4,074 matches
-
Pistolul-mitralieră, calibrul 7,62 mm, model 1963 este o armă individuală puternică fabricată în România de Uzina Mecanică Cugir. Pistolul-mitralieră este varianta autohtonă a automatului de fabricație sovietică AKM. este de obicei ușor de recunoscut după ulucul specific prevăzut cu un al
PM Md. 1963 () [Corola-website/Science/325584_a_326913]
-
fiind o versiune semiautomată pentru a respecta legislația locală. Importatorii de arme de pe piața civilă americană folosesc denumiri diferite pentru AIM precum: SAR-1, WASR 10 (inclusiv varianta WASR-10/63), Romak 1 și WUM 1. STG-2000 și STG-2003, reproduceri semiautomate de calibrul 7,62×39mm ale automatului Wieger (varianta originală folosea calibrul 5,56×45mm NATO) conceput în Republica Democrată Germania, au la bază modelul WASR-10. Versiunea cu țeavă scurtă a PM Md. 1990 este denumită „Draco” și nu este dotată cu pat, fiind
PM Md. 1963 () [Corola-website/Science/325584_a_326913]
-
de arme de pe piața civilă americană folosesc denumiri diferite pentru AIM precum: SAR-1, WASR 10 (inclusiv varianta WASR-10/63), Romak 1 și WUM 1. STG-2000 și STG-2003, reproduceri semiautomate de calibrul 7,62×39mm ale automatului Wieger (varianta originală folosea calibrul 5,56×45mm NATO) conceput în Republica Democrată Germania, au la bază modelul WASR-10. Versiunea cu țeavă scurtă a PM Md. 1990 este denumită „Draco” și nu este dotată cu pat, fiind un pistol semiautomat conform legislației din Statele Unite ale Americii. PM
PM Md. 1963 () [Corola-website/Science/325584_a_326913]
-
Aruncătorul de calibrul este un mortier greu proiectat și fabricat în Uniunea Sovietică. Mortierul a intrat în dotarea Armatei Roșii în anul 1938 și era folosit inițial la nivel de regiment de infanterie, iar spre sfârșitul și după cel de-al Doilea Război
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
Sovietică. Mortierul a intrat în dotarea Armatei Roșii în anul 1938 și era folosit inițial la nivel de regiment de infanterie, iar spre sfârșitul și după cel de-al Doilea Război Mondial la nivel de batalion. Aruncătorul de bombe de calibrul 120 mm Model 1938 a fost dezvoltat pentru a sprijini infanteria rusă cu o piesă de artilerie mai ieftină decât tunurile de însoțire. În materie de design, mortierul nu era deosebit, fiind relativ asemănător aruncătoarelor de calibru mediu și ușor
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
de bombe de calibrul 120 mm Model 1938 a fost dezvoltat pentru a sprijini infanteria rusă cu o piesă de artilerie mai ieftină decât tunurile de însoțire. În materie de design, mortierul nu era deosebit, fiind relativ asemănător aruncătoarelor de calibru mediu și ușor ale epocii. Piesa era transportată cu ajutorul unui cărucior cu două roți tractat de către un vehicul ușor sau hipo (doi cai doar pentru aruncător sau patru cai cu tot cu muniție). Mortierul nu necesita demontarea în cazul transportului. Căruciorul era
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
München. Piesa a fost testată în țară la Uzinele Reșița pentru determinarea performanțelor balistice, iar efectul la țintă era cunoscut, trupele române fiind sub focul acestui aruncător. Armata Română testase înainte de război, în anul 1937, un aruncător de bombe de calibrul 120 mm propus de uzinele Brandt, însă piesa s-a dovedit a fi necorespunzătoare și nu a fost acceptată. Mortierul PM-38 era oarecum similar, însă diferit din punct de vedere constructiv și al performanțelor. Într-un raport trimis Marelui Stat
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
și a caracteristicilor fizice ale pieselor. Echipa condusă de maiorul Valerian Nestorescu a trebuit să determine, tot prin probe de laborator, materialele substituibile, tehnologia de fabricație a acestora și etapele asamblării. Uzinele Reșița trebuiau să producă și prototipul muniției de calibrul 120 mm. Aceasta era de două feluri: bombă scurtă din fontă și bombă lungă (mină) din oțel. Întreaga activitate s-a desfășurat la Biroul de construcție condus de profesorul inginer Lazăr Stoicescu. Procesul de asimilare a aruncătorului sovietic de calibrul
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
calibrul 120 mm. Aceasta era de două feluri: bombă scurtă din fontă și bombă lungă (mină) din oțel. Întreaga activitate s-a desfășurat la Biroul de construcție condus de profesorul inginer Lazăr Stoicescu. Procesul de asimilare a aruncătorului sovietic de calibrul 120 mm a întâlnit însă și unele dificultăți tehnice, legate de țeava lisă, închizător și placa de bază. Muniția a necesitat unele modificări minore. Toate aceste probleme au fost depășite însă. Comisia militară de control și recepție, condusă de căpitanul
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
sovietice PM-38, capturate de la Armata Roșie. Rata de producție a ajuns însă în luna octombrie 1942 la 80 de exemplare pe lună. La sfârșitul anului 1944, regimentul de artilerie din cadrul diviziei de infanterie avea un divizion de aruncătoare Reșița de calibrul 120 mm. Aruncătoarele Reșița Model 1942 au fost folosite și după război, alături de cele sovietice PM-38 și PM-43, până în anul 1982. Începând cu anul 1982, toate cele trei tipuri de aruncătoare de calibrul 120 mm aflate în dotare au fost
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
avea un divizion de aruncătoare Reșița de calibrul 120 mm. Aruncătoarele Reșița Model 1942 au fost folosite și după război, alături de cele sovietice PM-38 și PM-43, până în anul 1982. Începând cu anul 1982, toate cele trei tipuri de aruncătoare de calibrul 120 mm aflate în dotare au fost înlocuite treptat de aruncătorul de bombe românesc Model 1982.
120 mm PM-38 () [Corola-website/Science/324122_a_325451]
-
este denumirea uzuală din anii 1930 până la sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial pentru a desemna un crucișător, având ca armă principală tunuri cu calibru peste 155mm, până la 203mm, conform "Tratatului naval de la Londra (1930)", un deplasament de peste 1.850 de tone engleze (de 1016 kg) și sub 10.000 de tone conform "Tratatului de la Washington (1922)". Dacă distincția între crucișător greu și crucișător ușor
Crucișător greu () [Corola-website/Science/331754_a_333083]
-
1971. În Uniunea Sovietică, MiG-19 a fost înlocuit de avionul MiG-21. În ciuda vechimii sale, MiG-19 s-a dovedit a fi manevrabil la altitudine joasă și are o rată ascensională surprinzător de mare, iar armamentul său greu - trei tunuri automate de calibrul 30 mm NR-30 - îl transformă într-un adversar redutabil în cazul luptelor aeriene apropiate.
Mikoian-Gurevici MiG-19 () [Corola-website/Science/308475_a_309804]
-
sistem de protecție împotriva efectelor armelor de nimicire în masă (ANM), având o instalație de filtroventilație. Armamentul constă într-o mitralieră grea MTB (abreviere de la "Mitralieră Transportor Blindat", denumirea mitralierei KPV de origine sovietică fabricată sub licență în România) de calibrul 14,5 mm și o mitralieră PKT de calibrul 7,62 mm (fabricată sub licență). Suplimentar, un soldat din grupă este dotat cu aruncătorul de grenade AG-7, iar restul soldaților au 21 de grenade defensive F1 la dispoziție. Șasiul transportorului
TAB-77 () [Corola-website/Science/326568_a_327897]
-
masă (ANM), având o instalație de filtroventilație. Armamentul constă într-o mitralieră grea MTB (abreviere de la "Mitralieră Transportor Blindat", denumirea mitralierei KPV de origine sovietică fabricată sub licență în România) de calibrul 14,5 mm și o mitralieră PKT de calibrul 7,62 mm (fabricată sub licență). Suplimentar, un soldat din grupă este dotat cu aruncătorul de grenade AG-7, iar restul soldaților au 21 de grenade defensive F1 la dispoziție. Șasiul transportorului TAB-77 a fost folosit pentru mai multe vehicule experimentale
TAB-77 () [Corola-website/Science/326568_a_327897]
-
Șasiul transportorului TAB-77 a fost folosit pentru mai multe vehicule experimentale. Un vehicul a fost echipat cu turela mașinii de luptă a infanteriei MLI-84, fiind testat în vara anului 1982. Un TAB-77 a fost dotat cu tunul automat A436 de calibrul 30 mm și rachete antitanc dirijate Maliutka. Prototipul a fost testat în luna noiembrie a anului 1982 și urma a intra în producție. Zece mașini de luptă au defilat la parada militară de Ziua Națională a României din 1984 (23
TAB-77 () [Corola-website/Science/326568_a_327897]
-
Zece mașini de luptă au defilat la parada militară de Ziua Națională a României din 1984 (23 august la vremea respectivă), dar proiectul a fost amânat deoarece nu existau suficiente tunuri. Ulterior, asimilarea TAB-77 dotat cu tun antiaerian automat de calibrul 30 mm a fost anulată. Transportoarele blindate pentru trupe TAB-77 au fost folosite în timpul Revoluției Române din 1989, în timpul Războiului din Irak și din Afghanistan. Deși fiabile, vehiculele s-au dovedit a fi vulnerabile la dispozitivele explozive improvizate. Unele vehicule
TAB-77 () [Corola-website/Science/326568_a_327897]
-
1908. Cele patru crucișătoare de linie din clasa Kongō erau create pentru a se putea opune oricărei puteri maritime din acel moment. Au fost considerate ca fiind variante de crucișător de line ale cuirasatului HMS "Erin". Cu armamentul lor de calibru mare și cu blindajul care reprezenta 23,3% din deplasamentul de 30.000 de tone, "Hiei" și navele surori erau cu mult superioare oricărei alte nave din flota japoneză de la acel moment. Construcția lui Hiei a început la Șantierul Naval
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
noiembrie 1912, iar echiparea a început în decembrie 1913. Pe 15 decembrie 1913, Takagi Shichitaro a fost desemnat căpitanul navei. Nava a fost gata pe 4 august 1914. Bateria de artilerie principală de pe "Hiei" era compusă din opt tunuri de calibru 36 mm (14 in) dispuse în patru turele duble, două înainte și două înapoi. Biroul Statelor Unite de Informații Navale a observat că turelele erau similare celor britanice de 15 inch, cu îmbunătățiri la etanșeitatea camerelor de arme. Fiecare din cele
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
de viață de 250-280 de trageri. În 1941 proiectilele au fost colorate pentru a-i ajuta pe tunari și pe ajutoarele lor. Proiectilele anti-blindaj de pe "Hiei" erau vopsite cu negru. Bateria secundară de pe Hiei era constituită din 16 tunuri de calibru 15 mm/50 (6 inch) dispuse în cazemate unice, toate situate la mijlocul navei, 8 tunuri de 7,6 mm (3 inch) și 8 lansatoare submarine de torpile de 53 cm (21 inch). Cele 16 tunuri de calibru 6 inch/50
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
16 tunuri de calibru 15 mm/50 (6 inch) dispuse în cazemate unice, toate situate la mijlocul navei, 8 tunuri de 7,6 mm (3 inch) și 8 lansatoare submarine de torpile de 53 cm (21 inch). Cele 16 tunuri de calibru 6 inch/50 erau capabile să execute între 5 și 6 trageri pe minut, cu o durată de viață a țevii de 500 de trageri. Aceste tunuri puteau executa trageri asupra avioanelor și asupra navelor, dar modul în care erau
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
cu o durată de viață a țevii de 500 de trageri. Aceste tunuri puteau executa trageri asupra avioanelor și asupra navelor, dar modul în care erau poziționate pe Hiei făcea nepractică folosirea lor ca tunuri antiaeriene. Cele 8 tunuri de calibru 5 inch/40 adăugate mai târziu puteau să execute 8-14 trageri pe minut și aveau o durată de viață a țevii de 800-1500 de trageri. Aceste tunuri puteau executa cea mai variată gamă de trageri dintre toate armele de pe Hiei
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
cu două hidroavioande de recunoaștere Nakajima E8N „Dave” și Kawanishi E7K „Alf”. Catapultele și trenurile de lansare au fost montate spre pupa după turela nr.3. Au fost reparate 14 din tunurile de 6 inch au fost montate 8 tunuri calibru 127 mm (5 in) antiaeriene și anti-navă, precum și 20 tunuri automate antiaeriene calibru 1-inch (2,5 cm). Suprastructura lui "Hiei" a fost reconstruită, fiind un prototip al turnului ce urma a fi folosit pe cuirasatele din clasa Yamamoto, care se
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
și trenurile de lansare au fost montate spre pupa după turela nr.3. Au fost reparate 14 din tunurile de 6 inch au fost montate 8 tunuri calibru 127 mm (5 in) antiaeriene și anti-navă, precum și 20 tunuri automate antiaeriene calibru 1-inch (2,5 cm). Suprastructura lui "Hiei" a fost reconstruită, fiind un prototip al turnului ce urma a fi folosit pe cuirasatele din clasa Yamamoto, care se afla în faza de proiect la acel moment. Blindajul lui "Hiei" a fost
Cuirasatul japonez Hiei () [Corola-website/Science/324360_a_325689]
-
3 stilouri injectoare ( pen- uri ) preumplute . Este posibil ca nu toate mărimile de ambalaj să fie comercializate . Acele pentru injecție nu sunt incluse . Cele ce urmează sunt exemple de ace care pot fi utilizate cu stiloul injector ( pen- ul ) BYETTA : calibru 29 , 30 sau 31 ( diametru 0, 25 - 0, 33 mm ) și lungime 12, 7 , 8 sau 5 mm . 6. 6 Precauții speciale pentru eliminarea reziduurilor și alte instrucțiuni de manipulare Pacientul trebuie instruit să arunce acul după fiecare injectare . Instrucțiuni
Ro_158 () [Corola-website/Science/290918_a_292247]