2,572 matches
-
Buddha ca să fiu sigură că nu vomit în autobuz... De fapt, dă-l dracu’ pe Buddha. Îmi împrumuți bani de taxi? Ashling i-a dat lui Joy una de zece și două pungi cu gunoi care făceau un zgomot îngrozitor de cioburi și sticle sparte. —Aruncă-le la gheenă, te rog. Mulțumesc. La jumătate de kilometru depărtare, în Malone’s Aparthotel, duminica îi pica greu Lisei. Citise ziarele irlandeze, sau cel puțin paginile mondene. Și erau varză! Conțineau doar poze cu politicieni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
-Bistrița 2003. Referințe critice, în volum: Dicționar al Scriitorilor din Banat; Dicționarul biographic al literaturii române; Lecturi simpatetice, etc. Ion Rășinaru, născut pe 2 ianuarie 1945 în orașul Moldova Nouă, cu domiciliul în Anina are diverse publicații, cum ar fi: Cioburile de silabe[versuri], Suntem[ versuri]; Mugur de veghe; Lânga tâmpla râului. A participat în anul 2011 la Festivalul Internațional din Mizil cu epigramele:Premoniție și Tocilarul din Mizil și a obținut mențiune. Benea Doina- profesor Universitar s-a născut în
Moldova Nouă şi împrejurimi : monografie by Apostu Albu Liliana () [Corola-publishinghouse/Administrative/91821_a_93184]
-
cu bustul gol În camera lor. La zece ani, În timpul proiecție lui Kim - cel mai frumos film, gîndise el pe atunci - fusese entuziasmat de secvența În care un fachir reconstituie doar prin forța privirii o vază spartă În mii de cioburi. Luase cu el În cameră castronașe și farfurii și le spărsese fără să facă zgomot, dar, spre marea lui dezamăgire, castronașele și farfuriile rămăseseră tot cioburi În ciuda privirilor supărate pe care le ațintea asupra lor. La doisprezece ani, reușise să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
care un fachir reconstituie doar prin forța privirii o vază spartă În mii de cioburi. Luase cu el În cameră castronașe și farfurii și le spărsese fără să facă zgomot, dar, spre marea lui dezamăgire, castronașele și farfuriile rămăseseră tot cioburi În ciuda privirilor supărate pe care le ațintea asupra lor. La doisprezece ani, reușise să-l Întîlnească pe Sabu care, după ce cunoscuse celebritatea În lumea Întreagă, fusese pînă la urmă nevoit să se producă la circ. La sfîrșitul spectacolului, sărise peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
asta se cuvine s-o dăruiești tinerei fete care crește undeva pe neștiute, viitoarea ta soție Întru eternitate. Flirtînd, slăbești venerația, forța și inteligența care vor trebui să călăuzească dragostea ta conjugală, diminuezi dragostea. Nu accepta nici cel mai mic ciob În vasul desăvîrșit care este viitoarea ta iubire“. Aveam o tendință supărătoare să confund cărțile tatei cu Noul Testament, În orice caz cu epistolele Sfîntului Pavel... Am revăzut-o pe Maryse și mi-am uitat lectura. O numisem script-girl pe genericul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
ochi ațintiți asupra lui. S-a Întrebat dacă Julián o să-l recunoască, după șaptesprezece ani și după o boală care scosese și sufletul din el. Silueta s-a apropiat Încetișor, ținînd În mîna dreaptă un obiect strălucitor și alungit. Un ciob de sticlă. — Julián... a șoptit Miquel. Figura s-a oprit brusc. Miquel a auzit ciobul căzînd pe pietriș. Chipul lui Julián s-a desprins din Întuneric. O barbă de două săptămîni Îi acoperea trăsăturile, acum mai ascuțite. — Miquel? Incapabil să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și după o boală care scosese și sufletul din el. Silueta s-a apropiat Încetișor, ținînd În mîna dreaptă un obiect strălucitor și alungit. Un ciob de sticlă. — Julián... a șoptit Miquel. Figura s-a oprit brusc. Miquel a auzit ciobul căzînd pe pietriș. Chipul lui Julián s-a desprins din Întuneric. O barbă de două săptămîni Îi acoperea trăsăturile, acum mai ascuțite. — Miquel? Incapabil să sară de partea cealaltă sau măcar să facă drumul Îndărăt spre stradă, Miquel a Întins mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și-a Întors privirea pentru ultima oară și l-a văzut pe prietenul său Julián alergînd pe stradă În jos. Avea treizeci și șase de ani, mai mult decît sperase să trăiască. Înainte să se prăbușească pe trotuarul presărat cu cioburi Însîngerate, era deja mort. 9 În noaptea aceea, În timp ce Julián se pierdea În Întuneric, o dubă fără număr de Înmatriculare a venit la apelul celui care Îl ucisese pe Miquel. N-am aflat niciodată cum Îl cheamă și cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
năzărit; eu unul nu știu... îngăimă Parfion. Zâmbetul blând de pe față nu-i stătea bine în acest moment, de parcă s-ar fi spart ceva în acest zâmbet și Parfion, oricât se străduia, nu era în stare să lipească la loc cioburile. — Ce-ai de gând, pleci iar în străinătate? întrebă el și adăugă deodată: mai ții minte cum am venit amândoi cu trenul de la Pskov, la sfârșitul toamnei, eu aici, iar tu... cu pelerina, mai ții minte ghetrele? Și Rogojin râse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să ezite dacă n-ar fi bine cumva să cadă în capul vreunuia dintre bătrânei, însă deodată se aplecă în direcția opusă, spre nemțotei, care, îngrozit, de-abia apucă să sară în lături, și se prăbuși pe parchet. Bubuitul, țipetele, cioburile scumpe împrăștiate pe covor, sperietura, uimirea - o, e dificil și aproape inutil de descris ce era în sufletul prințului! Însă nu putem să nu pomenim o senzație ciudată, care îl uluise chiar în clipa aceea și care i se limpezise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
vedea totul, dar stătea parcă detașat cu desăvârșire, ca un om care nu participă la nimic și care, precum ființa nevăzută din basme, pătrunsese în cameră și acum observă niște oameni străini, dar interesanți pentru el. Vedea cum erau măturate cioburile, auzea discuțiile grăbite, o vedea pe Aglaia, care era palidă și îl privea ciudat, foarte ciudat: în ochii ei nu era deloc ură, nici mânie; îl țintuia cu o privire speriată, dar plină de simpatie, în timp ce la ceilalți se uita
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu descopere noul decât în ce-a văzut nelămurit, aceleași teme să le treacă prin toate membrele, amestecîndu-și cugetele-n trup - să zdrențuiască astfel viața gîndind-o până la capăt. Nu-i revelator pentru ce e nedefinibil în insuficiențele vieții că numai cioburile unei oglinzi sfărâmate pot să ne redea icoana ei caracteristică? După ce ți-ai dat seama că oamenii nu-ți pot oferi nimic și continui totuși a-i întîlni, este ca și cum ai fi lichidat cu orice superstiție, dar mai crezi în
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Tăcu”, făcând referire la poezia ,,Iron Maiden” pe care o redam alăturat, Liviu Antonesei Îngăduie și Întâlnirea cu povestea autorului: ,, Nu au decât să vuiască mâinile/ De stânci și Înjurături ticăloase/ Pe buzele negre ale clopotului din Delphi/ Se auzeau cioburi melodioase/ Prin ceață târgului de sentimente/ Bocitoarele din umbră Pământului/ Ieșeau din izvoare să Întunece lumea/ Caii fugeau speriați pe acoperișul cerului/ Că tunetul fără sfârșit/ Pe marea Întindere a uitării/ Trecea umbră fără trup a căpcăunului fosforic/ Cavalerul trac
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
de digerat, nu încetinește inteligența și nici nu stârnește pofta de pâine. Surâde ușor. Unde mai pui că e bună și pentru potență, deși probabil că nu-i prea mai folosește. Instantaneu, zâmbetul se transformă într-un rânjet autocompătimitor. Râde ciob de oală spartă, se admonestează singur. — Antonius Musa mă pune să mă hrănesc cu mâncarea asta de iepuri, mormăie Augustus cu gura plină. Termină de mestecat și înghite de mai multe ori ca să facă ierburile să alunece pe gâtlej în
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
o expresie de tulburare cretină. — Ce? L-ai uitat? se alarmează. Germanul mai încearcă de câteva ori. Renunță descurajat. — Îl am notat pe un ostrakon, murmură către procurator. — Atunci citește-l odată! se răstește acesta. Călărețul scoate de sub centură un ciob de lut. Îl apropie de ochi și începe să silabisească lent, cu greutate: — Raș... Rașu... Rașe... — Rachela! șoptește Rufus livid la față. Misiunea vine într-adevăr de la principe. Numai el ar putea ști. Epuizat, se lasă pe vine. Rachela! geme
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fermă. Nici el nu știe nimic... Glasul îl trădează din nou. Germanicus îl privește năucit. Nu l-a văzut niciodată atât de descurajat. Cu un gest smucit, Agrippa își trece iute dosul palmei peste ochi. Scoate apoi de sub togă un ciob de lut. I-l întinde celuilalt: — Uite! Asta am primit de la Rufus. Bărbatul ia ostrakon-ul și-l cercetează intrigat la început. Pe măsură ce descifrează literele scrijelite, se schimbă la față. Printre buzele crispate îi scapă un nume înfundat: — Mariamne... Herodes își
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Îl trase Înapoi. Ar putea să fie cineva acolo. Dar nu era nimeni. Casa fusese abandonată de ani de zile. Iarba creștea printre golurile din pardoseala de piatră. Porumbeii Își băteau aripile pe grinzi, iar podeaua era plină de găinaț, cioburi de ardezie și sticlă. Cineva, cîndva, curățase locul și făcuse un foc; erau cutii de conserve, sticle și mesaje obscene pe pereți. Dar cutiile erau ruginite, iar sticlele argintate de vreme. — Vagabonzi, zise Reggie. Vagabonzi sau dezertori. Și cupluri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pierdură pe pămînt. El trebuia să ajungă acasă pînă la ora șapte, și era deja patru și jumătate. Se duseră Încă o dată spre micul pod și priviră În jos, la apă, apoi se Întoarseră la moara ruinată; el luă un ciob de sticlă și scrise inițialele În tencuială, la rînd cu inscripțiile obscene. RN, VP și o inimă străpunsă de o săgeată. Dar după ce azvîrli ciobul, se uită la ceas. — Cred c-ar fi bine s-o luăm din loc. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și priviră În jos, la apă, apoi se Întoarseră la moara ruinată; el luă un ciob de sticlă și scrise inițialele În tencuială, la rînd cu inscripțiile obscene. RN, VP și o inimă străpunsă de o săgeată. Dar după ce azvîrli ciobul, se uită la ceas. — Cred c-ar fi bine s-o luăm din loc. Se Întoarseră la mașină. Ea scutură pledul, iar el Îl Împături și-l puse Împreună cu paharele În portbagaj. Acolo unde fusese pledul era un pătrat de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
una de formă. Cu tine lucrurile au stat altfel. Dacă ai fi fost În situația mea - dacă ai fi avut trecutul meu, vreau să zic... Nu putea fi urnit din ale lui. Începu să culeagă cîte ceva de pe plajă: pietre, cioburi de porțelan, scoici și oase. Nu vreau să discut despre asta, zise el cînd văzu că Fraser Încă așteaptă să spună ceva. E plictisitor. Dar spune-mi ce-ai mai făcut tu. — Vreau să aflu cîte ceva despre tine mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la ei În timp ce urcau treptele; brusc i se făcuse groază să vadă cumva piciorul alb al vreunui băiat cu sînge pe el. Își coborî capul și Începu să răscolească din nou plaja. Găsi un pieptăne cu dinți rupți. Săltă un ciob dintr-o ceașcă de porțelan care avea Încă un mîner delicat. Apoi - fără să-și dea seama de ce, poate că cineva Îi pronunțase numele și cuvintele Îi ajunseseră la ureche printr-o stranie legănare a sunetelor voicilor, rîsetului sau apei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
era acoperită cu pămînt sau funingine. Dar În momentul În care Își Îndreptase lanterna asupra ei, negrul devenise roșu-aprins. Și brațele, și pieptul erau la fel, și cînd Își mută lanterna peste ele proiectau mici luminițe delicate. Din el răsăreau cioburi de sticlă. Mickey Încerca să scoată ce era mai rău, Înainte să-l bandajeze. În acest timp el tresărea, Își clătina capul de parcă ar fi fost orb. Ochii Îi erau pe jumătate Închiși, lipiți cu sînge care se coagula. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
prafului de cărămidă și a fumului, arătînd mai decolorată În locurile În care Își șterseseră sudoarea sau În șanțurile În care le cursese apă din ochi. Genele erau pline de pietriș - erau foarte atente, pentru că uneori pietrișul era amestecat cu cioburi fine de sticlă. Se examinară una pe alta la lumină: „Uită-te sus... Uită-te jos... Minunat!“ Kay intră În sala comună. Majoritatea șoferilor erau deja acasă. O’Neil, fata cea nouă, Îi bandaja mîna lui Hughes. — Nu așa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
1922, L.C.V. nouă luni zece zile 1934... Datele nu erau prea vechi ca să aibă un aer straniu, dar Îi plăcea să se gîndească la oamenii care le scrîjeliseră, la instrumentele mici pe care le folosiseră probabil, ace și cuie furate, cioburi de porțelan. Odihnească-se-n pace George K, un țicnit mișto; asta-l făcu să se Întrebe dacă murise, fusese ucis sau se sinucisese cineva În celula aceea. Un bărbat Încropise un calendar, dar socotise treizeci de zile la fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Poftim. — Mulțumesc. Aprinseră țigările la aceeași flacără și capetele li se apropiară, fumul intrîndu-le În ochi. Fără să se gîndească, degetele lui Helen atinseră mîna Juliei. — Ai degetele zgîriate, zise ea. Julia se uită. — Și ce dacă? Probabil că de la cioburile de sticlă. Își duse buricele degetelor la gură și le supse. A trebuit să cobor prin oberlihtul unei case azi-dimineață. — Doamne ferește! spuse Helen. Ca Oliver Twist. — Da, la fel. Dar nu-i ilegal? Așa s-ar zice. Dar avem o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]