ti-ă-tă), este un gen de spectacol muzical și teatral cu o intrigă narativă redusă, motiv pentru cântece și balet. La început, muzicalul era doar un spectacol ușor, de divertisment, de muzică și dans. Cu timpul acesta a devenit din ce în ce mai sofisticat. A fost creat de artistul britanic George Edwards, în anii 1890. Unul dintre succesele sale - "A Gaiety Girl" (1893
Muzical () [Corola-website/Science/319654_a_320983]
-
Alexandru Jar a purtat numele conspirative "Rădulescu Alexandru", "Toma Alexandre", "Toma Alexandru". După război, Alexandru Jar a revenit în România, iar în anii ’50 s-a căsătorit cu Sanda Orleanu (până în 1949 aceasta fusese căsătorită cu întemeietorul școlii românești de balet modern, Oleg Danovski) prim balerină a Operei de Stat din București, cu care a avut un fiu, Valentin Jar, născut în 1954, în București, devenit cântăreț liric de operă (tenor), emigrat în 1975 și stabilit în Olanda, la Dinxperloo. Alexandru
Alexandru Jar () [Corola-website/Science/304044_a_305373]
-
din Montréal, cântăreața de country. Shania Twayne din Timmins, Ontario, iar cea de rock, Alanis Morrissette, din Ottawa. Popularitatea acestor foarte talentate interprete a atins proporții fenomenale, cu vânzări uriașe în toată lumea. Canada se mândrește cu mai multe companii de balet clasic de talie mondială, precum Royal Winnipeg, Les Grands Ballets Canadiens, cu sediul în Montréal, și National Ballet of Canada, în care prima-balerină Karen Kain, iubirea Canadei, a avut o carieră îndelungată, până în 1977, când s-a retras. Montréalul a
Canada () [Corola-website/Science/297759_a_299088]
-
mai ales pentru cei nefamiliarizați cu această practică muzicală. Breakdance-ul, cunoscut și ca B-boying sau B-girling, este un stil de dans foarte complex care conține de la cele mai dificile elemente de acrobație la sol până la cele mai fine mișcări de balet,este un stil în care înveți să-ți controlezi corpul și temperamentul până la cele mai mici detalii. Termenul de "breakdancer" provine de la dansatorii de la petrecerile lui DJ Kool Herc, care își păstrau cele mai bune mișcări pentru break-urile din
Cultura hip hop () [Corola-website/Science/299701_a_301030]
-
său a demonstrat o înclinație fenomenala pentru muzica, tatăl său - la sugestia compozitorului Gustav Mahler - l-a ales pe celebrul compozitor Alexander von Zemlinsky să-i fie mentor. Tânărul "copil-minune" a devenit cunoscut publicului în 1910 cu premieră mondială a baletului/pantomimei sale în două acte "Der Schneemann" (Omul de zăpadă) la Operă din Viena. Această senzație a fost urmată câteva luni mai târziu cu premieră de la Munchen al "Trioului pentru pian", Op. 1. Minunați de abilitățile acestui copil-minune, cunoscătorii de
Erich Wolfgang Korngold () [Corola-website/Science/309987_a_311316]
-
părul despletit, cu capul lăsat pe spate este în culmea extazului iubirii. "Dansul vieții", cel mai mare tablou din ciclul " Frizele de viață", ilustrează amintirile, dorințele, dezamăgirile și experiențele artistului. Munch transformă o distracție plăcută, cum este dansul, într-un balet al nălucilor. Măiestria cu care Munch a reușit să dezvăluie secretele ascunse ale temelor abordate va fi un exemplu pe care îl vor urma mulți alți artiști. Ecourile surselor sale de inspirație sunt vizibile nu numai în lucrările expresioniștilor germani
Edvard Munch () [Corola-website/Science/297872_a_299201]
-
Morris Gest, un alt imigrant rus, pentru că Tiomkin și Kariton să vină în Statele Unite pentru un turneu de vodevil. Tiomkin a sosit în New York în 1925 unde a interpretat împreună cu Kariton în circuitele Keith/Albee and Orpheum, acompaniind trupa de balet a balerinei și coregrafei născută în Austria, Albertina Rasch. În curând relația profesională a devenit și una personală iar Tiomkin și Albertina s-au căsătorit în 1926. La începutul anului 1927 Dimitri s-a despărțit de Kariton pentru a porni
Dimitri Tiomkin () [Corola-website/Science/314361_a_315690]
-
să călătorească spre California pentru a căuta de lucru în filme. Cei doi au sosit în Hollywood iar în toamna anului 1929 Tiomkin a semnat un contract cu studioul Metro-Goldwyn-Mayer. Pentru următorii doi ani a compus muzică pentru secvențele de balet ale Albertinei în filmele "Devil-May-Care", "The Rogue Song" și "Lord Byron of Broadway". În 1931 Tiomkin a fost angajat de Universal Pictures pentru a compune muzică pentru filmul cu tematică rusă "Resurrection", prima sa coloana sonoră pentru un film non-muzical
Dimitri Tiomkin () [Corola-website/Science/314361_a_315690]
-
spitalul Sainte-Anne ([[1920]] și [[1921]]). În [[1921]] petrece un concediu la țară, într-o localitate din apropierea orașului [[Lyon]]. Tablourile sale sunt tot mai apreciate, predomină tonalitățile vii multicolore ("„période colorée”"). În [[1926]], [[Serghei Diaghilev]] îi comandă decorul și costumele pentru baletul "„Baraban”"; douăzeci de ani mai târziu va realiza decorul pentru opera "„Louise”" de [[Gustave Charpentier]]. În anul [[1923]], prietenul său, André Utter, cumpără castelul Saint-Bernard, în apropiere de Lyon, unde îi oferă găzduire. Maurice Utrillo va locui acolo timp de
Maurice Utrillo () [Corola-website/Science/318430_a_319759]
-
o haină de cerchez dansa o lezghinka cu un pumnal în dinți, pe care, în cele din urmă îl înfigea în podea. Numărul a avut un succes remarcabil. Dorind să-și îmbunătățească tehnica de dans, se încrie la școala de balet a balerinei , fostă solistă a . Aici o întâlnește pe Zinaida Zakit, o dansatoare letonă din Riga. Petre Leșcenco formează cu Zinaida Zakit un cuplu de dans care apare cu succes în diferite restaurante din Paris, alternând numerele de dans cu
Petre Leșcenco () [Corola-website/Science/319101_a_320430]
-
dar i-a schimbat ortografia pentru a fi mai ușor de pronunțat. Derulo cântă de la vârsta de cinci ani și a scris primul lui cântec, „Crush on You”, la opt ani. Derulo și-a petrecut tinerețea studiind operă, teatru și balet. A studiat la Dillard Center for the Arts din Fort Lauderdale, Florida și a absolvit American Musical and Dramatic Academy din New York. La 12 ani l-a întâlnit pe viitorul său manager, Frank Harris, un student la facultate de drept care
Jason Derülo () [Corola-website/Science/319004_a_320333]
-
erau în vogă. Spectacolul dat de Rodgers și Hammerstein, "Oklahoma!" a finalizat revoluția începută de "Show Boat", prin strânsa integrare a tuturor aspectelor care aparțin teatrului muzical, cu o intrigă coezivă, cântece care continuau acțiunea povestirii și cu numere de balet frumoase și alte dansuri care avansau intriga și deyvoltau caracterul personajelor, în loc de a folosi dansul ca o scuză pentru a promova parada unor femei îmbrăcate sumar pe scenă. Rodgers și Hammerstein l-au angajat pe coregraful de balet Agnes de
Teatru muzical () [Corola-website/Science/316098_a_317427]